هرگاه سختی ها افزایش یافتند، شما بیش از همیشه امیدوار باشید؛

زیرا وقتی شدّت سختی ها به نهایت برسند و حلقه های بلا و گرفتاری تنگ تر شوند، گشایش و راحتی فرامی رسد.^{(نهج البلاغه، کلمه قصار 351.)}

سختی ها سیر صعودی دارند؛ آرام، شروع می شوند و سپس شدّت می یابند و پس از آن، به پایان رسیده و دوران فرج فرا می رسد. آن گاه که همه راه ها بسته شوند، نشانه های فرج، آشکار می شود. بدانید که هرچه فشارها افزایش یابند، در حقیقت، شما به پایان دوره سختی نزدیک شده اید.

پس نه تنها سختی، مایه امید است، افزایش آن نیز مایه امید بیشتر است. به همین جهت است که هرگاه فشارها بر رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} بیشتر می شد، ایشان امیدوارتر می شد. سخت ترین دوران برای آن حضرت، جنگ احزاب بود؛ اما در همین جنگ، ایشان نوید پیروزی مسلمانان بر امپراتوری های فارس و روم را دادند و جالب این جاست که برخی از منافقین می گفتند:

« او ما را مسخره کرده است. ما جرئت نداریم که چند قدمی از سپاه، فاصله بگیریم، آن گاه او وعده فتح ایران و روم را می دهد!». این سخنان، ناشی از ناآگاهی و بی ایمانی است. شدت گرفتن سختی ها نشانه نزدیک شدن شما به پایان دوران محنت است.

روزگاری خانمی خدمت امام صادق ^{علیه السلام} رسید و با ناراحتی گفت: «فرزندم به سفر رفته و علاقه شدیدی به وی دارم و تاکنون برنگشته است». حضرت، وی را به صبر فراخواند. مادر نیز کمی آرام گرفت و رفت. چندی بعد، دوباره بازگشت و بار دیگر، حضرت وی را به صبر فراخواند. بار سوم که بازگشت، به شدّت اظهار ناراحتی کرد و گفت: «مرا به صبر فرامی خوانی درحالی که طاقتم تاب شده است!». حضرت به وی فرمود: «به منزل برو! فرزندت آمده است». وی پس از این که به خانه رفت و فرزند خود را دید، خدمت حضرت بازگشت و پرسید: «از کجا دانستید که فرزندم بازگشته است؟». حضرت به وی فرمود: «وقتی گفتی صبرم تمام شده است، فهمیدم فرزندت آمده است؛ زیرا وقتی صبر انسان تمام شود، فرج فرا رسیده است.( ^{ارشاد القلوب، ج 1، ص 150.)}

شدت گرفتن سختی ها به معنای پایان یافتن رنج و دشواری است.

پس باید بیش از همیشه امیدوار بود.

_{پایگاه حوزه}

امام باقر(عليه السلام) مى فرمايد:

يكى از سخنان كوتاه پيامبر(عليه السلام) كه هيچ كس پيش از او نگفته، اين بود:

اَلنَّياحَةُ مِنْ عَمَلِ الْجاهِلِيَّةِ( وسايل الشيعه، جلد 1، صفحه 915)

نوحه گرى از اعمال دوران جاهليت است (در برابر مشكلات نبايد ناله كرد بلكه بايد براى حل آنها بپاخاست).

شرح كوتاه

اين حديث كوتاه و پرمعنا، ظاهرى دارد و باطنى:

ظاهر آن اشاره به اعمال بى رويه اى است كه در زمان جاهليت مرسوم بود; هنگامى كه كسى از دنيا مى رفت زنان نوحه گر دعوت مى كردند كه با آهنگ هاى مخصوص خود و اشعار پر از دورغ و فريب بر مرگ او نوحه سرايى كنند و يك عزاى ساختگى و قلابى برپا سازد. و اما معناى ديگرى كه شايد امام باقر(عليه السلام) نيز به آن اشاره مى كند اين است كه در برابر حوادث سخت و پيچيده و مشكلات زندگى فردى و اجتماعى نوحه گرى و ناله كردن بيهوده است و به هدر دادن نيروها و امكانات است; بايد با سر پنجه عقل و انديشه و با همّت و استقامت مداوم آنها را گشود و چاره جويى كرد.

یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی

رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

سه چيز است كه هر كس نداشته باشد نه از من است و نه از خداى عزّوجلّ.

 پيامبر اکرم حضرت محمد مصطفی ^{صلی الله علیه و آله} فرمودند:

سه چيز است كه هر كس نداشته باشد نه از من است و نه از خداى عزّوجلّ.

عرض شد: اى رسول خدا! آنها كدامند؟

فرمودند:

بردبارى كه به وسيله آن جهالت نادان را دفع كند،

اخلاق خوش كه با آن در ميان مردم زندگى كند

و پارسايى كه او را از نافرمانى خدا باز دارد.

متن حدیث:

ثَلَاثٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ فَلَيْسَ مِنِّي وَ لَا مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا هُنَّ قَالَ حِلْم‏ يَرُدُّ بِهِ جَهْلَ الْجَاهِلِ وَ حُسْنُ خُلُقٍ يَعِيشُ بِهِ فِي النَّاسِ وَ وَرَعٌ يَحْجُزُهُ عَنْ مَعَاصِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ._{«خصال، صفحه 145، حدیث 172»}

جلوگیری از بارداری بدون اجازه شوهر

آیا زن می تواند بدون اجازه شوهر به وسیله دارویی که ضرر زیادی ندارد، از بارداری موقتاً جلوگیری نماید؟

امام خمینی(ره):

خیر. بدون رضایت شوهر جایز نیست.

(استفتائات، 1382، ج3، ص283، س7)

آیت الله بهجت(ره):

اگر نکاح مشروط به استیلاء(بچه دار شدن) بوده است، نمی تواند.

(استفتائات، 1386، ج4، ص77، س4842)

آیت الله تبریزی(ره):

اگر زن دارای فرزند باشد در صورتی که جلوگیری موقت بوده و ضرر زیادی نداشته باشد اجازه شوهر لازم نیست.

(استفتائات، 1386، ج4، ص77، س4842)

آیت الله خامنه ای(دام ظله):

محل اشکال است.(بنابراحتیاط بدون رضایت شوهر اقدام نکند.)

(اجوبة الاستفتائات، 1388، ص300، س 1259)

ادامه »

 اسلام پیروان خود را به افزایش جمعیت با ایمان و شایسته، فرا می خواند.

کشور ایران، بنابر فرمایش مقام معظم رهبری، ظرفیت جمعیت 150 میلیون نفری را دارد.

در این مجموعه تلاش شده است با ارائه برخی مطالب آماری و تحلیلی از جمعیت کشور و همچنین دیدگاه اسلام در مورد افزایش یا کنترل جمعیت، موضوع تهدید نسل در ایران بررسی گردد.

بی تردید، آیین اسلام بلکه تمامی ادیان آسمانی، پیروان خود را به افزایش جمعیت با ایمان و شایسته، به اندازه ای که در توان آنان باشد، فرا می خواند. در این باره روایات زیادی از شیعه و سنی وارد شده است که به روشنی بر این مدعا دلالت دارند.

در صحیحه محمد بن مسلم به روایت از امام صادق علیه السلام آمده است که پیامبر خدا فرمودند:

«تزوّجوا فإنّی مکاثرٌ بکم الامم غداً فی یوم القیامة؛

ازدواج کنید که من به سبب زیادی جمعیت شما بر دیگر امت ها مباهات می کنم.»

همچنین جابر از امام باقر علیه السلام نقل می کند که رسول خدا فرمودند:

«ما یمنع المؤمن أن یتّخذ أهلًا لعلّ اللّٰه یرزقه نسمة تثقل الأرض بلا إله إلا اللّٰه؛ چه چیزی انسان مؤمن را از این باز می دارد که همسری برگیرد، تا شاید خداوند فرزندی برای او روزی کند که زمین را با «لا إله إلّا اللّٰه» آکنده سازد.»

