نرم سخن باش!

شناخت روحیات و ویژگیهای مخاطب از شاخصه های بصیرت در فضای مجازی است.جوانان امروز بسیار عجول و کم حوصله اند .زبان متکلف و موعظه مستقیم و احتمالا همراه با سرزنش نه تنها پاسخ نمی دهد بلکه اثر معکوس بر مخاطب دارد .پس در این فضا باید با مخاطبین با زبان امروز و به شیوه غیر مستقیم و با برهانهای مستدل غیرقابل نفوذ مخاطبه کرد و از جدل بی حاصل بپرهیزیم.

«فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشى‏»
اما به نرمى با او سخن بگوييد شايد متذكّر شود، يا (از خدا) بترسد! (طه، 44)

مطلب از :رقیه رحیمی

ایمان به نتیجه داشته باش!

گرچه دشمن توطئه گر تمام قوا و امکانات و نیروهای خود را در فضای مجازی علیه بنیانهای اعتقادی و فرهنگی ما به کار گرفته است اما فراموش نکنیم که نیروی ایمان و توکل به خداوند و شهادت طلبی سرمایه بزرگی است که دشمن از آن بی بهره است.اگر اعتقادی راسخ و تلاشی خستگی ناپذیر داشته باشیم به زودی بر این امواج سهمگین غلبه خواهیم کرد و آن را در هم خواهیم کوبید.انشاءالله

كَم مِن فِئَةٍ قَليلَةٍ غَلَبَت فِئَةً كَثيرَةً بِإِذنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصّابِرينَ(بقره/249)

مطلب از :رقیه رحیمی

ماهی نباش ،صیاد باش!

بصیرت در فضای مجازی با انفعال و تأثیرپذیری صرف و وادادگی سازگاری ندارد.در این فضا شایسته یک شخص بصیر نیست که همچون ماهی خود را غریق و گمگشته اقیانوس شبهات و حملات اعتقادی و جملات هرز کند بلکه باید همچون صیادی تیز هوش به دنبال صید شبهات باشد و با فراست و تیزی به رفع و دفع آنها و پاکسازی فضا از آنها بپردازد.در این فضا باید تأپیرگذار بود و تنها در مقابل حق متواضع بود.

“باید با استفاده از توانایی‌ها و استعدادهای جوان کشور و با سیاستگذاری صحیح و اقدامات سنجیده و هماهنگ و بدون از دست دادن زمان به سمت خروج از حالت انفعال در عرصه‌ی فضای مجازی، و حضور فعال و تأثیرگذار و تولید محتوای اسلامی متقن و جذاب حرکت کنیم.”
بخشی از بیانات حضرت آقا در دیدار با رییس جمهور و اعضای شورای عالی فضای مجازی در تاریخ : 16/6/1394

مطلب از : رقیه رحیمی

اگر سیری در فضایل نمازهای مستحبی کنیم، در بین آن‌ها نماز شب مانند مرواریدی درخشان، می‌درخشد و شاید میانبری باشد تا یک شخص مؤمن را به درجه والای بندگی و عبودیت در درگاه پروردگار متعال برساند.

خداوند متعال در قرآن می‌فرماید:

وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ ^{اسراء/79}

و پاسی از شب را برای خواندن نماز بیدار باش

 آیت‌الله صدوقی می‌فرمود:

مسافرت‌های زیادی با امام خمینی رفتیم، خدا می‌داند در مسافرت مشهد یک اخلاق پدرانه‌ای نسبت به ما مبذول داشتند ، هر وقت یادمان می‌آید، شرمنده آن روزگار می‌شویم در خدمتشان به زیارت مشرف بودیم . در آن زمان قسمت‌هایی از ایران، زیر نظر دولت‌های شوروی و آمریکا و انگلستان بود . وقتی از مشهد برمی‌گشتیم، در بین راه روس‌ها برای بازرسی جلوی ماشین ما را گرفتند، همگی پیاده شدیم و چون امام از اول تکلیف مراقب تهجد و نماز شب بودند و این عمل از ایشان ترک نشده بود، بعد از پیاده شدن خواستند که نماز شب بخوانند اما آنجا وسط بیابان بود و آبی وجود نداشت .

یک‌ وقت نگاه کردیم دیدیم آبی جاری شد، ایشان هم آستین بالا زدند و وضو گرفتند و مانند هر شب با خضوع و خشوع خاصی به خواندن نماز شب پرداختند، ما نفهمیدیم که این آب از کجا و چگونه آمده بود! _{(با اقتباس و ویراست از کتاب کرامات الاولیاء)}

شب خيز که عاشقان به شب راز کنند

گرد در و بام دوست پرواز کنند _{(ابوسعید ابوالخیر)}

_حوزه

به اعتقاد شیعه امامیه، حضرات معصومین علیهم السلام، قول، فعل و تقریرشان برای مردم حجت بوده و رفتار و سکنات آن بزرگواران باید سرمشق عموم مردم قرار گیرد.

شش مورد از رفتار های درس آموز امام سجاد علیه السلام

* برنامه بعد از نماز صبح

1- مرحوم قطب الدین راوندی در کتاب خود آورده است: امام سجّاد عليه السلام چون نماز صبح را به جا مى آورد؛ در جايگاه خود مى نشست و دعا مى خواند تا موقعى كه خورشيد طلوع نمايد؛ پس ‍ از طلوع خورشيد، دو ركعت نماز براى سلامتى خود و افراد خانواده اش ‍ مى خواند و سپس مختصرى مى خوابيد.

چون از خواب بيدار مى شدند، دندان هاى خود را مسواك مى نمود و بعد از آن، مشغول صرف صبحانه مى گرديد.

* احترام ویژه به داماد

2- مرحوم كلينى، به نقل از حضرت صادق آل محمّد عليهم السّلام حكايت می فرمايد: هرگاه يكى از دامادهاى امام سجّاد عليه السّلام داخل منزل ایشان گرديده و بر حضرتش وارد مى شد، امام سجّاد عليه السّلام، عباى خود را از دوش بر مى گرفت و براى او پهن مى نمود تا روى آن بنشيند.

سپس به داماد خود مى فرمود: خوش آمدى، كه تو هم تأمين كننده هزينه هاى خانواده خود و هم، نگه دارنده ناموس خود از شرّ هواهاى نفسانى و اجانب هستى.

ادامه »

نگاه انسان های موحد در هنگام دعا با دیگران بسیار متفاوت است. آنها به هنگام دعا کردن أهل اطاعت و تسلیم خواسته های خالق حکیم اند نه تسلیم خواستۀ خود.

آیت الله العظمی جوادی آملی دربارۀ «اهمیت، شرایط، چگونگی انجام و استجابت دعا» در کتاب “حکمت عبادات” آورده اند:

ذكر خدا تا ملكه نفساني نشود آرامش صادق پديد نمي‏ آيد؛ زيرا نام خدا بر لب، همانند آبياري شاخه درخت است كه جز گردگيري از درخت اثري ندارد ولي ياد خدا در دل همتاي آبياري ريشه درخت است كه مايۀ بالندگي و ثمربخشي آن خواهد بود، لذا خداي سبحان در آیه 205 سوره اعراف چنين فرمود:

وَ اذْكُرْ رَبَّكَ في‏ نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خيفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَكُنْ مِنَ الْغافِلين‏

آنچه در غفلت زدايي مؤثّر است ياد خدا در دل است كه با ناله و لابه همراه باشد.

چنين يادي اثر سودمند آن اين است كه اولاً: انسانِ سالكِ ذاكر را به توليد، كار، اشتغال، تأمين نيازهاي جامعه اسلامي و مانند آن وادار مي‏ كند تا از هر گونه تنبلي و تن‏ پروري به بهانه زهد مذموم رهايي يابد و ثانياً هيچ كار سودآوري او را از ياد خدا غافل نمي‏ كند تا از كار حلال دست بكشد يا به حرام دست يازد، يا به تباهي ديگر آلوده گردد چنانكه خداوند فرمود:

رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إيتاءِ الزَّكاةِ يَخافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصار ^{( نور،آيه 37)}

اين مردان الهي در اثر رسوخ ياد خدا نه تنها از عبادتهاي بدني، مانند نمازْ ذهولي ندارند بلكه از پرستش ‏هاي مالي نيز غافل نيستند و زكات مال را مي‏ پردازند.

ادامه »

قرآن کریم، کلمات و واژه های فراوانی دارد که هر یک معنا و مفهومی را به مخاطب این کتاب آسمانی منتقل می کند.

کلماتی که از جانب خدا آمده و بر سینه نورانی و پاک رسول اکرم نازل شده است. جالب است بدانید که ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻗﺮﺁﻥ 11 ﺣﺮﻑ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﺣﺠﺮ ﺁﻳﻪ 22 ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.

خداوند در این آیه می فرمایند:

وَأَرْسَلْنَا الرِّياحَ لَوَاقِحَ فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَينَاكُمُوهُ وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ^{(الحجر/22)}

ما بادها را براي بارور ساختن (ابرها و گياهان) فرستاديم؛ و از آسمان آبي نازل کرديم، و شما را با آن سيراب ساختيم؛ در حالي که شما توانايي حفظ و نگهداري آن را نداشتيد!

در این آیه کلمه «فَأَسْقَيْناکُمُوهُ» بزرگترین کلمه کل قرآن کریم است. این کلمه به معنای «شما را با آن سیراب کردیم» است.

بیست و یکمین دعا از صحیفه سجادیه با 13 فراز و پرداختن به این موضوع که حزن و اندوه از خطاهاست تنظیم و گردآوری شده است.

این دعا با اشاره به اینکه خداوند اگر بنده‌ای را بیم دهد، کسی نتواند به او ایمنی بخشد و اگر تنهایش گذارد، یاوری نخواهد داشت، از سرانجام گریز و فرار از خطا و همچنین حرکت به سوی پروردگار گفته است.

همچنین آمده است که؛ انسان به آنچه نزد خداست نمی‌رسد، مگر با اطاعت از او و رحمت فراوان الهی. آنچه خداوند به انسان می‌بخشد نباید او را از یاد و احسان پروردگار غافل کند.

وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیه‌السلام إِذَا حَزَنَهُ أَمْرٌ وَ أَهَمَّتْهُ الْخَطَایا:

و از دعاهای امام الساجدین(علیه‌السلام) به وقتی که روایتی او را اندوهگین می‌ساخت:

اللَّهُمَّ یا کافِی الْفَرْدِ الضَّعِیفِ، وَ وَاقِی الْأَمْرِ الْمَخُوفِ، أَفْرَدَتْنِی الْخَطَایا فَلَا صَاحِبَ مَعِی، وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِک فَلَا مُؤَیدَ لِی، وَ أَشْرَفْتُ عَلَی خَوْفِ لِقَائِک فَلَا مُسَکنَ لِرَوْعَتِی وَ مَنْ یؤْمِنُنِی مِنْک وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِی، وَ مَنْ یسَاعِدُنِی وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِی، وَ مَنْ یقَوِّینِی وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِی

الهی ای کفایت‌کننده تنهای ناتوان، و‌ ای نگهبان از حادثه ترسناک، خطاها مرا به تنهایی کشانده و یار و یاوری با من نیست، و از تحمل خشمت ناتوان شده‌ام و پشتیبانی ندارم، و در معرض ترس لقای توام و برای ترسم آرام‌بخشی نیست. اگر بیمم دهی چه کسی مرا ایمنی دهد؟ و اگر تنهایم گذاری کیست که مرا یاری دهد؟ و اگر ناتوانم سازی چه کسی توانم دهد؟

لَا یجِیرُ، یا إِلَهِی، إِلَّا رَبٌّ عَلَی مَرْبُوبٍ، وَ لَا یؤْمِنُ إِلَّا غَالِبٌ عَلَی مَغْلُوبٍ، وَ لَا یعِینُ إِلَّا طَالِبٌ عَلَی مَطْلُوبٍ. وَ بِیدِک، یا إِلَهِی، جَمِیعُ ذَلِک السَّبَبِ، وَ إِلَیک الْمَفَرُّ وَ الْمَهْرَبُ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْ هَرَبِی، وَ أَنْجِحْ مَطْلَبِی.

