انسان برای زندگی بهتر باید به منبع نور و انرژی متصل باشد.

ذکر یعنی اتصال به خدا و انرژی گرفتن از او.

بدون ذکر، بهرۀ ما از زندگی خیلی کم می‌شود.

شارژ باطری وجود انسان، خود خداست.

آدم از غذا کمتر انرژی می‌گیرد تا از ذکر.

خدا ما را طوری نیافریده که بتوانیم بدون او زندگی کنیم.

انسان برای رسیدن به زندگی بهتر قدرت، نشاط و نور می‌خواهد. اصلاً چه کسی می‌خواهد زندگی کند؟

یک زنده‌دل یا یک مرده‌دل؟ این کسی که می‌خواهد زندگی کند، چقدر از «حیات» برخوردار است؟

چقدر به انرژی حیات متصل است؟

وقتی انسان به منبع نور و انرژی متصل نباشد، عقل و فکر و قلبش درست کار نمی‌کند و ناکارآمدیش برای «زنده بودن» قطعی است؛ چه رسد برای زندگی، و چه برسد برای زندگی بهتر!

توجه ما به خدا موجب انرژی گرفتن ما از خداست

آدم بدون دین هم می‌فهمد که به ذکر خدا نیاز دارد

ذکر یعنی اتصال و توجه قلبی به خدا

در علم تجربی هم فهمیده‌اند که انسان به ارتباط با خدا نیاز دارد

اولین اثر ذکر: به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد

برای زندگی بهتر از ذکر خدا استفاده کن

خودت را با ذکر خدا قوی کن تا بتوانی مشکلات را حل کنی

ذکر خدا ما را از صدمات بیرونی و از ضعف درونی نجات می‌دهد

در حکومت امام زمان(عج) استاد دانشگاهی که اهل ذکر نباشد در هیچ دانشگاهی تدریس نخواهد کرد چون کسی که عقل نداشته باشد با علم هم خرابکاری خواهد کرد

کسی که اهل ذکر نباشد، زندگی‌اش تلخ و تنگ می‌شود

اگر از ذکر خدا روی‌گردان شویم، شیطان همنشین ما خواهد شد

چرا باید طبق «دستور» خدا ذکر بگوییم؟

چرا ذکر خدا به‌صورت‌های دلی و دل‌بخواهی فایده زیادی ندارد؟

چون رابطۀ عبد و مولاست، ذکر خداست!

ذکر همسر یا همسایه یا افرادی مثل خودت نیست!

ذکر مولا توسط عبد باید در نهایت تواضع باشد، و قدم اول تواضع و ادب این است که ذکر طبق دستور باشد

باید به ذکر خدا بود؛ نه به ذکر خودخواهانه!

خودخواه‌ها به خدا راه ندارند، چون خدای خیالی را می‌پرستند، نه خدای مولا را.

_{استاد پناهیان}