عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ)، قَالَ: جَاءَ أَعْرَابِيٌّ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَقَالَ: يَا مُحَمَّدُ، أَخْبِرْنِي بِعَمَلٍ يُحِبُّنِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ.

قَالَ: يَا أَعْرَابِيُّ ازْهَدْ فِي الدُّنْيَا يُحِبَّكَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ)، وَ ازْهَدْ فِي مَا فِي أَيْدِي النَّاسِ يُحِبَّكَ النَّاسُ.

امام باقر(ع) فرمود:‌یک اعرابی نزد رسول خدا(ع) آمد و گفت: ای محمد مرا از عملی آگاه کن که خدا مرا به خاطر آن دوست بدارد.

فرمود: به دنیا بی رغبت باش تا خدای عزوجل تو را دوست بدارد و نسبت به دارایی مردم بی میل باش تا آنها تو را دوست بدارند.

امالی شیخ طوسی، ص104