امام باقر(عليه السلام) مى فرمايد:

يكى از سخنان كوتاه پيامبر(عليه السلام) كه هيچ كس پيش از او نگفته، اين بود:

اَلنَّياحَةُ مِنْ عَمَلِ الْجاهِلِيَّةِ( وسايل الشيعه، جلد 1، صفحه 915)

نوحه گرى از اعمال دوران جاهليت است (در برابر مشكلات نبايد ناله كرد بلكه بايد براى حل آنها بپاخاست).

شرح كوتاه

اين حديث كوتاه و پرمعنا، ظاهرى دارد و باطنى:

ظاهر آن اشاره به اعمال بى رويه اى است كه در زمان جاهليت مرسوم بود; هنگامى كه كسى از دنيا مى رفت زنان نوحه گر دعوت مى كردند كه با آهنگ هاى مخصوص خود و اشعار پر از دورغ و فريب بر مرگ او نوحه سرايى كنند و يك عزاى ساختگى و قلابى برپا سازد. و اما معناى ديگرى كه شايد امام باقر(عليه السلام) نيز به آن اشاره مى كند اين است كه در برابر حوادث سخت و پيچيده و مشكلات زندگى فردى و اجتماعى نوحه گرى و ناله كردن بيهوده است و به هدر دادن نيروها و امكانات است; بايد با سر پنجه عقل و انديشه و با همّت و استقامت مداوم آنها را گشود و چاره جويى كرد.

یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی

 

رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

سه چيز است كه هر كس نداشته باشد نه از من است و نه از خداى عزّوجلّ.

 پيامبر اکرم حضرت محمد مصطفی ^{صلی الله علیه و آله} فرمودند:

سه چيز است كه هر كس نداشته باشد نه از من است و نه از خداى عزّوجلّ.

عرض شد: اى رسول خدا! آنها كدامند؟

فرمودند:

بردبارى كه به وسيله آن جهالت نادان را دفع كند،

اخلاق خوش كه با آن در ميان مردم زندگى كند

و پارسايى كه او را از نافرمانى خدا باز دارد.

متن حدیث:

ثَلَاثٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ فَلَيْسَ مِنِّي وَ لَا مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا هُنَّ قَالَ حِلْم‏ يَرُدُّ بِهِ جَهْلَ الْجَاهِلِ وَ حُسْنُ خُلُقٍ يَعِيشُ بِهِ فِي النَّاسِ وَ وَرَعٌ يَحْجُزُهُ عَنْ مَعَاصِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ._{«خصال، صفحه 145، حدیث 172»}

امروزه اهمیت استراتژیک موضوع “جمعیت” و کاهش یا افزایش آن بیش از گذشته مدّنظر هژمونی‌های جهانی قرار داشته و جایگاه بسیار مهمی در عرصه برنامه‌ریزی‌های کلان داخلی و بین‌المللی پیدا کرده است.

طرح‌ آمریکا برای برنامه‌ریزی‌های اجتماعی- جمعیتی که در دهه‌های آخر قرن پیش از سوی آمریکا به کشورهای ضعیف‌تر و توسعه‌نیافته دیکته می‌شد، نشان می‌دهد نئومحافظه‌کاران دستگاه سیاسی آمریکا و طراحان پروژه “نظم نوین جهانی” همواره پشت درهای بسته به دنبال به دست گرفتن کمیت و کیفیت جمعیت کره زمین بوده‌اند: “طبق منافع آمریکا، کدام کشور باید چه تعداد جمعیت داشته باشد؟!”

این طرح‌ها هم در خارج از مرزهای آمریکا که غالباً پیگیر کاهش جمعیت ملل در حال توسعه بوده‌اند، پیاده می‌شده و هم در داخل آمریکا که کاهش اقلیت‌های نژادی (سرخپوستان و سیاه‌پوستان) را شامل می‌شود.

پیشنهاد و کمک و مساعی و کوشش های بی وقفه و خستگی ناپذیر و دلسوزی های پدرانه و مادرانه از سازمان ملل و صندوق جهانی جمعیّت برای قتل عامّ نفوس مسلمین بالاخصّ شیعیان بیدار ایران زمین، بدون نقشه دقیق و حساب عمیق نیست؛ همانطور که تا بحال اینچنین نبوده است. هر جا دانه ای ریختند پشتش دامی گستردند. هر جا باغی نمودند دنبالش چاهی حفر کردند. اینک ما را خواب کرده اند، همچون خواب سنگین که بر مشاعر کَفتار روی می دهد.

مگر رهبر فقید نفرمود: «آن روزی که آمریکا از ما تعریف کند، باید عزا گرفت.»؟![1]

و نفرمود: «ما نمی خواهیم آمریکا سرپرست ما باشد، ما نمی خواهیم همه منافع ملّت را آمریکا ببرد.»؟![2]

و نفرمود: «مملکت اسلامی عار است که دستش را دراز کند طرف آمریکا که شما نان ما را بدهید.»؟![3]

مگر نفرمود: «بسم الله الرّحمن الرّحیم. أساساً هر تشکیلاتی که ابرقدرت ها در آن دست دارند، باید به نفع آنها تمام شود. سازمان ملل و شورای امنیّت در خدمت ابرقدرت ها و برای بازی دادن سائر کشورهاست. و لذا برای خودشان حقّ وتو قرار می دهند. هر مطلبی که مخالف با رأی آنهاست کنار می گذارند. و اصلًا خود آنها هم در خدمت ابر قدرتها هستند. سازمانهایی هم که - به هر اسمی - درست می کنند، می خواهند همه را به طرف منافع خودشان بکشند. ما به ابرقدرت ها سوء ظنّ داریم؛ که اگر مطلب راستی هم بگویند ما اعتقادمان می شود که این را برای مصلحتی گفتند که مردم را اغفال کنند.»؟![4]

ما آنچه از انگلیس دیده ایم و شنیده ایم و خوانده ایم جز مکر و خدعه چیزی نبوده است و همچنین از آمریکا که همه انگلیسیّ الاصل هستند، و با همان شئامت و لئامت بر آن سرزمین گسترده هجوم برده، با کشتار و قتل عامّ سرخپوستان بی گناه، خود در آن مقرّ گرفته اند؛ و همچنین از اسرائیل که نوزاد و طفل ولد زنای این دو نابکار است. و به عبارت مختصر: حزب صهیونیزم و طرفداران آن(نه مطلق طائفه یهودیان و مسیحیان که در نزد ما دارای اعتبار هستند.)

...

آمریکا برای قطع نسل سرخپوستان میلیون ها زن را توبکتومی نمود

از اوّلین سال های هجوم اروپاییان به قارّه آمریکا در قرن 15 تا امروز، بطور مداوم سرخپوستان ساکن این سرزمین و مردمان اصلی و صاحبان اوّلیّه آن، مورد کشتار و قتل عامّ و شکنجه بوده اند. این جنایات تا امروز هم، همچنان ادامه دارد.

چندی قبل توطئه عظیم و وحشت انگیزی به وسیله یک خانم پزشک سرخپوست در آمریکا کشف شد که این همه ددمنشی و جنایت پیشه گی را مشکل می توان حتّی تصوّر کرد.

داستان از این قرار است که زن سرخپوستی بیمار شده، و به خانم دکتر هم نژاد خود مراجعه می کند و ضمن شرح احوالات و سوابق بیماری خود نقل می کند که قبلًا تحت عمل جرّاحی قرار گرفته و عقیم شده است.

پزشک تعجّب می کند که بیماری او ربطی به عقیم کردن وی ندارد. ماجرا را تعقیب می کند و با مراجعه به سوابق و پرونده پزشکی بیمار و توجّه به موارد مشابه، و بدنبال یک تحقیق وسیع، معلوم می شود که طبق یک برنامه دقیق و حساب شده، و در عین حال ساکت و مخفی و به سرپرستی «سیا» در سراسر آمریکا بیش از ده هزار زن سرخپوستی را که به علّت هر نوع بیماری به پزشک مراجعه کرده اند، به هر زبان ممکن آنها را قانع نموده اند که علاج بیماری شان عقیم شدن است و به این وسیله خواسته اند تا نسل سرخپوستان را براندازند. همان سرخپوستانی که سالیان دراز در صحنه تبلیغات، توسّط سینمای صهیونیستی آمریکا به منزله افرادی خونخوار و وحشی قلمداد می شدند؛ و این دروغ محض را تکرار و تثبیت می کردند تا کشتار و قتل عامّ وحشیانه آنها را توجیه کرده و به فراموشی بسپارند.

این جنایات همراه با انواع تدابیر برای بیرون راندن سرخپوستان از سرزمین آباء و اجدادیشان نه تنها در آمریکا بلکه در کانادا هم، همچنان ادامه دارد …. [5]

لازم به تذکّر است که میلیون ها دختر سرخپوست در کانادا و آمریکا توسّط پزشکان عقیم گشته اند. این دو کشور خواستار نابودی کامل سرخپوستان می باشند.[6]

انتشار مرض ایدز در مصر، توسّط آمریکا، انگلیس و اسرائیل

چگونه آمریکا و انگلیس و اسرائیل در مصر با انتشار مرض «ایدز»[7] سعی می کنند تا این ملّت را مریض، و به فنا و هلاکت برسانند؟

روزنامه اطّلاعات نوشت. خبر کوتاه بود و در یک گوشه دور از چشم صفحه حوادث روزنامه های مصر نشسته بود؛ امّا همین خبر کوتاه ناگهان به بمبی قوی تبدیل شد، و جامعه مصر از جمله محافل دولتی، وزارتخانه های بهداشت و درمان کشور و امور خارجه و مؤسّسات بهزیستی حمایت از کودکان و نوجوانان و غیره را لرزاند و هیاهویی راه انداخت.

اصل خبر کوتاه بود و از ده سطر هم تجاوز نمی کرد. آمده بود: یک توریست آمریکایی بنام چارلز که مبتلا به بیماری ایدز است در حالی که در آپارتمان خود در منطقه دقی قاهره با هفت کودک مصری در حال انجام اعمال منافی عفّت بود دستگیر شد. او این کودکان را از خیابان به آپارتمان خود می کشاند و در برابر پرداخت یک لیره مصری، آنان را به این کار وادار می کرد.

البتّه تنها چارلز در مصر به چنین کاری مبادرت نورزیده است و بسیاری دیگر از خارجیان که احتمال ابتلای ایدز آنان قوی است دست به چنین کاری زده اند

پل دیترسایتون تبعه انگلیسی که 39 ساله و کارشناس کامپیوتر است در حال حاضر در دادگاه جنحه «العجوزه» در مصر به جرم اقدام به اعمال منافی عفّت با سه کودک مصری در حال محاکمه است ….

در سال 1988 یک شبکه فحشا که پنج زن اسرائیلی آنرا اداره می کردند در قاهره کشف شد. همان زمان خبرهایی به گوش رسید مبنی بر اینکه این زنان عضو «انجمن جهانی ایدز» هستند.

در شهر اسمعیلیّه مصر نیز یک فاحشه اسرائیلی که مدیریّت یک شبکه سیّار فحشا را بر عهده داشت دستگیر شد یک کارشناس انگلیسی نیز جوانان را اغوا می کرد که در برابر پول با او عمل انحرافی انجام دهند. یک فاحشه صهیونیست مبتلا به ایدز نیز ادّعا کرد که یک افسر پلیس مصری سعی کرده او را مورد تجاوز قرار دهد زیرا از مراوده با او امتناع کرده بود.

باری، این مقاله و خبر بسیار مفصّل است؛ و اجمال آن اینست که: چارلز از سفارت آمریکا در قاهره پول دریافت می نموده است، و سپس با هواپیمای آمریکایی از مصر به آمریکا رفت و رفیقش خانم سارا که انگلیسی بوده است به انگلیس رفته است.

عنوان ماجرا در روزنامه این است:«انتقال ایدز؛ جنگ جدید امپریالیسم و صهیونیزم علیه جهان سوّم»

اتباع آمریکائی و اسرائیلی آلوده به بیماری ایدز که در مصر بسر می برند، با اغفال کودکان و نوجوانان و انجام اعمال منافی عفّت با آنان، ویروس مرگبار «ایدز» را در این کشور می پراکنند.

و صفحه ای را با عکس اطفال مورد تجاوز چارلز از تصویر عربی روزنامه «الموقف العربی» شماره 414- 19 مارس 1990 با عبارت: «ضحایا المجرم الامریکی ویلیام تشارلز هارکات؛ جریمة الامیرکی القَذِر» گراور نموده است و نوشته است: «گزارشی تکان دهنده از توطئه ای بزرگ»

و نیز در این گزارش آمده است: «پدیده انحراف جنسی در نزد خارجیان بخصوص در آمریکا که مبتلایان به ویروس ایدز زیادی دارد پدیده ای رائج است. افزایش نسبت مبتلایان به این بیماری به دلیل داشتن روابط انحرافی در میان بسیاری از شهروندان این کشور است که طبق گفته پزشکان کارشناس، یکی از دلایل ابتلای به این بیماری است.

امّا این امر در مورد توریست آمریکایی یاد شده معنی دیگری هم دارد. او مدّت های مدید بدون اینکه کار مشخّصی داشته باشد در مصر بسر برده، و ماندن او جنبه غیر قانونی نیز داشته است. بعد هم بارها از اسرائیل دیدن کرده و به مصر بازگشته است. بدون داشتن کاری از سفارت آمریکا در مصر، ماهانه کمک های مالی دریافت میکرده است. تمام این نشانه ها گویای آغاز شدن شکل جدیدی از جنگ اسرائیل و حتّی آمریکا علیه اعراب است.

