پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای بیست جمله برگزیده از رهبر معظم انقلاب درباره عزاداری سیدالشهدا (ع) را منتشر کرده که به شرح ذیل است:

در زندگى حسین‌بن‌على علیه‌السّلام، یک نقطه برجسته، مثل قله‌اى که همه دامنه‌ها را تحت‌الشعاع خود قرار مى‌دهد، وجود دارد و آن عاشورا است. (۱۳۷۱/۱۱/۰۶)

تحقیقاً یکى از مهم‌ترین امتیازات جامعه شیعه بر دیگر جوامع مسلمان، این است که جامعه شیعه، برخوردار از خاطره عاشوراست. (۱۳۷۳/۰۳/۱۷)

یکى از بزرگ‌ترین نعمت‌ها، نعمت خاطره و یاد حسین‌بن‌على علیه‌السّلام، یعنى نعمت مجالس عزا، نعمت محرّم ونعمت عاشورا براى جامعه شیعىِ ماست. (۱۳۷۳/۰۳/۱۷)

قدر مجالس عزادارى را بدانند، از این مجالس استفاده کنند و روحاً و قلباً این مجالس را وسیله‌اى براى ایجاد ارتباط و اتّصالِ هرچه محکم‌تر میان خودشان و حسین‌بن‌على علیه‌السّلام، خاندان پیغمبر و روح اسلام و قرآن قرار دهند. (۱۳۷۳/۰۳/۱۷)

در ماه محرم، معارف حسینى و معارف علوى را که همان معارف قرآنى و اسلامى اصیل و صحیح است براى مردم بیان کنید. (۱۳۷۲/۰۳/۲۶)

اگر براى ذکر مصیبت، کتاب «نَفَس المهمومِ» مرحوم «محدّث قمى» را باز کنید و از رو بخوانید، براى مستمع گریه‌آور است و همان عواطفِ جوشان را به‌وجود مى‌آورد. چه لزومى دارد که ما به خیال خودمان، براى مجلس‌آرایى کارى کنیم که اصل مجلس عزا از فلسفه واقعى‌اش دور بماند؟! (۱۳۷۳/۰۳/۱۷)

وقتى شعر را می‌خوانیم، به فکر باشیم که از این شعر ما ایمان مخاطبان ما زیاد شود. پس، هر شعرى را نمی‌خوانیم؛ هرجور خواندنى را انتخاب نمی‌کنیم؛ جورى می‌خوانیم که لفظ و معنا و آهنگ، مجموعاً اثرگذار باشد. در چه؟ در افزایش ایمان مخاطب. (۱۳۸۶/۰۴/۱۴)

برخى کارهاست که پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دین نزدیک مى‌کند. یکى از آن کارها، همین عزاداری‌هاى سنّتى است که باعث تقرّبِ بیشترِ مردم به دین مى‌شود. این‌که امام فرمودند «عزادارى سنّتى بکنید» به خاطر همین تقریب است. در مجالس عزادارى نشستن، روضه خواندن، گریه کردن، به سروسینه زدن و مواکب عزا و دسته‌هاى عزادارى به راه انداختن، از امورى است که عواطف عمومى را نسبت به خاندان پیغمبر، پرجوش مى‌کند و بسیار خوب است. (۱۳۷۳/۰۳/۱۷)

من حقیقتاً هر چه فکر کردم، دیدم نمى‌توانم این مطلب - قمه‌زدن - را که قطعاً یک خلاف و یک بدعت است، به اطّلاع مردم عزیزمان نرسانم. این کار را نکنند. بنده راضى نیستم. اگر کسى تظاهر به این معنا کند که بخواهد قمه بزند، من قلباً از اوناراضى‌ام. (۱۳۷۳/۰۳/۱۷)

لازم است از همه برادران و خواهرانى که در سراسر کشور، در ایّام عزادارى، با اقامه عزا و به راه انداختن مراسم عزادارى، بخصوص با اقامه نماز جماعت در ظهر عاشورا و با عرض ارادت به خاندان پیامبر، این روزها را بزرگ داشتند سپاسگزارى کنم. (۱۳۷۷/۰۲/۱۸)

هیچ وقت نباید امت اسلامى و جامعه اسلامى ماجراى عاشورا را به عنوان یک درس، به عنوان یک عبرت، به عنوان یک پرچم هدایت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده‌ى به عاشورا و به حسین‌بن‌على (علیه‌السّلام) است. (۱۳۹۱/۰۹/۰۱)

