ما را خدا به عشقِ «حسین» آفریده است
از او کریم‌تر همه عالم ندیده است

ریزه خورِ عطای حسینیم تا ابد
این لطف فاطمه است که بر ما رسیده است

دنبال زرق و برق جهان اهل عالمند
سینه زن حسین از این ها بریده است

این پرچم سیاهِ عزا آبروی ماست
ما را به برکتش خود زهرا خریده است

عرض نیاز پیش کریمان که عیب نیست
مولا همیشه حاجت نوکر شنیده است

بانی روضه حضرت خیر النسا شده است
از چشم مرتضی ز غمش خون چکیده است

جنت بهای یک نم اشک عزای اوست
یعنی بهشت حاصل اشک دو دیده است

از انعکاس ناله ی «نوحوا علی الحسین»
عمری نسیم غم به دل ما وزیده است

جسمش به خاک و راس منیرش به رویِ نی
مرکب به روی پیکر پاکش دویده است

با سنگ و نیزه حرمت او را شکسته اند
بیهوده نیست خواهر او قد خمیده است …

مجتبی قاسمی