امام زمان(عج) در فرازی از زیارت ناحیه مقدسه می فرمایند: «سلام بر عباس فرزند امیرمومنان که جان خویش را در راه برادرش داد از دیروزش برای فردایش توشه برگرفت، در راه برادر جانبازی کرد و خود را فدایش کرد، از او حفاظت و خود را سپر بلایش کرد، …».  
 
امام مهدی(عج) به عموی شان حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام محبت و عُلقه ای خاص دارند و این عُلقه را در مواضع مختلف بیان کرده اند چنان که نقل است از ایشان که هر جا روضه عمو جان شان حضرت عباس علیه السلام برپا باشد، حضرت حجت(عج) نیز حضور خواهند یافت.

گوشه ای از بیانات امام مهدی(عج) درباره قمر منیر بنی هاشم علیه السلام و نیز دلایل دلبستگی ایشان به باب الحوائج حضرت عباس علیه السلام را مرور کرده ایم:

امام زمان حضرت مهدی(عج) خطاب به ابومنصور بن عبدالمنعم بن نعمان بغدادی، زیارتنامه ای را برای شهیدان کربلا نوشتند که به «زیارت ناحیه مقدسه» ویژه زیارت شهیدان کربلا مشهور است.

در فرازی از این زیارت نامه درباره حضرت عباس علیه السلام چنین آمده است:

«السلام علی العباس بن امیرالمومنین المواسی أخاه بِنَفسِهِ، الا’خذ لِغَدِهِ مِن أمسهِ الفادی له، الواقی. السّاعی الیه بمائه، المَقطُوعة یداه، لَعَنَ الله قاتلیه یزیدبن وقاد و حکیم بن الطفیل الطائی»_{(مصباح الزائر شیخ مفید، ص148*اقبال الأعمال سیدبن طاووس، ص47*بحارالانوار، ج45، ص64 و ج101 ص269).}

«سلام بر عباس فرزند امیرمومنان که جان خویش را در راه برادرش داد از دیروزش برای فردایش توشه برگرفت، در راه برادر جانبازی کرد و خود را فدایش کرد، از او حفاظت و خود را سپر بلایش کرد، برای او آب آورد، دست هایش قطع شد. خداوند قاتلانش یزیدبن وقاد و حکیم بن طفیل طائی را لعنت کند.»

دلائل دلبستگی امام مهدی(عج) به حضرت عباس سلام‌الله‌ علیه

1- معرفت و بصیرت حضرت عباس؛ امام صادق علیه‌السلام در باره این خصوصیت حضرت عباس علیه السلام فرموده‌اند: «عموی ما عباس علیه السلام بصیرتی دقیق و ایمانی محکم داشت و در کنار حضرت ابی عبدالله علیه السلام با دشمنان خدا نبرد کرد و امتحان خوبی پس داد و به مقام شهادت نایل گشت.»

 2- بندگی و تسلیم [الهی] و ولایتمداری؛ آن بزرگوار علیه السلام کوچکترین حرکتی خارج از مسیر بندگی خدا نداشته و تمام اعمال و رفتار و سخنان آن حضرت مطابق رضایت اهل بیت علیهم السلام بوده است. در زیارت آن حضرت علیه السلام می‌خوانیم: سلام بر تو اى بنده شايسته حق و مطيع امر خدا و رسول خدا و مطيع اميرالمؤمنين و حضرت حسن و حسين صلوات الله و سلامه عليهم.

3- فدایی امام زمان خود شدن؛ در زیارت ناحیه امام عصر(عج) خطاب به حضرت ابوالفضل می فرماید: «سلام بر ابوالفضل العباس فرزند امیرمومنان که با بذل جان خویش فداکارانه و ایثارگرانه از برادرش حسین دفاع کرد و امروز دنیایش را ره توشه ی آخرت ساخت.