اگر کسانى براى حفظ جانشان، راه خدا را ترک کنند و آن‌جا که باید حق بگویند، نگویند، چون جانشان به خطر مى‌افتد، یا براى مقامشان یا براى شغلشان یا براى پولشان یا محبّت به اولاد، خانواده و نزدیکان و دوستانشان، راه خدا را رها کنند، آن وقت حسین‌بن‌على‌ها به مسلخ کربلا خواهند رفت و به قتلگاه کشیده خواهند شد. (۱۳۷۵/۰۳/۲۰)

اگر فداکارى بزرگ حسین‌بن‌على علیه‌السلام نمى‌بود که این فداکارى، وجدان تاریخ را به کلى متوجه و بیدار کرد در همان قرن اول یا نیمه قرن دوم هجرى، بساط اسلام به کلى برچیده مى‌شد. (۱۳۷۲/۰۳/۲۶)

کار امام حسین علیه‌الصّلاه والسّلام در کربلا، با کار جدّ مطهرش حضرت محمد بن عبداللَّه صلى‌اللَّه‌علیه‌وآله‌وسلم در بعثت، قابل تشبیه و مقایسه است. قضیه این است. همان طور که پیغمبر در آن جا، یک تنه با یک دنیا مواجه شد، امام حسین هم در ماجراى کربلا، یک تنه با یک دنیا مواجه بود. (۱۳۷۵/۰۹/۲۴)

عبرت آن است که انسان نگاه کند و ببیند چطور شد حسین‌بن‌على علیه‌السّلام - همان کودکى که جلوِ چشم مردم، آن همه موردِ تجلیلِ پیغمبر بود و پیغمبر درباره‌ى او فرموده بود: «سیّد شباب اهل الجنه»؛ سرور جوانان بهشت - بعد از گذشت نیم قرن از زمان پیغمبر، با آن وضعِ فجیع کشته شد؟! (۱۳۷۳/۱۰/۱۵)

امام حسین را فقط به جنگِ روز عاشورا نباید شناخت؛ آن یک بخش از جهاد امام حسین است. به تبیین او، امر به معروف او، نهى از منکر او، توضیح مسائل گوناگون در همان منى و عرفات، خطاب به علما، خطاب به نخبگان- حضرت بیانات عجیبى دارد که تو کتابها ثبت و ضبط است- بعد هم در راه به سمت کربلا، هم در خود عرصه‌‌ى کربلا و میدان کربلا، باید شناخت. (۱۳۸۸/۰۵/۰۵)

عاشورا پیام‌ها و درس‌هایى دارد. عاشورا درس مى‌دهد که براى حفظ دین، باید فداکارى کرد. درس مى‌دهد که در راه قرآن، از همه چیز باید گذشت. درس مى‌دهد که در میدان نبرد حق و باطل، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پیر و جوان، شریف و وضیع و امام و رعیت، با هم در یک صف قرار مى‌گیرند. (۱۳۷۱/۰۴/۲۲)

درس عاشورا، درس فداکارى و دیندارى و شجاعت و مواسات و درس قیام للَّه و درس محبّت و عشق است. یکى از درس‌هاى عاشورا، همین انقلاب عظیم و کبیرى است که شما ملت ایران پشت سر حسین زمان و فرزند ابى‌عبداللَّه الحسین علیه‌السّلام انجام دادید. خود این، یکى از درس‌هاى عاشورا بود. (۱۳۷۷/۰۲/۱۸)

امام بزرگوار ما، محرّم را به عنوان ماهى که در آن، خون بر شمشیر پیروز مى‌شود، مطرح نمود و به برکت محرّم، با همین تحلیل و منطق، خون را بر شمشیر پیروز کرد. این، یک نمونه از جلوه‌هاى نعمت ماه محرّم و مجالس ذکر و یاد امام حسین علیه‌السّلام است که شما دیدید. (۱۳۷۳/۰۳/۱۷)

درس حسین‌بن‌على علیه‌الصّلاةوالسّلام به امّت اسلامى این است که براى حقّ، براى عدل، براى اقامه‌ى عدل، براى مقابله‌ى با ظلم، باید همیشه آماده بود و باید موجودى خود را به میدان آورد؛ در آن سطح و در آن مقیاس، کار من و شما نیست؛ امّا در سطوحى که با وضعیّت ما، با خُلقیّات ما، با عادات ما متناسب باشد چرا؛ باید یاد بگیریم. (۱۳۹۲/۰۳/۲۲)

پروردگارا! تو را به حسین و زینب علیهماالسّلام قسم مى‌دهیم که ما را جزو دوستان و یاران و دنباله‌روان آنان قرار بده.

