بنا بود مصرف «ترس» در انسان این باشد.

که از همۀ خطرها بترسد

و مانند کودکی که به مادر پناه می‌برد،

به خدا پناه ببرد و سپس با تکیۀ به او از چیزی نترسد،

اما هم از خطرات اصلی حیات نترسیدیم

و هم هر گاه ترسیدیم به خدا پناه نبردیم؛

حالا از پناه بردن به خدا می‌ترسیم

یعنی نمی‌توانیم به او توکل کنیم.