او فدایی و نگهبان پرشور برادر بود و در آب رسانی و سقایت حرم، کوشش فراوان کرد و دو دستش در نبرد با دشمن جدا شد.

4- ادب حضور در محضر امام زمان خویش؛ نقل نموده اند که هیچ گاه در محضر امام حسین علیه‌السلام بدون اجازه نمی نشست و اگر با اجازه حضرت علیه السلام می‌خواست بنشیند در نهایت ادب، دو زانو در مقابل برادر خویش می نشست و یکی از زیباترین خصوصیات آن حضرت این است که با اینکه امام حسین علیه السلام برادرشان بود ولی از روی ادب همواره برادر خویش را با عناوینی چون «سیدی و مولای» آقای من و… صدا می کرد. مگر در لحظات آخر عمر شریفشان که فرمود «برادر برادرت را دریاب».

 5- عصمت؛ ایشان همچون بانوی کربلا زینب سلام‌الله علیها است. با اینکه جزو معصومین علیهم السلام  محسوب نمی‌شوند، اما به جهت اجتناب از گناهان و حتی مکروهات عصمت از گناه داشتند. از همین رو ایشان را مطیع خدا، رسول خدا و اهل بیت علیهم‌السلام می‌خوانیم.

 6-وفاداری؛ بارزترین ویژگی حضرت عباس وفاداری ایشان است. [در شب عاشورا در رأس کسانی بود که اعلام وفاداری کرد و پیش از آن در عصر تاسوعا، امان نامه شمر را که برای وی و برادرانش آورده بود رد کرد و شمر را با شرمساری برگرداند.]

در زیارت آن جناب عرض می کنیم « خداوند به بهترین پاداش را عطا کند، همان پاداشی که به اهل وفا می دهد، به آن کسانی که به بیعت خویش با امام زمانشان وفا کردند و ندای یاری خواهی او را اجابت نمودند و از ولی امر خویش اطاعت نمودند.

همچنین است غیرت، شجاعت، شرح صدر، علم و فضیلت و… در وجود مقدس حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام . (حکایاتی از ارتباط امام زمان و حضرت عباس سلام الله علیه صص52-36)

تأکید امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) بر توسل به حضرت عباس (علیه السلام)

در کتاب «مسجد جمکران میعادگاه دیدار» مطلبی به نقل از آیت الله العظمی مرعش نجفی (ره) نقل شده است که فرموده اند: یکی از علمای نجف اشرف که مدتی به قم آمده بود، برای من چنین نقل کرد که: من مشکلی داشتم به مسجد جمکران رفتم و درد دل خود را به محضر حضرت بقیة الله حجّة ابن الحسن العسکری امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) عرضه داشتم و از وی خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود.

برای این منظور، مکرر به مسجد جمکران رفتم ولی نتیجه ای ندیدم. روزی هنگام نماز دلم شکست و عرض کردم: مولا جان! آیا جایز است که در محضر شما و منزل شما باشم و به دیگری متوسّل شوم؟شما امام زمان من می باشید آیا زشت نیست با وجود امام حتّی به علمدار کربلا قمر بنی هاشم (علیه السلام) متوسّل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم؟!

از شدت تأثّر بین خواب و بیداری قرار گرفته بودم. ناگهان با چهره ی نورانی قطب عالم امکان حضرت حجة ابن الحسن العسکری (عجل الله تعالی فرجه) مواجه شدم.

بدون تأمل به حضرتش سلام عرض کردم، حضرت با محبّت و بزرگواری جوابم را دادند و فرمودند:

«نه تنها زشت نیست و نه تنها ناراحت نمی شوم که به علمدار کربلا متوسّل شوی، بلکه شما را راهنمایی هم می کنم که به حضرتش چه بگویی. چون خواستی از حضرت ابوالفضل (علیه السلام) حاجت بخواهی، این چنین بگو:

«یا ابالغوث ادرکنی؛ ای آقا پناهم بده».

شبستان