در این جنگ آنان تلاش می کنند با صدور بیماری های مسری و ویرانگر از طریق حشره کش های آلوده، بطور قاچاق، و نیز از طریق خطرناکترین بیماری قرن «ایدز» جوانان، نوجوانان و کودکان این کشورها را که سرمایه های آینده کشور محسوب می شوند آلوده سازند.

مگر نه اینکه تمام پروژه ها که توسّط اروپاییان و آمریکائیان انجام گرفته نشان میدهد که افزایش جمعیّت بخصوص اگر بطور صحیح مورد آموزش قرار بگیرند بعنوان سرمایه آینده توسعه هستند؟ پس بر همین اساس است که اسرائیل سعی می کند یهودیان بیشتری از شوروی جذب کند و در مقابل نگذارد جمعیّت اعراب رشد سالمی داشته باشد، مبادا این جمعیّت به سرمایه های توسعه آینده تبدیل شوند ….

در ماه مارس سال گذشته، در روزنامه های مصر آگهی استخدام در آمریکا در زمینه های خاکسپاری ضایعات اتمی و پرستاری از بیماران «ایدز» منتشر شد. در این آگهی گفته نشده بود که از بعضی مصریان به عنوان موش های

آزمایشگاهی برای پیش بردن پژوهش های آمریکایی پیرامون پیوند عضو و بافت ها نیز استفاده خواهد شد.

در نوامبر 1987 یکی از دفاتر کاریابی آمریکا در یک آگهی استخدام اعلام کرد که به پانصد پرستار مصری نیاز دارد. این پرستاران به منظور مراقبت از بیماران ایدز در شهرهای مختلف آمریکا استخدام می شدند. نیاز به پرستاران مصری بعد از امتناع پرستاران آمریکائی از پرداختن به این کار پیش آمده بود.

ولی زمانی که مطبوعات مصر خطر این کار را هشدار دادند، دفتر کاریابی مذکور از ادامه استخدام صرف نظر کرد.»[8]

منبع :پایگاه حوزه / رساله نکاحیه، ص 199 , آیت الله سید محمد حسین حسینی طهرانی

پی نوشت ها:

[1] امام خمینی، کلمات قصار، پندها و حکمت ها، چاپ اوّل، بهار 1372.

[2] همان.

[3] همان.

[4] کوثر، جلد دوّم، خلاصه بیانات امام خمینی 1359 تا 1367، ص 122، بیانات امام خمینی در جمع شرکت کنندگان ایرانی در کنفرانس نیمه دهه زن در «کپنهاک».

[5] روزنامه «جمهوری اسلامی» 7 / 6 / 60.

[6] رحمانی، شمس الدّین، جنایات جهانی، ص 29 و 30.

[7] در خلاصه مقاله ای از دوست ارجمند و گرانقدر، آقای دکتر حاج سیّد رضا فرید حسینی، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مقدّس که جناب محترم آقای دکتر حاج سیّد حسین فتّاحی معصوم، در کتاب خود: «مجموعه مقالات سمینار دیدگاههای اسلام» در پزشکی در ص 467 و 468 ذکر نموده اند، آمده است:

«بسم الله الرّحمن الرّحیم. حکم اسلام درباره همجنس گرایی و رابطه آن با بیماری ایدز»

بیماری ایدز یا سَنْدرُم نقص ایمنی اکتسابی در سال 1981 کشف شد. موضوع ایدز نه تنها امروز به عنوان یک بیماری ایمونولوژیک مطرح است بلکه بیشتر جنبه های اجتماعی و سیاسی آن موضوع رسانه های گروهی می باشد. تا کنون در آمریکا بیش از 60 هزار نفر به این بیماری مبتلا شده اند و مرگ و میر آن نزدیک به صد درصد می باشد. عامل این بیماری ویروسی است که به اختصار «VIH» میگویند و در سال 1983 کشف شد.

در جوامع صنعتی مخصوصاً آمریکا، بی بند و باری بیش از حدّ در روابط جنسی پیدا شده و حتّی همجنس بازی((ytilauxesomeaH در انگلستان و برخی از ایالات آمریکا قانونی اعلام شده و این گروه با حمایت قانون به کار خود ادامه می دهند.

ریسک فاکتور(عامل خطر) این بیماری با تمام کوشش هایی که شد آنرا به بی بند و باری نسبت ندهند، هنوز هم در بین افراد همجنس باز درصد بالایی را تشکیل می دهد. به طوری که در همجنس بازان 78 درصد و در هموفیلی ها کمی بیشتر از یک درصد می باشد، و گروه همجنس باز با انحرافات جنسی مسؤول شیوع بیش از حدّ این بیماری هستند.

با توجّه به اینکه همجنس بازی در قرآن کریم به عنوان عامل زشتی یاد شده و حکم اسلام در این مورد شدید است، امروزه با پیدایش بیماری ایدز و اینکه افراد همجنس گرا مسؤول شیوع این بیماری در جوامع بشری هستند؛ به اهمّیّت حکم اسلامی درباره این گروه پی می بریم. اکنون حکم اسلام در مورد همجنس گرائی را که از رساله عملیّه حضرت امام خمینی قدّس سرّه آمده است ذکر می شود:

« همجنس گرایی دو مرد را لواط گویند. این عمل شنیع از دو راه قابل اثبات است:

الف: چهار مرتبه اقرار و اعتراف یکی از آن دو؛ در صورتی که بالغ و عاقل و دارای قصد و اختیار باشد.

ب: شهادت و گواهی چهار مرد که خود دیده باشند، حکم بالغ و عاقل در مفعول و فاعل اعدام است.

همجنس گرایی دو زن را سُحق گویند و کیفر آن دو، 100 تازیانه می باشد.»

چنانچه حکم اسلام درباره همجنس گرایی مردها اجرا می شد، بشریّت شاهد شیوع این بیماری وحشتناک یا بعبارت دیگر طاعون همجنس بازان نبود. و دوّم اینکه بیماری ایدز هنوز در دو زن همجنس گرا گزارش نشده است و می بینیم حکم اسلام در مورد زنان همجنس گرا 100 تازیانه است. بنابراین می توان امروز بعد از گذشت 14 قرن به حکمت علمی و عملی این حکم نافذ اسلام در مورد همجنس گرائی مردها پی برد.

[8] روزنامه اطّلاعات، 20 رمضان 1410 (27 فروردین 1369) شماره 19019.

 

مسجد از نگاهی خانه خداست[1] و از نگاهی دیگر، مجلس و جایگاه پیام آوران بزرگ الهی و خانه همه تقوا پیشگان است که:

«المساجد المجالس الآنبیاء»[2]

«المساجد بیوت المتقین…»[3]

مسجد متعلق به ذات پاکی است که سرچشمه تمامی عظمت ها و بزرگی هاست: «و ان المساجد لله…»[4] ساختن، تعمیر کردن و آبادان نگاه داشتن این جایگاه فرخنده، افزون بر آنکه نشان ایمان به شمار آمده، تنها در قلمرو صلاحیت مؤمنان خداجوی قرار گرفته است.[5]

ضرورت تلاش برای آبادانی و رونق این جایگاه ملکوتی تا بدانجاست که یکی از رازهای تشریح فریضه «جهاد» پاسداری از این پرستش گاه پر عظمت در برابر یورش حاکمان خود کامه و ستمگر است.[6] تاریخ مسجد با تاریخ دین گره خورده است، مخصوصاً دین اسلام، که از شروع بعثت نبی مکرم(ص) حرکت ها و تماس فعالیت ها از مسجد صورت گرفته است که مسجد به عنوان پایگاه عبادت و یاد خداوند متعال و به عنوان پایگاه جهاد فکری و تعلیم و تعلم معارف اسلامی و همچنین به عنوان پایگاه تجمع نیروهای رزمنده و اعزام آنان به جبهه و جهاد و مرکز وحدت مسلمین و نمایش روح وحدت و یکپارچگی به دشمنان اسلام مورد استفاده قرار گرفته است. و در هر عصر و زمانی نقش خودش را در این راستا خوب ایفا کرده است. و حالا در عصر غیبت، در مسجد با اینکه همه وظایف مذکور را برای دین اسلام انجام میگیرد یک وظیفه مهم دیگری هم دارد، شکل و صورت می گیرد که آن همان نقش مسجد در زمینهسازی حضور امام زمان(عج) است، که مؤمنان در این کانون مقدس همه روزه با حضور در آن و به پا داشتن فریضه نماز در صفوفی منظم، پیوستگی و همبستگی خویش را به نمایش میگذارند و جامعه اسلامی را برای ظهور ولی عصر(عج) آماده می کنند و از این راه امیدهای واهی دشمنان پیدا و پنهان جامعه اسلامی را به یأس و نومیدی می کشانند، در این مساجد با خطرها و آفتهایی که اسلام و امت واحد اسلامی را تهدید میکند، آشنا میشوند، و برای رویارویی با این خطرها چاره ای نو می جویند، تا زمینه ظهور امام زمان(عج) را فراهم کنند. در این مقاله به خلاصه از نقش مسجد در زمینه سازی ظهور امام زمان(عج) اشاره می شود. انشاءالله که مورد قبول درگاه الهی باشد.

...

>

کلیات

الف) معنای مسجد

مسجد واژهای عربی از ماده «سجد» می باشد که اسم مکان به معنای محل سجده است. زیرا سجده فرد اعلی و اکمل عبادت به شمار میرود، و نهایت خضوع در برابر خالق هستی است.[7] مسجد خانه دوم هر مسلمان است. و تعلق به معبود دارد و خانه خداست. محل پرستش، نیایش و ارتباط با خالق یکتا، غنی و فقیر در آن یکسان است. اهمیت مسجد در شریعت مقدس بر کسی پوشیده نیست و مانند کعبه حرم است. و جنگ و قتال در آن حرام و احترامش بر همگان لازم است، مسلمانان نیز این دستور را از روح دیانت اسلام فهمیده اند و بیشتر از هر چیز و هر جای دیگر به عمران و آبادانی و توسعه مسجد اهتمام می ورزند، و به شکوه و عظمت آن میاندیشند که وجود مساجد مستحکم و با شکوه در سرزمینهای اسلامی دلیل بر این مطلب است، بعد از انقلاب اسلامی مساجد اهمیت دیگری اهمیت بیشتری یافت و فعالیت های سیاسی، اجتماعی بخصوص نظامی در مسجد شکل گرفت و مردم از مسجد نهضت را شروع کردند و از آنجا انقلاب به ثمر رسید. پیش از انقلاب مسجد محل تجمع نیروهای مردمی گشت و جنگ به ادامه انقلاب بقاء بخشیدند و جنگ را اداره کردند و پشتیبانی کردند، امام خمینی(ره) نیز در این مورد فرمودند: مساجد سنگر است سنگرها را حفظ کنید.[8]

ب) ظهور امام زمان(عج)

ظهور یعنی ظاهر شدن امام زمان(عج) از پس پرده غیبت تا جهان را پر از عدل و داد کند. چنانچه از ظلم و جور پر شده است. منشأ ظهور امام زمان(عج) ظهور یک انسان کامل و الهی در همه ادیان به طور اعم و در اسلام به طور اخص از چنان تأکید و اهمیتی برخوردار است، که حتی مفتیان درباره حجاز درباره منکر مهدویت حکم ارتداد را جاری می کنند، لذا تنها مشکلی که وجود دارد معرفی یک شخص خاص می باشد که شیعه با اتکا به ادله و اسناد بسیاراین مهم را انجام داده است. اما آنچه که بعد از اثبات وجود حیات و نسبت آن حضرت حائز اهمیت است، اهداف و اعمال آن وجود مقدس دوران ظهور است. مخصوصاً در عصر ظهور مسجد چه نقشی در رابطه با ظهور دارند، که از روایات و احادیث در این مورد استفاده می شود.
ج) تاریخچه بحث

تا به حال بحث های زیادی در مورد زندگینامه وجود مقدس امام زمان(عج) شده و در مورد عصر ظهور کتاب های زیادی نوشته شده است و در مورد عصر غیبت و وظایف امت اسلام و مخصوصاً شیعیان کتاب هایی نوشته اند، اما در مورد اینکه مسجد در عصر ظهور چه نقشی دارد بحثی نشده است. و در مورد مسجد و اهمیت آن کتاب هایی نوشته اند اما در این موضوع بحث و تحقیقی مشاهده نکرده ایم.

مسجد و مؤمنین
الف) مسجد مکان تربیت نیروهای مؤمن و مخلص

در این عصر ظهور، چون فتنه ها زیاد می شود، فساد جهان گیر می شود تمامی مکان ها در اثر این فتنه ها و فسادها، آلوده می شوند، و کمتر مکن سالم در دنیا پیدا می شود. که محیط سالم داشته باشد. ما الان در جامعه خودمان همین وضع را مشاهده می کنیم که اکثر ارگان ها و وزارت ها و نهادها چقدر آلوده شده اند. اما تنها مکانی که نسبت به سایر محیط ها سالم می ماند، محیط مقدس مسجد است. که از فتنهها و فسادها دور مانده است. و اگر کسی بخواهد در این عصر دین خود را حفظ کند و ایمان خود را تقویت کند و به درجه یقین برساند به نظر من این در مسجد میسر است و زمینه حرکت در مسیر دین در مسجد فراهم است. از طریق مسجد می شود راه های اطاعت خدا را شناخت و با زندگی رسول خدا(ص) و ائمه اطهار(ع) آشنا شد. تا انسان زندگی خود را رنگ و بوی اهل بیت بدهد. مؤمن مخلص به کسی می گویند که کارهایش برای جلب رضایت خدا و رسول خدا باشد و از خدا و رسولش و جانشینان بر حق ایشان اطاعت کرده باشد. رفتن به مسجد انسان را به این مقام راهنمایی میکند و در اثر مداومت رفتن به مسجد انسان به درجه عالی اخلاص و ایمان میرسد و حتماً این شخص از افرادی است که زمینه ساز ظهور امام زمان(عج) می باشد، چون در مسجد تربیت یافته اند. روایات هم اشاره به این مطلب دارند: قال رسول الله(ص): «و لامسی الی المسجد طاعه الله و طاعة الرسوله و من اطاع الله و رسوله ادخله الجنة مع الصدیقین و الشهداء و کان فی الجنة رفیق داود علیه السلام و له مثل ثواب داود علیه السلام»[9] پس این محیط مسجد است که اثر تربیتی خاص دارد و انسان را به مقام صدیقین و شهدا میرساند و کسی که به این مقام برسد آن همان متقین و مخلصین هستند که این افراد در آخر الزمان هستند که زمینه ظهور امام زمان(عج) را فراهم و خودشان را برای جنگ با کفار در رکاب امام زمان(عج) آماده می کنند.

ب) مسجد و نیروهای مخلص و محبین اهل بیت(ع)

از صدر اسلام تاکنون افرادی کنار رهبران دین بوده اند که از درجه اخلاص از همه مردم جامعه بالاتر و بهترین افراد با ایمان نسبت به خدا و دین و از لحاظ یقین با فضیلت ترین مردم بودند، وقتی ما تاریخ دین مقدس اسلام را مطالعه می کنیم اکثر پیروان حضرت رسول خدا(ص) و امامان معصوم(ع) از چنین ویژگی برخوردار بودند. تا اینکه در تاریخ زنده مانده اند همچنان که اهل بیت زنده هستند. و اگر هم حرکتی رسول خدا(ص) و حضرت علی(ع) به قصد تغییر و تحول در جامعه انجام داده و موفق شده با وجود چنین نیروهای مخلص بوده است. مثل: ابوذر عقاری، سلمان فارسی، مقداد، مالک اشتر، عمار، یاسر و…. که مخلصانه در خدمت حجت خدا در روی زمین، زمان خودشان بودند و مثل آنها هم نامشان در تاریخ بشریت زنده مانده است، و این سیر نشان دهنده این است که در عصر ظهور هم این چنین افرادی خواهند بود که زمینه ظهور حجت خدای زمان خودشان را فراهم خواهند کرد. اینها همان افرادی هستند که رسول خدا(ص) در یک حدیث فرمودند: «احسن الناس ایماناً وافضلهم یقیناً قوم یکون فی الآخر النهان لم یلحق التی و غابت عنهم حجتهم و امنو بسواء من البیاض» «بهترین مردم از لحاظ ایمان و با فضیلت ترین مردم از لحاظ یقین قومی هستند که در آخر الزمان می آیند و پیامبری را ندیده اند و حجت و امام آنها از ایشان غایب است اما به سیاهی روی کاغذ ایمان می آورند و عمل می کنند. قرآن هر چه گفته جامع عمل می پوشانند و احادیث هر چه دستور داده اند زندگیشان را به گفته احادیث تنظیم می کنند.

ج) نیروهای مؤمن و مخلص زمینه سازان ظهور

نیروهای مخلص و مؤمن وقتی زندگی شان را بر اساس دستورات قرآن و فرمایش معصومین تنظیم کردند، اینها جامعه را در سایه خودسازی و روش دیگرسازی متوجه حقایق احکام متعالیه اسلام خواهند کرد و چون اولین صفت متقین بنا به فرموده قرآن ایمان به غیبت است، «الذین یؤمنون بالخیب و یقیمون الصلوة….»[10] چون اولین صفت متقین ایمان به غیبت، یعنی ایمان به جهان عالم غیب که گستردهتر از این جهان است، یکی از مصداقهای غیب و زندگی وجود مقدس امام زمان(عج) است که از اول با غیب گره خورده است تمامی مراحل و لحظات زندگی مبارک ایشان با غیب آمیخته است. تا اینکه به غیبت صغری و غیبت کبری می رسد، پس یکی از شرایط متقی بودن باید ایمان به امام غایب داشت و این امام را شناخت و جامعه را برای آمدن این امام غایب از نظرها، آماده کرد و این کارها را فقط متقین و مخلصین می توانند انجام بدهند. انشاءالله این مؤمنین مخلص زمینه ظهور امام زمان غایب از نظر را فراهم خواهند ساخت و با مردم جهان با ایجاد امید در دل هایشان آن را امیدوار به ظهور حضرت حجه(عج) خواهند کرد.

مسجد و امکانات حلال
الف) امام زمان(عج) پذیرنده امکانات حلال

آنچه از روایات بدست میآید امکاناتی که از ما به امام زمان(عج) می رسد و خواهد رسید باید از پول حلال و پاک و طاهر باشد و در آخر الزمان و بعد از ظهور آنچه از زندگی ما و امکانات ما پاک و طاهر است امام زمان(عج) قبول خواهد کرد و آنچه آلوده به حرام باشد مورد قبول ایشان قرار نخواهد گرفت، این بر اساس فرمایش وجود مقدس امام زمان(عج) است که فرمودند: «و اما ما وصلتنا به فلا قبول عندنا الا لما طاب و طهر..»[11] « اما آنچه را به ما رسانده ای نزد ما پذیرنده نیست مگر آنچه که پاک و پاکیزه است»

ب) مردم مسجد را با مال حلال می سازند

بنابر روایت بالا تنها انفاق ها و بخشش هایی مورد پذیرش قرار می گیرد که از راه حق بدست آمده و در راه حق نیز مصرف شود بنابراین در مورد اموالی که برای خرید زمین مسجد و یا تهیه دیگر لوازم و امکانات آن مصرف می شود مؤمنین بایستی ضمن اجتناب از مصرف پول و اموالی که دیگران به گونه ای در آن دارای حق می باشند سعی کنند بخشش ها و انفاق های خود به مسجد را از محل اموال حلال و طیب قرار دهند، زیرا مسجد کانون عبادت و بندگی مؤمنین محسوب میشود و این بنیان الهی بایستی از آغاز تا پایان با اموال حلال و طیب و بر پایه استوار تقوی پیریزی و تکمیل و تعمیر شود. و این حدیث هم دلالت بر این دارد که ساختن مسجدی ثواب دارد که با پول حلال ساخته شود. قال رسول الله(ص): «من بنی الله مسجداً یعبد الله فیه من مال حلال بنی الله له بیتاً فی الجنه من در و یاقوت»[12] «هر کسی که از مال حلال مسجدی را بسازد که خداوند در آن عبادت شود خدای تعالی در بهشت خانه ای از در و یاقوت برایش می سازند» پس مساجد باید از مال حلال ساخته شود. اکثر مساجد از پول برای ساختن آنها استفاده می کنند به علت اینکه اولاً: مردم در ساختن مسجد سعی می کنند که از عقیده پاک خود که این خانه خداست، استفاده کنند و سعی می کنند با این عقیده در ساختن مسجد شریک شوند. ثانیاً: در نتیجه پول حلال خود را برای ساختن مسجد میدهند. ثالثاً: با رضایت کامل و بدون هیچ گونه فشاری این پول را پرداخت می کند و رابعاً: بدون توقع این پول را پرداخت می کند و امید به ثواب از طرف خدا دارد پس اکثر مساجد با پول حلال ساخته می شوند.

ج) مساجدی که به دست امام زمان(عج) میرسند:

اکثر مساجد به دست مبارک امام زمان(عج) می رسند چون مسجد اولاً تنها مکانی است که کاربرد آن عوض نمی شود و فقط برای عبادت خداوند ساخته شده و همیشه هم در این راستا مورد استفاده قرار می گیرد و ثانیاً کارهایی که برای تقریب به خدا و از روی اخلاص صورت گیرد باقی خواهند ماند و آثاری که با اخلاص ساخته شود و بنا نهاده شود ماندگار هستند به دست مبارک صاحب الامر در این دنیا خواهند رسید. مسجد یکی از بناهای مهم است که اگر با اخلاص ساخته شود به دست امام زمان(عج) خواهد رسید، آن بنا در حکومت امام زمان(عج) جزء مراکزی می باشند که برای مردم ارائه خدمت و مردم از آنها استفاده می کنند، به خاطر این در روایات ما تأکید شده است که باید مساجد را با اخلاص و نیت پاک ساخت. قال رسول الله(ص): «من بنی لله مسجداً لا یرید به ریاء و لا سمعة بنی الله له بیتاً فی الجنة»[13] «هر کسی برای خدا مسجدی را بسازد و آن را برای ریا و خودنمایی به کار نبرد خدای تعالی در بهشت خانهای برای او بنا می کند» بنابر فرمایش های روایت بنای مسجد ثواب خانه بهشت دارد، که از روی اخلاص ساخته شود، پس مسجدی که از روی اخلاص بنا شدهاند بدست ایشان خواهد رسید و امام زمان(عج) آن مساجد را آباد خواهند کرد تا مردم از آن مساجد برای عبادت خدا و رسیدگی به امور دینی و دنیایی استفاده خواهند کرد.

ارتباط مسجد با حکومت اسلامی

مسجد به عنوان یک نهاد سیاسی پر تحرک در جامعه اسلامی مطرح است، در شروع حکومت سیاسی دین اسلام و ابقاء آن حکومت اسلامی مسجد نقش مهمی ایفا کرده است مایه های سیاسی با مساجد آمیخته است. آن انسان که احکام و مقررات دینی با آمیزه های سیاسی همراه با همزاد است، مراکز اداره حکومت اسلامی در زمان حضور پیامبر(ص) در مدینه، مسجد می باشد و از مسجد حکومت تازه تأسیس اداره می شود، در این راستا سیره اهل بیت را مطالعه کرده و ارتباط مسجد با حکومت را می آوریم.

الف) شروع حکومت اسلامی و اداره آن از مسجد

وقتی سیره و زندگی پیامبر اسلام را بررسی می کنیم، در زمان سال های آغازین مبعث پیامبر از مسجدالحرام به عنوان یک سنگر تبلیغی و ارتباطی در راستای پیشبرد رسالت خویش استفاده می کرد، با اینکه قریش و کفار برای ایشان سخت می گرفتند، اما هر وقت فرصت می یافتند در مسجدالحرام مذاکراتی را با برخی از هیئت ها انجام میدادند.[14] بعد از هجرت رسول خدا(ص) به مدینه و با ورود ایشان به مدینه بی درنگ مسجدالنبی بنا گشت و قلب فعالیت های تبلیغی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی مسلمانان شد، این نهاد مقدس در حقیقت برای حیات سیاسی و اجتماعی و پیدایش تشکل سالمی در جامعه آن روز همچون قلبی تپنده بود، قضاوت و رسیدگی به دعاوی توسط پیامبر اسلام در مسجد صورت می گرفت، مذاکرات و گفتگوهای سیاسی حضرت با افراد و هیئت های اعزامی از قبائل و طوایف گوناگون در مسجد انجام می گرفت و پیمان بیعت با تازه مسلمانان در مسجد منعقد می گشت.[15] این برنامه در صدر اسلام موجب شد تا مسجد به عنوان مظهر اقتدار سیاسی حکومت اسلامی مطرح شود به گونه ای که می توان از مسجد به عنوان مهم ترین نهاد حکومتی پیامبر(ص) یاد کرد.

ب) مسجد مرکز فعالیتهای حضرت علی(ع)

پس از رحلت رسول خدا(ص) با اینکه حضرت علی(ع) را نگذاشتند در صحنه جامعه، دین را هدایت کند اما با این حال شواهد تاریخی نشان می دهد که آن حضرت در دوران بیست و پنج ساله سکوت و برکناری از خلافت ظاهری برای بجای آوردن نماز در مسجد حضور می یافتند و در موارد لازم به پرسش های علمی مسلمانان پاسخ می گفتند. از عمر بن خطاب نقل شده که در زمان خلافت خویش گفته است: «لا یفتین احد فی المسجد و علن حاضر» این سخن و گفتار دیگر از خود حضرت امیرالمؤمنین(ع) نشان می دهد، که ایشان در دوران حکومت خلفاء ستمگر مسجد را خالی نکرده و پیوسته برای پاسخ گویی به مشکلات قضایی در مسجد حضور می یافته اند. پس از آنکه حضرت علی(ع) خلافت ظاهری را بر دست گرفت، در آغاز از مردم در مسجد بیعت گرفت، وقتی مردم برای بیعت به خانه حضرت هجوم آورده بودند، ایشان به آنها فرمودند: «اکنون که این کار قرار است انجام گیرد باید در مسجد و پیش مردم باشد زیرا بیعت با من نباید مخفیانه انجام شود».[16] مردم سخن حضرت را پذیرفتند و همه با هم به مسجد رفتند و با حضرت در مسجد بیعت کردند.[17] حضرت علی(ع) در مدینه و پس از آن در کوفه در سطح وسیع تری از مسجد به عنوان مرکز تبلیغ معارف اسلامی و روشنگری مردم بهره می بردند، حتی کارهای قضاوت و امور جنگ و بعضی امور حکومتی را در مسجد انجام می دادند، آن حضرت بارها در مسجد مدینه و کوفه و گاه نیز در مسجد بصره به وعظ و سخنرانی پرداختند. بسیاری از خطبه های آن حضرت که اینکه در دسترس ما قرار دارد، در مسجد کوفه یا مسجدالنبی ایراد شده است.[18]

ج) مسجد و ظهور امام زمان(عج)

چنانچه دیدیم شروع و ادامه حکومت اسلامی در زمان رسول خدا از مسجد بوده و همچنین وصی بر حقش حضرت علی(ع) در مسجد حکومت را تشکیل داد و اداره حکومت هم از مسجد بوده، در این راستا معلوم است که شروع حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) از مسجد خواهد بود. «بعضی روایات مؤید آن است که حضرت حجه(عج) در آغاز کار با اندکی از یاران ظهور می کند و از مسجدالحرام ظهورش شروع می شود».[19] در این زمینه از امام باقر(ع) منقول است که فرمودند: «همانا قائم ما از راه کوه ذی طوبی با ۳۱۳ مرد به عدد رزمندگان جنگ بدر می آید تا اینکه به حجر الاسود تکیه داده و پرچم پیامبر(ص) را میافرازد».[20] بنابراین روایت شروع نهضت جهانی حضرت مهدی(عج) از مسجدالحرام است. و از آنجا به دنیا پیام خواهد داد، و ندای ملکوتی انا المهدی را به گوش جهانیان خواهد رساند. و برای فتح جهان از مسجد شروع خواهد کرد.