پروردگارا! حیات و زندگى ما را زندگى حسینى و مرگ ما را مرگ حسینى قرار بده.

پروردگارا! امام بزرگوار ما را که به این راه هدایتمان کرد، با شهداى کربلا محشور کن. شهداى عزیز ما را با شهداى کربلا محشور کن. (۱۳۷۴/۰۳/۱۹)

یکی از فرا گیرترین و عمومی ترین امتحانات الهی که زمینه ی آن با فرستادن پیامبران و امتداد شریعت آنان در طول زمان مهیا شده و همواره بستر آن جاری است، امتحان بزرگ ولایت بوده است .

سختی این آزمون آنجا روشن می شود که می بینیم عده ای از اصحاب نزدیک پیامبرکه وجود مقدس حضرت رسول ^{صلي الله عليه و آله و سلم} را درک کرده، با پیامبر نشسته و برخاسته اند، ازمحضر ایشان و سخنان گران سنگش فیض برده اند، نتوانستند بر هوای نفس خویش غلبه کنند و آنچنان در سیاهترین روز تاریخ، حق ولایت را غصب نموده و بشریت را از وجود حکومت الهی برای همیشه محروم کرده اند^{(لعنة الله علی القوم الظالمین)}.

و این امتحان همچون تمام تاریخ ، لحظه به لحظه تکرار شد تا با آنکه سرافکندی دسته ای از درندگان انسان نما در این آزمون، خون سلاله ی زهرای اطهر ^{سلام الله علیها} را به زمین ریخت.

این خون ، جوشنده و جاری همچنان در رگهای زمین و زمان جاریست و وجود بخش پیکر ایستادگی و شهامت و ایثار و جانفشانی در راه خداوند است.

خونی که بر پیشانی آسمان نیز جریان یافت و سفاکی بشر را تماماً معنا بخشید .

در این صحنه عجیب می بینیم که عده ای سر بلند تر ازهمه ی تاریخ، آزمون ولایت را پشت سر نهاده اند.

چه کسانی به اندازه ی زینب و عباس ^{علیهما السلام} می توانند اینچنین حق ولی زمان خود را بشناسند وآن را به تمامی ادا کنند؟

آیا عشق اینها به حسین ^{علیه السلام} فقط عشق خواهر و برادری است؟

یا اینکه پای عشقی پاک تر و مقدس تر از این عشق های خاکی در میان است؟

آنسوی میدان می بینیم که عده ای، سرشکسته ترین مردودان و مزدوران تاریخ ، ولایت را مظلومانه سرمی برند وآن را به سیم و زر می فروشند!

راستی که ولایت عجیب نردبانی به سوی خداست!

لحظه ای اگر غفلت کنیم از اوج بلندای آن به پست ترین حضیض حیوانیت سقوط خواهیم کرد. پس بیدار باشیم و وظيفه شناس و حق ولی زمان خود را آنگونه که شايسته است ادا نماييم،ان شاءالله.

طلبه رقیه رحیمی

«يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا …» ^{(التحريم/8)}

ادب کرده بود، آن هم در مقابل نام مادرتان. آنجا که راه را بر شما بسته بود و آنقدر آزرده بودتان که به او گفته بودید:

«مادرت به عزایت بنشیند»،

دانسته بود، مادر شما بزرگوارتر از آن است که بتواند نامش را بر لب بیاورد.

