قرآن می فرمايد:

هرجا مصيبتی به شما رسيد، جلوی شما را گرفت، شب تاريك بود، غصّه‌ای آمد، حوادثی پيشامد كرد، بگو «اِنّالِلّهِ وَ اِنّااِلَيهِ راجِعُونَ». از خدا آمده‌ايم و رو به خدا می رويم.

اين را مربی شما می گويد؛ آن مربی كه هميشه همراه شماست.

خود او می گويد:«اُولئِكَ عَلَيهِم صَلَواتٌ مِن رَبِّهِم»؛ جماعتی كه منطقشان اين‌چنين است، صلوات و رحمت خدا بر آنها باد.
به اين آيه نگاه كنيد تا در قلب شما جا باز كند؛ اصلا در قلب خودتان آن را بنويسيد.

بعضی آيه‌ها را كه دوست داريد، در قلب خود بنويسيد و مرتب بخوانيد تا قلب شما شفاف شود.

قلب، آينه خدانما و پيغمبرنماست. با قرآن و ذكر خدا، آينه قلب شما جلا داده می شود و عكس خوبان بيشتر پيدا می شود. اين، خاصيت آينه است؛ «انَّ اللهَ سُبحانَهُ وَ تَعالي جَعَلَ الذِّكرَ جَلاءً لِلقُلوُبِ»؛ خدا ذكر را براي جلای قلب آفريد.

منبع:طوبای محبّت (مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی)
کتاب یک - مجلس ششم - صفحه ٦٩