عارف حقیقی کیست؟

امام کاظم علیه السلام عارف حقیقی را معرفی فرمودند.

عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ علیه السلام قَالَ:

يَنْبَغِي لِمَنْ عَقَلَ عَنِ اللَّهِ أَنْ لَا يَسْتَبْطِئَهُ فِي رِزْقِهِ وَ لَا يَتَّهِمَهُ فِي قَضَائِهِ.

امام كاظم عليه السلام فرمود:

كسى كه معرفت و آگاهى خود را از خدا مى گيرد نبايد (با دير رسيدن روزى) او را در روزى رسانى كُند شمارد و به قضاى او بدبين باشد.

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 61.

بانوانی که خود را دختران زینب و زهرا سلام الله علیها می‌نامند؛ توجهی به زندگی زاهدانه‌ حضرت صدیقه‌ طاهرهسلام الله علیها داشته باشند و ببینند آیا با این تجمّل‌گرایی که زنان ما دارند، با سیره و سبک زندگی حضرت زهراسلام الله علیها سازگار است؟!

حضرت فاطمه زهراسلام الله علیها بیستم جمادی الثانی سال پنجم بعد از بعثت در مکه مکرمه به دنیا آمد. اکثر مفسران شیعی و عده‌ای از مفسران بزرگ اهل تسنن نظیر فخر رازی، آیه آغازین سوره کوثر را به فاطمه زهرا سلام الله علیها تطبیق نموده‌اند و ایشان را خیر کثیر و باعث بقا و گسترش نسل و ذریه پیامبر اکرم ذکر کرده‌اند.

آنچه در ادامه می‌خوانیم سخنانی از آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی از اساتید اخلاق شهر تهران، درباره شخصیت حضرت زهراسلام الله علیها است که به مناسبت ولادت با سعادت حضرت زهراسلام الله علیها منتشر می‌شود:

حضرت زهراسلام الله علیها مادر امامت

در زیارت‌نامه دخت گرامی نبی اکرم صلی الله علیها جملاتی می‌خوانیم که به‌راستی حیرت‌آور است از جمله این که:

«سَلَلْتَ مِنْها اَنْوارَ الْاَئِمَّڑِ وَ اَرْخَیْتَ دُونَها حِجابَ النُبُوَّڑِ»؛ خدایا تو انوار امامان را از نور اطهر زهراسلام الله علیها منشعب کرده‌ای و او را در پس پرده‌ نبوّت نشانده‌ای.

از امتیازات افتخارآمیز فاطمهسلام الله علیها مادر بودنش برای امامت و امامان است. سایر مادران امامان، مادر جسم آن بزرگواران بوده‌اند نه مادر امامتشان. فاطمه بنت اسد؛ مادر جسم امیرالمؤمنین، نرجس خاتون؛ مادر جسم حضرت ولیّ عصر(عج) بوده است نه مادر امامتشان، امّا حضرت فاطمه‌ صدیقه، مادر امامتشان است.

در زیارت جامعه‌ کبیره خطاب به اهل بیت رسول اکرم صلی الله علیها می‌گوییم:

«خَلَقَکُمُ اللهُ اَنْواراً فَجَعَلَکُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقینَ»؛ خدا شما را انواری آفرید و سپس شما را محیط بر عرش خود قرار داد.

آری همان انوار عرشی مولود نور زهراسلام الله علیها است که:

«سَلَلْتُ مِنْها اَنْوارَ الْاَئِمّر»؛

و خدا آن نور، مادر انوار را در جایگاهی از قرب خود قرار داده که کسی بخواهد او را بشناسد، باید در طیّ مراحل عبودیّت و معرفت به جایی برسد که بتواند از پرده و حجاب نبوّت عبور کند تا در پس پرده‌ نبوّت، آن نور اَزْهَر را در حدّ استعدادش مشاهده نماید.

ادامه »

  امام باقر علیه السلام عملی که از مؤمن سرنمی زند را بیان فرمودند.         

إِنَّ الْمُؤْمِنَ يُبْتَلَى بِكُلِّ بَلِيَّةٍ وَ يَمُوتُ بِكُلِّ مِيتَةٍ إِلَّا أَنَّهُ لَا يَقْتُلُ نَفْسَهُ.

امام باقر عليه السلام فرمود:

مؤمن به هر بلايى گرفتار مى شود و به هر مرگى مى ميرد، امّا خودكشى نمى كند.

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 254.

