نشستن و زانوی غم در بغل گرفتن، مشکلات شما را افزایش می دهد و یأس و نومیدی را به ارمغان می آورد.

سعی کنید خودتان عامل افزایش مشکلاتتان نباشید. پس تحرّک و پویایی خود را از دست ندهید.

تلاش و کوشش، لذّت زندگی است

و سکون و بی تحرّکی، عامل رکود و خمودی.

از نشستن و غصّه خوردن، چیزی حاصل نمی شود. هیچ کس به اندازه خودتان نمی تواند به شما کمک کند. پس کمر همّت ببندید و دست به زانوی خویش بگیرید و از جا برخیزید. اگر مشکل مالی دارید، حرکت کنید و برای کسب روزی، اقدام نمایید و اگر مشکل دیگری دارید، به تناسب آن اقدام کنید.

پس به هنگام سختی ها احساس ضعف نکنید و خود را پرتوان بدانید.^{( نهج البلاغه، ج 3، ص 58)}

بدانید که توان و نیروی شما بیش از مشکلاتتان است و مشکلات شما کوچک تر از توانتان.

یکی از ویژگی های اهل ایمان این است که هرگز سستی به خود راه نمی دهند و در سختی ها درمانده و زمینگیر نمی شوند.

_{پایگاه حوزه}