من نمی‌دانم چه‌طور در مورد یک جزء کوچکی از یک عبادت که تقریباً قطعی است و اختلافی در مورد آن، بین علما نیست، چند سال در درس خارج، بحث می‌کنیم. البته ارزش خودش را دارد، ولی سؤال من این است که آیا ده‌ها هزار آیه و حدیث که راجع به همه ابعاد زندگی است، ارزش این را ندارد که ۵ تا درس خارج فقه دقیق، داشته باشد؟ آیا ارزش ندارد که ما ده تا کرسی داشته باشیم و این آیات و روایات را بررسی کنند؟ در این کرسی‌ها بنشینند و این روایات و آیات را دسته‌بندی و بحث کنند. با همان دقّتی که در فقه و اصول انجام می‌شود. در حوزه علمیه، این ظرفیت وجود دارد. این‌ها اجتهاد می‌خواهد، همان‌طور که مباحث عبادی، اجتهاد می‌خواهد. اگر حوزه علمیه در باب فقه و اخلاق، سبک زندگی اسلامی مطابق با امروز را درست تبیین اجتهادی نکند، علوم اجتماعی و علوم انسانی غرب و مکاتب آن‌ها، این کار را براساس مبانی خودشان انجام داده‌اند و حاضر و آماده، به خورد جامعه ما می‌دهند. باید از کلّیات عبور کرد و وارد جزئیات شد. و إلا به‌جای ما، رسانه‌های غرب و سینماهای غرب و علوم اجتماعی‌شان، برای جامعه ما و حتّی برای بچّه‌های من و شما، عملاً سبک زندگی ساخته‌اند و می‌سازند. الان ادبیات حرف‌زدن بچّه‌ها با پدرها و مادرها دارد تغییر می‌کند. یک‌زمانی ما به خواب هم نمی‌دیدیم که یک بچّه، پدر یا مادرش را با اسم کوچک صدا بزند. اما الان تحث تأثیر همین فیلم‌ها، این کار دارد انجام می‌شود.

قسمتی از سخنرانی استاد رحیم پور ازغدی/ادیان نیوز