موضوعات: "اهل بیت علیها السلام" یا "رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم" یا "حضرت زهرا سلام الله علیها" یا "فاطمیه" یا "حضرت علی علیه السّلام" یا "نهج البلاغه" یا "نامه ها" یا "خطبه ها" یا "غدیر" یا "امام حسن مجتبی علیه السّلام" یا "امام حسین علیه السّلام" یا "امام سجّاد علیه السّلام" یا "صحیفه سجادیه" یا "امام باقر علیه السّلام" یا "امام جعفر صادق علیه السّلام" یا "امام موسی کاظم علیه السّلام" یا "امام رضا علیه السّلام" یا "امام جواد علیه السّلام" یا "امام هادی علیه السّلام" یا "امام حسن عسگری علیه السّلام" یا "امام قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف" یا "مهدویت"
حقوق متقابل امام و مردم در نهج البلاغه
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396
امير المؤمنين على علیه السلام در نهج البلاغه، دو جمله در باره حقّ فرموده است.
اوّل اين كه فرمود: «الحقّ أوسع الأشياء في التّواصف و أضيقها في التّناصف»
مى‌فرمايد: حق به هنگام بيان و توصيف، از همه چيز گسترده‌تر، امّا در هنگام عمل از همه چيز تنگتر و محدودتر است. به تعبير مشهور خودمان: «گفتن حقّ بسيار آسان و عمل كردنش بسيار مشكل است».
جمله دومى كه مولاى متقيان در باره حق بيان ميكند همان مسئله پيوستگى حق و وظيفه است.
هر كجا حقّى است وظيفه‌اى است
و هر كجا وظيفه‌اى است حقّى است.
و به تعبير ديگر هر كجا انسان حقّى دارد بر او حقّى دارند. هر كجا مديون حقّى است، طلبكار حقّى نيز است. يعنى حق هميشه دو جانبه است. در هيج جا، حق يك جانبه وجود ندارد. حتّى خدا كه بالاترين حق را بر مردم دارد در برابر حقّ او، مردم هم بر خدايشان حقّى دارند كه حقّ هدايت، حقّ تعليم، حقّ فرستادن پيامبران و حقّ ارسال كتب آسمانى است.
اين جمله دوّم را در همان خطبه 216 نهج البلاغه، بسيار كوتاه امّا جالب و فشرده و عميق بيان فرموده است:
«لا يجزي لأحد إلّا جرى عليه و لا يجري عليه إلّا جرى له».
حق در مورد هيچكس‌جارى نمى‌شود مگر اين كه در مقابلش حقّى بر گردن او خواهد افتاد و در هيچ جا حقّى بر گردن كسى نمى‌افتد مگر حقّى به نفع او در كنار او هست. اين همان چيزى است كه تعبير مى‌كنيم وظيفه و حق جدا نشدنى هستند.
هر کس عبادت خالص خود را به سوی خداوند بالا فرستد
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396
مقام اخلاص یکی از عالی‌ترین مراحل تکامل و سیروسلوک است. در اثر اخلاص، قلب، مرکز تابش انوار الهی می‌گردد و حکمت و دانش از قلب بر زبان جاری میشود.
بازخوانی عمیقتر یک حدیث از حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها در کلام آیت الله جوادی آملی:
حدیثی بسیاز زیبا از حضرت زهرا وجود دارد که متاسفانه بسیاری مواقع به صورت سطحی معنا میشود . در اینجا تفسیر آیت الله جوادی از این حدیث تقدیم میشود.
حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود:
من أصعد الی الله خالص عمله اهبط الله الیه أفضل مصلحته.
اگر کسی عمل خالص بکند، و این قدرت را داشته باشد که عمل خالص را به پیشگاه ذات أقدس له ببرد، ذات أقدس اله بهترین و والاترین مصلحت او را به او عطا می‌کند و نازل می‌کند.
