الازهر مصر اعلام کرد: زیارت قبور یکی از سنت‌های نبوی است و پیامبر فرموده اند به زیارت قبور بروید چون آخرت را به یاد شما می‌آورد.

شورای فتوای مجمع بحوث اسلامی الازهر در پاسخ به سوالی اعلام کرد: زیارت قبور یکی از سنت های نبوی است و پیامبر فرموده اند به زیارت قبور بروید چون آخرت را به یاد شما می آورد.

مجمع بحوث اسلامی الازهر ادامه داده است: یکی از آداب ثابت شده در سنت نبوی برای زیارت قبور این است که خطاب به اهل قبور گفته شود السلام علیکم دار قوم مومنین و انا ان شاءالله بکم لاحقون .

در ادامه این استفتا تاکید شده است: قرار دادن گیاه بر روی قبور نیز از سنن نبوی است و ابن عباس نقل کرده پیامبر از مکانی می گذشتند و ناله دو مرده از داخل قبر می آمد پس ایشان شاخه خرمایی خواستند و آن را دو قسمت کرده و روی هر یک از آن دو قبر نهادند تا عذاب شان کم شود.

گفتنی است برخلاف وهابیون که زیارت قبور را بدعت می دانند اهل سنت این کار را مستحب می دانند.

منبع:خبرگزاری حوزه

الازهر مصر اعلام کرد: زیارت قبور یکی از سنت‌های نبوی است و پیامبر فرموده اند به زیارت قبور بروید چون آخرت را به یاد شما می‌آورد.

شورای فتوای مجمع بحوث اسلامی الازهر در پاسخ به سوالی اعلام کرد: زیارت قبور یکی از سنت های نبوی است و پیامبر فرموده اند به زیارت قبور بروید چون آخرت را به یاد شما می آورد.

مجمع بحوث اسلامی الازهر ادامه داده است: یکی از آداب ثابت شده در سنت نبوی برای زیارت قبور این است که خطاب به اهل قبور گفته شود السلام علیکم دار قوم مومنین و انا ان شاءالله بکم لاحقون .

در ادامه این استفتا تاکید شده است: قرار دادن گیاه بر روی قبور نیز از سنن نبوی است و ابن عباس نقل کرده پیامبر از مکانی می گذشتند و ناله دو مرده از داخل قبر می آمد پس ایشان شاخه خرمایی خواستند و آن را دو قسمت کرده و روی هر یک از آن دو قبر نهادند تا عذاب شان کم شود.

گفتنی است برخلاف وهابیون که زیارت قبور را بدعت می دانند اهل سنت این کار را مستحب می دانند.

منبع:خبرگزاری حوزه

انواع زمانه شناسی: گذشته، حال، آینده.

مهم‌ترین فایده زمانه‌شناسی:

اگر کسی اهل شناخت زمانۀ خودش نباشد، به اموری اهمیّت خواهد داد که اهمیّت چندانی ندارند.

یکی از مصادیق عدم درک زمانه، شاخص قرار دادن حجاب برای سنجش اوضاع معنوی کشور است.

بهترین راه زمانه شناسی، روندسازی و مرحله سازی زمان هست.

سخت ترین و آخرین مرحله رشد جامعه، قبل از ظهور.

حجت الاسلام پناهیان:

اگر کسی اهل زمان خودش نباشد به اموری اهمیت خواهد داد که چندان اهمیت ندارد.

بعضی از افراد، از زمان خودشان یا زمانه خودشان عقب‌تر هستند. بعضی از افراد، مرد زمان خودشان هستند. اهل زمان خودشان هستند. و بعضی‌ها اهل زمان آینده هم هستند. آن‌هایی که اهل زمان گذشته‌اند، بیشتر درک شان در قواعد بازی‌های زمانه قبل قرار گرفته. آن‌هایی که اهل زمان خودشان هستند، قواعد بازی در زمان خودشان را هم درک می‌کنند.کسانی که اهل آینده هستند، زمان آینده را درک می‌کنند. پیش‌بینی‌های حوادث آینده را دارند.

کمتر کسانی هستند که به سهولت، اهل درک زمان خودشان باشند. چه رسد به این‌که انسان اهل درک آینده هم باشد. آن‌وقت اگر کسی اهل زمان خودش نبود، به اموری اهمیّت خواهد داد که اهمیّت چندانی ندارند. و اگر کسی اهل زمان آینده بود، به اموری اهمیّت خواهد داد که در آینده اهمیّتش معلوم خواهد شد.

ادامه »

دکتر سعید جلیلی در همایش روز ملی فناوری هسته ای که در تالار حکمت دانشگاه گیلان برگزار شد، با اشاره به مناسبات حاکم بر صحنه بین المللی و روابط بین کشورها، اظهار کرد:

این مناسبات که بیش از چند دهه بر نظام بین المللی تحمیل شده، به صراحت امتیازات ویژه ای را برای برخی از کشورها قائل است.

وی مناسبات حاکم بر جهان ۲۰۱۶ را در تناقض با ادعای دموکراسی، آزادی و حقوق بشر دانست و افزود: در برخورد با این مناسبات با سه رویکرد پذیرش، رد و درگیر شدن مواجه هستیم، اما در گام نخست باید به درک صحیح و دقیقی از این مناسبات برسیم لذا «دانشگاه» محل مشاهده، تجربه و درک صحیح، دقیق و روشن از واقعیات است.
جلیلی بر نگاه عقلانی، واقع بینانه و به دور از توهم نسبت به مناسبات بین المللی تاکید کرد و گفت: یک نگاه القایی، توهمی و رمانتیک که نسبتی با واقعیت ندارد، نمی تواند پاسخگوی این سوال باشد که چرا عده ای در جهان با انحصارطلبی برای خود حق «وتو» قائل هستند و با مطرح کردن نابرابری انسان ها برای آنها تصمیم می گیرند.
وی با بیان اینکه قدرت های دارای حق وتو می توانند به تنهایی خلاف سایرین عمل کنند و تصمیم بگیرند، ادامه داد: رئیس جمهور آمریکا در سال ۲۰۱۵ با امضای سند استراتژی امنیت ملی به صراحت بر تداوم رهبری فعلی ایالات متحده بر جهان تا یک قرن آینده تاکید می کند و خواستار حفظ فاصله معنادار آمریکا با سایر کشورها در عرصه های مختلف می شود، اما این رهبری و برتری در کدام فرایند و در کدام ساز و کار انتخاب و تعیین شده است؟! این واقعیتی است که در جهان مدعی دموکراسی، آزادی و حقوق بشر وجود دارد!
نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی با بیان اینکه دارندگان حق وتو می توانند در صورت به خطر افتادن منافعشان از امکان نظامی حتی سلاح هسته ای استفاده کنند، یادآور شد: شورای امنیت اهرم فشار ابرقدرت ها جهت عدم دستیابی ایران به فناوری هسته ای است. شورای امنیتی که با صدور قطع نامه پس از حملات رژیم آل سعود به یمن، از کشور متجاوز حمایت کرد.

ادامه »

منظور از تکتف در نماز چیست؟

پاسخ

تکتّف: دستی را بر پشت دست دیگر نهادن در نماز.

از تکتّف -که به «تکفیر» نیز تعبیر شده است- در باب صلات سخن رفته و از دو جهت؛ ماهیت و حکم مورد بحث قرار گرفته است.

ماهیت: در اینکه تکتّف عبارت است از خصوص نهادن کف دست راست بر پشت دست چپ یا مطلق نهادن یکی از دو دست بر دیگری در حال قرائت نماز، اختلاف است.

منبع: فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، ج ‌2، ص 598‌.

یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا یحِلُّ لَکمْ أَنْ تَرِثُوا النِّساءَ کرْهاً وَ لا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ ما آتَیتُمُوهُنَّ إِلَّا أَنْ یأْتِینَ بِفاحِشَةٍ مُبَینَةٍ وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ کرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسی أَنْ تَکرَهُوا شَیئاً وَ یجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیراً کثِیراً

ای کسانی که ایمان آورده اید! برای شما حلال نیست که زنان را به اکراه به ارث برید و بر آنان سخت نگیرید تا بعضی از آنچه را به آنان بخشیده اید، خود ببرید، مگر آنکه مرتکب فحشاء آشکار شوند و با آنان به نیکویی رفتار کنید و اگر از همسرانتان خوشتان نیامد چه بسا شما چیزی را خوش نداشته باشید، ولی خداوند، خیر فراوان در آن قرار داده باشد.

قرائت ترتیل آیه 19 سوره نساء- با صدای استاد سعدالغامدی

نکته ها

بر خلاف سنّت جاهلیت، که گاهی زن نیز به ارث برده می شد، ممکن است آیه اشاره به این باشد که تنها اموال قابل ارث است و همسرِ متوفّی، ارثِ کسی نیست. او خودش می تواند بعد از فوت شوهرش، همسر دیگری انتخاب کند.
پیام ها

1- اسلام، مدافع حقوق زن است. «لا یحِلُّ لَکمْ أَنْ تَرِثُوا النِّساءَ کرْهاً»

2- بازپس گرفتن مهریه با زور و اجبار، حرام است. «لا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ ما آتَیتُمُوهُنَّ»

3- تنها در صورتی که زن در معرض بی عفّتی باشد، مرد حقّ سخت گیری دارد.

لا تَعْضُلُوهُنَ … إِلَّا أَنْ یأْتِینَ بِفاحِشَةٍ مُبَینَةٍ

4- با زنان باید خوش رفتاری کرد. «عاشِرُوهُنَ بِالْمَعْرُوفِ »

5- مرد، سنگ زیرین آسیای زندگی است و باید با خوشرفتاری، بر سختی ها شکیبا باشد. (خطاب آیه به مرد است.) لا تَعْضُلُوهُنَ … عاشِرُوهُنَ

6- بسیاری از خیرات، در لابلای ناگواری های زندگی است. یجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیراً..

7- حلّ مشکلات خانواده و داشتن حلم و حوصله، برای سعادت فرزندان، بهتر از جدایی و طلاق است. «فِیهِ خَیراً کثِیراً»

8- همیشه خیر و شرّ ما همراه با تمایلات ما نیست، چه بسا چیزی را ناخوشایند داریم، ولی خداوند خیر زیاد در آن قرار داده باشد. زیرا انسان به همه ی مصالح خویش آگاه نیست. فَعَسی أَنْ تَکرَهُوا… فِیهِ خَیراً کثِیرا

منبع : قرائتی محسن، تفسیر نور، ج 2، ص38

نظریه های علوم انسانی عمدتا مبتنی بر تفکر اومانیستی، سکولاریستی و اندیشه نسبی گرایی ناشی از مبانی جهان بینی غربی است. در این مقاله، ضمن توصیف مبانی علوم انسانی، به نقد این مبانی و چالش های پیش روی آن پرداخته ایم. مقصود از نقد مبانی علوم انسانی ایجاد تصویری سیاه یا سفید نیست بلکه در پی شناخت هویت واقعی علوم انسانی هستیم تا با درک درست و نقد منصفانه آن شاهد تحولی در علوم انسانی باشیم. این مقاله درصدد است تا یکی از مبانی علوم انسانی را به اختصار‮ ‬مورد‮ ‬نقد‮ ‬و‮ ‬بررسی‮ ‬قرار‮ ‬دهد‮.

 

سکولاریسم

علم به معنای وسیع کلمه، مجموعه ای است منظم از دانسته ها و معارف بشری پیرامون واقعیت های طبیعی که به دو روش تحصیل می شود؛ یا از طریق تجربه، تحقیق و مشاهده طبیعت، و یا از راه مطالعه متون و مدارک. اساسا شناخت طبیعت، هدف غایی کسب علم است. از این باب، علم هیچ گاه تعارضی با دین ندارد؛ چون از سنخ وجود و امری الهی محسوب می شود.

سکولاریسم به لحاظ ریشه لغوی و مفهوم عام آن، به قلمرو محدوده موضوعات این جهانی و دنیوی دلالت دارد؛ یعنی به هر چیز که مربوط به بُعد دنیوی زندگی انسان باشد. به اعتقاد و باور محققان معاصر غرب، این واژه یک مفهوم «توصیفی» است که از یک فرایند پیچیده اجتماعی حکایت می کند. ازاین رو، واژه مزبور متصدی و متکفل تبیین فراگردهایی است که در آن، به تدریج تبیین های قدسی و ماورای طبیعی از حوزه حیات اجتماعی و سیاسی و نیز حیات علمی جامعه رخت بسته و در نهایت، حذف می شوند. از این رو، نسبت امور دنیوی در همه زمینه ها، با حقایق ماورای طبیعی و وحیانی بریده می شود، که حاصل آن، سوق یافتن تمایلات و اراده های عمومی به سوی حوزه دنیوی با پهنه گسترده آن است.1]

ادامه »

کاشف الغطاء،‌شیخ جعفر

مشهور به شیخ جعفر نجفی، شیخ جعفر کبیر و شیخ المشایخ، از بزرگترین علما و مراجع برجسته شیعه عراق در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری. وی در ۱۱۵۶ ق در نجف به دنیا‌ آمد. پدرش خضرین یحی، از عالمان وزاهدان روزگار خود شمرده می شد.

او مقدمات علوم را نزد پدرش خواند و پس از آن خارج فقه و اصول را نزد عالمان و فقیهان به نام عراق مانند سیدصادق فحام، شیخ محمد دورقی، شیخ فتونی،‌ وحید بهبهانی در کربلا و اندکی نیز از سیدمحمدمهدی بحرالعلوم در نجف فراگرفت و خود از مجتهدان و عالمان بلند آوازه گردید و به تدریس پرداخت.

تبحر و مهارت کاشف الغطاء بیشتر در فقه و اصول بود و اثار او در این دانش ها، به ویژه کتاب کشف الغطاء، نشانه چیره دستی او در استنباط احکام است. وی این کتاب را ضمن سفر به ایران (۱۲۲۲ ق) نوشته در الی که جز کتاب قواعد علامه حلی، کتاب دیگری همراه نداشته است.

شیخ در عبادت و صفای باطن و حالت تضرّع و زاری به درگاه حضرت باری و تهجّد و سحرخیزی و دعا و مناجات، یکی از اوتاد روزگار بوده و تا سر حدّ قدرت نمی گذاشته عمل مستحبی از او فوت شود.

شهید محراب، ملاّ محمد تقی برغانی قزوینی می گوید:

روزی مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطاء وارد قزوین شد و در منزل یکی از بزرگان رحل اقامت افکند. در آن منزل، باغی نیز وجود داشت. وقت خواب فرا رسید و همه خوابیدند و من هم در گوشه آن باغ خوابیدم.

چون پاسی از شب گذشت، شنیدم شیخ مرا صدا می زند و می گوید: برخیز و نماز شب به جای آور.

عرض کردم: بلی برمی خیزم.

شیخ رد شد و من دوباره خوابیدم. ناگهان صدایی به گوشم خورد. به دنبال آن روانه شدم. وقتی به نزدیک جایی که سر و صدا می آمد رسیدم، دیدم جناب شیخ به تضرّع و گریه و مناجات مشغول است و صدای ایشان چنان در من اثر گذاشت که از آن شب تاکنون - که 25 سال می گذرد - هر شب برمی خیزم و به مناجات مشغول می شوم.

ادامه »

شیخ در عبادت و صفای باطن و حالت تضرّع و زاری به درگاه حضرت باری و تهجّد و سحرخیزی و دعا و مناجات، یکی از اوتاد روزگار بوده و تا سر حدّ قدرت نمی گذاشته عمل مستحبی از او فوت شود.

شهید محراب، ملاّ محمد تقی برغانی قزوینی می گوید:

روزی مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطاء وارد قزوین شد و در منزل یکی از بزرگان رحل اقامت افکند. در آن منزل، باغی نیز وجود داشت. وقت خواب فرا رسید و همه خوابیدند و من هم در گوشه آن باغ خوابیدم.

چون پاسی از شب گذشت، شنیدم شیخ مرا صدا می زند و می گوید: برخیز و نماز شب به جای آور.

عرض کردم: بلی برمی خیزم.

شیخ رد شد و من دوباره خوابیدم. ناگهان صدایی به گوشم خورد. به دنبال آن روانه شدم. وقتی به نزدیک جایی که سر و صدا می آمد رسیدم، دیدم جناب شیخ به تضرّع و گریه و مناجات مشغول است و صدای ایشان چنان در من اثر گذاشت که از آن شب تاکنون - که 25 سال می گذرد - هر شب برمی خیزم و به مناجات مشغول می شوم.

در فوائد الرضویه می نویسد: در بعضی از مؤلّفات دیدم که سالی شیخ گذرش به یکی از شهرهای ایران افتاد. اهل آن جا خواستند نماز را با آن جناب به جماعت گزارند. مساجد شهر کم وسعت و غیر کافی بود، لاجرم در میدانی اجتماع کردند و با شیخ نماز جماعت خواندند.

پس از نماز، از آن بزرگوار خواهش نمودند که موعظه بفرمایید، شیخ فرمود: من فارسی را خوب نمی دانم. اصرار کردند، شیخ بر منبر آمد و فرمود: مردم! شما می میرید و شیخ هم می میرد، پس فکر روز بازپسین باشید. ایهاالنّاس! شهر شما مثل بهشت است، چه، در بهشت قصور است و در این شهر نیز قصور عالیه و بوستان هایی است که دارای نهرهاست… و در بهشت تکلیف از قبیل نماز و روزه و سایر عبادات، برداشته است. همچنین است در شهر شما که نماز و روزه و عبادات و دیگر امور برداشته شده است. (این تعریض بود از شیخ بر اهل آن شهر در مواظبت نداشتن آنها به فرایض الهی و ارتکاب محرمات و مناهی.)

پس نگاه فرمود: در پای منبر، یکی از ذاکرین را دید، به او فرمود: برخیز و ذکر مصیبت کن و از منبر فرود آمد.

و چون ائمه جماعات آن شهر، نوافل را به جای نمی آورند، این مطلب به شیخ عرض شد، شیخ فرمود: هر که نماز نافله نکند، به او اقتدا نکنید. ائمه جماعات که این سخن را شنیدند همگی بنای نافله گذاشتند.

شیخ حسن - فرزند کاشف الغطاء - می گوید: عادت شیخ جعفر آن بود که هر شب وقت سحر بیدار بود و می آمد دَمِ در اتاق ها و عیال و اطفال همه را بیدار می کرد و می گفت: برخیزید و نماز شب بخوانید و همه برمی خاستند.

من در آن زمان کودک بودم و خواب بر من غلبه می کرد. وقتی که شیخ دَمِ در اتاق من می آمد و صدا می زد برخیز، من به همان حالت که دراز کشیده بودم می گفتم: «ولا الضّالین» یا «اللّه اکبر»؛ یعنی، من مشغول نمازم.

منبع:نماز شب، کلید حلّ مشکلات/موسوی، سید مرتضی