قرآن دعوت به معنويات تا حدي كه بشر مي‌تواند به او برسد و فوق او [كرده] و بعد هم اقامه عدل.

پيغمبر هم و ساير كساني كه لسان وحي بودند، آن‌ها هم اين دو رويه را داشتند.

خود پيغمبر هم عملش اين‌طور بود، تا آن روزي كه حكومت تشكيل نداده بود، معنويات را تقويت مي‌كرد. به مجرد اين‌كه توانست حكومت تشكيل بدهد علاوه بر معنويات اقامه عدل كرد، حكومت تشكيل داد و اين مستمندان را از زير بار ستمگران تا آن‌قدر كه اقتضا داشت وقت، نجات داد و اين سيره مستمره انبيا، بايد كساني كه خودشان را تابع انبيا مي‌دانند اين سيره مستمره باقي باشد. هم جهات معنوي كه اشخاصي كه با معنويات آشنا هستند، آن‌ها بايد تقويت بكنند و همه مردم را، خود مردم هم همين طور، جهات معنويات را تقويت بكنند و هم آن مسأله دوم كه اقامه عدل است. حكومت اسلام بايد اقامه عدل بكند، در عين حالي كه معنويات را تصحيح مي‌كند و ترويج مي‌كند. و ما اگر تابع اسلام هستيم و تابع انبيا هستيم اين سيره مستمره انبيا بوده است، و اگر تا ابد هم فرض كنيد انبيا بيايند باز همين است، باز جهات معنوي بشر تا آن اندازهاي كه بشر لايق است، و ادامه اقامه عدل در بين بشر و كوتاه كردن دست ستمكاران؛ و ما بايد اين دو امر را تقويت كنيم.

_{صحيفه نور، ج17، ص528}