د) مسجد و اداره حکومت امام زمان(عج)

آنچه از روایات به دست می آید حضرت مهدی(عج) اداره حکومت را از طریق مسجد کوفه ادامه خواهد داد، و مرکز حکومت خود را مسجد کوفه قرار خواهد داد، و آن مسجد را آباد کرده و مثل جدش علی بن ابیطالب(ع) بر مردم از مسجد کوفه حکومت عادلانه خود را شروع خواهد کرد. آنچه از روایات بدست میآید بعد از ورود به عراق، امام زمان(عج) به کوفه و نجف و کربلا وارد شده و انتخاب کوفه به عنوان پایتخت و پایگاه خود و ساختن مسجد جمعه جهانی در نزدیکی کوفه که طبق روایات دارای هزار در میباشد اقدام خواهد کرد.[21]از امام صادق(ع) منقول است که فرمودند: «زمانی که قائم ما قیام نماید زمین به نور الهی روشن و درخشان می گردد، به گونه ای که مردم از پرتو خورشید بی نیاز می شود و عمر مردان در زمان حکومت او چنان طولانی می شود که برای هر مرد هزار فرزند متولد شود، که در آنها دختر نباشد، وی در نجف مسجدی می سازد. که دارای هزار در است و خانه های کوفه به نهر کربلا و به حیره متصل گردد تا جائی که اگر کسی در روز جمعه در حالیکه بر آستری چابک و لاغر سوار و آهنگ آن دیار نماید، تا نماز جمعه را درک کند موفق نمی شود».[22] اینکه در نجف مسجدی بسازد که دارای هزار در است، نشانه عظمت و آبادی مسجد کوفه را می رساند و هجوم مردم و سرعت سبقت گرفتن مردم برای رفتن به نماز جمعه پشت امام را فرازهای دیگر روایت می رساند که انسان ها هر چقدر سریع بروند تا خود رابه نماز جمعه برساند، می بیند که از آنها هم افرادی جلوتر آمدهاند و مسجد را پر کرده اند و ممکن است ذکر هزار در کنار هم از وسعت و گستردگی مسجد باشد و از این مرکز دنیای جهان تشیع را رهبری خواهد کرد.[23]و همچنین کوفه آن قدر گسترش می یابد تا به کربلا و حدود آبهای کربلا خواهد رسید و کربلا هم مرکز رفت و آمد مؤمنان خواهد شد و تمامی مساجد دیگر دنیا را آباد و محل اداره حکومت قرار خواهد داد.

ه) مساجد و حکومت امام زمان(عج)

از حرکت امام زمان(عج) معلوم است که در محل اداره حکومت به سیره پیامبر(ص) و جدش علی بن ابی طالب(ع) عمل خواهد کرد. هرجا مسجدی است آباد و مرکز اداره حکومت آن محل قرار خواهد داد. بنا به گفته بعضی روایات ظاهرمی شود که امام زمان(عج) بعد از کوفه به طرف قدس حرکت خواهد کرد، پس از فتح قدس و شکست دادن یهود، مسجد بیت المقدس را از نو خواهد ساخت. روایتی که درباره بنای قدس توسط امام مهدی(عج) آمده که از معصومین(ع) است می فرماید: «خلیفه ای از بنی هاشم فرود می آید که زمین را از عدل و داد پر می کند و عبارت بیت المقدس را بگونه ای می سازد که همانندش ساخته نشده باشد»[24]. اینکه زمین را از عدل و داد پر می کند این برای همه روشن است که تمامی ظالمین مخصوصاً یهودی های هیونیزم که غده سرطانی ظلم و ناعدالتی در جهان هستند بدست توانای قدرتمند امام زمان(عج) از بین خواهند رفت. و جهان آرامش را توأم با عدالت خواهد دید و اینکه در قسمتی از روایت آمده عمارت بیت المقدس را بگونه ای می سازد که همانندش ساخته نشده باشد. این مسجد عظیم را احیاء خواهد کرد. و از چنگال دژخیمان نجات خواهد داد و آباد کرد و اداره حکومت را از این مسجد ادامه خواهد داد. و از اینجا معلوم است تمامی مساجد دنیا که مهم هستند آباد خواهد کرد و آنها را برای استفاده مردم چنانچه در عصر رسول خدا(ص) و عصر حضرت علی(ع) بودند آماده خواهد کرد، و امور مردم را از این مکان ها رسیدگی خواهد کرد.

مسجد در عصر ظهور
الف) اهل مسجد ایمن از بلاها

با توجه به انحرافات در دین افکار شیطانی که در آخرالزمان در جوامع اسلامی شیوع پیدا می کند و در اثر تهاجم فرهنگی مردم به فساد و انحرافات کشیده می شوند و موجب نزول بلاها و گرفتاری ها و مشکلاتی در جامعه میشود بنا به فرمایش حضرت رسول اکرم(ص) اهل مسجد در امانند. ایشان می فرمایند: «اذا نزلت العاهات و الافات عوفی اهل المسجد»[25] «هنگامی که مشکلات و بلاها(برای اهل زمین) نازل می شود اهل مساجد درامانند». با توجه به این حدیث اهل مسجد از انحرافات در امان هستند و افکار شیطانی در آنها اثر نخواهد کرد. و تهاجم فرهنگی را پاسخ داده و خودشان را نجات خواهند داد. و از فساد و انحرافات در امان خواهند بود. به خاطر همین دچار بلاها و گرفتاری ها و مشکلات که در آخرالزمان پیش می آید نخواهند شد.

انواع بلاها

چون مبارزه با نفس جهاد اکبر است در آخرالزمان مؤمنین باید شب و روز در جهاد اکبر باشند تا از انحرافات و تهاجمات فرهنگی در امان بمانند، این جهاد با رفتن به مسجد انجام می گیرد، انسان با رفتن به مسجد میتواند جهاد اکبر را به نحو احسن انجام دهد. احادیث ما بیان کننده همین موضوع هستند. قال رسول الله(ص): «الغدو و الدواج الی المساجد من الجهاد فی سبیل الله[26]» «شب و روز به سوی مسجد شتافتن از اقسام جهاد کردن در راه خداست». با توجه به این روایت ما دو نوع جهاد داریم، جهاد اصغر و جهاد اکبر، جهاد اصغر همان جنگ با کفار و دشمنان خارجی است، اما جهاد اکبر جهاد و مبارزه با نفس اماره است و چون در آخرالزمان فتنهها از زمین و آسمان می بارد و انواع هجمه های شیطانی برای فریب انسان و انواع خواهش های نفسانی در جامعه رواج پیدا می کند و هر کس بخواهد از این گرفتاری ها در امان بماند، باید جهاد اکبر انجام دهد، بنابر روایت برای این جهاد بهترین جا و وسیله مسجد است که انسان در این زمان با رفتن به مسجد از این هجمه ها و فریبهای شیطانی و خواهش های نفسانی ایمن خواهد ماند.

ب) مسجد و منتظران ظهور

در اکثر مساجد افراد مؤمن به خدا و با تقوی جمع می شوند چون راه به دست آوردن ایمان را در مسجد مییابند و کسی هم اگر بخواهد با تقوی و متقی باشد باید در مسجد به این مقام برسد. به همین دلیل پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: «ان المومن مجلسه مسجده[27]» «همانا مجلس مؤمن مسجد است» مؤمن با نشستن در مسجد ایمان خود را تقویت می کند تا به حد اعلاء ایمان می رساند در جای دیگر رسول مکرم اسلام(ص) در مورد شخص متقی می فرمایند: «المسجد بیت کل تقی[28]» «مسجد خانه هر پرهیزگاری است» انسان هر چقدر با مسجد انس گیرد از دنیای فانی دور شده پس به خدا نزدیک میشود. با تقوا می شود، اکثر انسان های مؤمن و مخلص و با تقوا و پرهیزگار از سربازان مخلص امام زمان هستند که در مسجد پرورش یافته اند و در دل مسجد به درجه اخلاص رسیدهاند، در صدف مسجد گوهر وجود را حفظ و پرورش دادهاند و به درجه اخلاص رساندهاند که آنها از لشکر مخلص امام زمان(عج) هستند. ایشان در روز جمعه آمادگی خودشان را به نمایش می گذارند، چون روز جمعه مؤمنین او غسل می کنند تا از گناهان ظاهری خود را پاک کنند و آماده عبادت دسته جمعی بزرگی می شوند که به تن خود لباس تقوی کردهاند برای اقامه نماز جمعه در مصلی جمع می شوند و همگی با هم به درگاه خداوند دست توبه و استغفار بلند میکنند و از خدا طلب تعجیل در فرج و ظهور آقا را میکنند، برای اینکه شروع ظهور امام زمان(عج) روز جمعه است و صبح شنبه بنابر روایات صدای ملکوتی امام به گوش همه خواهد رسید، پس این مؤمنین که در نماز جمعه شرکت کرده بودند آمادگی خود را برای لبیک گویی اعلام میکنند چون «نماز جمعه میعادگاه عاشقان است[29]» وعده ظهور حجت خواهد رسید و در روز جمعه مؤمنین عهدی جدید با خدا برای حمایت از دین می بندند. در روایتی امام جعفر صادق(ع) از جدش رسول الله نقل کرده اند که: قال رسول الله(ص): «اف لکل مسلم لا یفرغ نفسه فی کل جمعه لامر دینه فیتعاهده و یسال عن دینه[30]» «اف بر هر مسلمانی که در هر جمعه خود را برای کار دینش فارغ نمی سازد، تا با آن تجدید عهد کند و درباره آن سؤال نماید» اینکه تجدید عهد کند که در روایت آمده منظور تجدید عهد با خدا که ما در دین تو ثابت قدم و آماده ایم تا به حجت تو لبیک گوییم.

نتیجه

منتظر ظهور امام زمان(عج) شدن از بهترین عبادت ها به حساب می آید. قال رسول الله(ص): «افضل العبادة انتظار الفرج[31]» بهترین عبادت ها انتظار فرج است و محل عبادت هم مسجد است پس در مسجد هم باید منتظر امام زمان(عج) بشویم. نوعی عبادت انجام دادهایم و هر کس در عصر ظهور چنین زندگی داشته باشد. مانند کسی است که در راه دین شب و روز جهاد کرده است چون از وجود مقدس امام صادق(ع) روایت شده که فرمودند جدم حضرت علی(ع) فرمودند: «المنتظر لامرنا کالمتشحط بدمه فی سبیل الله[32]» «کسی که در انتظار امر ما باشد مانند کسی است که در راه خدا در خون خود غلتیده است» پس منتظران واقعی کسانی هستند که هر لحظه آماده شهادت در راه دین هستند پس همان مؤمنین و متقین هستند که در مسجد تربیت یافته اند و خودشان را به این مقام رساندند چون مخلصین و مؤمنین لبیک گوی امام زمان(عج) هستند. لشکر مخلص خدا امام زمان را یاری می کنند. اولین نیروهایی که وجود مقدس امام زمان(عج) را یاری می کنند و به ایشان لبیک می گویند نیروهای مخلص و مؤمنین هستند از روایات چنین بدست می آید که اول مخلصین درگاه الهی به امام لبیک می گویند و بعد از آنها مؤمنین هستند که به امام لبیک گویند. روایت است از وجود مقدس امام صادق(ع) که فرمودند: بعد از اینکه در بین رکن و مقام می ایستد و به آواز بلند صدا می زند، ای جماعت نقبا وای خاصان و آنان که خداوند شما را پیش از ظهور برای من ذخیره کرده است از صمیم دل و اطاعت کامل نزد من آیید». صدای مبارک آن حضرت در شرق و غرب عالم به آنها می رسد، بعضی از آنها در محراب به عبادت مشغول و بعضی در رختخواب خود می باشند، به همین یک صدا همه آواز مبارک او را می شنوند و دعوتش را اجابت کرده رو به مکه می آورند، زمانی بس اندک بقدر به هم زدن چشم همه آنان پیش او در بین رکن و مقام حاضر شوند…. نوری از آن نور که از مکه می تابد، به خانه های مؤمنان تابش نماید، دل های آنان به تابش آن نور خرسند می شود اما شب متوجه ظهور نمی شوند اما صبح که شد خودشان در حالی که پیش روی او ایستاده اند می بینند.[33] اولاً نیروهای مخلص که از مسجد و تربیت یافتگان مسجد هستند و مؤمنین هم که از افراد منظم مسجدی هستند به آن وقت از سایه عبادت رسیده اند و روایت گویای آن است که انسان های اهل مسجد مؤمن به خدای متعال می باشند. در حدیث دیگر از رسول خدا(ص) آمده: «هنگامی که دیدید مردی بر رفت و آمد به مسجد مداومت می کند وی را مؤمن بدانید، خدای متعال می فرماید: تنها آنان که ایمان به خداوند دارند مساجد خدا را آباد می کنند.[34] پس سعی کنیم در این عصر از مساجد بهره برداری خوبی کنیم و برنامه هایی که مردم را به طرف خدا و دین خدا هدایت کند برنامه ریزی کنیم تا بتوانیم در زمینه سازی ظهور از مسجد بهترین استفاده را بکنیم.

