اولين مؤ ذن در اسلام ، بلال بن رباح است که کنيه اش ابو عبدالکريم بود علامه در زبدة المقال درباره بلا فرموده :

اول من يسبق الجنان

لانه سابق بالاذان

        بلال اولين کسى است که به بهشت مى رود زيرا اولين اذان گوى اسلام است. بلال از کسانى است که در راه خدا شکنجه ها ديد و بر آن همه عذاب، صبر نمود. ابوجهل بلال را در آفتاب گرم بر زمين مى خوابانيد و آسيابى سنگى بر روى سينه اش مى گذاشت تا حرارت آفتاب پيکرش را بسوزاند. از او مى خواست که به پروردگار محمد(صلى الله عليه و آله و سلم ) کفر بورزد؛ اما بلال پيوسته در جواب ابوجهل مى گفت: احد، احد

     روزى ورقه بن نوفل از کنار او گذشت در حالى که شکنجه مى شد و مى گفت:

     احد، احد، ورقه (از روى استهزاء) گفت اگر در اين حال بميرى ، قبر ترا در مرکز آه و ناله قرار مى دهم .

    و نيز گفته اند که بلال غلام خانواده بنى جمح بود و امية بن خلف او را شکنجه مى کرد. خداوند چنان مقدر کرد که اميه در جنگ بدر بدست بلال کشته شد.(1)

     سعيد بن مسيب درباره بلال گفت : مردى بسيار ديندار و معتقد بود و در اين راه عذابها کشيد. هر وقت مشرکين به او نزديک مى شدند مى گفت الله الله .

     پيامبر اکرم(صلى الله عليه و آله و سلم ) روزى ابوبکر را در بين راه ديد به او گفت اگر پولى مى داشتم ، بلال را مى خريدم .

صفحات: 1· 2

     قبل از حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله در آئين حضرت عيسى هم نماز بوده كه قرآن از زبان او نقل مى كند كه خداوند مرا به نماز سفارش كرده است :
 « واوصانى بالصلوة »(1)
     وقبل از اوموسى بوده كه خداوندبه او خطاب مى كند
«اقم الصلوة لذكرى »(2)
     و قبل از موسى پدر زن او حضرت شعيب بوده كه نماز داشته است :
 « يا شعيب اصلاتك تاءمرك »(3)
     و قبل از همه آنها ابراهيم بوده كه از خداوند براى خود و ذريّه اش توفيق اقامه نماز را مى خواند:
 «ربّ اجعلنى مقيم الصلوة و من ذريّتى »(4)
     و اين لقمان است كه به فرزندش مى گويد:
«يا بنىّ اقم الصلوة و اءمربالمعروف و انه عن المنكر»(5)
     پسر من نماز را بپا دار و امر به معروف و نهى از منكر كن .
     جالب آن است كه معمولا در كنار نماز سفارش به زكات مى شود ولى از آنجا كه نوجوان معمولا پول ندارد، در اين آيه در كنار نماز به جاى زكات به امر به معروف ونهى ازمنكر سفارش شده است .

صفحات: 1· 2

          قرآن مجيد و کتاب هاى اصيل حديث براى انسان مؤمن ارزش و عظمتى قائلند که براى چيزى در آفرينش ، پس از خدا و انبيا و ائمه ، به اين اندازه ارزش قائل نيستند .
       مؤمن ماه آسمان حيات ، خورشيد عالم   معنى ، و نور زمين و آسمان است .

    * قالَ النَّبِىُّ (صلى الله عليه وآله وسلم) :مَثَلُ الْمُؤْمِنِ عِنْدَ اللّهِ کمَثَلِ مَلَک مُقَرَّب ، وَ   اِنَّ الْمُؤْمِنَ اَعْلى عِنْدَاللّهِ مِنْ مَلَک مُقَرَّب(1) 

   رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: مؤمن نزد خداوند همانند ملک مقرّب است ، و به حقيقت که مؤمن نزد خداى بزرگ از ملک مقرّب بالاتر است .

* اِنَّ رَسوُلَ اللّهِ (صلى الله عليه وآله وسلم) نَظَرَ اِلَى الْکعْبَةِ فَقالَ : مَرْحَباً بِالْبَيتِ ما اَعْظَمَک وَ ما اَعْظَمَ حُرْمَتَک عَلَى اللّهِ ! وَ اللّهِ لِلْمُؤْمِنُ اَعْظَمُ حُرْمَةً مِنْک لاَِنَّ اللّهَ حَرَّمَ مِنْک واحِدَةً وَ مِنْ الْمُؤْمِنِ ثَلاثَةً : مالَهُ وَ دَمَهُ وَ اِنْ يظَنَّ بِهِ ظَنَّ السُّوءِ(2) .