همان جا کربلایی شده بود، نه؟…

روز دهم، در پهندشت کرب و بلا، وقتی صدایتان میان زمین و آسمان طنین افکنده بود که:

« اما من مغیث یغیثنا؟ اما من دابّ یدبّ عن حرم رسول الله؟»

قلبش از جا کنده شده بود، خودش را میان بهشت و جهنم دید، ولی تصمیمش را گرفت؛ بهشت را برگزید؛ بهشتِ با شما بودن را…

کفش هاش را در آورد؛ سرش را از شرم پایین انداخت، عین ابر بهار از چشمهاش اشک می آمد:

«جعلتُ فداک» و مگر دیگر می شد چیزی گفت؟! اعتراف کرد که خیلی بد کرده، که راه را بر شما بسته و قلبِ زنان و کودکان حرم را لرزانده:

«با این همه آیا توبه من پذیرفته است؟» و شما اگر نمی گفتید:

«نعم یتوب الله علیک» که دیگر حسین عليه السلام نبودید با آن قلب رؤف و دل دریایی!…

هنوز زمانی نگذشته بود که شما دیدید فرشته ها را که جان پاکش را تا ملکوت می برند. آن لحظه های آخر گمانم شنیده بود صدای شما را که با لبخند چشم هاش را بسته بود؛

« انت الحرّ کما سمّّتک امّک حرّا فی الدنیا و الاخره».

سلام بر تو! سلام حرّ بن یزید ریاحی! سلام بر آن لحظه ای که « توبه نصوح» را تجسّم بخشیدی.

سلام بر تو که ادبت در مقابل نام زهرا(س)، عاقبت کربلایی ات کرد.

وقتی حر بن يزيد دید لشگر كوفه تصمیم گرفتند با حسین (ع) بجنگند و فریاد هل من ناصر ینصرنی حسین را شنید. به عمر بن سعد گفت تو با این مرد می جنگی ؟

گفت آری بخدا، جنگی كه اگر هموار باشد سرها بیفكند و دستها بپراند، حرّ گفت آیا پیشنهاد او پسند شما نیست، عمر سعد گفت اگر كار بدست من بود پذیرا می شدم ولی ابن زیاد نپذیرد؛ حربن یزید به كناری از لشگر آمد و خود را به حسین عليه السلام نزدیك كرد . مهاجربن اوس به او گفت چه قصدی داری؟

پاسخ او را نداد و لرزه ای بر اندامش افتاده بود مهاجربن اوس به او گفت وضع مشكوكی داری، من تو را در هیچ میدانی چنین ندیدم و اگر به من می گفتند شجاعترین اهل كوفه كیست؟

تو را نام می بردم. حر گفت من خود را در میان بهشت و دوزخ می بینم بخدا چیزی را بر بهشت اختیار نكنم اگر چه پاره پاره و سوزانده شوم. تازید و بر اسب زد و دست بر سر گذاشت پس گفت بار خدایا به سوی تو برگشتم توبه ام را بپذیر، من دل دوستان تو و زادگان دختر پیغمبرت را لرزاندم وقتی به امام نزدیك شد سپر واژگون كرد و بر آنها سلام كرد. حر در مرحله اول به سوی اهل كوفه برگشت و حق را به آنها ابلاغ كرد و با همین تبلیغ همه خطاهای عمر خود را برگردانید. مرحله دوم با خون همه گناهان عمر خود را شست و تا آنجا پاك شد كه امام سر او را به دامن گرفت.

(آنجا كه می گفتند توبه حر پذیرا نشد در قبر ایشان و نبش قبرایشان ثابت شد - جریان پادشاه ایران و خون آمدن از پیشانی حضرت حر)در حالیكه خون از بدنش جاری بود فرموند:

(بخّ بخّ یا حرّ انت حر كما سمیت فی الدنیا و الآخره)

آفرین بر تو ای حر، تو آزاده مرد هستی همانطوریكه در دنیا و آخرت تو را حر نامیدند. سپس در دستان حضرت، جان سپرد.

خدایا…

بنده گنهکارت امسال هم از کنار جویبارهای زلال طهارت به سادگی گذشت و اکنون جز حسرت چیزی برای او نمانده است…

لحظات ناب ماه شعبان گذشت اما هیچ توشه ای از این لحظات برنگرفت…

روزها و شبهای رجب پشت سر هم آمدند و رفتند ولی او همچنان غرق در دنیا و بی توجه به این فرصت ها،در پی برآوردن حاجات دنیایی اش بود…

رمضان عزیز با شبهای روشن قدرش گذشت اما این بنده تو از خواب گران غفلت بیدار نشد که نشد…

عرفه و قربان هم گذشت …اما…افسوس که فقط بار گناهش سنگین تر شد..

این روزها احساس می کند توان پرگشودن از این دنیای دون و خاکی را ندارد…

این روزها دلتنگی تمام وجودش را مالامال کرده است…

اما در این همه ناامیدی بارقه های رحمت تو ،نور تازه ای به روحش می بخشاید،به مهر تو دلخوش است و به آغوش بازی که هیچ گاه از گناهکارترین مخلوقات هم دریغ نمی شود…

پروردگارا…

این روزها که به برکت سرخی خون ابا عبدالله الحسین و عزیزان و یارن پاکش،درهای آسمانت بار دیگر به سوی بندگان روسیاهت گشوده می شود،از تو می خواهم ای عظیم الرجاء که به من توفیق درک این لحظات سرشار از معنویت را عطا فرمایی!

از تو می خواهم که حجاب غفلت و بی خبری را از چهره روحم بزدایی…

ای خدا…

در این شبها و روزها مقدس تمام وجودم را ذوب کن تا اشک شوم و از دیده بچکم…

ای خدا…

مرا در این شبها…

به محرم…

به کربلا…

به عاشورا….

به حسین برسان!

 

رقیه رحیمی

روضه و سینه زنی شب اول محرم ۱۳۹۱ (۱۴۳۴ ه .ق) با نوای حاج حسن خلج مسجدحضرت امیر (ع)

حاج حسن خلج ، برآر از خاک قبر خویش بابا سرخود را (روضه)

حاج حسن خلج ، دوباره دم میگیرم به زیر پرچم تو (سینه زنی زمینه)

حاج حسن خلج ، پشت دری ریخته خدا بال و پر کبوتری (سینه زنی واحد)

حاج حسن خلج ، خون دل میخورم و اشک فشانم هر دم (سینه زنی واحد)

حاج حسن خلج ، باز این چه شورش است که در خلق عالم است (سینه زنی شور)

دانلود فایل های شب اول محرم به صورت یکجا (فایل زیپ)

شب دوم :     حاج حسن خلج ، صدای گریه تو پیر کرده عالم را (مناجات) [تصویری] |مشاهده در آپارات

روضه و سینه زنی شب دوم محرم ۱۳۹۱ (۱۴۳۴ ه .ق) با نوای حاج حسن خلج مسجد حضرت امیر (ع)

حاج حسن خلج،صدای گریه تو پیر کرده عالم را (مناجات با امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف)

حاج حسن خلج ، روضه ورود به کربلا

حاج حسن خلج ، رسیده قافله کبوترای خدا (سینه زنی زمینه)

حاج حسن خلج ، به شور و نوا کاروان خدا … (سینه زنی واحد)

حاج حسن خلج ، می ریزی چرا اشک از دیده ها (سینه زنی واحد)

حاج حسن خلج ، اگرچه این سفر باشد خدایی (سینه زنی شور)

دانلود فایل های شب دوم محرم به صورت یکجا (فایل زیپ)

ادامه ….

صفحات: 1· 2

عَزیزُ علیَ اَن اَری الخَلقَ

 

ای هلال شب زینب چی شده که در خسوفی

 

 

گر از شور و شیرینی ( آنکه با حق بود قبل از عالم خلقت علی است)

 

شکوه ای از درد ندارم

 

کم کم دلم از این و از آن سیر می شود

 

روی دستم آروم آروم تکونش میدم

 

تا کی به پشت پرده غربت نشینی

همیشه باید مصیبت اهل‏بیت(ع) خوانده شود اصلاً نمک منبر مصیبت است.

منبری که مصیبت نداشته باشد مثل آشی است که نمک نداشته باشد.

*************

درس اخلاق حضرت آیت اللَّه العظمی مظاهری«مدظله العالی»

موضوع: توصیه به مبلغین در ماه محرم

جلسه: سیزدهم      تاریخ:26/ 2/ 1375

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم بسم اللَّه الرحمن الرحیم رب اشرح‏لی صدری و یسّرلی امری و احلل عقدة من لسانی یفقهوا قولی.

بحث ما گرچه در کلمه مقدس خلوص و اخلاص بود ولی باشد ان‏شاءاللَّه برای چهارشنبه بعد از عاشورا.

بحث امروزمان راجع به دهه محرّم است که دهه مبارکی است و ما طلبه‏ ها در دهه محرم می‏توانیم کار بکنیم و باید به این دهه محرم اهمیت زیاد بدهیم چنانچه اهمیت دادیم الحمدللَّه و همانطور که موج در کربلا، ظلم را ریشه‏ کن کرد و اسلام را تا اینجا آورد، آن ادامه موج را روحانیت ایجاد می‏کند مخصوصاً در دهه محرم لذا در دهه محرم ما خیلی می‏توانیم کار بکنیم. امّا یک تذکراتی باید داده شود و در ذهن ما باشد.