در کشور ما ایران، زمانی که در سال 1367 نتایج سرشماری منتشر و میزان رشد جمعیت در سال های 65 - 55 به طور کلی 9/3 درصد و بدون احتساب معاودین عراقی و پناهندگی افغانی 55/3 درصد اعلام شد، خطر افزایش انفجاری جمعیت، متفکرین جامعه و در راس آن، دولت را به فکر اتخاذ سیاستی رسمی مبنی بر کاهش موالید انداخت.

در شهریور سال 1367 و پس از پایان جنگ، سازمان برنامه و بودجه وقت، سمیناری در مشهد برگزار کرد و از تمام سیاستگذاران و 48 دستگاه مرتبط دعوت کرد تا به دنبال راه حلی باشند. در قطعنامه پایانی این سمینار، بر مخاطرات ناشی از تداوم نرخ رشد طبیعی جمعیت تاکید و به دولت وقت هشدار داده شد که در صورت ادامه وضعیت فعلی نرخ بیکاری به 24 درصد افزایش خواهد یافت، آن هم در شرایطی که جمعیت کشور 54 میلیون نفر بود. وضعیت ناشی از فرسایش جنگل ها و مراتع و تخریب منابع طبیعی نیز ترسیم شد.

ادامه »

امام جواد(عليه السلام) مى فرمايد:

اَلْمُؤْمِنُ يَحْتاجُ إِلى ثَلاثِ خِصَال:

توفيقٌ مِنَ الله

وَ واعِظٌ مِنْ نَفْسِهِ

وَقَبُولٌ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ^{(منتهى الآمال)}

افراد با ايمان نيازمند به سه چيزند،

توفيق پروردگار،

و واعظى از درون جان و دل،

و پذيرشى از اندرز دهندگان.

شرح كوتاه

در اين راه پرفراز و نشيبى كه انسان در زندگى در پيش دارد براى اين كه بتواند از خطرات بيشمارى كه سعادت او را تهديد مى كند رهايى يابد و موجودى مفيد و مؤثر در اجتماع گردد، در درجه اوّل نياز به يك ارتباط معنوى و روحانى به پروردگار دارد كه از ذات پاكش مدد گيرد، و سپس وجدانى بيدار و آگاه از درون او را موعظه كند و پس از آن گوش هايى شنوا كه از افكار، راهنمايى ها، اندرزها و مشورت هاى ديگران استفاده كند.

یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی

… آن که به ما ایمان آورَد و سخن ما را تصدیق کند و منتظر امر [فرج] ما باشد،

همچون کسی است که زیر پرچم قائم به شهادت برسد…

به گزارش حوزه محدثه بروجرد^{(سلام اله علیها)} به نقل از خبرگزاری اهل بیت علیه السلام ـ ابنا ـ اعضای مجمع مجمع جهانی اهل بیت علیه السلام صبح روز دوشنبه 26 مرداد با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند.

گذشته از رهنمودهایی که رهبر انقلاب در اینگونه دیدارها ارائه می کنند، یکی از عناصری که پیام‏ های مهمی را به شرکت کنندگان و نیز بینندگان تصویری آن منتقل می کند، آیه یا حدیثی که بالای جایگاه جلوس رهبر انقلاب نوشته می شود و فضای دیدار را متبرک می کند.

جمله ای که برای دیدار امروز انتخاب شده بود حدیثی از امام جعفر صادق علیه السلام بود که فرمود: “مَن آمَنَ بِنا و صَدَّقَ حَدِیثَنا وَانتَظَرَ أمرَنا کانَ کَمَن قُتِلَ تَحتَ رایَةِ القائِم” یعنی: “آن که به ما ایمان آورَد و سخن ما را تصدیق کند و منتظر امر [فرج] ما باشد، همچون کسی است که زیر پرچم قائم به شهادت برسد".

این حدیث شریف که در صفحه 138 جلد 27 موسوعه گرانسنگ بحار الأنوار آمده است، با وجود کوتاهی و اختصار، اهمیت امامت اهل بیت پیامبر(ص) و نیز انتظار مهدی موعود(عج) را در خود دارد.

همچنین بالای سر میهمانان رهبر انقلاب و اعضای مجمع، جمله ای از بنانگذار جمهوری اسلامی ایران نصب شده بود که فرموده بودند: “اگر امر امامت آنطور که خدا فرموده بود جریان می یافت، اینهمه اختلاف در دین خدا و ممالک اسلامی پیدا نمی شد".