قبل از ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دانشمندان یهود مردم را به آمدن حضرت بشارت مى‏ دادند و نشانه‏ هاى ایشان را بر اساس آنچه در تورات آمده بود، مى‏ شمردند. اما هنگامى كه پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدند…

استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه صد و یکم سوره بقره پرداخته است.

«وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ» ^{(بقره، 101)}

هنگامى كه (پیامبر اسلام به عنوان) فرستاده‏ اى از سوى خدا براى آنان آمد و با نشانه‏ هایى كه نزد آنان بود مطابقت داشت، جمعى از آنان كه اهل كتاب بودند، كتاب خدا را پشت سر خود افكندند به گونه ‏اى كه گویا اصلاً از آن خبر ندارند.

قبل از ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دانشمندان یهود مردم را به آمدن حضرت بشارت مى‏ دادند و نشانه‏ هاى ایشان را بر اساس آنچه در تورات آمده بود، مى‏ شمردند. اما هنگامى كه پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدند چنان انكارش كردند كه گویا چیزى درباره آن حضرت نمى‏ دانند.

آرى خطر مقام ‏پرستى، همه انسانها خصوصاً دانشمندان را تهدید مى‏ كند. وقتى دانشمندان یهود احساس كردند اگر به حقانیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله اقرار كنند، مقام دنیوى خودشان را از دست مى ‏دهند، نبوت او را انكار كردند.

البته قرآن كه بر اساس عدل و انصاف، تاریخ را بیان مى ‏دارد حقّ نیكان و پاكانِ یهود را محفوظ داشته و مى ‏فرماید اكثر آنان كافر شدند، یعنى گروهى از آنان حق را پذیرفتند، گرچه اندك بودند.

حوزه

ای نمی از عنایتت دریا
قطره‌ای از حکایتت دریا
دست ما خالی و لبت سرشار
واژه‌های روایتت دریا
پشت دیوار تشنگی ماندم
کاسه‌ی لطف آیتت دریا

ما نفس‌های عافیت سوزیم
که به دست تو چشم می‌دوزیم

بی‌تو یاصاحب‌الزمان دردیم
مثل پاییز خسته و زردیم
پیشکش در مسیر آمدنت
دل سرشار غصه آوردیم
بلکه با یک نگاه پر مهرت
به سر راه نور برگردیم

به دل تنگ ما نگاهی کن
عاشقت را به جاده راهی کن

منتظر مانده‌ایم برگردی
شعرها خوانده‌ایم برگردی
در هوای ظهور موعودت
اشک افشانده‌ایم برگردی
هرچه غیر از غم محبت را
از درون رانده‌ایم برگردی

کاش این روزها ظهور کنی
سهم ما جلوه‌ی حضور کنی

دست ما را بگیر آقا جان
جان ندبه… مجیر… آقا جان
ما گرفتار حب دنیاییم
لطف کن بر اسیر آقا جان
من گدایی که سخت محتاجم
تو امیری امیر آقا جان

می‌سزد سهم من دعا بشود
بوسه بر خاک کربلا بشود

کربلا معنی عزای دلت
اشک خون رمز کربلای دلت
زلف پر گرد و خاک حادثه‌ها
وزد از سمت کربلای دلت
تا ز عباس روضه می‌خوانند
می‌کنم یاد ضجه‌های دلت

نظری کن که روسفید شوم
و چه خوشتر اگر شهید شوم

 مصطفی کارگر

کودکان در خانواده‌ها معمولا خوشحال‌ترین اعضایی هستند که بعد از حضور میهمان به خوشحالی‌های کودکانه می‌پردازند. شاید برای شما هم پیش آمده باشد که به دیدن یکی از اقوام خود می‌روید و با حضور شما کودکان رفتارهای هیجانی از خود بروز می‌دهند و به نوعی می‌خواهند نشان دهند که از حضور شما خوشحالند.
 
به ویژه اگر اقوام نزدیک آن ها باشید، این هیجان و موج مثبت از سوی کودکان بیشتر به شما منتقل می شود.
 
صله رحم در قرآن کریم بسیار مورد تاکید قرار گرفته است. خداوند متعال در آیه 22 سوره مبارکه محمد صلی الله علیه و آله  می فرماید:
 
اگر (از این دستورها) روی گردان شوید، جز این انتظار می‌رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟!
 
دستورات قرآن در هر آیه‌ای و هرچه که باشد، اگر کسی از آن ها روی گردان شود باید منتظر فساد در زمین باشد و خداوند انسان مفسد را در این آیه هم رده افرادی قرار می دهد که بدون دلیل شرعی به قطع صله رحم می پردازند. اما برای اطلاع دقیق از معنی این آیه باید به مفسران رجوع کرد.
 