تذکر اوّل اینکه ما اگر بخواهیم حرفهایمان تأثیر داشته باشد و بخواهیم آن موج را ادامه بدهیم و راستی آن یک ساعتی که وقت مردم را می‏گیریم به همان اندازه به مردم استفاده بدهیم. مثلاً اگر هزار نفر پای منبر ما باشند و ما یکساعت صحبت کنیم هزار ساعت وقت جامعه را گرفته‏ ایم و ما باید جوابگوی این باشیم. هزار ساعت وقت جامعه را گرفتن، در مقابلش باید به اندازه هزار ساعت برای مردم نتیجه داشته باشد. لذا این منبرهای ما مطالعه می‏خواهد. مثلاً کسی سال گذشته ده تا منبر داشته نوشته و حالا دو مرتبه همین ده تا منبر را برود و سال دیگر هم همین طور و سینه‏ اش تکرار مکرراتی باشد، منبرهایش تکرار مکرراتی باشد خوب معلوم است علاوه بر اینکه توهین برای خودش است، حرف را دیگر نمی‏ خرند، حرف خوبش را هم دیگر نمی‏ خرند و علاوه بر اینها توهین به روحانیت هم هست. باید ما مطالعه کنیم. برداشتِ از کلمات دیگران خوب است امّا شرط دارد. بعضی اوقات یک حرفهایی یک بزرگی می‏زند در یک جای خاصی، در یک مکان خاصی، حالا آن حرف از یک طلبه مبتدی بخواهد گفته شود، در یک دهی گفته شود؛ خوب این خیلی وقت‏ها خلاف فصاحت و بلاغت می‏ شود.

در میان ما طلبه‏ های قم مشهور بود اینکه یکی از منبری‏های مهمّ قم بعضی اوقات اشاره می‏کرده به قبر حضرت معصومه(س) و می‏گفته معصومه مکرّمه شاهد باش. می‏گویند یک طلبه رفت در یک دهی و وسط منبر گفت معصومه مکرمه شاهد باش و برایش دردسر ایجاد شد.!!

حالا بعضی اوقات می‏بینیم این چنین می‏شود. یعنی یک جمله‏ ای از یک بزرگی است که مختص به اوست نه یک طلبه مبتدی، این جمله مختص به یک جلسه اهل علم است نه به یک مجلسی که تعدادی زن یا مرد عوام در آن هست جمله مربوط به یک مکان خاص و در یک زمان خاصّی است و زیاد شده که می‏ بینیم نمی‏تواند مراعات این خصوصیات را بکند حرف را نقل می‏ کند و بجای اینکه نتیجه بگیرد ضرر دارد.

لذا اگر بخواهید حرف را از دیگران نقل کنید باید فصاحت و بلاغتش را مراعات کنید باید مواظب باشید یک دفعه حضرت معصومه شاهد باش نشود. ولی بهتر از همه این‏ها این است که برای منبر رفتن باید مطالعه داشته باشیم. یکی از بزرگان به من می‏گفتند برای یک منبر رفتن حداقل چهار ساعت مطالعه دارند. در حالی که یک منبری فوق ‏العاده مشهوری بود می‏توانست قطعاً بدون مطالعه یک ماه منبر برود امّا این جمله ‏ای که من عرض کردم اگر همه‏ تان توجّه داشته باشید که اگر هزار نفر پای منبر باشند شما می‏ خواهید هزار ساعت وقت اجتماع را بگیرید و در این شرایط چه می‏خواهید بگوئید و اتفاقاً روایت داریم و روایت تکان دهنده هم هست: العبد لایزول قدماه یوم القیامة حتی یُسئل عن عمره فیما افناه و عَن شبابه فیما ابلاه.

یعنی یک بازپرسی قبل از حساب و کتاب در روز قیامت هست. که این بازپرسی خیلی مهم است و می‏دانید بازپرسی دخالت زیادی در محاکمه دارد. در روز قیامت هم این بازپرسی دخالت زیادی در حساب و کتاب دارد. قدم از قدم برنمی‏دارد وقتی وارد صف محشر می‏شود بلافاصله یک بازپرسی می‏شود: عمرت را در چه راهی فنا کردی؟ جوانی‏ات را در چه راهی کهنه کردی؟ خوب این با القاء خصوصیت ما طلبه‏ ها، مسلّم به اولویت است و دیگران را هم شامل می‏شود، عمر خودمان را می‏ گیرد عمر دیگران را هم می‏گیرد.

