قلب انسان گاهي اوقات به معنويّات و عبادت روي مي‌كند. به اصطلاح « اقبال » به عبادت دارد. گاهي نيز به خاطر برخي عوامل نسبت به عبادت‌، حال خوبي ندارد. اين حالت را « ادبار » قلب مي گويند.

همه انسان‌ها كم و بيش در زندگي خود اين حالت‌ها را تجربه مي‌كنند. امام علي‌ علیه السلام مي‌فرمايد:

«ان للقلوب اقبالاً و ادباراً فاذا اقبلت فاحملوها علي النوافل و اذا ادبرت فاقتصروا بها علي الفرائض؛‌

دل‌ها (حالات متفاوتي دارند. گاهي براي دعا و عبادت و ارتباط با خدا) سر حال و با نشاطند. به آن رو مي آورند، (گاهي بي حال و کسلند. از اين رو تمايلي به عبادت و معنويات ندارند، بلکه به آن) پشت و از آن فرار مي کنند . پس آن گاه كه نشاط دارند، آن را بر انجام مستحبّات وا داريد. آن گاه كه پشت كرده و بي‌نشاط است‌، به انجام واجبات قناعت كنيد». (1)

بايد در کارها و عملکردها ، افکار و انديشه ها ،خصلت ها و صفات دروني خويش جستجو کنيد ، ببينيد چه چيزي باعث ادبار قلب يا بي حالي در عبادت مي شود؟

براي برون رفت از آن چه بايد کرد؟

علتش هرچه هست، سرچشمه اش در وجود شما است. البته دواي اين درد نيز در درون شما نهفته است .

شايد علت بي نشاطي و احساس دوري اين است که ذکر قلبي و عملي نسبت به خدا کم رنگ شده است .

شايد در معرض يک امتحان بزرگي قرار داريد ؟

شايد شيطان وسوسه گر براي ايجاد شک و شبهه اين و ضعيت را در شما وسوسه و تلقين مي کند .

شايد هم يک نسيم رحماني هشدار دهنده باشد .که پيامش اين است : اي کسي که به نماز و روزه و ارتباط به خدا دل خوش کرده اي. چرا در جا مي زني ؟

ادامه »

ادامه »

«نماز» مهم‌ترین فریضه دین اسلام است که سوالات حول آن گاهی در ذهن نوجوانان و تازه مکلف‌ها شبهه می‌شود. این شبهه‌ها از کجا می‌آیند و چطور باید به آن‌ها پاسخ داد؟

قدیم‌ترها کتاب‌هایی منتشر می‌شد با عنوان «سوال‌هایی که بچه‌ها می‌پرسند» یا «به من بگو چرا؟» کتاب‌هایی که پاسخگوی سوال‌ها و دغدغه‌های نوجوانان بود. یکی از کنجکاوی‌های نوجوانان علاوه بر سوالات‌شان درباره خدا و جهان هستی در حوزه واجبات دینی و نماز است. به خصوص زمانی که مکلف می‌شوند و باید به عنوان یک مسلمان این فریضه را به جا بیاورند. برای همین پرسشهای زیادی در ذهن‌شان شکل می‌گیرد که از بزرگتریهایشان می‌پرسند.

سوالات و شبهات بچه‌ها درباره نماز خواندن را با حجت‌الاسلام محمدرضا جوان آراسته روحانی فعال در حوزه آموزش و تربیت نوجوانان مطرح کردیم تا به آنها در این مطلب پاسخ بدهد.

ادامه »

۱ قلم اول حضرت لقمان ^{علیه السلام}
?فرزندم!
مبادا خروس از تو زرنگتر باشد، هنگام سحر كه تو در خوابى او بر مى خيزد و آمرزش مى طلبد!

?مستدرك الوسائل

۲ قلم دوم علامه حسن زاده آملی
?گفته اند که سحر وقت مسافرت رهروان است و نسیم آن چون دم عیسوی علاج بیماران

?راهرو در سحر کامروا گردد، که در سحر دردها دوا گردد که سحر، سالک دل داده ی آواره را ره آورد کوی ولا آرد…

?نامه ها و برنامه ها

?گفته اند كه سحر وقت مسافرت رهروان است و نسيم آن چون دم عيسوى علاج بيماران .

وقت ثمر رسيده يعنى سحر رسيده
بيدار باش بيدار قم ايها المزمل

?از انسان سر برود سحر نرود

?تازيانه سلوک

?برادرم خلوت شب را به خصوص در وقت سحر از دست ندهد و قرآن عهد الله است عهد خدا خدا را فراموش نکند

?هزار و یک کلمه

۳ قلم سوم آیت الله شاه آبادی
?برای دنیایتاݧ هم که شده، سحرها بیدارشوید، چون بیداری سحر، وسعت رزق، زیبایی چهره وخوش اخلاقی می آورد

۴ قلم چهارم از محضر مبارک آیت الله کشمیری سوال شد:
?ترک خواب بین الطلوعین یا بیداری در سحر کدام افضل است برای کسی که طاقت یکی را دارد؟

فرمودند: بیداری سحر افضل است.

?شیدا

۵ قلم پنجم استاد صمدی آملی
? سحر وقت سیر است و بین الطلوعین وقت صید.

?شرح دعای ابوحمزه ثمالی

آن یار کز او خانه ما جای پری بود
سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

دل گفت فروکش کنم این شهر به بویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود

تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شیوه او پرده دری بود

منظور خردمند من آن ماه که او را
با حسن ادب شیوه صاحب نظری بود

از چنگ منش اختر بدمهر به در برد
آری چه کنم دولت دور قمری بود

عذری بنه ای دل که تو درویشی و او را
در مملکت حسن سر تاجوری بود

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود

خوش بود لب آب و گل و سبزه و نسرین
افسوس که آن گنج روان رهگذری بود

خود را بکش ای بلبل از این رشک که گل را
با باد صبا وقت سحر جلوه گری بود

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ
از یمن دعای شب و ورد سحری بود

چه کارهایی «خفیف شمردن نماز» به حساب می‌آید؟

یکی از گناهان، استخفاف نماز یعنی سبک شمردن نماز است. نماز نخواندن یک گناه بزرگ است، و نماز خواندن اما نماز را خفیف شمردن، استخفاف کردن، بی‌اهمیت تلقی کردن گناه دیگری است.

یعنی چه نماز را سبک می‌شمارد؟

یعنی وقت و فرصت دارد، مى‌تواند نماز خوبى با آرامش بخواند ولى نمى‌خواند. نماز ظهر و عصر را تا نزديک غروب نمى‌خواند، نزديک غروب كه شد يک وضوى سريعى مى‌گيرد و بعد با عجله يک نمازى مى‌خواند و فوراً مهرش را مى‌گذارد آن طرف؛ نمازى كه نه مقدمه دارد نه مؤخره، نه آرامش دارد و نه حضور قلب. طورى عمل مى‌كند كه خوب ديگر اين هم يک كارى است و بايد نمازمان را هم بخوانيم. اين، خفيف شمردن نماز است.

اين‌جور نماز خواندن خيلى فرق دارد با آن نمازى كه انسان به استقبالش مى‌رود؛ اول ظهر كه مى‌شود با آرامش كامل مى‌رود وضو مى‌گيرد، وضویی با آداب. بعد مى‌آيد در مصلّاى خود اذان و اقامه مى‌گويد و با خيال راحت و فراغ خاطر نماز مى‌خواند. «السّلام عليكم» را كه گفت فوراً در نمى‌رود؛ مدتى بعد از نمازْ با آرامش قلب تعقيب مى‌خواند و ذكر خدا مى‌گويد. اين علامت اين است كه نماز در اين خانه احترام دارد.

? استاد #مطهری، آزادی معنوی، ص۸۶-۸۵ (با تلخیص)

علّامه طباطبايى (ره) مى‏ فرمود:

روزى در نجف كنار در مدرسه اى ايستاده بودم كه مرحوم «آية الله سيد على قاضى (ره)» از آنجا عبور مى‏ كردند، چون به من رسيدند دست خود را روى شانه ‏ام گذاشته و گفتند:

دنيا مى‏ خواهى نماز شب بخوان،

آخرت مى‏ خواهى نماز شب بخوان.

دانلود پوستر توصیه آیت الله قاضی به نماز شب (با کیفیت عالی) (1.82 MB)