منبع : پایگاه تبیان زنجان

منابع:

_{ـ الحکم الزاهره، صابری یزدی علی رضا، مترجم: محمد رضا انصاری، چاپ اول، زمستان ۷۲، انتشارات سازمان تبلیغات اسلامی؛}

_{ـ داستان ها و حکایت های مسجد، نیشابوری غلامرضا، چاپ دوم ۱۲۷۷، انتشارات سید جمال الدین اسدآبادی؛}

_{ـ سیمای مسجد، نوبهار، رحیم، چاپ دوم، پاییز ۷۶؛}

_{ـ نقش مسجد در جامعه اسلامی، محرمی، غلامحسین، چاپ اول ۱۳۷۹، انتشارات یمین؛}

_{ـ عصر ظهور، کورانی علی، مترجم: عباس جلالی، چاپ دوم زمستان ۶۹، انتشارات سازمان تبلیغات اسلامی؛}

_{ـ بحارالانوار، مجلس: محمد تقی، انتشارات چاپخانه اسلامی(تهران)؛}

_{ـ کمال الدین و تمام النعمه، محمد ابن بابویه قمی، دارالکتب الاسلامیه؛}

_{ـ فضایل و آثار مسجد در احادیث و قرآن، عزیزی عباس، چاپ اول ۷۶، انتشارات.}

_{پی نوشت ها:}

_{[1] نور، آیه ۳۶.}

_{[2] مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۳۶۳، باب ۳.}

_{[3] همان، ص ۳۶۲.}

_{[4] ص، آیه ۱۸.}

_{[5] توبه، آیه ۱۸.}

_{[6] حج، آیه ۴۰.}

_{[7] محرمی، غلامحسن، نقش مسجد در جامعه اسلامی.}

_{[8] امام خمینی، صحیفه نور.}

_{[9] مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۳۶۸.}

_{[10] بقره، آیه ۳.}

_{[11] بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۸۸.}

_{[12] کنز العمال، ج ۷، ص ۶۵۴.}

_{[13] همان، ص ۶۵۵.}

_{[14] سیمای مسجد، ص ۲۱۸.}

_{[15] همان.}

_{[16] تاریخ طبرسی، ج ۶، ص ۲۲۳۸.}

_{[17] داستان ها و حکایت های مسجد، ص ۱۲۹.}

_{[18] سیمای مسجد، ص ۱۴۲.}

_{[19] علی، کورانی، عصر ظهور، ص ۲۱۵.}

_{[20] بحار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.}

_{[21] کورانی، علی، عصر ظهور.}

_{[22] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۰.}

_{[23] کورانی، علی، عصر ظهور، ص ۱۳۱۲.}

_{[24] همان ص ۱۳۴۰.}

_{[25] مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۲۲۶.}

_{[26] کنزالعمال، ج ۷، ص ۶۴۸.}

_{[27] وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۵۰۹.}

_{[28] شهاب الاخبار، ص ۲۳.}

_{[29] حضرت امام خمینی(ره).}

_{[30] کافی، ج ۱، ص ۴، جامع الاحادیث شیعه، ج ۱، ص ۵۹، الحکم الزهره، ص ۲۹۵.}

_{[31] کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص ۲۷۱.}

_{[32] صافی، منتخب الاثر، ص ۴۹۶.}

_{[33] بحار، ج ۱۳، ص ۱۹۰.}

_{[34] مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۳۶۲، باب ۳، روایت ۱۸.}

جلوگیری از بارداری بدون اجازه شوهر

آیا زن می تواند بدون اجازه شوهر به وسیله دارویی که ضرر زیادی ندارد، از بارداری موقتاً جلوگیری نماید؟

امام خمینی(ره):

خیر. بدون رضایت شوهر جایز نیست.

(استفتائات، 1382، ج3، ص283، س7)

آیت الله بهجت(ره):

اگر نکاح مشروط به استیلاء(بچه دار شدن) بوده است، نمی تواند.

(استفتائات، 1386، ج4، ص77، س4842)

آیت الله تبریزی(ره):

اگر زن دارای فرزند باشد در صورتی که جلوگیری موقت بوده و ضرر زیادی نداشته باشد اجازه شوهر لازم نیست.

(استفتائات، 1386، ج4، ص77، س4842)

آیت الله خامنه ای(دام ظله):

محل اشکال است.(بنابراحتیاط بدون رضایت شوهر اقدام نکند.)

(اجوبة الاستفتائات، 1388، ص300، س 1259)

...

آیت الله خویی(ره):

در صورتی که جلوگیری موقت بوده و ضرر زیادی نداشته باشد، اجازه شوهر لازم نیست.

(صراط النجاة، 1425ه.ق، ج2، ص319، س1005 و منهاج الصالحین، 1410ه.ق، ج2، ص284، م1378)

آیت الله سیستانی(دام ظله):

در صورتی که ضرر زیادی نداشته باشد اجازه شوهر لازم نیست.

(منهاج الصالحین، 1427 ه.ق، ج3، ص116، م385 و ملحقات کتاب منهاج الصالحین، ص 217، س169)

آیت الله صافی گلپایگانی(دام ظله):

بنابر احتیاط واجب باید با اجازه شوهر باشد.

(جامع الاحکام، 1382، ج2، ص54، س1405)

آیت الله فاضل لنکرانی(ره):

اگر ضرر زیاد نداشته باشد، جایز است اگرچه شوهرش راضی نباشد.

(جامع المسائل، ج1، ص459، س1751 و همان، ج2، 1383، ص480، س1337)

آیت الله گلپایگانی(ره):

در صورتی که برای او ضرر ندارد و او را عقیم و نازا نکند(موقتی باشد) مانعی ندارد(ظاهراً اذن شوهر شرط نیست.)

(مجمع المسائل، 1412ه.ق، ج2، ص173، س486 و همان، ج3، 1409ه.ق، ص244، س70)

آیت الله مکارم شیرازی(دام ظله):

در صورتی که ضرر قابل ملاحظه ای نداشته باشد و همسر راضی باشد، مانعی ندارد.

(استفتائات جدید، 1384، ج2، ص610، با استفاده از س 1765

آیت الله نوری همدانی(دام ظله):

جلوگیری برای مدت طولانی جایز نیست و در صورت موقت با تذکر شوهر به عدم رضایت، جایز نیست.

(هزار و یک مسأله فقهی، 1383، ج1، ص280، س960 و ص281، با استفاده از س 962)

آیت الله وحید خراسانی(دام ظله):

در صورتی که ضرر زیادی نداشته باشد، اجازه شوهر لازم نیست.

(منهاج الصالحین، ج3، ص322، م1378)

حکم راه های جلوگیری از بارداری

حکم هر یک از موارد زیر چیست؟

الف) گذاشتن دستگاه IUD

ب) بستن لوله برای خانم ها

ج) بستن لوله برای آقایان

د) اگر در(موارد بالا) موجب لمس و نظر نامحرم باشد، حکم چیست؟

امام خمینی(ره):

الف) اگر دستگاه به وسیله کسی که جایز نیست لمس یا نظر به عورت او کند گذاشته می شود و مستلزم لمس و نظر است حرام است و در غیر این صورت مانع ندارد، مگر اینکه موجب عقیم شدن یا نقص عضو شود.

(استفتائات، 1382، ج3، ص284 س11)

ب و ج) اگر موجب نازایی و عقیم شدن دائمی نشود و ضرر به مزاج نرساند و همراه یا مستلزم محرّم خارجی نشود. اشکال ندارد

د) حرام است.

(استفتائات، 1382، ج3، ص283 س9 و با استفاده از س6)

آیت الله اراکی(ره):

الف و ب و ج)اگر بستن لوله ها قوه توالد را از بین ببرد جایز نیست و اما اگر ایجاد مانع کند با حفظ قوه توالد و هر وقت بخواهد مانع را بردارد بتواند یعنی به طور موقت باشد، مانعی ندارد و همچنین اگر حمل برای زن موجب خطر نفس یا حرج شدید باشد، بستن لوله ها مانعی ندارد، به شرط آن که راه دیگری نباشد.

د) حرام است.

(استفتائات، 1373، ص251، با استفاده از س13 و توضیح المسائل، 1414ه.ق، ص450 و 451، با استفاده از

م 2447، 2450، 2455 و 2456)

آیت الله بهجت(ره):

الف) بسمه تعالی. چون مستلزم نظر یا لمس حرام است جایز نیست.

ب و ج) بسمه تعالی. عقیم کردن دائمی جایز نیست.

د) بسمه تعالی. لمس و نظر نامحرم جایز نیست.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله تبریزی(ره):

الف) چنانچه مستلزم نظر و لمس حرام باشد جایز نیست.

ب و ج) بستن لوله های مذکور چنانچه مستلزم نظر و لمس حرام باشد جایز نیست بلکه مطلقاً جایز نیست بنابراحتیاط، مگر اینکه زن مرضی داشته باشد که معالجه آن موقوف به ممانعت از حمل باشد و ممانعت از حمل بغیر از بستن لوله ها هم ممکن نباشد.

د) جلوگیری از حمل به نحوی که موجب ارتکاب حرام گردد، جایز نیست.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله خامنه ای(دام ظله):

الف و ب و ج) باسمه تعالی. فی نفسه مانع ندارد و باید از لمس و نظر حرام اجتناب شود و در زن باید با اجازه شوهر باشد.

سؤال: حکم بستن لوله آقایان و خانم ها برای جلوگیری از حاملگی چیست؟

بسمه تعالی. بستن لوله برای جلوگیری از حمل اگر برای غرض عقلائی حلال و مصون از ضرر معتنی به باشد و در مورد زنها با اجازه شوهر باشد منع شرعی ندارد.

د) اگر موجب لمس و نظر نامحرم باشد حرام است مگر در حال ضرورت.

(اجوبةالاستفتائات، 1389، ص277، با استفاده ازس 1258 و استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله سیستانی(دام ظله):

الف) در صورتی که موجب تلف نطفه پس از انعقاد باشد به احتیاط واجب جایز نیست. و در غیر این صورت جایز است اگر مستلزم نگاه یا لمس حرام نباشد، و اگر باشد در صورتی جایز است که منع بارداری برای زن ضرورت داشته باشد و راهی دیگر نباشد، یا ضرر داشته باشد.

ب) جایز است مگر این که مستلزم نگاه یا لمس حرام باشد که در این صورت فقط در فرض مذکور در جواب قبل جایز است.

ج) مانند مورد قبل است.

د) جایز نیست.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها و فقه برای غرب نشینان، 1382، ص269، با استفاده از م412)

آیت الله صافی گلپایگانی(دام ظله):

الف) اگر مستلزم محرّم از قبیل مباشرت و نظر نامحرم نباشد و ضرری نیز نداشته باشد اشکال ندارد.

ب و ج) بستن لوله از مرد باشد و یا زن بطور دائمی جایز نیست و در موقت هم باید مستلزم حرامی نباشد

د) جایز نیست.

(جامع الاحکام،1382، ج2، ص55، م1406 و استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله فاضل لنکرانی(ره):

الف) اگر مستلزم کار حرامی چون نگاه به عورت دیگران و لمس و نظر نامحرم باشد جایز نیست هر چند فی نفسه مانعی ندارد.

ب و ج) اگر موجب عقیم شدن دائمی یا مستلزم کار حرامی چون لمس و نظر نامحرم باشد جایز نیست.

د) بسمه تعالی. جایز نیست.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله گلپایگانی(ره):

الف و ب و ج) اگر جلوگیری از بارداری موجب نقص و فلج عضو و عقیم شدن شود جایز نیست،[i] بلی اگر حمل خطر یا ضرر بدنی برای زن داشته باشد می تواند مطلقا مادامی که ضرر دارد جلوگیری کند.

د) جایز نیست.

(مجمع المسائل، 1412ه.ق، ج2، ص173 س485 و توضیح المسائل، ص412، 413 و 414 با استفاده از م2442، 2450 و2451)

آیت الله مکارم شیرازی(دام ظله):

الف) ذاتاً اشکال ندارد ولی چون موجب نظر و لمس حرام است، تنها در مورد ضرورت جایز است

ب) اگر قابل بازگشت نباشد جایز نیست مگر در مورد ضرورت.

ج) مانند جواب سابق است.

د) جایز نیست مگر در مورد ضرورت.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله نوری همدانی(دام ظله):

الف، ب و ج) در صورتی که موجب عقیم شدن دائمی گردد اشکال دارد و بستن لوله اگر مستلزم ارتکاب عمل حرامی(لمس و نظر) نشود اشکال ندارد.

د) در صورت عدم اضطرار جایز نیست.