صفحات: 1· 2

آیت ا… شيخ جعفر شوشتری(ره) در کتاب ارزشمند خود، خصایص الحسینی ویژگیهای مجالس حضرت سيد الشهدا امام حسین عليه السلام را با توجه به احادیث و روایات این گونه بیان می کند:
1. جایگاه درود فرستادن خدا بر برپادارندگان و سوگواران آن مجلس است.
2. جایگاه گرد هم آیی فرشتگان تقرب یافته است.
3. جایگاه دست یافتن به دعای پیامبر و جانشینش حضرت علی و حضرت زهرا و امام حسین صلوات ا… علیهم اجمعین میباشد.
4. جایگاه مورد توجه و رحمت آمیز امام حسین است.
5. جایگاه بیان سخنان و گفتارهای آن حضرت در میان سوگواران گرد هم آمده است.
6. جایگاهی که امام صادق بدان عشق می ورزد.
7. جایگاهی که در فرازمندی بسان عرفه است.
8. جایگاهی که در پاکی بسان مشعر الحرام است.
9. جایگاهی که در قداست بسان حطیم (فاصله میان حجرالاسود و در کعبه است).
10. جایگاهی که در عظمت و پاکی بسان جایگاه طواف خانه خداست.
11. جایگاهی که در معنویت بسان حرم امام حسین علیه السلام است.
12. جایگاهی که فرو نشاننده آتش های شعله ور دوزخ است.
13. جایگاهی که سرچشمه آب حیات در سرای بهشت است.
14. مجلسی که به مجالسی پیوند می خورد که آغازش پیش از آفرینش و پایانش روز رستاخیز است.

آری مجلسی که به نام امام حسین علیه السلام برگزار می شود دارای این ویژگی ها می باشد. بیاییم قدر و منزلت این گونه مجالس را بهتر بدانیم و با معرفت و محبت نسبت به امام حسین (ع) در هرچه بهتر برگزار کردن این مجالس کوشا باشیم.

گردآوري :طلبه ليلا جوادي

از امام رضا(عليه السلام)، چنين نقل شده است:

«وقتي محرم فرا مي‌رسيد، پدرم خندان ديده نمي‌شد، حزن و اندوه تا پايان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصيبت و گريه ايشان بود.»(3)

همچنين حضرت امام رضا(عليه السلام) درباره‌ عاشورا مي‌فرمايد:

«كسي كه عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه‌اش باشد، خداوند قيامت را روز شادماني و سرور او قرار خواهد داد.»(4)

اعمال شب اول ماه محرم

1ـ نماز: اين شب چند نماز دارد كه يكي از آنها به شرح ذيل است:

دو ركعت، كه در هر ركعت بعد از حمد يازده مرتبه سوره‌ توحيد خوانده شود.

در فضيلت اين نماز چنين آمده است:

«خواندن اين نماز و روزه داشتن روزش موجب امنيّت است و كسي كه اين عمل را انجام دهد، گويا تمام سال بر كار نيك مداومت داشته است.»(5)

2ـ احياي اين شب.(6)

3ـ نيايش و دعا.(7)

روز اول محرم

اول محرم هر سال اولين روز سال قمري است. از امام محمدباقر(عليه السلام) روايت شده است: «آن كس كه اين روز را روزه بدارد، خداوند دعايش را اجابت مي‌كند، همانگونه كه دعاي زكريا(عليه السلام) را اجابت كرد.»(8)

دو ركعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعاي زير قرائت گردد:

«اللّهم انت الاله القديم و هذه سنةٌ جديدةٌ فاسئلك فيها العصمة من الشيطان و القوَّة علي هذه النّفس الامّارة بالسُّوء»(9)؛

بارالها! تو خداي قديم و جاوداني و اين سال، سال نو است، از تو مي‌خواهم كه مرا در اين سال از شيطان حفظ كني و بر نفس اماره (راهنمايي كننده) به بدي پيروز سازي.

