آیت الله محمد تقی بهجت بیان کردند:

چنان چه عده ای در حال حضور به ائمه علیه السلام بد و ناسزا می‌گفتند، چنان که شخصی به امام جواد علیه السلام گفت:

«به نظرم که تو مست هستی»،

حضرت فرمود:

«خداوندا، اگر تو میدانی که من روزه دار هستم، مزه‌ی آهن و خواری اسیری را به این شخص بچشان»؛

و آن شخص زود هلاک شد.

امام علیه السلام و قرآن، با کتاب رستم و اسفندیار فرق دارند!

آیا ما اهل قرآن هستیم یا نه، عمری برای تعجیل فرجش دعا کردیم، نکند از آن‌ها نباشیم.

ایشان افزودند: آیه‌ی قرآن که می‌گوید:

«اگر قرآنی وجود داشت که به واسطه آنکوه‌ها سیر شود، یا زمین به آن پیموده و شکافته شود، یا با مردگان سخن گفته شود.»، آیا امور مذکور در آیه شریفه، فرض محال یا غیرواقع است، یا می‎‌خواهد بفرماید که اهلش با این قرآن، همه‌ی این کارها را می‌توانند انجام دهند؟

آیت‌الله بهجت گفتند: از جاحظ که یکی از علمای عامه است، نقل شده که: «فلان خطبه امیرالمومین علیه السلام را چهل مرتبه مطالعه کردم و در هر بار استفاده جدید کردم».

قرآن هم اینگونه است که با مطالعه و تامل و تدبر در آیات آن، انسان برداشت‌ها و استفاده‌هایی می‌کند که قبلا نکرده بود.

در محضر بهجت