حقیقتاً این شکوه و شور حسینی در میان این مردم آدم را بهت زده می کرد. مردمی که از ساعت 9 صبح تا رسیدن کاروان عشق مشتاقانه دلهایشان پرپر میزد تا نگاه های خیس و گریانشان را به ضریح حضرت متبرک کنند…

     نه سرما را درک می کردند و نه خستگی ایستادن مداوم و نه تلخی انتظار ..

     بلکه این انتظار خیلی هم شیرین و دوست داشتنی بود.

     “کاروان سفینه النجاه” طبق برنامه ریزی مسئولان قرار بود راس ساعت 9 صبح در میدان “آیت الله بروجردی"_ میدان ورودی شهر بروجرد_باشد.اما غافل از اینکه شور و احساسات و عشق مردم قابل حساب و کتاب و برنامه مادی  نیست.

     عاشقان حسین با چشمانی اشکبار 30 کیلومتر! قبل از میدان ورودی در انتظار بودند..

     طبق آمار مسئولان محلی حدود دویست هزار نفر به استقبال ضریح ابا عبدالله آمده بودند و این ازدحام باعث شد تا کاروان عاشقی مسیر 105 کیلومتری اراک تا بروجرد را در 10ساعت بپیماید.شیفتگان و دلدادکان به حسین از بخش ها و روستاهای اطراف شهر خود را با پای پیاده و بعضاً برهنه به ورودی شهر و قبل از آن رسانیده بودند تا از نسیم روحبش عطر حسین بی نصیب نمانند…

     عشق این مردم به حسین علیه السلام قابل وصف نیست…

     ای حسین!

     مگر این دلهای عاشق از تو چه دیده اند که اینگونه دیوانه وار، شوق دیدن ضریحت ،ساعت ها انتظار را بر آنها گوارا می کند…

این اشک ها به پای شما آتشم زدند               شکر خدا برای شما آتشم زذند

من جبرییل سوخته بالم ،نگاه کن                     معراج چشم های شما آتشم زدند

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَيْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِيارَتِكُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ …