ماجرای بعثت حضرت پیامبر، با نقل های متفاوتی روایت شده است. چه سخنی رساتر و شیرین تر از بیان امام هادی علیه السلام که می فرماید: «هنگامی که محمد صلی الله علیه و آله ترک تجارت شام گفت و آنچه خدا از آن راه به وی بخشیده بودبه مستمندان بخشید، هر روز به کوه حراء می رفت و از فراز آن به آثار رحمت پروردگار می نگریست، و شگفتی های رحمت و بدایع حکمت الهی را مورد مطالعه قرار می داد.
به اطراف آسمان ها نظر می دوخت، و کرانه های زمینو دریاها و دره ها و دشت ها و بیابان ها را از نظر می گذرانید، و از مشاهده آن همه آثار قدرت و رحمت الهی، درس عبرت می آموخت.
ازآنچه می دید، به یاد عظمت خدای آفریننده می افتاد. آن گاه با روشن بینی خاصی به عبادت خداوند اشتغال می وزید. چون به سن چهل سالگی رسید خداوند نظر به قلبوی نمود، دل او را بهترین و روشنترین و نرمترین دلها یافت.
در آن لحظه خداوند فرمان داد درهای آسمان ها گشوده گردد. محمد صلی الله علیه و آله از آنجا به آسمان ها می نگریست، سپس خدا به فرشتگان امر کرد فرود آیند، و آنها نیز فرود آمدند، و محمد صلی الله علیه و آله آنها را می دید. خداوند رحمت و توجه مخصوص خود را از اعماق آسمان ها به سر محمد صلی الله علیه و آله و چهره او معطوف داشت.
در آن لحظه محمد صلی الله علیه و آله به جبرئیل که در هاله ای از نور قرار داشت نظر دوخت. جبرئیل به سوی او آمد و بازوی او را گرفت و سخت تکان داد و گفت: ای محمد! بخوان. گفت چه بخوانم؟
جبرئیل گفت: «نام خدایت را بخوان که جهان و جهانیان را آفرید. خدائی که انسان را از ماده پست (نطفه) آفرید. بخوان که خدایت بزرگ است. خدائی که با قلم دانش آموخت و به انسان چیزهائی یاد داد که نمی دانست»
خیبر، با پیشینه ای به قدمت تاریخ، جلگه ای وسیع و حاصلخیز، در ١٧١ کیلومتری شمال مدینه است که در زمان ظهور اسلام، از مراکز مهم تمدن در جزیرهالعرب و محل سکونت طایفه مهمی از یهودیان بود. پس از هجرت رسول خدا صلی الله علیه و آله به مدینه، به سبب پناه بردن یهودیانِ رانده شده از مدینه، آنجا به کانون خطری برای مسلمانان تبدیل شد.
هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله در سال ششم هجری، از توطئه خیبریان آگاه شد، با نامه های پی درپی، پیام حیات بخش اسلام را به آنان ابلاغ کرد، همچنین آنچه در تورات، درباره رسالت آن حضرت آمده بود، به آنان گوشزد کرد. آن حضرت صلی الله علیه و آله ، مدّتی صبورانه در پی هدایت آنان بود، اما آنان بر گمراهی و دشمنی خود با اسلام پامی فشردند. به ناچار رسول خدا صلی الله علیه و آله ، قلعه های آنان را محاصره کرد، اما همچنان سعی می کرد آنان را هدایت کند. سرانجام رسول خدا صلی الله علیه و آله مردی از خویش را - که خدا و رسولش او را دوست داشتند- فراخواند، زره آهنین خود را به او پوشاند و پرچم اسلام را به دستش داد و این گونه خداوند بلندمرتبه، قلعه های محکم آنان را یکی پس از دیگری، به دست با کفایت او فتح کرد و به توطئه های خیانت بار آنان خاتمه داد. بزرگان آنان کشته شدند و خیبر با قلعه های آهنینش، به تصرف مسلمانان درآمد و رسول خدا صلی الله علیه و آله از این فتح مسرور گشت.
نوشته حاضر، ترجمه کتاب خیبر، الفتح الذی سرّ به النبی صلی الله علیه و آله ، نگارش عبدالرحمن الطیب الانصاری است که با ترجمه جناب آقای سیدمرتضی حسینی فاضل، به زیور طبع آراسته شده است. کتاب مزبور، با رعایت ترتیب زمانی و پیشینه تاریخی، خیبر را به سبک پژوهش تاریخی بررسی کرده است. همچنین با بررسی نقش خیبر در دوره های گوناگون، اهمیت آن را در دوره های اسلامی نیز بیان کرده است.
امیدواریم، متن موجود به خوبی، بخشی از تاریخ و سیره رسول خدا صلی الله علیه و آله ، همچنین اهمیت غزوات آن حضرت را بیان کند و برای علاقه مندان به تاریخ اسلام سودمند افتد. در پایان، پژوهشکده حج و زیارت لازم می داند، از زحمات بی شائبه مترجم محترم و تمام کسانی که در به ثمر رسیدن این اثر تلاش کردند، سپاسگزاری کند.
انّه ولی التوفیق
پژوهشکده حج و زیارت
عنوان و نام پدیدآور : خیبر: شهری که فتح آن به دست علی (علیه السلام) پیامبر (صلی الله علیه و آله) را خرسند کرد.
مولف عبدالرحمن الطیب الانصاری.
هنگامی که به فاطمه(سلام الله علیها) خبر رسید که ابوبکر و عمر بر آن اند تا مزرعه «فدک» را از وی باز ستانند، و می دانست که خلیفه هرگز از این تصمیم خود بر نخواهد گشت، پوشش خود را بر سر انداخت و ردایی بلند بر تن کرد و در میان گروهی از زنانِ همدل و هم آهنگِ با خویش و نیز زنانی از قوم خویش (بنی هاشم) از خانه بیرون آمد و راهی مسجد شد. چنان شتابناک و سراسیمه حرکت می کرد که هر سکوت و سکونی را در هم می شکست و گویی زِرِهی از مهابت و متانت وجلال، پیکرش را پوشانده وهاله ای ازعفّت و حیا، اطرافش را فراگرفته بود. بر دامنه های چادرش گام می نهاد و در حالی که راه رفتن او شباهتی تمام به راه رفتن پیامبر صلی الله علیه و آله داشت، بر ابوبکر - که درمیان انبوهی از مهاجران و انصار و دیگران نشسته بود - وارد شد. گویی فرشته وحی این بار، ندای آسمانی «وَاَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الأَقربینَ» را بر او نازل کرده است و می رود تا در مسجد، قوم خویش را انذار کند. با حضور فاطمه(سلام الله علیها) و هماهانش بین آنان و حاضرانِ در مسجد، پرده ای سفید آویختند و او با متانت و احتشام تمام در پسِ پرده نشست و آنگاه، آهی عمیق و جانسوز از دل ماتم زده خویش برکشید که مسجدیان به گریه افتادند. و این ناله با جانهای سرد و خاموش آنان چنان کرد که صدای شیون و فریاد مردم برخاست و مجلس به لرزه درآمد و تعادل خود را از دست داد. فاطمه(سلام الله علیها) لَخْتی خاموش ماند تا فوران احساسات و جوشش خشمها و خروش ناله ها فروکَش کرد. آنگاه سخن را به ستایش و توصیف خداوند و درود و تحیّت پیامبر صلی الله علیه و آله آغاز نمود. چون نام پاک و دل انگیز پیامبر صلی الله علیه و آله بر زبان رفت، دوباره مردم گریستند. وقتی مجلس آرام گرفت و ذهن و دل مخاطبان آماده شنیدن شد، سخن را از سر گرفت و فرمود:
1- سپاس و ستایش، خدای را بر نعمتهایی که ارزانی داشت و شکر و سپاس، او را بر اندیشه نیکویی که در دل نگاشت و ثنا و تحسین (ستایش مکرّر) بر آنچه از پیش فرستاد؛ بر نعمتهای فراگیر که [بدون خواست کسی] از چشمه لطفش جوشید، و دِهش های انبوه و درخور، که بخشید، و بخشش های کامل و بی زوال که درپی می رسید.دِهِش هایش، بیرون از گنجایش شمارش کنندگان و پاداششان، فراتر از توانِ ستایشگران و شناخت ژرفا و جاودانگی شان، برتر از اندیشه خرد ورزان است. مردمان را برای تداوم و تسلسل نعمتها به سپاسگزاری فراخواند و به پاس فراوانی پاداش، درِ ستایش و سپاسگزاری را به روی خلایق گُشود و با این فراخوانی [به ستایش و سپاس]، نعمتهای خود را دو چندان کرد.
2- و گواهی می دهم که جز «اللَّه»، هیچ خدایی نیست؛ یگانه ای بی انباز است. اخلاص و یکدلی [در انگیزه و عمل]را تأویل و فرجام آن قرار داد، و دلها را گستره پیوندِ با آن نمود و تار و پود جانها را بدان سرشت، و مشعل اندیشه آن (توحید) را در فضای ذهنها برافروخت. خدایی که دیدگان را یارای دیدن و زبانها را توان توصیف او نیست و خردها به چگونگی اش راه نَبَرد. همو که همه چیز را آفرید، نه از چیزی که پیش از آن باشد و نه [بر پایه] الگو و نمونه ای که از آن پیروی کند. با توانایی بیکرانش پدیده های شگفت آفرید و با مشیّت و خواست خویش، آنها راپَراکنْد، بی آنکه هیچ نیازی او را در این آفریدن باشد و بدون آنکه هیچ سودی در این صورتگری و پرداختن به او باز گردد، جز آنکه ثبات و پایداری حکمت خویش را برساند و بر پیرویِ
دانلود کتاب به فرمت apk برای موبایل و تبلت اندروید نسخه 2 به بالا
حجم فایل : 5.5MB
خداوند اراده فرمود دین مبین خود را بر همه ادیان برتری بخشد، گرچه این حقیقت کافران و مشرکان را خوش نیاید.
1. جایگاه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و رسالت جهانی ایشان،
2. هنگامه ظهور و تحولات چشم گیر و فراگیر،
3. مسؤولیت خطیر تربیت یافتگان عصر ظهور برای ورود به عصر ظهور،
به روش توصیفیـ تحلیلی و با رویکرد اسنادی قابل استنباط و استخراج هستند.
دانلود مقاله
منبع : ماهنامه مشرق موعود - شماره 26
چند روزی را در این دنیا و بر سر سفره پر زرق و برق آن به میهمانی هستیم، حال اگر از همه جا غافل شویم و غرق در زینت های دنیا گردیم همه چیز را باخته ایم، اما اگر از فرصت انفاق بهره ببریم، سعادتمند خواهیم شد.
خداوند متعال در قرآن می فرماید:
«مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ»( بقره/3)
از آنچه به ايشان روزى دادهايم انفاق مى كنند
حکایت؛ صاحب بن عباد در کودکی هر گاه برای تعلم و قرائت قرآن به مسجد می رفته مادر او یک دینار و یک درهم به او می داده و می گفته این پول را به اولین فقیری که میبینی بده تا از بلایا دور باشی، او بدین منوال عمل می‌کرد تا زمانی که بزرگ شد باز هر شب برای اینکه فراموش نکند به خادم خود می گفت: یک دینار و یک درهم زیر، زیرانداز بگذار تا صبح به فقیر بدهد.
مدتی وضع بدین ترتیب بود تا اینکه یک شب خادم فراموش نمود دینار و درهم را در جای همیشگی بگذارد چون صاحب طبق معمول پس از نماز صبح زیرانداز را کنار زد، دینار و درهمی ندید این را به فال بد گرفت و به نزدیک شدن مرگ خود تاویل نمود، آنگاه به خادمان گفت: آنچه در این جا فرش و زیر انداز هست بردارید و به اولین نیازمندی که می بینید بدهید، تا کفاره تاخیر امروز در پرداخت دینار و درهم باشد.
خادم، مرد هاشمی نابینائی را دید که زنی دست او را گرفته است، به او گفت، اینها را از ما قبول کن، مرد پرسید اینها چیست؟
گفت: یک زیرانداز دیبا و یک پشتی دیبا است با شنیدن این سخن، مرد نابینا از هوش رفت.
صاحب بن عباد را از واقعه آگاه ساختند صاحب بر سر آن مرد حاضر شد و بر او آب پاشید چون به هوش آمد، علت تغییر حال او را جویا شد که مرد گفت: اگر سخن مرا نمی پذیرید از این زن بپرسید! به او گفتند خودت تعریف کن! مرد نابینا گفت: من آبرومند هستم، دختری دارم که شخصی به خواستگاریش آمد، برای او جهیزیه ای تهیه کردیم، اما دیشب مادرش گفت؛ دلم می خواهد برای دخترمان یک زیرانداز و پشتی دیبا تهیه کنیم و من به او گفتم ما از کجا چنین چیزهائی فراهم کنیم؟ امروز که در کوچه این آقایان را دیدم و آن خواسته همسرم محقق شد، حق داشتم که از هوش بروم.
صاحب بن عباد پس از شنیدن این ماجرا جهیزیه ای مناسب خرید و تحویل پدر دختر داد و داماد او را طلبید و دست مایه ای ارزشمندی هم در اختیارش گذاشت. 1
ای رهروی که خیر به مردم رسانده ای آسوده رو، که بار تو بر دوش سائل است2
1. با اقتباس و ویراست از کتاب داستان هایی از علما
2. صائب تبریزی
منبع: خبرگزاری حوزه
در این نرم افزار مطالبی چون پول پرستی و درآمدهای نامشروع، عشق به دنیا و رفاه زدگی، نفاق، تفرقه، باورهای سست، هواپرستی به جای خداپرستی، گمراهان در پوشش هدایت گران، واژگونی و بی رنگ ارزش ها، بی تفاوتی و ترک امر و نهی، مصرف مواد مخدر، ریاکاری و تظاهر و… مشاهده می شود.
اين نرم افزار شامل زندگی پيامبر و اهل بيت ايشان (عليهم السلام) است که اين مجموعه در حد توان کوشيده شما را با زندگانی آن بزرگان آشنا سازد.
 همان گونه که رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی، ما را از تجاوز به حقوق دیگران باز می‌دارد و کسی نمی‌تواند بگوید پشت چراغ قرمز نمی‌ایستم، چون محدودیت می‌آورد، تقوای اجتماعی هم مانند ایستادن در پشت چراغ قرمز است. |
حضرت آیت‌الله ناصری در شرح خطبه متقین، مقدمه‌ای در مورد تقوا ذکر کرده اند که گزیده آن در ادامه تقدیم خوانندگان ارجمند می شود .
دنیا،پوستین فرسوده غفلت را بر تن دوستان خود پوشانده است و در این میان گروهی هستند پشت به دنیا کرده حقایقی را می‌طلبند و از این فرسوده لباس بیزار؛ به دنبال پوشش در شأن خود و راه خودند و در این میان ندایی از غیب لباسی مناسب آن گروه را معرفی می‌کند و خطاب به آن حقیقت‌گرایان می‌گوید «ولباسُ التّقوی ذلکَ خَیْر» و آن گروه مشتاق، کوی به کوی در جستجوی تقوا ره می‌پویند تا شاید به متقین بپیوندند و پوستین فرسوده غفلت را با لباسی زیبا مبادله کنند. همام، حیرت‌زده به دنبال همین گمشده، از امیرمؤمنان علیه السلام درخواست کرد. «صِفْ لِیَ المتّقین؛ متقیان را برای من توصیف کن» و حضرت، خطبه‌ای طولانی در وصف متقین برای سیراب کردن این تشنه کمال و تقوا بیان فرمودند.
همّام از امیرمؤمنان علیه السلام، درخواست کرد تا اوصاف و خصایص متّقین را بیان کند.
حضرت فرمودند: «اِتَّقِ الله وَ أحْسِنْ فَاِنَّ الله مَعَ الَّذینَ اتَّّقَوا وَالّذین هُم مُحْسِنون».
عبارتِ «اِتَّقِ الله وَ أحْسِنْ» کلام حضرت است، ولی ادامه آن آیه قرآن است که در آخر سوره نمل آمده.
*اهمیت تقوا
لفظ تقوا در قرآن هفده مرتبه و مشتقّات آن ۲۵۰ مرتبه ذکر شده است که مجموع آن ۲۶۷ مرتبه می‌شود. این واژه در نهج البلاغه ۴۵ مرتبه و مشتقّاتش متجاوز از صد مرتبه به کار رفته است. در کلمات دیگر ائمه علیهم السلام نیز فراوان از تقوا سخن گفته شده است. اینها همه نشان دهنده اهمیت زیاد آن است.
حدیثی در فضیلت امیر مؤمنان علی علیه‌السلام
در حدیثی، پیغمبراکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود: «یا علی، اگر بیم آن را نداشتم که مسلمانان درباره تو آن کنند که مسیحی‌ها درباره حضرت عیسی علیه‌السلام نمودند، درباه تو چیزی می‌گفتم که به هر کجا گذر کنی، از خاک کف پایت تبرک جویند». ۱
تازه هنوز علی علیه‌السلام را معرفی نکرد، با اینکه این همه بیانات در این حدیث و احادیث دیگری فرموده است. فضایل علی علیه‌السلام گفتنی نیست؛ حق است اما گفتنی نیست! زیرا ما ضعیفُ‌العقل‌والایمان هستیم و ظرفیت نداریم. اگر بیان می‌کرد، بسیاری از مردم کافر می‌شدند و عده‌ای معدود ایمان می‌آوردند، همچنان که درباره حضرت عیسی مسیح علیه‌السلام چنین اتفاق افتاد.
منبع:در محضر بهجت، ج۱، ص۷۵
۱.کافی، ج۸، ص۵۷، روایت ۱۸. اصل روایت به این صورت است: «لَوْلا أَنْ تَقُولَ فیک طَوائِفُ مِنْ أُمتی ما قالَتِ النصاری فی عیسَی بْنِ مَرْیمَ، لَقُلْتُ فیک قَوْلاً لاتَمُر بِمَلَأٍ مِنَ الناسِ إِلا أَخَذُوا الترابَ مِنْ تَحْتِ قَدَمَیک یلْتَمِسوُنَ بِذلِک الْبَرَکةَ؛ اگر بیم آن را نداشتم که گروه‌هایی از امت من درباره تو، آنچه را که مسیحیان درباره حضرت عیسی‌بن‌مریم گفتند، بگویند، سخنی درباره تو می‌گفتم که به گروهی از مدرم نگذری، مگر اینکه خاک زیر قدم‌های تو را به عنوان تبرک بردارند».
برای اطلاع از منابع این روایت در مدارک اهل سنت، ر.ک: مجمع‌الزوائد هیثمی، ج۹، ص۱۳۱؛ المعجم‌الکبیر طبرانی، ج۱، ص۳۲۰؛ شرح نهج‌البللاغه ابن‌ابی‌الحدید، ج۱۸، ص۲۸۲؛ شواهد‌التنزیل حاکم حسکانی، ج۲، ص۲۳۳؛ مناقب خوارزمی، ص۱۲۹؛ ینابیع المودة قندوزی، ج۱، ص۲۰۰، ۳۸۹، ۳۹۱ و ۳۹۳.
نیز برای اطلاع از منابع بیشتر از مدارک شیعه، ر.ک: خصال، ص۵۵۷؛ امالی شیخ صدوق، ص۱۵۶، ۷۰۹؛ روضةالواعظین، ص۱۱۲؛ خاتمةالمستدرک میرزای نوری، ج۴، ص۳۳۰؛ کتاب سلیم‌بن‌قیس، ص۴۱۲؛ الغارات، ج۱، ص۶۲ و ۶۴؛ مناقب امیرالمؤمنین علیه‌السلام، محمد‌بن‌سلیمان کوفی، ج۱، ص۲۴۹، ۴۵۹ و ۴۹۴؛ ج۲، ص۶۱۵؛ المسترشد، ۶۳۴؛ شرح‌الاخبار، قاضی نعمان مغربی، ج۲، ص۴۱۱؛ الارشاد، ج۱، ص۱۱۷ و ۱۶۵؛ اختصاص، ص۱۵۰.
