گناه سم و ضعف است هیچ وقت آدمی که به خودش اینطور وعده می دهد(توبه کردن را به تاخیر می اندازد) موفق به توبه نمی شود و در دام شیطان است مهمترین کار شیطان تسویف و سوف سوف کردن است.

style="font-size: 10pt;">
ارتباط میزان رشد معنوی و لغزش ها
قرآن شهادت می دهد بلعم بائورا کسب نبوده که دکان باز کرده باشد و بی خودی سرش شلوغ باشد و مردم گول ظاهرش را خورده باشند بلکه واقعا داشته و نزد ملائک هم جایگاهی داشته و قرآن می فرماید: وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ¹؛
امام صادق علیه السلام می فرماید: منظور از “آیات” اسم اعظم خداست؛ کسی که اسم اعظم داشته باشد مرده زنده می کند به این اندازه بلعم سرمایه دار بوده است و لکن در یک امتحان مالی شکست خورد، قارون به او پیشنهادی داد و او را در نقابل موسی بن عمران قرار داد و کار به حایی رسید که این آدم ممتاز با نمره 20 که معرکه ملائک بود، قرآن درباره اش می فرماید: فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ؛ از پوست در آمد، و بعد می فرماید: فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ²؛ مثل این آدم مثل کلب است. آدم به رشد و کمال و ترقی معنوی برسد و خدا به او نمره دهد نه مردم، نمره ای که مردم بدهند ارزشش به اندازه مردم است.

شیطان دلال است
یا برصیصای عابد که امتحانش جنسی بود. ریشه اش در پیری نیست در جوانی وقتی غریزه جنسی تحت کنترل در نیامد، وقتی به اندازه یک روزن منفذ داشت، وقتی انسان از این نقطه آسیب پذیر شد اسرار زمین خوردنش را شیطان مهیا می کند، کار شیطان این است که فضایی ایجاد کند که انسان خودش را نشان دهد، شیطان دلال است و در گناه ما مقصر نیست بلکه سنگ محک است و تقصیرش به اندازه تصویرگری اش است کار را بزک می کند، رغبت را زیاد می کند یک جوری با انسان سروکله می زند که آنچه درون انسان است بیرون بریزد.
شیطان که لعین و مغضوب است، همین شیطان در عالم ملکوت یک موقعیت استثنایی و چهره ی موجه و کرسی تدریس و تعلیم در بین ملائک داشته اما یک ترک سجده او را به آنجا رساند. اما ترک سجده حاکی از خلوص باطن و دنائت باطم است نه فقط به خاطر ترک سجده، مساله ترک سجده نیست بلکه با عدالت خدا سازگار نیست کسی که 6 هزار سال عبادت داشته و به خطار ترک سجده رانده شود.

امراضی که از وجود آن بی خبر هستیم
در شرایط عادی نمره همه 20 است وقتی انسان در دست انداز عصبانیت افتاد و موانع محرک در زندگی انسان اتفاق افتاد، بزنگاههایی که عیار بندگی محک می خورد اینجاست. اگر تا عرصه ی امتحان به واسطه آدم برای شیطان پیش نمی آمد کسی متوجه نمی شد درونش چه خبر است. یک وقتهایی ما امراضی داریم که خودمان نمی دانیم علائم و امارات ما را متوجه بیماری می کند. یک وقتهایی آدم متوجه امراضش نمی شود.
انسان در جوانی خیلی راحت می تواند امراض را معالجه کند، خیلی امراض هست که ما نمی دانیم. هر کس هر کار می کند با باطن است اما رونمای کار ظاهر است می توانم با باطنم کاری کنم؟ کار شیطان جلوه دادن ظاهر است، بزک کردن است. شیطان زشتی های نفس انسان را زیبا جلوه می دهد و می تواند جوری ذهنت را از مرض دور کند و بگوید این قدرها هم حالت بد نیست و اینقدرها هم مشکلی نداری در حالی که کوچک ترین چیز در جوانی بذری است که وقتی انسان در عمر جلو می رود کار به جایی می رسد که درخت تناوری می شود.

داستان خارکن و بوته ی خار
امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: خدا رحمت کند کسی را که کشیک خودش را می کشد و از خودش عیب جویی می کند تا از عیب جویی دیگران باز می ماند. مولوی داستانی نقل می کند که یک جوان خارکنی بود که در برداشتن بوته ی کوچک خار تاخیر و تعلل می کرد و خار نمادی از رذائل اخلاقی است و سوف سوف می کرد، مثلا انسان در توبه تاخیر می کند و می گوید بگذار به کربلا بروم و یا به مشهد بروم و برگردم یا از 20 سالگی توبه می کنم در حالی که این کار شیطان است، گناه سم و ضعف است هیچ وقت آدمی که به خودش اینطور وعده می دهد موفق به توبه نمی شود و در دام شیطان است مهمترین کار شیطان تسویف و سوف سوف کردن است. مولوی می گوید:

e="text-align: justify;" align="justify">