این مثل یک باغبانی است که یک نهالی را غرس کرده است و دیگر به فکر آبیاری او نیست. ممکن است روی دیم، کسی دیمی کار کند، گاهی محصول می‌گیرد، گاهی نمی‌گیرد و مانند آن. ما مأموریم که مثل یک باغبانی که در کنار منزلش یک نهالی غرس کرده، مثل فرزند از او نگه داری کنیم، دائماً به سراغ او باشیم، حدوثاً و بقائاً؛ پس یک وقت یک کسی کار خیر انجام می‌دهد، به این فکر نیست که آن را حفظ بکند! گاهی آن را می‌گوید، گاهی آن را با منّت ذکر می‌کند، گاهی مثلاً خوشش می‌آید که دیگران بازگو کنند، یا ازش بهره برداری کنند، بهره برداری تبلیغی و سیاسی؛ این شخص کار خوب کرده است، و امّا کار او زمینی است، همین جا ماند!
وجود مبارک بی بی سلام الله علیها نفرمود اگر کسی کار خوب بکند، خدا بهترین مصلحت را به او می‌دهد! فرمود: کار خوب بکن، این را نگه بدار، این را هدیه بکن، برو و ببر. تا انسان بالا نرود که نمی‌تواند هدیه ای را به پیشگاه ذات أقدس له عطا بکند.
کار خیر را ملائکه می‌برند، گزارش می‌دهند، بالأخره جواب را هم آنها می‌آورند. آن بردن و آوردن هر دو مع الواسطه است، بهره‌اش هم کم است. ولی اگر کسی خودش آن هنر را داشته باشد که همراه ملائکه بالا برود و این کار خیر خود را به پیشگاه ذات أقدس له تقدیم بکند. خودش به همراه عمل برود، آنگاه فاضل‌ترین مصلحت او را ذات أقدس له نازل می‌کند؛ خود خدا، نه بوسیله فرشته‌ها! اهبط الله علیه أفضل مصلحه.
خوب این دستوری است که وجود مبارکی به ما داده است.
فرمود: این کار شدنی است، این کار را انجام بدهید و مانند آن.
***************************
******************
*********
مَن اَصعَدَ إلَی اللهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اَهبَطَ اللهُ اَفضَلَ مَصلَحَتِه؛
هر کس عبادت خالص خود را به سوی خداوند بالا فرستد (و پیشکش آستان او کند)، خدا هم بهترین مصلحت خود را بر او فرو می فرستد.
خداوند عبادتهای ریایی و متظاهرانه را قبول نمی کند. اصلاً چنین عبادتی حالت «صعود» ندارد و بالا نمی رود و در حد و مرتبه ی زمین و مادیات و نفسانیات باقی می ماند.
اما پروردگار خلوص در عبادت را می پذیرد و پاداش می دهد.
اخلاص بالی می شود که اعمال را به پرواز در می آورد و تا عرش خدا می برد. کسی که بخواهد عبادتش پذیرفته ی خالق گردد، باید آن را به «اخلاص» مجهز کند تا زمینه ی صعود داشته باشد.
خدا کریم است و به اقتضای کرم خویش آنچه را به مصلحت بنده ی مخلص خود بداند به او عطا می کند و از خزانه ی غیب و گنجینه ی جود خود به بنده اش ارزانی می دارد.
انجام عمل خالص و عبادت بی ریا بسی دشوار است.
عاملان گاهی در باتلاق ریا می افتند و اعمال گاهی به تظاهر و مردم فریبی و دنیاخواهی آلوده می شود.
مخلصان هم به تعبیر روایات در «خطر عظیم» اند و ابلیس وسوسه گر پیوسته می کوشد تا نیتها را خراب و اعمال عبادی را آلوده به ریا کند.
اگر بنده عبادت خالص به درگاه خدا بفرستد، او بهترین صلاح و مصلحت را به وی می بخشد.