برای خواندن مشروح بیانات رهبر انقلاب در این دیدار ایـنـجـا و برای دیدن تصاویر این دیدار ایـنـجـا و ایـنـجـا کلیک کنید.

منبع : ابنا

امام نهم، امام جواد(عليه السلام) مى فرمايد:

مَنْ عَمِلَ عَلى غَيْرِ عِلْم أَفْسَدَ أَكْثَرَ مِمّا يُصْلِحُ^{(منتهى الامال)}

آن كس كه بدون علم و آگاهى عمل كند، بيش از آنچه اصلاح مى كند فساد خواهد كرد.

شرح كوتاه

زيان جهل و نادانى تنها به اين قسمت محدود نمى شود كه انسان به ارزش هاى واقعى زندگى و حيات نمى رسد، بلكه فساد و تبهكارى ناشى از ندانم كارى ها خطر بزرگترى است كه در انتظار عاملان بدون علم است.

در اين موقع است كه شخص نادان مى خواهد به فرزند خود نيكى كند، او را به بدبختى مى كشاند، مى خواهد به اسلام خدمت كند آبروى دين و مذهب را مى برد، مى خواهد صلح و صفا در ميان مردم ايجاد كند، دامن به آتش اختلاف و نفاق مى زند، خلاصه خرابكارى و فساد او در هر زمينه بيش از اصلاح خواهد بود.

یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی

پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) فرمود:

أَفْوَاهُكُمْ مِنْ طُرُقِ رَبِّكُمْ فَأَحَبُّها إلى الله أَطْيَبُها رِيحْاً فَطَيَّبُوها بِما قَدَرْتُمْ عَلَيْهِ^{(وسايل الشيعه، جلد 1، صفحه 358)}

دهان شما يكى از راه هاى خداست، محبوب ترين دهان در پيشگاه خدا آن است كه از همه خوشبوتر باشد، پس تا مى توانيد دهان خود را خوشبو نگاه داريد.

شرح كوتاه

اين حديث كه در آداب مسواك كردن در كتاب وسايل الشيعه نقل شده ظاهرى دارد و باطنى: ظاهر آن اين است كه انسان با دهان خود ذكر خدا مى گويد، آيات خدا مى خواند و نيايش به درگاه او مى كند بنابر اين بايد آن را پاك و خوشبو نگاهدارد.

و باطن آن اين است كه دهان يكى از راه هاى پيوند با طرق الهى و بندگان اوست، هر قدر با گفتار خوب و پاكيزه و سخنان محبّت آميز خوشبو گردد و از زشت گويى و دشنام و ناسزا و دروغ و خشونت بر كنار باشد در پيشگاه خدا محبوب تر است.

_{یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی}

امام باقر(عليه السلام) فرمود:

ثَلاثُ قاصِماتُ الظَّهْرِ:

رَجُلٌ إسْتَكْثَرَ عَمَلَهُ وَنَسِىَ ذنُوبَهُ وأَعَجَبَ بِرَأيِهِ^{(وسايل الشيعه، جلد 1، صفحه 73)}

سه چيز پشت آدمى را مى شكند:

كسى كه عمل نيك خود را بزرگ بشمرد

و كسى كه گناهان خويش را فراموش كند

و آن كس كه استبداد رأى داشته باشد.

شرح كوتاه

كسانى كه اعمال خود را بزرگ مى شمرند، مسلّماً به همان قانع مى شوند و همين طرز فكر سدى در برابر تكامل و پيشرفت آنها ايجاد مى كند.

و آنها كه گناه خويش را فراموش كنند، به جاى جبران آنها هر روز آلوده گناه تازه اى مى شوند و يكباره سقوط خواهند كرد.

و آنها كه تنها به فكر خود تكيه مى كنند، از پشتوانه افكار عمومى و عقول دانش هاى فراوان ديگران محروم مى مانند، لغزش ها پشت سر هم دامن آنها را مى گيرد و بالاخره پشت آنها در زير بار انبوه مشكلات خواهد شكست.

^{یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی}