نشریه افق حوزه ارگان رسانه ای رسمی حوزه های علمیه

در این شماره که سیصد و پنجاه و پنجمین شماره این نشریه حوزوی است مطالب متنوعی در حیطه اخبار بزرگان و متن های معارفی و گفتارها و سخنانی از برجستگان حوزوی به چاپ رسیده است.

ضمیمه افق حوزه که افق خانواده نام دارد و با مطالبی در حوزه خانواده ها و کودکان منتشر می شود هفتاد و نهمین شماره اش را به همراه این شماره از مجله به مخاطبانش عرضه کرده است.

در این شماره از ضمیمه افق حوزه مطالبی در حیطه بایسته های ترویج سبک زندگی دینی در جامعه، خطر تضعیف جایگاه والدین در خانواده ها، سیره خوبان و نکته هایی در زیان های گوناگون پفک به مخاطبان عرضه شده است.

داستان، شعر ، جدول ، نکات آشپزی و بهداشتی هم جزء دیگر مطالب ضمیمه افق خانواده است.

دانلود فايل : Ofogh355_131415.pdf ( 1554KB )

 موضوع سخنرانی سوم:

• درگیری پیامبر با كفار قریش در ابتدای بعثت،
• شأن نزول سوره كوثر، آیه تطهیر و شأن نزول آن،
• محبت پیامبر به حضرت زهرا و لقب ام ابیها،
• رفتار پیامبر بعد از نزول آیه تطهیر

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب ‌العالمین و الصلاة و السلام علی خاتم ا‌لانبیاء و افضل ا‌لمرسلین محمد وآ‌له ا‌لطاهرین.

برنامه ما اگر مناسبت دینی باشد از آن صحبت می‌كنیم بعد از آنچه مقتضی است در جامعه چیزی باشد روشنگری باید بشود در آخر هم سوال و جواب.درباره وفات حضرت زهرا(ع) مفصل سخنرانی شد. امروز از ولادت حضرت زهرا(ع) سخن می‌گوییم.

«بسم الله الرحمن الرحیم *انا اعطیناك الكوثر* فصل لربك و انحر* ان شانك هو الابتر»

پس از آنكه خداوند تبارك و تعالی خاتم پیامبران را در مكه مبعوث فرمود «هو الذی بعث فی الامیین رسولاً منهم یتلو علیهم ایاته و یزكیهم و یعلمهم الكتاب و الحكمة» رسالت پیامبر متوقف بود بر اینكه بتهائی كه آنها می‌پرستیدند شریك خدا می‌دانستند درست هم مثل اینكه روشن نبودند بعضی‌ها می‌گفتند اینها اشكال ملائكه هستند صورت ملائكه‌اند، ملائكه بنات الله هستند، لات، عزی، منات اسلام نمی‌شود تبلیغ بشود مگر در صورتی كه ثبت شكسته شود تائب هست، عقیدة به بُت هست خدای واحد و اَحد پرستیده نمی‌شود، لذا پیامبر با آنها سخت درگیر بود در این جهت حرف آنها هم منطقی نبود، ایمان نمی‌آوریم تا بروی به آسمان و خدا و ملائكه را بیاوری، چیزهای محال و نشدنی، به هیچ وجه پیامبر خواسته آنها را نمی‌داد، نمی‌توانست بدهد، یكبار بزرگان قریش آمدند خدمت پیامبر گفتند: بیا مصالحه كنیم یك سال شما خدایان را بپرست، ما هم یكسال خدای شما را، سوره نازل شد: «بسم الله الرحمن الرحیم* قل یا ایها ا‌لكافرون* لا اعبد ما تعبدون* ولا انتم عابدون ما اعبد* ولا انا عابد ما عبدتم* ولا انتم عابدون ما اعبد* لكم دینكم ولی دین» اینها آنچه می‌توانستند عیب‌جویی می‌كردند بر پیامبر، چه عیبی از پیامبر بگیرند؟ معروف بود الصادق الامین همان‌هائی كه قصد كشتن پیامبر را داشتند اموالشان را نزد پیامبر گذاشته بودند به همدیگر اطمینان نداشتند طلا و نقره‌ای را كه داشتند نسب پیامبر عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف، همه خدمت كرده به عرب، به قریش، مهمانداری حجاج و…..پس در نسب پیامبر نمی‌توانستند چیزی بگویند، یگانه فرزند پسر حضرت وفات كرد در عرب قاعده است حالا در شاهنشاهی هم همین طور است. در عرب هم همین طور بود جای هر كس را فرزندش می‌گرفت جای هاشم را عبدالمطلب جای عبدالمطلب را ابوطالب گرفت این قاعده بود اینها از روی نفهمی پیامبری را هم اینطور حساب می‌كردند و می‌گفتند این نسل ندارد پیامبر وارد خانه خدا شد آنوقت عرب قبائل قریش گروه گروه می‌نشستند یعنی قبیله قبیله در خانه خدا گفتگو شد عاص بن وائل (پدر عمروعاص) گفت: رهایش كنید او ابتر است (دم بریده) نسل ندارد، عمرش تمام می‌شود از دستش راحت می‌شویم، خب این حرف در قریش جا می‌افتاد، چه عیب‌جویی از پیامبر بكنند بلاغت، فصاحت، جود و… عیبی نبود، حالا این عیب را برایش پیدا كردند این سوره در جواب آنها آمده است. «بسم الله الرحمن الرحیم*انا اعطیناك الكوثر* فصل لربك و انحر* ان شانئك هو الابتر» كوثر بمعنای اكثر است نسل زیادتر، انحر یعنی نحر خودت را به خدا بگیر یا قنوت كردن است. قنوت رو به خدا و دعا كن در نماز یا بطور كلی به نماز بایست نحر خودت را مقابله قبله بگیر «ان شانئك هو الابتر» عیب‌جوی شما خودش دم بریده است، نسلش قطع می‌شود عاص پدر عمروعاص بود انواع كتاب انساب داریم پسر عمروعاص عبدالله است بعد نسل او قطع شد.