حضرت امام هــادی علیه السلام کدام دعا را بسیار می‌خواندند؟
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396
حضرات ائمه معصومین علیهم السلام همواره در آموزشهائی که به افراد، بویژه به شیعیان و مُحبّین داده اند، آموزش دُعـاهای مُتفاوت با موضوعـات مُختلف را در برنامه های خود داشته اند و بر لزوم دُعـا کردن مُسلمین به عنوان یکی از عناوین عبـادات و پیوستگی عباد با ذات رحمانی خُـداوند و با تعبیری چون سلاح مؤمن تأکید فرموده اند. آموزش دُعـای معروف کُمیل توسط حضرت امیرألمؤمنین علی علیه السلام به کُمیل بن زیاد نخعی یمانی، یا دُعـای معروف عرفه که توسط بُشر و بشیر فرزندان غالب اسدی از ناحیه ی حضرت سیّد ألشهداء علیه السلام نقل گردیده است و همچنین صحیفه ی سجّادیه ی حضرت امام علی بن الحُسین علیهما السلام نمونه ی بارز و کاملی از دُعاهائی است که آن بزرگواران برای آموزش بهتر بندگی برای عباد خُـدا و بهره برداری مُحبّین از فیوضات آن مضامین پر برکت از خویش به یادگار گذاشته اند. پر واضح است که دُعـاهائی که توسط معصومین علیهم السلام به بنـدگان خُـدا توصیه میشود، به لحاظ مُحتوای معنائی بالا و مضامین فوق العاده ایکه فقط میتواند از ناحیه ی آن بزرگواران صادر گردیده باشد دارد، از حیث اثر گذاری و اجابت نیز قطعاً در نقطه ی مرکزی سیبل اجابت قرار خواهد گرفت و بهره های وافرش عباد خداوند را در میپوشاند.
گلچین مولودی ولادت امام هادی علیه السلام
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396
دریافت فایل حاج سعید حدادیان – سال ۹۱
حاج محمد رضا طاهری – سال ۹۲
زیارت جامعه کبیره کامل ترین متن در امام شناسی
نوشته شده توسطرحیمی 15ام شهریور, 1396در زمان امام هادی علیه السلام نظام وکالت، نقشى اساسى در تثبیت موقعیت سیاسى و فرهنگى شیعه ایفا مى‌کرد.
ابوالحسن على النقى الهادى علیه السلام پیشواى دهم شیعیان، بنابر نظر مشهور در نیمۀ ذیحجه سال 212 هـ.ق در مدینه به دنیا آمد. نام آن حضرت؛ علی، کنیهاش ابوالحسن و داراى القاب زیادى چون هادی، نقى، عالم، فقیه، امین، طیّب، و مؤتَمَن است. مشهورترین القاب آن حضرت، هادی است.
امامت امام هادی علیه السلام
علاوه بر احادیثی که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده و در آن اسامی دوازده امام آمده است. امام جواد علیه السلام نیز در خصوص امامت ایشان فرمودند:«[پس از من] امر امامت به امام على النقى علیه السلام واگذار خواهد شد، در صورتى که او پسر بچه‌اى است. دوباره فرمود: آرى و کمتر از هفت ساله، چنان که حضرت عیسى بن مریم علیه السلام نیز چنین بود.»همچنین آن حضرت فرمود: «امام بعد از من پسرم على است. دستور او دستور من و سخنش سخن من است. فرمان‌بردارى از او فرمان‌بردارى از من است و امامت پس از او در فرزندش حسن خواهد بود.»
بنابراین پس از شهادت امام جواد علیه السلام در سال 220هـ.ق فرزندش امام هادى علیه السلام که هنوز بیش از هشت سال نداشت، به امامت رسید و شیعیان به استثناى معدودى، امامت امام هادى علیه السلام بدون تردید پذرفتند.