(هزار و یک مسأله فقهی، 1383، ج2، ص285، س921 و ص287، س929 و931 و همان، ج1، ص282، با استفاده از س 966)
حکم جلوگیری از بارداری و حکم لمس و نظر

الف) در شرایط فعلی مملکت اسلامی، جلوگیری از بچه دار شدن برای مرد یا زن جایز است یا نه؟

ب) اگر موجب لمس و نظر نامحرم(زن نامحرم یا مرد) باشد حکم چیست؟

ج) اگر موجب عقیم شدن دائمی باشد، حکم چیست؟

امام خمینی(ره):

الف) جلوگیری زن بدون رضایت شوهر جایز نیست، ولی اگر مرد جلوگیری نماید مانع ندارد، اگرچه بدون رضایت زن«عزل» مکروه است.

ب) در صورتیکه مستلزم لمس و نظر(اجنبی) است حرام است.

ج) جلوگیری از حمل در صورتی که موجب عقیم شدن یا نقص و فساد عضو نشود اشکال ندارد.

(استفتائات،1382، ج3، ص282 283، س6، 7 و ص 284 با استفاده از س11)

آیت الله اراکی(ره):

الف) جلوگیری از بارداری اگر قوه توالد را از بین نبرد و بطور موقت باشد مانعی ندارد.

ب) حرام است.

ج) اگر قوه توالد را از بین ببرد جایز نیست مگر اینکه حمل برای زن موجب خطر نفس یا حرج شدید باشد و راه دیگری نباشد، مانعی ندارد.

(استفتائات، 1373، ص251، با استفاده از س 13 و توضیح المسائل، 1372، ص449،450 و451 با استفاده از م 2447، 2450، 2455)

آیت الله بهجت(ره):

الف) بسمه تعالی. جلوگیری اشکال ندارد.

ب) بسمه تعالی. لمس و نظر نامحرم جایز نیست

ج) بسمه تعالی. با این فرض اجتناب شود.

استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات

آیت الله تبریزی(ره):

الف) جلوگیری از حمل به وسیله عزل یا استعمال دارو امثال آن مانعی ندارد.

ب) جلوگیری از حمل به نحوی که موجب ارتکاب حرام گردد، جایز نیست.

ج) چنانچه عقیم کردن، جنایت و ظلم بر نفس حساب شود، جایز نیست.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله خامنه ای(دام ظله):

الف) جلوگیری از بارداری فی نفسه اشکال ندارد اگر با یک غرض عقلائی صورت گیرد و ضرر قابل ملاحظه ای نداشته باشد.

ب) حرام است مگر در حال ضرورت.

ج) اگر با یک غرض عقلائی صورت بگیرد و ضرر قابل توجهی هم نداشته باشد و با اجازه شوهر باشد اشکال ندارد.

(اجوبة الاستفتائات، 1389، ص276، س1255، 1256 1257 و 1258 و همان، با استفاده از س1257)

آیت الله خویی(ره):

الف) در صورتی که ضرر معتنی به نباشد و موجب عقیم شدن دائمی نباشد مانعی ندارد.

ب) حرام است.

ج) جایز نیست اگرچه هر دو راضی باشند زن و شوهر.

(استفتائات، 1381، ص387، با استفاده از س1249 و س1250 و توضیح المسائل، 1422ه.ق ص 435 و 436، با استفاده از م 2442، 2445، 2450 و 2451 و استفتائات، 1381، ص387، س1248)

آیت الله سیستانی(دام ظله):

الف و ب) هر زنی می تواند با استفاده ازAUD و یا هر وسیله دیگر مانع از بارداری شود به شرط آن که استفاده از آن، موجب ضرر و زیان جدّی نگردد و قرار دادن آن، مستلزم فعل حرام نباشد مثل نگاه و لمس نامحرم به بدن زن و همچنین نگاه و لمس بدون دستکش توسط زنی که این دستگاه را در بدن زن دیگر قرار می دهد، که همه اینها فعل حرام می باشد و دیگر آنکه قرار دادن آن دستگاه موجب سقط جنین نشود.

ج) جایز است به شرط آنکه کار به دست زدن و نگاه نامحرم نکشد و موجب ضرر و زیان جدّی نگردد.

(فقه برای غرب نشینان، 1382، ص269،م 412 و همان، ص278، س436 و توضیح المسائل، 1430ه.ق، ص488، م72 و منهاج الصالحین،1430ه.ق، ج1، ص428 و 429، م72)

آیت… صافی گلپایگانی(دام ظله):

الف) جلوگیری موقت اگر مستلزم فعل حرامی نباشد جایز است. و عقیم کردن به طور دائم جایز نیست و احتیاط واجب اینست که زن با اذن شوهر انجام دهد.

ب) جایز نیست.

ج) جایز نیست.

(جامع الاحکام، 1382، ج2، ص54 و 55، س1405 و 1406)

آیت الله گلپایگانی(ره):

الف) اگر موجب نقص و فلج عضو و عقیم شدن نشود بلکه موقتاً جلوگیری از انعقاد نطفه شود مانع ندارد در صورتیکه ضرر دیگری برای بدن نداشته باشد بلی اگر حمل خطر یا ضرر بدنی برای زن داشته باشد می تواند مطلقاً مادامی که ضرر دارد جلوگیری کند.

ب) حرام است.

ج) جایز نیست.

(مجمع المسائل، 1412ه.ق، ج2، ص173، س485 و توضیح المسائل، 1372 ص412 و 413 و 414 با استفاده از م2442، 2450 و 2451)

آیت الله فاضل لنکرانی(ره):

الف) بسمه تعالی. جلوگیری به نحوی که موجب عقیم شدن دائمی نباشد با موافقت زوجین مانعی ندارد.

ب) بسمه تعالی. جایز نیست.

ج) بسمه تعالی. جایز نیست.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله مکارم شیرازی(دام ظله):

الف) برای جلوگیری از انعقاد نطفه، هر وسیله مشروعی که بی ضرر باشد و باعث نقص مرد یا زن(مثل اینکه مرد یا زن برای همیشه از قابلیت تولید مثل ساقط شوند) نشود ذاتاً مجاز است و اگر مستلزم نظر و لمس نامشروع باشد تنها در صورت ضرورت فردی یا اجتماعی جایز است.

ب) از جواب بالا روشن شد.

ج) از جواب بالا روشن شد.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله نوری همدانی(دام ظله):

الف) لازم است نظر شوهر و نداشتن ضرر و موجب عقیم شدن را در نظر بگیرند.

ب) حرام است.

ج) اگر بستن لوله موجب عقیم شدن دائم گردد اشکال دارد و جایز نیست.

(هزار و یک مسأله فقهی، 1383، ج1 ص280، س958 و همان، 1383، ج2، ص285، با استفاده از س921 و همان، ج2، ص287س931)

آیت الله وحید خراسانی(دام ظله):

بسمه تعالی.

الف) جایز است استعمال چیزی که مانع حمل شود در صورتی که متوقف بر حرامی نباشد و در آن ضرر زیادی نباشد.

ب) جایز نیست.

ج) جایز نمی باشد.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

بستن لوله برای جلوگیری از بارداری با وجود یک یا دو فرزند

سؤال: با توجه به فرهنگ استعماری و در شرایطی که تریبون صهیونیسم ها ملت ایران را به داشتن حداکثر 2 فرزند ترغیب، و اعلام می نماید که:«ما از آینده ایران هراسی نداریم چون جوانان آنها را در 8 سال جنگ کشته و نسل جوان آینده را با اشاعه تک فرزندی، تنظیم خانواده و ترس از فقر و تربیت، جمعیت شیعه را کنترل کردیم.» حال با توجه به کم شدن جمعیت شیعه، آیا آموزش های تنظیم خانواده و تجویز رایگان پیشگیری و تجویز وازکتومی و لوله بستن زنان را با داشتن یک یا دو فرزند جایز می دانید؟

آیت الله سیستانی(دام ظله):

بسمه تعالی. مانعی ندارد.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله شبیری زنجانی(دام ظله):

باسمه تعالی. اموری که منجر به عقیم شدن مرد و زن شود، در غیر موارد ضرورت اشکال دارد.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله سبحانی(دام ظله):

بسمه تعالی. ما نظر خود را کراراً در این مورد به مقامات گفتیم و قرآن می فرماید:«وامددناکم بأموال و بنین» اگر وضع به همین منوال برود نظام با مشکل مواجه خواهد شد.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله مکارم شیرازی(دام ظله):

در شرایط فعلی هیچیک از این امور شرعاً جایز نیست باید با توطئه های دشمن در این زمینه مبارزه کرد.

(استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

آیت الله وحید خراسانی(دام ظله):

عقیم کردن دائمی حرام است و عقیم کردن موقت(جلوگیری از بارداری به طور موقت) چنانچه ضرر مهمی نداشته باشد و متوقّف بر کار حرامی مثل لمس و نظر به عورت از غیر شوهر یا لمس و نظر به بدن بوسیله اجنبی نباشد اشکالی ندارد.

(منهاج الصالحین، ج3،(المعاملات)، کتاب نکاح، ص322، م 1378 و استفتائات موجود در واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها)

پی نوشت:

[i] . و اگر موجب فلج عضو نشود بلکه موقتاً جلوگیری از انعقاد نطفه شود مانع ندارد در صورتی که ضرر دیگری برای بدن نداشته باشد ولکن آن را ادامه ندهند زیرا کثرت نسل مسلمین مطلوب است.
نظرات کاربران
نویسنده: احد
1393/1/18
سلام ما که دو تا بچه داریم و دیگه به هیچ عنوان نمیخواهیم بچه دار بشیم و روشهای پیشگیری موقت هم خانمم را به شدت مریض و ضعیف کرده نباید عمل وازکتومی را انجام بدیم.

منبع : واحد پاسخ به سؤالات جامعة الزهرا سلام الله علیها

 

تا انسان مؤدب به آداب شریعت حقّه نشود هیچ یک از اخلاق حسنه برای او به حقیقت پیدا نشود. و ممکن نیست که نور معرفت الهی در قلب او جلوه کند. امر به معروف و نهی از منکر از اهمّ واجبات در اسلام است. کار فرهنگی موجب نمی شود که ما از راه عملی بی نیاز بشویم. راه فرهنگی رفتن ما را بی نیاز نمی کند از راه عملی؛ بلکه راه عملی مقدم است بر آن راه بلکه برای اینکه کار فرهنگی مؤثر واقع بشود، این راه زمینه ساز است.

رُوِیَ عَن رَسولِ الله صلّی الله علیه و آله و سلّم:

«إِنَّ الغَیرَةَ مِنَ الایمان؛^[1]

همانا غیرت از آثار ایمان است.»

بحث راجع به تربیت به معنای روش گفتاری و رفتاری دادن بود و گفته شد اولین محیطی که انسان در آن محیط روش رفتاری و گفتاری می­ گیرد، محیط خانوادگی است که در آن رابطه ­ها غالباً تنگاتنگ و بر محور محبت است. در آخر جلسه گذشته مطلبی را در باب تربیت عنوان کردم که برای تربیت به طور کلی از کجا باید شروع کرد؟ عرض کردم باید از ظاهر، شروع بشود. یعنی انسان از نظر ظاهر، هم خودش را مؤدب به آداب انسانی و الهی بکند، و هم آن کسی را که تحت تربیت اوست، که عبارت از فرزند است. پدر و مادر باید از ظاهر فرزند شروع کنند و او را به شکلی در بیاورند که شکل او، انسانی و الهی باشد، نه حیوانی. قهراً خودشان هم باید اینچنین باشند تا فرزند آنچنان بشود. عرض کردم در رابطۀ میان ظاهر و باطن، ظاهر به تدریج در باطن اثر می­گذارد و به آن شکل می ­دهد. لذا اولین گام و بلکه می­شود گفت منحصرترین راه برای اینکه شخص، انسانی و الهی بشود، همین است. یعنی باید از ظاهر شروع شود. البته این تذکر را هم دادم که ما بحثمان ظاهر و باطن است نه خِفاء و عَلَن. من تعبیر به سِرّ کردم، نه خفا و پنهان. بحث خفاء و علن نیست. این­ها با هم اشتباه نشود. بحث ظاهر و باطن است.
اخلاق، در گرو ادب است

در این رابطه به بعضی از روایات هم اشاره کردم که حالا یکی، دو روایت عرض می ­کنم و مطلب دیگری را می خواهم مطرح کنم. در روایت از علی علیه السلام داریم که می ­فرماید:

«سَبَبُ تَزْکِیَةِ الأَخلاق حُسْنُ الأَدَب؛[2] ادب نیکو، سبب تزکیه اخلاق است.

علی علیه السلام مسئله ملکات نفسانیه را پیش می­ کشد. تعبیر می­ کند به «تزکیه اخلاق» که اگر انسان می ­خواهد اخلاقش را تطهیر کند، رذایل اخلاقی را کنار بگذارد و متَّصف به فضایل اخلاقی بشود، می ­فرماید: سبب، «حُسنُ الأَدَب» است. بحث آداب ظاهری را پیش می­ کشد. یعنی همین مسائلی که ما از آن به کارهای ظاهری تعبیر می­ کنیم. در هر سه رابطه -دیداری­، گفتاری­ و مسئله رفتاری­- باید خودش را تنظیم بکند. گاهی در اصطلاح معنوی می­ گوییم خودش را مؤدب به «آداب شرعی» بکند. اهل معرفت مؤدب به «آداب انسانی» را هم دارند.

...

