حجت‌الاسلام قرائتی معلم و مفسر قرآن کریم گفت:

ادامه »

بانوانی که خود را دختران زینب و زهرا سلام الله علیها می‌نامند؛ توجهی به زندگی زاهدانه‌ حضرت صدیقه‌ طاهرهسلام الله علیها داشته باشند و ببینند آیا با این تجمّل‌گرایی که زنان ما دارند، با سیره و سبک زندگی حضرت زهراسلام الله علیها سازگار است؟!

حضرت فاطمه زهراسلام الله علیها بیستم جمادی الثانی سال پنجم بعد از بعثت در مکه مکرمه به دنیا آمد. اکثر مفسران شیعی و عده‌ای از مفسران بزرگ اهل تسنن نظیر فخر رازی، آیه آغازین سوره کوثر را به فاطمه زهرا سلام الله علیها تطبیق نموده‌اند و ایشان را خیر کثیر و باعث بقا و گسترش نسل و ذریه پیامبر اکرم ذکر کرده‌اند.

آنچه در ادامه می‌خوانیم سخنانی از آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی از اساتید اخلاق شهر تهران، درباره شخصیت حضرت زهراسلام الله علیها است که به مناسبت ولادت با سعادت حضرت زهراسلام الله علیها منتشر می‌شود:

حضرت زهراسلام الله علیها مادر امامت

در زیارت‌نامه دخت گرامی نبی اکرم صلی الله علیها جملاتی می‌خوانیم که به‌راستی حیرت‌آور است از جمله این که:

«سَلَلْتَ مِنْها اَنْوارَ الْاَئِمَّڑِ وَ اَرْخَیْتَ دُونَها حِجابَ النُبُوَّڑِ»؛ خدایا تو انوار امامان را از نور اطهر زهراسلام الله علیها منشعب کرده‌ای و او را در پس پرده‌ نبوّت نشانده‌ای.

از امتیازات افتخارآمیز فاطمهسلام الله علیها مادر بودنش برای امامت و امامان است. سایر مادران امامان، مادر جسم آن بزرگواران بوده‌اند نه مادر امامتشان. فاطمه بنت اسد؛ مادر جسم امیرالمؤمنین، نرجس خاتون؛ مادر جسم حضرت ولیّ عصر(عج) بوده است نه مادر امامتشان، امّا حضرت فاطمه‌ صدیقه، مادر امامتشان است.

در زیارت جامعه‌ کبیره خطاب به اهل بیت رسول اکرم صلی الله علیها می‌گوییم:

«خَلَقَکُمُ اللهُ اَنْواراً فَجَعَلَکُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقینَ»؛ خدا شما را انواری آفرید و سپس شما را محیط بر عرش خود قرار داد.

آری همان انوار عرشی مولود نور زهراسلام الله علیها است که:

«سَلَلْتُ مِنْها اَنْوارَ الْاَئِمّر»؛

و خدا آن نور، مادر انوار را در جایگاهی از قرب خود قرار داده که کسی بخواهد او را بشناسد، باید در طیّ مراحل عبودیّت و معرفت به جایی برسد که بتواند از پرده و حجاب نبوّت عبور کند تا در پس پرده‌ نبوّت، آن نور اَزْهَر را در حدّ استعدادش مشاهده نماید.

ادامه »

«فضای مجازی» تأثیرات صله‌رحم را خنثی نکند

یکی از آفات دید و بازدیدهای نوروزی، از کار افتادن اثر صله ارحام با میدان‌داری رسانه‌های امروزی است؛ متأسفانه اعضاء خانواده، دور هم جمع می‌شوند اما به هیچ وجه توجهی به یکدیگر ندارند؛ بلکه تمام توجهشان به رسانه‌هاست و بعد از ساعتی هم از هم جدا می‌شوند.

دین اسلام برای نهاد خانواده اهمیت ویژه‌ای قائل است؛ چرا که برای تحقق یک جامعه ایده‌آل و تراز اسلامی، باید به کوچکترین سلول جامعه یعنی خانواده، اهمیت داده شود و برای اصلاح آن تلاش شود.

متأسفانه سبک زندگی امروزی از این هدف مهم، فاصله گرفته و به سمت زندگی فردی در حرکت است. همین مسأله باعث مشکلات فراوان روحی و خانوادگی در جامعه شده است. نوع نگاه و برنامه‌ریزی در نوروز، در راستای انسجام و تقویت روابط افراد خانواده، مؤثّر است. در این نوشتار به دو نکته از موارد تأثیرگذار بر تقویت روابط خانوادگی که می‌توانیم در نوروز به آن عمل کنیم، از نگاه قرآن و روایات اشاره می‌کنیم.

صله رحم

بهترین و قدیمی‌ترین فایده اجتماعی نوروز، دید و بازدید و صله ارحام است. باید با تأکید بر این سنّت حسنه، ارتباطات بین نزدیکان را ارتقاء داد. پیشنهاد ما در اینجا این است که افراد یک خانواده(تا حدّ امکان)، دسته‌جمعی به دیدار اقوام بروند نه تکی و پراکنده! این کار به عنوان یک تجربه ماندگار، باعث نزدیک‌تر شدن روابط اعضای یک خانواده با یکدیگر می‌شود. به خصوص که حدود و زیبایی‌های اخلاقی نیز در آن رعایت شود؛ مثل رعایت احترام پدر و مادر در هنگام راه‌رفتن، نشستن و…!

دلیل اهمیت این کار، روایت پیامبر گرامی اسلام(ص) است که می‌فرمایند: «سِرْ سَنَتَیْنِ بِرَّ والِدَیْکَ، سِرْ سَنَةً صِلْ رَحِمَکَ؛ دو سال راه برو به پدر و مادرت نیکى کن، یک سال راه برو و صله رحم انجام بده.» این روایت، در مقام مقایسه بین دو واجب مهمِّ صله ارحام و نیکی به والدین، نیکی به والدین را شایسته تلاش بیشتری می‌داند.

ادامه »

شعرخوانی صابر خراسانی:

اربعین ارتش ملیونی ما را دیدی؟

دانلود

  امام باقر علیه السلام عملی که از مؤمن سرنمی زند را بیان فرمودند.         

إِنَّ الْمُؤْمِنَ يُبْتَلَى بِكُلِّ بَلِيَّةٍ وَ يَمُوتُ بِكُلِّ مِيتَةٍ إِلَّا أَنَّهُ لَا يَقْتُلُ نَفْسَهُ.

امام باقر عليه السلام فرمود:

مؤمن به هر بلايى گرفتار مى شود و به هر مرگى مى ميرد، امّا خودكشى نمى كند.

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 254.

قبل از ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دانشمندان یهود مردم را به آمدن حضرت بشارت مى‏ دادند و نشانه‏ هاى ایشان را بر اساس آنچه در تورات آمده بود، مى‏ شمردند. اما هنگامى كه پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدند…

استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه صد و یکم سوره بقره پرداخته است.

«وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ» ^{(بقره، 101)}

هنگامى كه (پیامبر اسلام به عنوان) فرستاده‏ اى از سوى خدا براى آنان آمد و با نشانه‏ هایى كه نزد آنان بود مطابقت داشت، جمعى از آنان كه اهل كتاب بودند، كتاب خدا را پشت سر خود افكندند به گونه ‏اى كه گویا اصلاً از آن خبر ندارند.

قبل از ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دانشمندان یهود مردم را به آمدن حضرت بشارت مى‏ دادند و نشانه‏ هاى ایشان را بر اساس آنچه در تورات آمده بود، مى‏ شمردند. اما هنگامى كه پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدند چنان انكارش كردند كه گویا چیزى درباره آن حضرت نمى‏ دانند.

آرى خطر مقام ‏پرستى، همه انسانها خصوصاً دانشمندان را تهدید مى‏ كند. وقتى دانشمندان یهود احساس كردند اگر به حقانیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله اقرار كنند، مقام دنیوى خودشان را از دست مى ‏دهند، نبوت او را انكار كردند.

البته قرآن كه بر اساس عدل و انصاف، تاریخ را بیان مى ‏دارد حقّ نیكان و پاكانِ یهود را محفوظ داشته و مى ‏فرماید اكثر آنان كافر شدند، یعنى گروهى از آنان حق را پذیرفتند، گرچه اندك بودند.

حوزه

یكى دیگر از بهانه ‏هاى یهود آن بود كه به پیامبر مى‏ گفتند: ما از این كتاب تو چیزى نمى ‏فهمیم و مطالب آن براى ما روشن و مفهوم نیست، لذا به تو ایمان نمى‏ آوریم و قرآن را به عنوان معجزه تو نمى ‏پذیریم.

استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه نود و نهم سوره بقره پرداخته است.

«وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ آياتٍ بَيِّناتٍ وَ ما يَكْفُرُ بِها إِلاَّ الْفاسِقُونَ» (بقره، 99)

(اى پیامبر) همانا ما آیات روشنى را به سوى تو فرستادیم كه جز فاسقان كسى به آنها كفر نمى ‏ورزد.

یكى دیگر از بهانه ‏هاى یهود آن بود كه به پیامبر مى‏ گفتند: ما از این كتاب تو چیزى نمى ‏فهمیم و مطالب آن براى ما روشن و مفهوم نیست، لذا به تو ایمان نمى‏ آوریم و قرآن را به عنوان معجزه تو نمى ‏پذیریم.

خداوند در پاسخ آنها مى ‏فرماید:

آیاتى كه ما نازل كرده ‏ایم، روشن و گویاست، ولى كسانى آن را درك مى ‏كنند كه قلبشان بر اثر گناه تاریك نشده و زمینه پذیرش حق را دارا باشند.