     در روايت آمده که رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) به کعبه نظر فرمود واين چنين به خانه ى حق خطاب کرد : آفرين به بيت الهى ، چه عظيم است قدر و منزلت تو و حرمتى که نزد خداى دارى ! به خدا قسم مؤمن احترامى عظيم تر از تو دارد ، چرا که خداوند براى تو يک حرمت قرار داده و براى مؤمن سه حرمت : حرمت در مال و در خون و آبرو که نبايد به او گمان بد برد .

     * قالَ الصّادِقُ (عليه السلام) : اَلْمُؤْمِنُ اَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ الْکعْبَةِ(3).

     امام صادق (عليه السلام) فرمود : مؤمن حرمتى بزرگتر از کعبه دارد .

     اين چنين انسان هاى والا و با عظمتى داراى خصوصيات و ويژگى هايى هستند که نشان دهنده ى اعتقاد آنان به خدا و روز قيامت و بيان کننده ى طهارت ظاهر و باطن آنهاست .
     قرآن و روايات به خصوصيات و نشانه هاى مردم مؤمن اشاره دارند تا از جهتى چهره ى ملکوتى آنان را به جامعه ى انسانى بشناسانند و از جهت ديگر درس و پندى براى مردم باشد تا آن نشانه ها را در وجود خود تحقق بخشند .
     در ميان نشانه ها و خصوصيات مردم مؤمن نماز جايگاه مخصوصى دارد و شايد بتوان گفت نماز در رأس تمام خصوصيات مردم مؤمن پس از ايمان به خدا و روز قيامت است .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منبع: سیمای نماز/ حسین انصاریان
پی نوشت:
1 ـ مستدرک سفينة البحار : 1 / 167 .
2 ـ مستدرک سفينة البحار : 1 / 168 .
3 ـ مستدرک : 1 / 168 .

     ما در هر نماز با گفتن «اهدنا الصراط المستقيم » از خداوند راه مستقيم را مى خواهيم . انسان هر لحظه فكر تازه اى دارد، دوستان و دشمنان ، نزديكان و بيگانگان ، طاغوت ها و وسوسه گران وشياطين نيز با تلقين و تشويق و تهديد و تبليغ ، براى انسان طرح هائى را دارند و برنامه ريزى هائى مى كنند كه انسان جز با امداد الهى هرگز نمى تواند در ميان اين همه راه كه از هوسها مايه مى گيرد، نجات يابد و راه مستقيم را بپيمايد.
«اهدنا الصراط المستقيم »، راه مستقيم :
راه خدا و اولياى خداست .
راهى است كه از هرگونه خطا و انحراف دور است .
راهى است كه ترسيم كننده آن مرا دوست دارد و نيازم را مى داند.
راهى است كه به بهشت منتهى مى شود.
راهى است كه با فطرت سالم هماهنگ است .
راهى است كه اگر در آن راه بميرم شهيد محسوب مى شوم .
راهى است كه از عالم بالا و بالاتر از علم ماست .
راهى است كه انسان در آن دچار شك وپشيمانى نمى شود.
راهى است از همه راه ها صاف تر، نزديك تر و روشن تر.
وبالاخره راه مستقيم ، راه انبيا، شهدا، صالحان وصديّقين است .
اينها نشانه هاى راه حقّ ومستقيم است كه شناخت آن مشكل و دقيق است وحركت وپايدارى در آن نياز به امداد الهى دارد.

يكصد و چهارده نكته در باره نماز - حجه الاسلام قرائتى

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:

أَسْرَقُ السُّرَّاقِ مَنْ سَرَقَ صَلَاتَهُ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ كَيْفَ يَسْرِقُ صَلَاتَهُ قَالَ لَا يُتِمُّ رُكُوعَهَا وَ سُجُودَهَا

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرموند:

دزدترين دزدها كسى است كه از نماز خود بدزدد،

عرض كردند اى رسول خدا چگونه از نماز خود مي دزدد؟

فرموند: ركوع و سجودش را تمام نكند و صحيح انجام ندهد.

(طرائف الحکم ج2 ص453)