پشت پرده تحریف واژه «مَوْلاهُ»
نوشته شده توسطرحیمی 13ام شهریور, 1396
وی در ادامه به برخی شبهه افکنی ها از سوی جریان ضاله وهابیت در باب مساله غدیر اشاره کرد و گفت:
بسیاری برای مخالفت و بهانه تراشی و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت گفتند:
واژه مولا در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله به معنای دوستی است و نظر پیامبر صلی الله علیه و آله این است که هر کس من دوست او هستم علی نیز دوست است و مولا به معنای جانشینی نیست!
تاثیر غم و اندوه درپیری از نگاه امام علی علیه السلام
نوشته شده توسطرحیمی 12ام شهریور, 1396امام علی (عليه السلام) فرمودند:
الْهَمُّ نِصْفُ الْهَرَمِ.
غم و اندوه نيمى از پيرى است.
امام علی (عليه السلام) فرمودند:
الْهَمُّ نِصْفُ الْهَرَمِ. غم و اندوه نيمى از پيرى است.
شرح و تفسير حکمت 143 نهج البلاغه:
امام علی (عليه السلام) در اين گفتار كوتاه و حكيمانه تأثير غم و اندوه را در جسم و روح انسان بيان مى دارد و مى فرمايد: غم و اندوه نيمى از پيرى است» (الْهَمُّ نِصْفُ الْهَرَمِ).
اشاره به اين كه بسيار مى شود كه غم و اندوه، انسان را پير مى كند، هرچند انسان به حسب سن و سال پير نشده باشد، موهاى او تدريجاً سفيد مى شود، قامت وى خميده و قواى بدن رو به تحليل مى رود و از نظر فكرى و روحى نيز احساس پيرى مى كند. منظور امام علی (عليه السلام) اين است كه انسان تا مى تواند غم و اندوه را به خود راه ندهد و از آثار سوء آن بپرهيزد.
البته انكار نمى توان كرد اسباب غم و اندوه مختلف است و بخشى از آن قابل اجتناب نيست، گاه مربوط به مسائل دينى و معنوى است كه انسان به هر حال با آن دست به گريبان خواهد بود.
حتى در حديث معروفى از ابن عباس مى خوانيم كه مى گفت:
هيچ آيه اى شديدتر و مشكل تر از اين آيه (فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ) بر پيامبر(صلى الله عليه وآله) نازل نشد و از اين رو هنگامى كه اصحاب آن حضرت پرسيدند:
اى رسول خدا چرا به اين زودى موهاى شما سفيد شده و آثار پيرى نمايان گشته فرمود:
شَيَّبَتْني هُودُ وَالْواقِعَةُ، سوره «هود» و «واقعه» مرا پير كرد.
ز درت بیا و ردم نکن تو که از تبار کرامتی
نوشته شده توسطرحیمی 11ام شهریور, 1396
|
لب ما و قصه‌ی زلف تو، چه توهمی! چه حکایتی! وسط «الست بربکم» شده‌ایم در نظر تو گم «بلغ العُلی به کمالِ» تو «کشف الدُجی به جمال» تو تو که آینه تو که آیتی، تو که آبروی عبادتی غزلم اگر تو بسازیم، و نی‌ام اگر بنوازیم قاسم صرافان |
چرا حجاج، خانه کعبه را طواف می‌کنند؟
نوشته شده توسطرحیمی 7ام شهریور, 1396
چرا حجاج، خانه کعبه را طواف می‌کنند؟
نماهنگ میثم مطیعی برای امام محمدباقر علیه السلام
نوشته شده توسطرحیمی 7ام شهریور, 1396
نماهنگ مداحی به مناسبت شهادت امام محمد باقر (علیه السلام) با نوای حاج میثم مطیعی آماده دریافت است.
هفتم ماه ذی الحجه سالروز شهادت پنجمین اختر تابناک آسمان ولایت حضرت امام محمد باقرعلیه السلام است به همین منظور نماهنگ مداحی به مناسبت شهادت این امام عزیز با نوای حاج میثم مطیعی آماده دریافت است.