رابطۀ ظاهر و باطن متقابل است

مطلبی را می­ خواستم مطرح کنم و آن این است که: رابطۀ مستقیم هست بین ظاهر انسان و باطن و اثرگذاری ظاهر روی باطن. عکس آن را هم داریم یعنی اثرگذاری باطن روی ظاهر، هر دو مورد هست. این طور نیست به اینکه هر کدام از یکدیگر بیگانه باشند، یعنی این طور نیست که ظاهرم از باطنم بیگانه شود و باطن از ظاهر بیگانه بشود، این هم نیست. من چند مورد روایت می­ خوانم بعد سراغ مطلب بعدی می ­روم. در یک روایتی از علی علیه السلام است که می ­فرماید:«لکل ظاهِرٍ باطِنٌ عَلی مِثالِه فَمن طابَ ظاهِرُهُ طابَ باطِنُه وَ ما خَبُثَ ظاهِرُهُ خَبُثَ باطِنُه»[3] برای هر ظاهری باطنی­ همانند ظاهر هست. پس هر که ظاهرش پاک باشد باطنش نیز پاک است و هر که ظاهرش پلید است، باطنش نیز پلید است. اول اشاره به رابطۀ مستقیم دارد بعد می­ فرماید: آن کسی که ظاهرش صالح باشد، اثر می ­گذارد و باطن او هم بر ظاهرش اثر می­ گذارد و آن را به سمت صلاح می ­برد. کسی هم که ظاهرش پلید باشد آن هم اثر می­ گذارد و باطن او را هم پلید می­ کند. این حرف­ ها را خوب دقت کنید! چون من می خواهم گام به گام جلو بروم. این طور نیست که اگر ظاهر فاسد باشد، ممکن است باطن صالح باشد. اتفاقاً از این طرف اگر باطن صالح شد روی ظاهر اثر می ­گذارد. قوی ­تر هم اثر می­گذارد. این تأثیر بدون تردید است. از این طرف هم، ظاهر بر باطن اثر می­ گذارد.

تاثیر باطن بر ظاهر قوی ­تر است.

در این باب روایات زیادی داریم؛ مثلا از علی علیه السلام است که فرمود: «مَنْ حَسُنَتْ سَریرَتُه حَسُنَتْ عَلانِیَتُه؛[4] هرکس درونش نیکو باشد، ظاهرش نیز نیکو می ­گردد.»اینجا که تعبیر به سریره می­ کند، شبهه ­ای نیست که مراد همان باطن است. یا از امام صادق علیه السلام است: «إِنَّ السَّرِیرَةَ إِذَا صَحَّتْ قَوِیتِ الْعَلَانِیةُ؛[5] وقتی درون سالم می ­شود، ظاهر نیرو می یابد.»چه بسا اشاره به این باشد که اگر باطن صالح باشد، اتفاقاً این اثرگذاری­اش روی ظاهر خیلی بیشتر است، چون باطن توان­ مندتر است.

می ­توان اعمال ظاهری را ترک کرد؟

این را مقدمتاً عرض کنم بعداً سراغ مطلب بعد می­ روم. الآن رابطۀ بین ظاهر و باطن را گفتیم. در اینجا یک مطلب هست که حالا اگر کسی باطنش را خوب کرد، دیگر کافی است؟ می­ تواند دست از اعمال ظاهری بردارد؟ چون همه برای باطن بود. می ­خواست باطناً آدم بشود، انسان بشود و الهی بشود. خوب دیگر وقتی که شدیم، پس اعمال ظاهریّه را کنار بگذاریم­؟ یک همچنین چیزی می­ شود گفت؟ چون دو مورد در اینجا مطرح است؛ یکی این است که بگویند: آقا برویم باطن را درست بکنیم. نیازی نیست به ظاهر بپردازیم. این یک حرف خیلی سطحی است، ولی دومی که چرا باید وقتی به هدف رسیدیم همچنان به اعمال ظاهریّه ادامه دهیم؟ شبهه خیلی قوی­ تری است. ما که از راه ظاهر وارد شدیم و باطن را هم درست­ کردیم، حالا که باطن درست شد دست از ظاهر برمی ­داریم.

این حرف نشان از جهل گوینده دارد!

من اینجا جملاتی را از استادم امام خمینی ره برای شما می­ خوانم. ایشان می­ فرماید: «بدان که هیچ راهی در معارف الهیه پیموده نمی­ شود مگر اینکه ابتدا کند انسان از ظاهر شریعت (که من جلسه گذشته اینها را گفته ام) و تا انسان مؤدب به آداب شریعت حقّه نشود هیچ یک از اخلاق حسنه از برای او به حقیقت پیدا نشود. و ممکن نیست که نور معرفت الهی در قلب او جلوه کند (قسمت اول مربوط به جنبه­ های انسانی است، آنجا که به «اخلاق حسنه» تعبیر می­ کند. دومی جنبه ­های، بعد معنوی انسان را مدّ نظر دارد. ایشان این دو را جداسازی هم کرده­ است.) هیچ یک از اخلاق حسنه (که مربوط به بعد انسانی است) از برای او به حقیقت پیدا نشود و ممکن نیست که نور معرفت الهی در قلب او جلوه کند و علم باطن و اسرار برای او منکَشَف شود و پس از انکشاف حقیقت و بروز انوار معارف در قلب نیز مؤدب به آداب ظاهره خواهد بود.» می­گوید حالا که از راه ظاهر وارد شدی و باطنت را هم تطهیر کردی و انوار معارف در قلبت آمد؛ باید باز هم پایبند به شرع باشی! «پس از انکشاف حقیقت و بروز انوار معارف در قلب نیز متأدب به آداب ظاهر خواهد بود.» نباید از این ظاهر دست برداری! بعد می­فرماید: «و از این جهت دعوی بعضی باطل است که به ترک ظاهر، علم باطن پیدا شود، یا پس از پیدایش آن به آداب ظاهره احتیاج نباشد.» ایشان هر دو مورد آن را آورده است. «و این از جهل گوینده است به مقامات عبودیت و مدارج انسانیت.» دوباره هر دو مورد آن را می ­گوید؛ هم مقامات پرستشی، هم مدارج انسانی، هر دو مورد را آورده است.

اولاً «برو دلت را صاف بکن، عمده آن است!» می­ گوید این حرف بی ربطی است و آن را کنار بگذار. دوم، حالا مثلاً «وقتی رفتی و توانستی درون خودت را اصلاح کنی، از آداب ظاهره شریعت و انسانیت دست بردار!» این را هم می­ گوید که غلط است.

اصلاح ظاهر؛ تنها محور تربیت

ابتدا از کجا شروع کنیم؟ از آداب ظاهری! ابتدای راه اینجاست. پدر و مادر! می­ خواهید بچه را تربیت­ کنید؟ حالا که می­ خواهید به او روش بدهید- در هر محیطی که در بحث تربیت هست- از اینجا باید شروع کنید، از ظاهر باید شروع کنید. بعد که روش گرفت، نباید رهایش کنی! خود تو هم همین گونه­ هستی که نباید خودت را رها کنی! محور این است؛ این مسأله برای اینکه شخص، انسان بشود و الهی شود، محور است. محور اصلاً همین است، غیر از این نیست.
کاری به ظاهر نداشته باش! یا برو دلت را صاف کن! غلط است

این طور نیست که یک کسی باطن خوب داشته باشد، در عین حال ظاهر بدی داشته باشد. من اینها را می­گویم چون اینها خیلی این­ حرف ها بر سر زبان ها می گردد. می­ گویند: به ظاهرش نگاه نکن! باطن خوبی دارد. از آن طرف، می­گوید برو دلت را صاف بکن!
اگر ظاهر مهم نبود، چرا مقرب ترین بنده خدا خود را به سختی می­ انداخت؟

نمی ­شود! نمی­ شود! اگر می ­شد عقل کل عالم وجود، مقرب­ ترین شخص به خدا که انسانی ما فوق او نبود، خوب او که دست برنمی داشت! اینقدر مقید به آداب ظاهره بود- چه از نظر انسانی ­اش، چه از نظر الهی­ اش که خدا خطاب به او فرمود: «طه، ما أَنْزَلْنا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقَی؛[6] ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که تو خود را به سختی بیاندازی؟ خودت را چرا اینقدر به زحمت می­ اندازی؟ این مرز دارد. حد دارد. پیغمبر اینقدر ملتزم بود. این مسئله است.

ملکات خوب هم از بین رفتنی هستند­

از کجا شروع شود؟ از ظاهر؛ چه پدر، چه مادر و چه فرزند­؛ چه شکل ظاهری­، چه گفتار و چه کردار. از اینجا باید شروع کنی تا بعد به تدریج در درون تو ملکه شود. تازه این را به شما عرض کنم اینگونه نیست که ملکات زائل نشود؛ بلکه ملکات زائل می­ شود. اگر یک کسی یک رذیله ­ای مثل حرص، کبر و امثال اینها در او بود، چگونه آنها را مداوا کند وقتی که قابل زائل شدن نیست؟! اصلاً اگر اینها قابل معالجه نبود، این همه دستورات که نبود! ملکات هم زائل می­شود. هیچ فرقی هم بین ملکۀ سیئه و حسنه نیست. ملکه انسانی یا ملکه الهی هم که باشد اگر از اعمال ظاهریه دست برداری، این ملکه زائل می­ شود و از بین می­ رود. یک رابطه تنگاتنگ بین ظاهر و باطن است که من روایاتی را که هر دو طرف این مسأله را داشت خواندم. این حرف یعنی چه؟!

گاهی به گوشمان می­خورد که: «باید برای اصلاح جامعه، کار فرهنگی کرد.» چقدر ظاهر این جمله قشنگ است!! ولی یعنی چه؟ یعنی باید از اعمال ظاهریه دست برداریم؟! اگر منظورشان این است، جواب ما را بدهند که این همه آیات و روایات در باب امر به معروف و نهی از منکر، مربوط به ظاهر است یا مربوط به باطن است؟ امر به معروف و نهی از منکر از اهمّ واجبات در اسلام است. این مربوط به ظاهر است یا باطن؟ اینجا می ­توانی ما را دور بزنی؟ اینها از اهم واجبات است و جزو اعمال ظاهریه است.

تنها راه اصلاح خود و جامعه، اصلاح ظاهر است

اصلاح جامعه از اینجاست. ما در فرهنگ اسلام این را داریم و حتی بُعد معرفتی هم همین است، که من فرمایشات استادم (رضوان الله تعالی علیه) را خواندم و حتی ایشان فرمودند: سیر معرفتی آن هم به این است. آن کسی که می­ خواهد سیر باطنی بکند، تا ای­ها نباشد، نمی­ تواند سیر کند. چه رسد بخواهیم جامعه را از نظر ظاهر اصلاح بکنیم، که اساساً به ظاهر بستگی دارد. راهی جز این نیست. از همین راه باید وارد شد. امر به معروف و نهی از منکر همه مربوط به ظواهر شریعت است. اینکه ما حتی جرأت نمی ­کنیم لساناً هم چیزی بگوییم، یک بحث دیگری است.

شانه خالی کردن مسئولین برای چیست؟

حالا یک راه حمل به صحت آن این است که بگوییم عدم معرفت به فرهنگ اسلام است، لذاست که از این حرف ها زده می ­شود. ولی اگر با یک دید عرفی بخواهیم این حرف­ ها را بررسی کنیم، و ریشه ­یابی بکنیم، ببینیم از دهان چه کسانی در می ­آید؟ می­بینیم از دهان افرادی در می ­آید که مسئولیت دارند عملاً جامعه را اصلاح بکنند. با اینکه مسئولیت دارد که عملاً جامعه را اصلاح بکند، توپ را در زمین دیگری می­ اندازد. می­ گوید: این کار فرهنگی لازم دارد. برویم جلوتر سر از کجا در می ­آورد؟ چرا شانه خالی می­کند؟ هر کس می­ خواهد باشد، من به شخص کار ندارم. هر کس مسئولیت دارد که جامعه را عملاً اصلاح کند و این را بگوید که «کار، فرهنگی است.» و از عهده خودش خارج بکند، اگر با یک دید عرفی نگاه بکنیم شاید سر از این در بیاورد که شاید یک سری اهداف شیطانی دارد و می ­خواهد آن کسانی که مثلا لاابالی هستند از او روگردان نشوند و یک جاهایی که - مثلا فرض کنید در تأیید او - احتیاج به آنها هست­، از آنها بهره بگیرد. آدم اگر بخواهد عمیق روی اینها فکر بکند، به اینجا می­ رسد و الا این حرف ها قابل انکار نیست که اصلاح جامعه، از ظاهر شروع می­شود. آقا! شرعاً وظیفه­تان این است.

تا سر به سنگ لحد بخورد، باید این آداب ظاهری حفظ بشود

در نتیجه می­ خواستم این را عرض کنم که در باب تربیت- چه فرد و چه جامعه - باید از ظاهر شروع بشود. نقطه شروع از آنجاست. مؤدب شدن به آداب انسانی و آداب الهی، از اینجاست. این است که روی باطن اثر می­ گذارد. وقتی هم که اثر گذاشت دستت را روی هم نگذار! بدان که این زائل می شود. تا سر به سنگ لحد بخورد، باید این آداب ظاهری در جامعه حفظ بشود و الا جامعه رو به فساد خواهد رفت.