الهی پرورده را جز پروردگار پناه ندهد، و مغلوب را جز غالب امان نبخشد، و مطلوب را جز طالب یاری نکند، و‌ ای خدای من همه این وسائل به دست توست، و گریز و پناه هم به سوی توست، پس بر محمد و آلش درود فرست، و گریزم را به پناه خود بر، و حاجتم را برآور.

ادامه »

این روزها از اهدای عضو افراد دچار مرگ مغزی بسیار شنیده می‌شود؛ اما حکم و قاعده شرعی در این باره چیست؟

در روزگار اخیر، شاهد رواج یافتن اهدای عضو افراد به خصوص در مواردی مانند مرگ مغزی هستیم. حتی برخی آن را به شکل یک حرکت اجتماعی ترویج می کنند؛ ولی نگاه شرع به این ماجرا چیست. آیا می توان اعضای بدن فردی که دچار چنین مرگی شده را اهدا کرد؟

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سوال، چنین است:

حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مدظله العالی):
اگر استفاده از اعضاى بدن بیماران مذکور براى معالجه بیماران دیگر، باعث تسریع در مرگ و قطع حیات آنان شود جایز نیست؛ در غیر اینصورت اگر عمل مزبور با اذن قبلى وى صورت بگیرد یا نجات نفس محترمى متوقف بر آن عضو مورد نیاز باشد، اشکال ندارد.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مدظله العالی):
قطع اعضا میت مسلمان جایز نیست و مستلزم دیه است و دفن آن در صورت قطع واجب است؛ مگر این که حیات مسلمانى بر آن متوقف باشد که در این صورت جایز است ولى دیه واجب است. اگر خودش وصیت کرده باشد دیه ساقط است؛ ولى اگر حیات مسلمانى متوقف نباشد و وصیت کرده باشد، عمل به آن مورد اشکال است.

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مدظله العالی):
اهدای عضو در غیر فرض ضرورت، جایز نیست.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مدظله العالی):
به نظر اینجانب برداشتن عضو مسلمانی که هنوز فوت نکرده و لو مرگ مغزی او مسلم باشد، جایز نیست.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله العالی):
در صورت نیاز و ضرورت، با رضایت بستگان و با رعایت شرایط اشکالی ندارد.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی (مد ظله العالی):
در صورت وصیت میت، مانعی ندارد و در غیر اینصورت باید با صلاحدید حاکم شرع ( ولی فقیه) باشد.

حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی (مد ظله العالی):
تشریح بدن مسلمان مرده جایز نیست و بر تشریح کننده، دیه جنین مسلمان، به تفصیلى که در کتاب دیات مذکور است، لازم مى‌شود.

اگر زنده ماندن مسلمان، متوقف بر تشریح بدن مرده‌اى شود و تشریح بدن غیر مسلمان یا مشکوک الاسلام ممکن نباشد و راه دیگرى براى زنده نگه داشتن آن مسلمان نباشد، در اینصورت جایز است که بدن مسلمان مرده را تشریح کنند و دیه جنین مسلمان، به تفصیلى که در باب دیات ذکر شده است، بر تشریح کننده لازم مى‌شود.

بریدن عضوى از اعضاى بدن مسلمان مرده مانند چشم و غیر آن به منظور پیوند زدن آن به بدن شخص زنده جایز نیست، و قطع کننده باید دیه آن عضو را که دیه اعضاى جنین مسلمان است بپردازد، ولى چنانچه زنده ماندن مسلمان متوقف باشد بر اینکه عضو بدن مسلمان مرده‌اى را ببُرند و به او پیوند زنند، بریدن آن عضو جایز است؛ ولى قطع کننده باید دیه آن را بپردازد و پس از پیوند، که جزء بدن زنده گشت، احکام بدن زنده بر آن جارى است.