در تفسیر این آیه از کتاب المیزان علامه طباطبایی جلد 18 صفحات 361 و 362 می خوانیم :
 
خطاب در این آیه به همان کسانى است که فرمود: در دلهایشان مرض هست، و از رفتن به جهاد در راه خدا بهانه‏ جویى می‌کردند و به همین جهت خطاب را به ایشان کرد تا توبیخ و سرزنش شدیدتر کند و استفهام در آیه استفهام تقریرى است. مى‏خواهد بفرماید شما این طورید.
 
 و معناى آیه این است که: آیا از شما توقع مى‏رفت که از کتاب خدا و عمل به آنچه در آن است که یکى از آنها جهاد در راه خدا است اعراض نموده و در نتیجه دست به فساد در زمین بزنید و با قتل و غارت و هتک عرض و به علت تکالب بر سر جیفه دنیا قطع رحم کنید؟ مى‏خواهد بفرماید: در صورتى که اعراض کنید توقع همه این انحرافها از شما مى‏رود.
 
اهمیت انسان در صله رحم در آموزه های قرآنی و اسلامی بسیار مورد توجه است اما مهمتر از آن رعایت نکات کلیدی هنگام میهمانی رفتن است.
 
در کتاب رهنمون صفحه 748 از قابوس نامه اینگونه نقل می کند :
 
“چون میهمان کنی، از خوبی و بدیِ خوردنی ها عذر مخواه که این طبع بازاریان باشد. هر ساعت مگوی که فلان چیز بخور، خوب است ! یا چرا نمی خوری؟ یا من نتوانستم سزای تو کنم که این ها سخن کسانی است که یک بار میهمانی کنند.”
همچنین خداوند در سوره احزاب ، آیه 53 یکی دیگر از آداب میهمانی را به مومنان یادآور می شود و از آنان می خواهد به وقت میزبان احترام بگذارند :
 
“ای کسانی که ایمان آورده اید، بدون اذن و اجازه و دعوت برای طعام، وارد خانه ی پیامبر نشوید، و هر گاه دعوت شدید، داخل شوید، و چون غذا خوردید، پخش شوید (و بروید) و برای حرف زدن (وگپ زدن) ننشینید، این کار شما سبب اذیت پیامبر است و از شما خجالت می کشد، ولی خداوند از گفتن حق، حیا نمی کند!”
 
یکی دیگر از آداب میهمانی رفتن چه در آموزه های اسلامی و چه آموزه های ایرانی ، برگزاری مراسم ساده میهمانی است.
 
در کتاب بحار الانوار ، جلد 72 صفحه 451 حدیث چهارم ، روایتی را از امیرالمونین علی (علیه السلام) درباره میهمانی رفتن حضرتش به منزل یکی از صحابه نقل می کنند :
 
مردی حضرت علی علیه السلام را به خانه دعوت کرد.

حضرت فرمود: به سه شرط می آیم. آن مرد پرسید: آن شرایط چیست؟ امام پاسخ داد:
 
یکی این که از بیرون خانه چیزی برایم تهیه نکنی.

دوم آن که آن چه را در خانه داری، پنهان و ذخیره نسازی (هرچه داری بیاوری)

سوم آن که به خانواده ات اجحاف و فشار وارد نیاوری.

مرد گفت: باشد، می پذیرم.

حضرت قبول کرد و مهمانِ خانه ی او شد.
 رعایت آداب میهمانی و توجه به صله رحم یکی از مهمترین وظایف مومنان است و افرادی که پیوندشان را در صله رحم محکم می کنند ، محبوب خداوند متعال هستند.

باشگاه خبرنگاران جوان/گزارش از  پوریا سلیمان زاده

قَالَ الْبَاقِرُ علیه السلام:

صَلَاحُ شَأْنِ النَّاسِ التَّعَايُشُ وَ التَّعَاشُرُ مِلْ‏ءَ مِكْيَالٍ ثُلُثَاهُ فَطَنٌ وَ ثُلُثٌ تَغَافُلٌ.

امام باقر عليه السلام فرمود:

سامان يافتن (درست شدن) كار مردم به اين است كه طورى با هم همزيستى و معاشرت كنند كه مانند پيمانه اى باشند كه دو سومش هوشيارى و يك سومش ناديده گرفتن و چشم پوشى است.

بحار الأنوار، ج‏71، ص: 167