روز دوم محرم

در چنين روزي كاروان امام حسين(عليه السلام) در سال 61 ه‍ .ق وارد سرزمين كربلا شد و با ممانعت لشكر حرّ مجبور به توقّف در آنجا گرديد.(10)

روز سوم محرم

از پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) نقل شده است:

«هر كس در اين روز روزه بگيرد، خداوند دعايش را اجابت كند.»(11)

در آن روز سپاه عمر بن سعد وارد كربلا شد.

روز چهارم محرم

بي‌نتيجه بودن مذاكره حضرت سيدالشهداء(عليه السلام)، با عمر بن سعد براي وادار كردن لشكر وي به ترك جنگ و دعوت او و لشكرش جهت ملحق شدن به سپاه اسلام.

روز هفتم محرم

روزه گرفتن مستحب است.

روز نهم محرم

تاسوعاي حسيني، روز محاصره‌ امام حسين(عليه السلام) و اصحابش در سرزمين كربلا توسط سپاه شمر.(12)

اعمال شب عاشورا

1ـ چند نماز براي اين شب در روايات آمده است كه يكي از آنها چنين است:

چهار ركعت نماز كه در هر ركعت بعد از سوره‌ حمد، 50 بار سوره‌ توحيد خوانده مي‌شود. پس از پايان نماز، 70 بار «سبحان الله والحمدالله و لا اله الاّ الله و الله اكبر ولا حول ولا قوة الاّ بالله العليّ العظيم» خوانده شود.(13)

2ـ احياي اين شب كنار قبر امام حسين(عليه السلام).(14)

3ـ دعا و نيايش. (15)

صفحات: 1· 2

حاج محمود کریمی

شعرخوانی [حاج محمود کریمی] [عصر عاشورای 1391 - هیأت رایة العباس(ع)] [5:57]

روضه [حاج محمود کریمی] [عصر عاشورای 1391 - هیأت رایة العباس(ع)] [12:17]

نوحه [حاج محمود کریمی] [عصر عاشورای 1391 - هیأت رایة العباس(ع)] [5:34]

شور [حاج محمود کریمی] [عصر عاشورای 1391 - هیأت رایة العباس(ع)] [4:46]

شور [حاج محمود کریمی و حاج ابراهیم رحیمی] هیأت رایة العباس(ع)] [3:02]

واحد [حاج محمود کریمی] [عصر عاشورای 1391 - هیأت رایة العباس(ع)] [5:13]

واحد [حاج محمود کریمی] [عصر عاشورای 1391 - هیأت رایة العباس(ع)] [4:20]

جفت [حاج محمود کریمی] [عصر عاشورای 1391 - هیأت رایة العباس(ع)] [7:32]

شور [حاج محمود کریمی و حاج ابراهیم رحیمی]  هیأت رایة العباس(ع)] [7:34]

شام غریبان

روضه شام غریبان [حاج محمود کریمی] [شام غریبان - هیأت ثارالله(ع)] [15:52]

زمینه [حاج محمود کریمی] [شام غریبان حسینی 1391 - هیأت ثارالله(ع)] [8:39]

تک [حاج محمود کریمی] [شام غریبان حسینی 1391 - هیأت ثارالله(ع)] [10:15]

شور [حاج محمود کریمی] [شام غریبان حسینی 1391 - هیأت ثارالله(ع)] [7:16]

مناجات [حاج محمود کریمی] [شام غریبان حسینی 1391 - هیأت ثارالله(ع)] [1:45]

حاج عبدالرضا هلالی

دانلود کل مراسم به صورت یکجا در فایل زیپ  :  دانلود

حجت الاسلام و المسلمین صمدی ( بخش اول)

حجت الاسلام و المسلمین صمدی ( بخش دوم )

حجت الاسلام و المسلمین صمدی ( بخش سوم )

حجت الاسلام و المسلمین صمدی ( بخش چهارم )

حجت الاسلام و المسلمین صمدی - حاج عبدالرضا هلالی ( بخش پنجم )

حاج عبدالرضا هلالی ( بخش ششم )

حاج عبدالرضا هلالی ( بخش هفتم )

حاج عبدالرضا هلالی - ناصر آئینی( بخش هشتم )

حاج عبدالرضا هلالی - ناصر آئینی ( بخش نهم )

حاج عبدالرضا هلالی ( بخش دهم )

حاج عبدالرضا هلالی ( بخش یازدهم )