زیارت اهل بیت و نیز خواندن زیارت بر سر مزارشان تجلیل از شهادت‏ها و تجدید پیمان با آنان نوعی تولی و تبری در عمل بوده و دارای اجر و پاداش فراوان است.

در این راستا زیارت عاشورا یکی از زیارت پربار و آموزنده ‏ای‏ است که تاکید بسیاری به خواندن آن اشاره شده، ثواب و خواص فراوانی برای مداومت بر خواندن این زیارت در روایات نقل شده است.

صفوان می‏گوید: امام صادق (علیه السلام) درباره عظمت و فضیلت زیارت عاشورا به من فرمود: ای صفوان بر خواندن این زیارت (عاشورا) مواظب باش، زیرا که من، ضامن قبولی زیارت کسی هستم که از راه دور و نزدیک، این زیارت را بخواند، که سعی او مشکور باشد،، سلام او به آن حضرت برسد و محجوب نماند و حاجت او از طرف خدا بر آورده شود و به هر چه که خواهد برسد و خدا او را نا امید نگرداند.

صفوان می‏گوید: امام صادق در ادامه سخنانش فرمود: ای صفوان این زیارت از احادیث قدسی بوده و به همین ترتیب مضمون از طرف خداوند به ذات مقدس خود قسم خورده که هر کس حسین (علیه السلام) را به این جملات از راه دور قبول می‏کنم و درخواست او را برمی آورم… ای صفوان هر گاه برای نزد تو خداوند متعال حاجتی بود، پس زیارت کن امام حسین (علیه السلام) را با این زیارت در هر مکانی که هستی و سپس دعای بعد از آن را بخوان و از پروردگار خویش حاجت خود را بخواه که برآورده و مستحبات خواهد شد.(1)

دکتر محمد هادی امینی - فرزند مرحوم علامه ‏ی امینی صاحب الغدیر نقل کرده ‏اند که می‏گفت: پس از گذشت چهار سال از فوت پدرم، او را در خواب دیدم که بسیار شاداب و خرسند بود. جلو رفته پس از سلام و دست بوسی گفتم: پدر جان چه عملی موجب نجات و سعادت شما گردد؟

پس از تاملی فرمود: فقط زیارت اباعبدالله الحسین عرض کردم، شما می‏دانید که اکنون روابط بین ایران و عراق تیره و راه کربلا بسته است، برای زیارت چه کنیم؟

فرمود: در محافل و مجالس عزای امام حسین (علیه السلام) شرکت کنید که ثواب زیارت امام حسین (علیه السلام) را به شما می‏دهند سپس فرمود: پسر جان در گذشته بارها تو را یاد آور شدم و اکنون نیز به تو توصیه می‏کنم که زیارت عاشورا را به هیج عنوان‏تر مکن.(2)

در شرح حال مرحوم سیخ مرتضی، نواده‏ی شیخ انصاری آورده ‏اند که؛ از جمله عاداتش خواندن زیارت عاشورا بوده که در هر روز دو بار صبح و عصر آن را می‏خواند و بر آن بسیار موظبت می‏نمود بعد از وفاتش کسی او را در خواب دید و از احوالش پرسید؛ در پاسخ سه مرتبه فرمود عاشورا، عاشورا،عاشورا.(3)
هم چنین در حکایت تشرف آقای حاج سید احمد رشتی به خدمت امام عصر (علیه السلام) در سفر حج، آمده که آن حضرت فرمود: چرا شما را زیارت عاشورا را نمی‏خوانید؟!(4)

امام حسین و شفاعت

مساله شفاعت از مسایل مهم اعتقادی است که بسیاری از آیات و روایات به آن اختصاص یافته است.
و افرادی هم از طرف خدا ماذون هستند تا انسان‏های شایسته ‏ی شفاعت را را از شفاعت خود بهره‏مند کنند.

یکی از کسانی که حق شفاعت دارد، امام حسین (علیه السلام) است که در روز قیامت از پیروان و شیعیان خود شفاعت می‏کند و به یقین شفاعت آن حضرت نزد خداوند پذیرفته خواهد شد، زیرا که در زیارت نامه‏اش که در حرم آن حضرت خوانده می‏شود آمده است: و ان شفعت شفعت
اگر شفاعت کنی پذیرفته می‏شود.(5)

و در زیارت نامه‏ ی دیگرش که در نیمه ماه رجب خوانده می‏شود، می‏خوانیم فکن بی شفیعا الی الله یا سیدی ای آقایم به درگاه خدا برایم شفاعت کن (6)

همچنین در زیارت عاشورا می‏خوانیم اللهم ارزقنا شفاعة الحسین یوم الورود خدایا شفاعت حسین را روز ورود به آن جهان روزیم کن.

پیامبر خدا (صلی‏الله علیه وآله) در روایتی می‏فرماید: سه گروه نزد خداوند شفاعت می‏کنند و خداوند شفاعت آنها را می‏پذیرد؛ انبیاء علما است، در میان شفیعان نیز سرور شفاعت کنندگان خواهد بود.

این شهر آشوب چنین نقل می‏کند کسی که در زمان رسول خدا (صلی‏الله علیه وآله) مرتکب گناهی شد، و از ترس فاش شدن آن پنهان و مخفی گشت تا این که روزی امام حسن و حسین (علیه السلام) را در کوچه دید، هر دو را سوار بر دوش کرده، به محضر رسول خدا (صلی‏الله علیه وآله) آورد و عرض کرد یا رسول الله به وسیله این دو فرزندت از گناهی که کرده‏ام به خدا پناه آورده‏ام، پیامبر خدا (صلی‏الله علیه وآله) با دیدن آن صحنه خندید و دست مبارک خود را مقابل دهانش گرفت و فرمودن آزادی و آنگاه به حسن و حسین (علیه السلام) فرمود که شفاعت شما را در حق او پذیرفتم.(7)

از این داستان استفاده می‏شود که امام حسین (علیه السلام) در دنیا و آخرت پیروان و علاقمندان خود را شفاعت نموده و در مشکلات و گرفتاری‏ها به فریاد آنان می‏رسد.

در پایان این قسمت بیان این نکته لازم است که گرچه امام حسین (علیه السلام) در دنیا و آخرت از جمله شفیعان است و شفاعت او هم پذیرفته می‏شود؛ ولی لیاقت و شایستگی شفاعت در انسان‏ها از شرایط اصلی قبول شفاعت است و نباید عقیده به شفاعت حسین (علیه السلام) مجوزی برای انجام گناه و عدم توجه به دستورات اسلام باشد زیرا که شفاعت آنان ارتباط مستقیم با اعمال و کردار خوب انسان در دنیا دارد، اگر اعمال ما خداپسند و حسین پسند، شفاعت شامل حال ما خواهد شد.

علی (علیه السلام) می‏فرماید لا تعنونا فی الطلب و الشفاعة لکم یوم القیامة ما قدمتم در تقاضای خود طلب شفاعت از ما، ما را به رنج و زحمت نیندازید، زیرا اعمالی که در دنیا و آخرت خود پیش می‏فرستید، به حال شما مفید و نافع خواهد بود.(8)

ابوذر غفاری از رسول خدا (صلی‏الله علیه وآله) روایت می‏کند که فرمود: الا ان مثل بیتی فیکم مثل سفینة نوح من رکبها نجا و من تخلف عنها غرق بدانید که مثل اهل بیت من در میان شما، مثل کشتی نوح است که هر کس به آن سوار شد نجات می‏یابد و آن که تخلف ورزد غرق می‏شود.(9)

و در حدیث دیگر درباره خود امام حسین (علیه السلام) می‏فرماید در طرف راست عرش نوشته شده ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة به راستی که حسین (علیه السلام) مشعل روشن بخش هدایت و کشتی نجات است.(10)

آری حسین ناخدای کشتی نجات، دردی از درهای بهشت سفینه‏ ای برای نجات از غرقاب هلاکت و چراغی پر فروغ برای راهیابی به سوی حقیقت است.

درست است که همه‏ ی امام‏مان و اهل بیت (علیه السلام) کشتی‏های نجات برای بندگان خدا هستید، ولی کشتی نجات حسین (علیه السلام) حرکتش بر امواج توفنده و بر گستره‏ی دریا، سریع‏تر و پهلو گرفتن آن بر سواحل نجات آسان‏تر است.

…………….

1) مفاتیح الجنان، قسمت زیارت عاشورا.
2) کتاب زیارت عاشورا و آثار شگفت آن، ص 40.
3) سیمای فرزانگان، ص 187.
4) مفاتیح الجنان بعد از زیارت جامعه‏ی کبیره.
5) مفاتیح جنان.
6) همان.
7) منتهی الامال.
8) بحارالانوار، ج 34، ج 8، ص 34 و خصایص صدوق، ج 2، ص 157.
9) مستدرک حاکم، ج 3، ص 151.
10) عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 48 - بحارالانوار، ج 36، ص 205.

منبع: فراز هایی از سیره امام حسین (علیه السلام)/حسین اسعدی