اگر کسى در حال حیات خود وصیّت کند که پس از مردن او عضوى از اعضاى او را قطع کنند و به دیگرى پیوند زنند، صحّت این وصیّت محلّ اشکال است.

* استفتائات از دفاتر آیات عظام و توسط سایت اسلام کوئست گرفته شده است.

منبع:مشرق

زمان بارش باران، یکی از زمان هایی است که توصیه شده است برای اجابت نیاز ها به درگاه خداوند، دعا خوانده شود.

هنگام نزول باران، درهای رحمت خداوند باز می شود. از این رو می گویند در این زمان، دعا اجابت می شود و یکی از زمان هایی است که توصیه شده است برای اجابت نیاز ها به درگاه خداوند، دعا خوانده شود.

خداوند در سوره فرقان آیه 46 فرموده است:

وَ هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُورا"؛

و او کسى است که بادها را پیش از (باران) رحمت، به بشارت فرستاد.- و از آسمان آب پاک‏ کننده فرو فرستادیم.

که یکی از آیاتی است که دلالت بر استجابت دعا به هنگام باران می کند.

همچنیبن در سوره روم آیه 46 آمده است :«

وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ یُرْسِلَ الرِّیاحَ مُبَشِّراتٍ وَ لِیُذیقَکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ"؛

و از نشانه های او است که بادها را مژده دهنده مى‏فرستد تا شما را از رحمت خویش بچشاند.»

امام صادق علیه السلام فرمود: سه وقت است که در آن، حجاب و مانعی از جانب خداوند برای استجابت دعا نیست: دعا بعد از نماز واجب، هنگام فرود آمدن باران، ظاهر شدن نشانه‏اى از نشانه‏هاى قدرت پروردگار در زمین که بر خلاف طبیعت و عادت باشد.*

در روایتی امام صادق علیه السلام به نقل از پدرشان می فرماید: «علی علیه السلام در اولین بارانی که در هر سال می بارید در زیر آن قرار می گرفت تا سر و ریش و لباسش خیس می شد، وقتی از حضرت می خواستند زیر سقف یا سایبانی، برای پرهیز از خیس شدن، بروند، می فرمود: این آبی است که به عرش خداوند نزدیک است.»**

همچنین توصیه شده است هنگام بارش باران این دعا خوانده شود:

«الحمد للَّه الّذي ينزل الغيث من السّماء، و ينشر رحمته لعباده، اللّهمّ لك الحمد عدد كلّ قطرة نزلت من السّماء منذ كانت، و عدد كلّ قطرة تنزل منها ما دامت، اللّهمّ اجعلها صيّبا هيّنا، و غيثا نافعا، و مطرا موافقا، مباركا في أوله و آخره، و بدءه و عاقبته و مهبطه و مجراه، و مغيظه و مسيله و مستقرّه، و ما ينشأ عليه و ما ينبت به، و اجعله سببا للأمن و العافية برحمتك يا أرحم الراحمين».

«هر ستايشى مخصوص خداوندى است كه باران را از آسمان نازل كرده و رحمتش را بر مردم مى‏ گستراند. خداوندا، سپاس تو را به تعداد هر قطره باران كه از ابتدا تا كنون نازل شده و به تعداد هر قطره كه در آينده از آسمان نازل خواهد شد، خداوندا، اين بارش را فراوان و گوارا و بارانى سودمند و مناسب قرار ده، بركت را در اول و آخر آن، آغاز و انجامش، محل نزول و محل جريانش، و محل فرو رفتن آن و محل گرد آمدنش، و آنچه بر آن مى‏ رويد و بوسيله آن رشد مى ‏كند، قرار ده. و آن را به سبب رحمت خود موجب امنيت و تندرستى و فرجام نيك قرار ده، اى مهربانترين مهربانان».***

* شیخ طوسی، الأمالی، ص 280، انتشارات دار الثقافة، قم، 1414 ق

**بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 337، بنیاد بعثت، تهران، 1416 ق

***الآداب الدينية للخزانة المعينية / ترجمه عابدى، ص:255

باشگاه خبرنگاران جوان؛