راه عملی مقدم بر کار فرهنگی است، بلکه زمینه ساز است

لذا مهم همان مطلب گذشته، یعنی مسئله شعور و عمل است. نمی­ گوییم کار فرهنگی نه! کار فرهنگی باید باشد ولی درجای خودش. و اینکه کار فرهنگی موجب نمی­شود که ما از راه عملی بی­ نیاز بشویم. راه فرهنگی رفتن ما را بی ­نیاز نمی­ کند از راه عملی؛ بلکه راه عملی مقدم است بر آن راه بلکه برای اینکه کار فرهنگی مؤثر واقع بشود، این راه زمینه ­ساز است.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مجتبی تهرانی

پی نوشت ها:

[1] شیخ صدوق، من ‏لا یحضره ‏الفقیه، ج 3، ص 444.

[2] آمدی، غررالحکم، ص 247.

[3] آمدی، غررالحکم، ص 479.

[4] آمدی، غررالحکم، ص 254.

[5] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 69، ص 289.

[6] طه، آیات 1و2.

 اسلام پیروان خود را به افزایش جمعیت با ایمان و شایسته، فرا می خواند.

کشور ایران، بنابر فرمایش مقام معظم رهبری، ظرفیت جمعیت 150 میلیون نفری را دارد.

در این مجموعه تلاش شده است با ارائه برخی مطالب آماری و تحلیلی از جمعیت کشور و همچنین دیدگاه اسلام در مورد افزایش یا کنترل جمعیت، موضوع تهدید نسل در ایران بررسی گردد.

بی تردید، آیین اسلام بلکه تمامی ادیان آسمانی، پیروان خود را به افزایش جمعیت با ایمان و شایسته، به اندازه ای که در توان آنان باشد، فرا می خواند. در این باره روایات زیادی از شیعه و سنی وارد شده است که به روشنی بر این مدعا دلالت دارند.

در صحیحه محمد بن مسلم به روایت از امام صادق علیه السلام آمده است که پیامبر خدا فرمودند:

«تزوّجوا فإنّی مکاثرٌ بکم الامم غداً فی یوم القیامة؛

ازدواج کنید که من به سبب زیادی جمعیت شما بر دیگر امت ها مباهات می کنم.»

همچنین جابر از امام باقر علیه السلام نقل می کند که رسول خدا فرمودند:

«ما یمنع المؤمن أن یتّخذ أهلًا لعلّ اللّٰه یرزقه نسمة تثقل الأرض بلا إله إلا اللّٰه؛ چه چیزی انسان مؤمن را از این باز می دارد که همسری برگیرد، تا شاید خداوند فرزندی برای او روزی کند که زمین را با «لا إله إلّا اللّٰه» آکنده سازد.»

در کشور ما ایران، زمانی که در سال 1367 نتایج سرشماری منتشر و میزان رشد جمعیت در سال های 65 - 55 به طور کلی 9/3 درصد و بدون احتساب معاودین عراقی و پناهندگی افغانی 55/3 درصد اعلام شد، خطر افزایش انفجاری جمعیت، متفکرین جامعه و در راس آن، دولت را به فکر اتخاذ سیاستی رسمی مبنی بر کاهش موالید انداخت.

در شهریور سال 1367 و پس از پایان جنگ، سازمان برنامه و بودجه وقت، سمیناری در مشهد برگزار کرد و از تمام سیاستگذاران و 48 دستگاه مرتبط دعوت کرد تا به دنبال راه حلی باشند. در قطعنامه پایانی این سمینار، بر مخاطرات ناشی از تداوم نرخ رشد طبیعی جمعیت تاکید و به دولت وقت هشدار داده شد که در صورت ادامه وضعیت فعلی نرخ بیکاری به 24 درصد افزایش خواهد یافت، آن هم در شرایطی که جمعیت کشور 54 میلیون نفر بود. وضعیت ناشی از فرسایش جنگل ها و مراتع و تخریب منابع طبیعی نیز ترسیم شد.

...

امام خمینی(ره) نیز در تاریخ 10 آبان ماه همان سال جلوگیری از موالید در صورت ضرورت یا تعیین فواصل در موالید را به عنوان یکی از مسائل مستحدثه که حوزه علمیه باید به آن بپردازد، مورد تأیید قرار دادند البته همچنان مخالفت هایی وجود داشت، اما سرانجام در تاریخ 8 اسفند سال 1367 و یک ماه پیش از آن که برنامه توسعه کشور در دستور کار مجلس قرار گرفت، این سیاست ها به هیأت دولت ارائه شد.

در این سیاست تعدیل موالید تا سقف 3 فرزند به عنوان حد متناسب میانگین کودکان هرخانواده ایرانی و تضمین کننده ضریب جانشینی و تجدید نسل جمعیت ایران به عنوان هدف اصلی منظور شده بود و اقداماتی چون توسعه انسانی، گسترش مشارکت ها بویژه مشارکت های اقتصادی زنان، کاهش مرگ و میر اطفال، کودکان و مادران، بالا بردن سطح آگاهی های اجتماعی به کمک مراجع تقلید و رسانه های عمومی و همگانی به عنوان عوامل پشتیبانی و تسهیل کننده پیشبرد این هدف در متن راهکارهای سیاستی گنجانده شد ودر سال 1368 این سیاست رسمی، تحت عنوان «تنظیم خانواده» اتخاذ شد و اجرای آن به وزارتخانه های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، فرهنگ و آموزش عالی، آموزش و پرورش و سازمان های ذی ربط دیگر واگذار شد.

بدین ترتیب در سال 1369 شورایی با عنوان شورای «تحدید موالید» با تصویب دولت و به ریاست وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تشکیل شد و در سال 1370 با ایجاد اداره کل «جمعیت و تنظیم خانواده» برنامه های جمعیتی گسترش یافت و در تاریخ 26 اردیبهشت 1372 قانون تنظیم خانواده مشتمل بر 4 ماده و 2 تبصره در مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در2 خرداد 1372 به تایید شورای نگهبان رسید. بر اساس این قانون کلیه امتیازات متعلق به فرزندان بعد از سوم، حذف و محدودیت هایی برای کثرت اولاد در نظر گرفته شد.

اما اکنون با هشدار رهبر معظم انقلاب، خطر تهدید نسل برای آینده ایران اسلامی اعلام شده است. این که سیاست های قبلی تا چه اندازه درست بوده است، بحثی دیگر می طلبد اما مهم تر از آن این است که آینده کشور ما با خطر تهدید آمیز کم جمعیتی و بحران پیری مواجه است.
مقام معظم رهبری در دیدار اخیرشان با مسئولان نظام نسبت به استمرار سیاست های سال های گذشته در حوزه جمعیت موضع گرفتند و از مطلوب بودن جمعیت 150 میلیون نفری برای کشور، سخن به میان آوردند.

در این مجموعه از اطلاعات تلاش شده است با ارائه برخی مطالب آماری و تحلیلی از جمعیت کشور و همچنین دیدگاه اسلام در مورد افزایش یا کنترل جمعیت، علاوه بر ترویج و تبیین دستورات شرع مقدس، به درستی سخنان رهبر معظم و ظرفیت مطلوب کشور برای افزایش جمعیت حتی فراتر از 150 میلیون نفر، اشاره گردد.

با توجه به شرایط جاری و پیش رو، نه تنها جای نگرانی از افزایش جمعیت نیست، بلکه روند رو به رشد کشور در زمینه های مختلف علمی و فناوری و اقتصادی نشان دهنده ی نیاز کشور به افزایش جمعیت و از همه مهم تر جلوگیری از متوقف شدن رشد جمعیت و سالخوردگی جمعیت است.

تشویق به افزایش جمعیت به معنای بازگشت به رشد جمعیت در دهه 60 نیست بلکه باید با تدوین سیاست های درست در حوزه جمعیت، شرایط را برای به تعادل رسیدن فرزندآوری خانواده ها فراهم کرد؛ نه تعداد بسیار زیاد فرزندان برای خانواده ها و جامعه مطلوب است و نه بسنده کردن به یک یا دو فرزند.

مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران اعم از دولت و مجلس باید سیاست هایی را اتخاذ و اجرا کنند که شرایط اقتصادی و اجتماعی برای خانواده ها به نحوی تغییر کند که آن ها تشویق و ترغیب به داشتن فرزندان بیشتری شوند. این سیاست ها از حوزه فرهنگ سازی تا حمایت های مالی از تولد فرزندان بیشتر را در بر خواهد گرفت.

مردم شریف ایران، به ویژه خانواده های جوان باید بدانند که در این مسأله مسئولیت اصلی بر عهده آنان است، با درایت، هوشمندی و آینده نگری، مسأله تولید نسل و افزایش جمعیت را مورد نظر قرار داده و با تربیت فرزندانی با ایمان و متعهد، سرنوشت روشنی را برای کشور رقم بزنند. البته باید دانست که: «با یک گل بهار نمی شود»

 

 

باز امشب یاد لشکر کرده ‏ام

یاد سرداران بی ‏سر کرده‏ ام

باز امشب یاد یاران شهید

پرده‏ ی بغض گلویم را درید

یاد مردانی ز نسل بوتراب

شرمگین از خونشان صد آفتاب

یاد گمنامان « تیپ ذوالفقار »

می ‏کند باز این دلم را بی ‏قرار

یاد مردانی که بی ‏سر بوده ‏اند

با شقایق‏ها برادر بوده‏ اند

یاد غواصان « گردان حبیب »

سینه سرخان صمیمی و نجیب

یاد سوسنگرد و « تیپ نینوا»

یاد « بهمنشیر » و شب‏های دعا

یاد سرداران عاشورا ، خدا

می ‏برد دل را به سمت « کربلا »

می ‏برد آنجا که آغاز است و بس

می ‏برد آنجا که پرواز است و بس

می ‏برد « اروند » و نجوا می ‏کند

در دلم صد شور برپا می‏ کند

می ‏برد بی ‏دغدغه ، بی‏ ادعا

کو به کو تا سرزمین لاله‏ ها

در جزیره می ‏برد ، مجنون کند

چون بلم‏ ها باز غرق خون کند

می ‏برد آنجا که پرپر می ‏شدیم

تا همان جا که کبوتر می‏ شدیم

برد و آخر کار دستم داد عشق

باز هم امشب شکستم داد عشق

یاد « خرمشهر » و « آبادان » بخیر

یاد « مهران » ، یاد « حاج عمران » بخیر

آی « سوسنگرد » ، سردارت کجاست

اللهم ارزقنا زیارت
شهادت
شفاعت

 

امام جواد(عليه السلام) مى فرمايد:

اَلْمُؤْمِنُ يَحْتاجُ إِلى ثَلاثِ خِصَال:

توفيقٌ مِنَ الله

وَ واعِظٌ مِنْ نَفْسِهِ

وَقَبُولٌ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ^{(منتهى الآمال)}

افراد با ايمان نيازمند به سه چيزند،

توفيق پروردگار،

و واعظى از درون جان و دل،

و پذيرشى از اندرز دهندگان.

شرح كوتاه

در اين راه پرفراز و نشيبى كه انسان در زندگى در پيش دارد براى اين كه بتواند از خطرات بيشمارى كه سعادت او را تهديد مى كند رهايى يابد و موجودى مفيد و مؤثر در اجتماع گردد، در درجه اوّل نياز به يك ارتباط معنوى و روحانى به پروردگار دارد كه از ذات پاكش مدد گيرد، و سپس وجدانى بيدار و آگاه از درون او را موعظه كند و پس از آن گوش هايى شنوا كه از افكار، راهنمايى ها، اندرزها و مشورت هاى ديگران استفاده كند.

 

یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی

 

… آن که به ما ایمان آورَد و سخن ما را تصدیق کند و منتظر امر [فرج] ما باشد،

همچون کسی است که زیر پرچم قائم به شهادت برسد…

به گزارش حوزه محدثه بروجرد^{(سلام اله علیها)} به نقل از خبرگزاری اهل بیت علیه السلام ـ ابنا ـ اعضای مجمع مجمع جهانی اهل بیت علیه السلام صبح روز دوشنبه 26 مرداد با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند.

گذشته از رهنمودهایی که رهبر انقلاب در اینگونه دیدارها ارائه می کنند، یکی از عناصری که پیام‏ های مهمی را به شرکت کنندگان و نیز بینندگان تصویری آن منتقل می کند، آیه یا حدیثی که بالای جایگاه جلوس رهبر انقلاب نوشته می شود و فضای دیدار را متبرک می کند.

جمله ای که برای دیدار امروز انتخاب شده بود حدیثی از امام جعفر صادق علیه السلام بود که فرمود: “مَن آمَنَ بِنا و صَدَّقَ حَدِیثَنا وَانتَظَرَ أمرَنا کانَ کَمَن قُتِلَ تَحتَ رایَةِ القائِم” یعنی: “آن که به ما ایمان آورَد و سخن ما را تصدیق کند و منتظر امر [فرج] ما باشد، همچون کسی است که زیر پرچم قائم به شهادت برسد".

این حدیث شریف که در صفحه 138 جلد 27 موسوعه گرانسنگ بحار الأنوار آمده است، با وجود کوتاهی و اختصار، اهمیت امامت اهل بیت پیامبر(ص) و نیز انتظار مهدی موعود(عج) را در خود دارد.

همچنین بالای سر میهمانان رهبر انقلاب و اعضای مجمع، جمله ای از بنانگذار جمهوری اسلامی ایران نصب شده بود که فرموده بودند: “اگر امر امامت آنطور که خدا فرموده بود جریان می یافت، اینهمه اختلاف در دین خدا و ممالک اسلامی پیدا نمی شد".

برای خواندن مشروح بیانات رهبر انقلاب در این دیدار ایـنـجـا و برای دیدن تصاویر این دیدار ایـنـجـا و ایـنـجـا کلیک کنید.

منبع : ابنا