از این آیه مى ‏آموزیم كه:

گناه، باعث مى ‏شود تا انسان آمادگى پذیرش حق را از دست بدهد، زیرا اگر بخواهد حق را بپذیرد، دیگر به راحتى نمى ‏تواند گناه كند.

حوزه

«آقا گفتند ما یک قفسه‌ی کتاب داریم در کنار اتاق خودمان که در آن چند صد جلد کتاب وجود دارد، من بعضی وقت‌ها آن‌قدر مشغله‌ام زیاد است که رویم را از کتاب‌ها برمی‌گردانم تا آن‌ها را نبینم و به کار‌های اجرایی برسم. چند هفته قبل به صورت اتفاقی کتاب شما را دیدم و آن را خواندم.»

این جملات شرح نخستین آشنایی رهبر انقلاب با کتاب «وقتی مهتاب گم شد» است که به نقل از علی خوش‌لفظ راوی کتاب بیان شده است؛ او برای نخستین‌بار در روز پنجشنبه ۹۵/۱۰/۱۶ همراه با جمعی از نویسندگان دفاع مقدس میهمان رهبر انقلاب می‌شود. دو روز پس از این دیدار بود که رهبر انقلاب دو یادداشت را به عنوان تقریظ بر کتاب وقتی مهتاب گم شد مرقوم فرمودند. پس از نگارش تقریظ هم رهبر انقلاب در دیداری جداگانه میزبان علی خوش‌لفظ و خانواده‌ی محترمشان بودند.

همچنین در بهمن‌ماه ۹۵ بود که حضرت آقا در تقریظ بر کتاب «آب هرگر نمی‌میرد» از علی خوش‌لفظ و حمید حسام نام بردند تا اشاره‌ای مجدد به کتاب وقتی مهتاب گم شد داشته باشند. با این همه اما گویی تأثیر کتاب و شخصیت راوی آن اندازه زیاد بود که در دیدار رهبر انقلاب با شاعران مذهبی‌سُرا و همچنین دیدار با دست‌اندرکاران راهیان نور، نامی از علی خوش‌لفظ و کتابش، به میان آمد و حتی لحظاتی رهبر انقلاب را تحت تأثیر قرار داد. مجموعه‌ی این توجهات از سوی رهبر انقلاب بود که کتاب وقتی مهتاب گم شد را از سایر آثار دفاع مقدس و حتی آثاری که ایشان بر آن‌ها تقریظ نوشته‌اند، متمایز کرد. این کتاب را باید خواند، زیرا:



روایت زندگی یک بسیجی
راوی یک نیروی اطلاعات و عملیات است. جدا از آنکه راوی صادقانه از ‌‌‌‌‌‌زندگی خود، شیطنت‌های کودکانه‌‌ی قبل از انقلاب، غرور جوانی‌ و حوادث طاقت‌فرسای جنگ تحمیلی سخن می‌گوید، توصیف شب‌های شناسایی، التهاب عبور از میدان مین، جست‌وجوهای مخفیانه برای یافتن راه‌هایی که بشود رزمندگان را تا پشت سر بعثی‌ها برد، گرفتار شدن در تله‌ها و کمین‌ها و شهادت دوستان در برابر چشم، از بخش‌های برجسته‌ی این کتاب است.

اگر «وقتی مهتاب گم شد» را به‌عنوان یک روایت از دفاع مقدس بدانیم، می‌توان آن را مصداق اعلای مکتوبی از سفارش رهبر انقلاب در دیدار راهیان نور دانست: «محتوای گزارش بایستی پُر از تبیین، پُر از معرفت، پُر از بیان حقایق، پُر از نقاط برجسته و مثبت دوران دفاع مقدّس و ارزش‌های دفاع مقدّس باشد؛ … البتّه من نمیگویم اغراق کنید… هیچ لزومی ندارد مبالغه کنیم… نخیر، از همین جنس ماها بودند، منتها بهتر از ما راه را شناختند، بهتر از ما زندگی را فهمیدند، اقبال بیشتری داشتند، توسّل بیشتری داشتند، خدای متعال هم به آنها توجّه بیشتری کرد و آنها را از سرچشمه‌ی لطف و فضل خودش سیراب کرد.» ۹۵/۱۲/۱۶

ادامه »

دل دوباره عشق قسمت کرده است

یاد کاوه، یاد همّت کرده است

یاد سرداران بی سر کرده است

یاد بدر و یاد خیبر کرده است

یاد مجنون و شلـمچه کرده است

یاد غوغای حلبچه کرده است

یاد فکّه، یاد مهران کرده است

یاد نجوا‌های چمران کرده است

یاد سربندهای یا زهرا ^{سلام الله علیه} بخیر

یاد آن دل‌های چون دریا بخیر

یاد آن نام آوران بی‌ریا

یاد آن جان بر کفان جبهه‌ها

یاد سنگرهای توأم با صفا

نیمه شبها ذکر حقّ، یاد خدا

یاد سرباز شهید بی‌پلاک

یاد آن تن‌های افتاده به خاک

_{رحمان نوازنی}