صفحات: 1· 2

برای آنکه درد دندان را حس نکنیم دکتر یک آمپول بی حسی به لثه می زند.

وقتی ما گناهی مرتکب می شویم و عین خیالمون نیست ،

شیطان مثل همان آمپول بی حسی عمل می کند و کاری میکنه

که ما درد و بدی گناه رو حس نکنیم

اما وقتی خداوند نظر لطفش رو شامل ما می کند آمپول بی حسی

شیطان کم کم از بین می رود تازه می فهمیم چی کار کردیم

و درد گناه رو حس می کنیم

و شرمنده خدا میشیم بعد همان طور که برای درمان دندون به دکتر

مراجعه می کنیم برای درمان دلمون که از گناه زنگار گرفته ،

باید رو به سوی خدا بیاریم و توبه کنیم.

و خوب است بدانیم که همین توبه ای که می کنیم توفیقش از خداست

پس علاوه بر توبه باید شکرگزار پروردگارمان هم باشیم

خدایا شکرت

عبد فانی

گزند کردار

اللهم انی اعوذبک من شر ما عملت و من شر ما لم أعمل

بارالها ! از گزند کارهایی که کرده ام

و گزند کارهایی که نکرده ام به پناه تو می روم خداوندا !

سیوطی ، 217

بخش اول - مدح [حاج محمود کریمی] [2:46]

بخش دوم - سرود [حاج محمود کریمی] [11:25]

بخش سوم - مدیحه سرایی [حاج محمود کریمی] [23:57]

بخش چهارم - سرود [حاج محمود کریمی] [17:58]

بخش پنجم - شور [حاج محمود کریمی] [6:54]

صفحات: 1· 2

سلام بر حضرت نبی (صل الله علیه وآله) 

     پيامبر اسلام (ص) بر پوشيدگىِ زن درمقابل نامحرم و دورى از جلوه‏ گرى‏ و خودنمايى، اصرار مى ‏ورزيدند. نيز، اعجاز او، قرآن، همپاى توصيه به مردان در دورى از چشم‏ چرانى و رعايت پوشش بدن از نامحرم، به زنان نيز توصيه مى ‏كند كه ديدگان خود را فروخوابانند و عفت پيشه كنند. به دو آيه زير دقت كنيد:

- اى پيامبر، به همسران و دخترانت و زنان مؤمن بگو، پوشش‏ هاى بلند (جلباب) خود را بر خويش فرو افكنند. «1»

- به زنان مؤمن بگو، ديدگان خود را فرو خوابانند و عفت‏ پيشه سازند و دامن خود را از

     بيگانگان بپوشانند و زيور خويش را جز براى شوهران و ساير محارم، آشكار نكنند؛ مگر آنچه پيداست؛ و روسرى‏ هاى (خُمُر) خويش را به گريبان‏ها اندازند تا سر و گردن و سينه و گوش‏ها پوشيده باشد و پاهايشان را [چنان‏] به زمين نكوبند كه آنچه از زينت پنهان مى‏ كنند، معلوم شود. «2»

درباره اين دو آيه، به چند نكته توجه كنيد:

1 -جلباب، پوششى چادرمانند، گشاد و پارچه‏ اى است و با روسرىِ كوچك و خُمار متفاوت است. جلباب همچون مقنعه‏ ها و روسرى ‏هاى بزرگ، سر و همه بدن‏ را مى‏ پوشانيده است. «3» خداوند (عز) در آيه نخست، با بيان جلباب، به پوشاندنِ سر و گردن و بدنِ زنان اشاره دارد.

2 -خُمُر جمع خمار و به‏ معناى روسرى و سرپوش است‏ «4» و خداوند (عز) در آيه دوم، از دختران و زنان مؤمن خواسته است كه به‏ وسيله خمار، سينه‏ و گريبان‏ (جِيْب) خود را بپوشانند. مرحوم ‏طبرسى درباره اين آيه مى ‏نويسد:

      «زنان مدينه، اطراف روسرى‏هاى خود را به پشت‏ سر مى ‏انداختند و سينه، گردن و گوش‏هاى آنان آشكار مى‏ شد. براساس اين آيه، آنان موظف شدند اطراف روسرىِ خود را به گريبان‏ها بيندازند تا اين مواضع نيز مستور باشد. «5» ابن ‏عباس نيز درباره تفسير اين آيه، مى‏ گويد:

     «يعنى زن بايد مو، سينه، دورِ گردن و زيرِ گلوى خود را بپوشاند.» «6»

3- قرآن در پاسخ به ضرورتِ پوشش نيز چنين مى‏فرمايد: ذلك أدْنى أنْ يُعرِفْنَ فَلا يؤذين.؛ (بدين‏وسيله شناخته مى ‏شوند [كه‏ اصالت‏ خانوادگى دارند؛] پس، با آزار و تعقيب [هوس‏رانان‏] روبه ‏رو نمى ‏شوند.) «7»

4-  پيامبر (ص) به أسماء فرمودند: «اسماء، وقتى زن بالغ شد، شايسته نيست كه [دربرابر نامحرم‏] جز صورت و دست‏هايش ديده شود.» «8»

5-  پوشش اسلامى به‏ معناى زندانى‏ كردن و قراردادنِ زن در پشت پرده و درنتيجه، مشاركت‏ نكردن در فعاليت‏هاى اجتماعى نيست؛ بلكه پوشش بدان معناست كه شما به ‏عنوان‏ دختر و زن مؤمن، در معاشرت با مردان، بدن خود را بپوشانيد و به جلوه‏ گرى و خودنمايى نپردازيد و مشاركت تان‏ در فعاليت‏ها، بر اصول انسانى‏ و اسلامى‏ استوار باشد. «9»

6-  بسيارى جامعه‏ شناسان، حجاب زن را مقتضاى طبيعىِ‏ جامعه بشرى معرفى كرده‏ اند. مونتسكيو مى ‏نويسد: «قوانين طبيعت حكم مى‏ كند كه زن، خوددار باشد؛ زيرا مرد را باتهوّر آفريده ‏اند و زن، نيروى خوددارىِ بيشترى دارد. بنابراين، تضادّ بين آنان را مى‏ توان با حجاب از بين بُرد و براساس همين اصل، تمام ملل‏ جهان معتقدند كه زنان بايد حيا و حجاب داشته باشند. «10»

پديده‏اى به‏نام «پوشيده ‏هاى برهنه!»

      آنچه در پوشش مهم است، رعايت عفت، حيا، دورى از معاشرت‏ با مردان بيگانه و پرهيز از نگاه‏ چشم‏هاى نامحرم است؛ در غير اين‏صورت، اگر نوع دوخت و جنس پارچه، دختران و

زنان را به پوشيدنِ لباس‏هاى نازك و چسبان سوق دهد و جلوه‏ گرى‏ و خودنمايى‏ را ترويج كند، با پديده‏اى به‏نام پوشيده ‏هاى برهنه روبه ‏رو هستيم.

گاه، در جامعه، دختران و زنانى ديده مى ‏شوند كه به ‏ظاهر، با چادر يا مانتو، پوشيده‏ اند؛ ولى درواقع برهنه ‏اند! پيامبر (ص) چنين زنانى را «كاسيات عاريات» مى ‏نامند و در وصفشان مى‏ گويند: «آنان زنانى‏ اند كه پوشش دارند، اما برهنه ‏اند. آنان به‏ كج‏راهه‏ مى‏ روند و ديگران را به‏ كج‏رَوى‏ تشويق مى ‏كنند.» «11»

پوشش، منهاى عفت و حيا، همان پوشيدگىِ برهنه را به‏ دنبال دارد. شهيد مطهرى در تبيين اين پديده چنين مى ‏گويد: «حركات و سَكنات انسان، گاهى زبان‏دار است: گاهى وضع لباس و راه ‏رفتن و سخن‏ گفتن زن، معنادار است و به‏زبان بى ‏زبانى مى ‏گويد كه دلت را به من بده، در آرزوى من باش و مرا تعقيب كن.» «12»

کربلایی علی جنانی

______________________________

(1). احزاب/ 59

(2). نور/ 31.

(3). شيخ‏طوسى، التبيان، ج 8، ص 361؛ الميزان، ج 16، ص 361

(4). راغب اصفهانى، المفردات فى غرائب القرآن، ص 159.

(5). امين‏الاسلام طبرسى، مجمع البيان، ج 8 ص 217.

(6). همان.

(7). احزاب 59.

(8). سنن ابى داود، ج 4، ص 62.

(9). مرتضى مطهرى، مسئله حجاب، ص 73؛ تفسير نمونه، ج 17، ص 401.

(10). على ‏اكبر علويقى، زن در آيينه تاريخ، ص.

(11). محمدى رى ‏شهرى، ميزان الحكمه، ج، ص 994.

(12). مسئله حجاب، ص 163

ملا احمد نراقی (ره) :

     لقمه حلال را رعایت کنید

     من رویت حضرت حجت (عجل الله)

                             را تضمین می کنم.

نه برگشتی نه دارم راه و چاره

دلم دیگر برید از استخاره

تو از من روشنایی را گرفتی

ندارد آسمانم یک ستاره

تنم با دانه ای گندم زمین خورد

تو خندیدی به من با استعاره

رفاقت با تو جز سردرگمی نیست

گرفتی جان من را پاره پاره

حنایت پیش من رنگی ندارد

شدم دل خسته از صدها اشاره

چرا آرامشم خاکستری شد

چرا از من نمی گیری کناره

مگر من سیب سرخت را نچیدم

چه می خواهی تو از جانم دوباره

سروده ولی الله تیموری مبین بروجردی

صفحات: 1· 2

پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد:

 ثَلاثُ تَخرُقُ الْحُجُبَ وَ تَنْتَهِى إلَى مَا بَيْنَ يَدَى اللهِ:

 صَرِيْرُ أَقْلامِ الْعُلَمَاءِ

وَ وَطْىُ أَقْدامِ الُْمجَاهِديْنَ

وَ صَوْتُ مَغازِلِ الُْمحْصَناتِ ¹

 ترجمه:

 سه چيز است كه حجاب ها را پاره مى كند و به پيشگاه عظمت خدا مى رسد:

 صداى گردش قلم هاى دانشمندان به هنگام نوشتن!

و صداى قدم هاى مجاهدان در ميدان جهاد!

و صداى چرخ نخ ريسى زنان پاكدامن!

شرح كوتاه:

     چه تعبير عجيب و پر معنا!

     سه صداست كه در اعماق هستى نفوذ مى كند و طنين آن تا ابديت پيش مى رود و به پيشگاه عظمت پروردگار مى رسد:

     آهنگ دانش و قلم، هر چند آهسته و كوتاه باشد، و آهنگ جهاد و فداكارى و آهنگ تلاش و كوشش كار هر چند به ظاهر كوچك باشد.

    و در حقيقت اساس يك اجتماع سربلند انسانى را نيز همين سه چيز تشكيل مى دهد، دانش، جهاد، و كار.

  1. از كتاب الشهاب فى الحكم و الاداب، صفحه 22

یکصد و پنجاه درس زندگی / آیت الله مکارم شیرازی