اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

امام صادق علیه السلام از پدر بزرگوارشان امام باقر علیه السلام نقل کردند:

اِنَّ اِبْلیسَ عَدُوُّاللّه ِ رَنَّ اَرْبَعَ رَنّاتٍ: یَوْمَ لُعِنَ، وَ یَوْمَ اُهْبِطَ اِلَى الاَْرْضِ، وَ یَوْمَ بُعِثَ النَّبِىُّ صلی الله علیه و آله وَ یَوْمَ الْغَدیرِ.

شیطان دشمن خدا، چهار بار ناله کرد:

روزى که مورد لعن خدا واقع شد، روزى که به زمین هبوط کرد، روزى که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مبعوث شد و روز عید غدیر. 

قرب الاسناد: ۱۰

هادی اگر تویی ، که کسی گم نمی شود

الإمامُ الهادیُّ علیه السلام ـ لِشیعَتِهِ ـ: اِتَّقُوا اللّه َ و کُونُوا زَینا و لا تَکُونوا شَینا، جُرُّوا إلَینا کُلَّ مَوَدَّةٍ، وَ ادفَعُوا عَنّا کُلَّ قَبِیحٍ .

امام هادی علیه السلام ـ به شیعیان خود ـ فرمود :

از خدا بترسید و مایه آبرو باشید نه مایه بدنامی. محبّت ها را به سوی ما جلب کنید و هرگونه زشتی را از ما دور سازید.

 تحف العقول: 488

*********************

به مناسبت ولادت امام هادی علیه السلام

با نوای حاج حسین سازور

تو‌آسمون شهر مدینه…

به مناسبت ولادت امام هادی علیه السلام

با نوای حاج مهدی سماواتی:

ائمه اند هدایتگر و تو در همه هادی

سیّد اجلّ، علاّمه نِحریر، بهاء الدین، سیّد علی بن سید عبدالکریمِ نیلیِ نجفی که جلالت شأنش بسیار، و مناقبش بی شمار است و تِلمیذِ شیخ شهید و فخر المحقّقین است؛ در کتاب «اَنوارُ المُضیئَه» در ابواب فضایل حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام به مناسبتی این حکایت را از والدش نقل کرده:

در روستای نیله که روستای خودشان باشد، شخصی بوده که تولیّت مسجد آن روستا با او بود. روزی از خانه بیرون نیامد، او را طلبیدند عذر آورد که نمی‌توانم، چون تحقیق کردند، معلوم شد که بدن او به آتش سوخته، به غیر از دو طرف رانهای او تا طرف زانوها که از آسیب سوختن محفوظ مانده، و دیدند درد و اَلَم او را بی قرار کرده است. سبب آن را پرسیدند.

گفت: در خواب دیدم که قیامت برپا شده و مردم در حَرَجِ عظیمند و بسیار به آتش می‌روند و به بهشت کم می‌روند و من از کسانی بودم که به بهشت مرا فرستادند، همین که رو به بهشت می‌رفتم، به پلی رسیدم که عرض و طول آن بزرگ بود، گفتند که این #صراط است.

پس ما از روی آن عبور کردیم و هر چه از آن طیّ می‌کردیم عرضش کم، و طولش بسیار می‌گشت، تا به جایی رسید که مثل تیزیِ شمشیر شد، نگاه کردیم در زیر آن دیدیم که وادی بسیار بزرگی است و در آن آتش سیاهی است، و در آن جمره‌هایی (تکه‌هایی از آتش) مثل قله‌های کوه‌ها، و مردم بعضی نجات می‌یابند و بعضی در آتش می‌افتند و من پیوسته میل می‌کردم از طرفی به طرف دیگر، مثل کسی که بخواهد بیفتد تا خود را رسانیدم به آخر صراط.

به آنجا که رسیدم نتوانستم خودداری کنم که ناگاه در آتش افتادم و فرو رفتم در میان آتش، پس خود را رساندم به کنار وادی و هر چه دست انداختم دستم به جایی بند نشد و آتش مرا پایین می‌کشید به قوّتِ جریانِ خود، و من اِستِغاثه می کردم، و عقل از من پریده بود، پس مُلهَم شدم به آنکه گفتم: #یا_علی_بن_ابیطالب علیه‌السلام. پس نظر افکندم دیدم مردی به کنار وادی ایستاده، در دلم افتاد که او علیّ بن ابیطالب علیه السلام است.

گفتم: ای آقای من! یا امیرالمؤمنین!

فرمود: دست خود را بیاور نزدیک، پس کشیدم دست خود را به جانب آن حضرت، پس گرفت دست مرا و کشید مرا بیرون و افکند مرا بر کنار وادی. پس آتش را از دو طرفِ رانِ من دور کرد به دست شریف خود که من وحشت نموده از خواب جستم و با این حال خود را دیدم که می‌بینید و سالم نمانده بدن من از آتش مگر آن جایی که امام دست کشیدند.

پس مدّت سه ماه مرهم کاری کرد تا سوخته‌ها بهتر شد و بعد از آن کم بود که نقل کند این حکایت را به جهت احدی مگر آنکه تب می‌گرفت او را.

منازل الآخرة

? شهرت عید غدیر در آسمانها بیشتر از زمین …

?راوی میگوید: جمعى خدمت امام رضا علیه السلام بوديم و مجلس پر از جمعیت بود.
?صحبت غدير را مطرح کردند و بعضى از عامّه (اهل سنت) آن را انکار کردند.
✨ امام رضا علیه السلام فرمودند:
?همانا شهرت روز غدير در آسمانها بيشتر از شهرت آن در زمين است.
?همانا برای خدای متعال در فردوس اعلی قصری است كه خشتهای آن از طلا و نقره است. در آن قصر، صد هزار خيمه است از ياقوت سرخ و صد هزار خيمه است از ياقوت سبز. خاک آن از مشک و عنبر است.
?در آن چهار نهر است: يكى از شراب بهشتی، یكى از آب، يكى از شير و يكى از عسل.
?در اطراف آن درختانی از تمام ميوه‏ ها هست.
?بر آن درختان مرغانی هستند كه بدنهایشان از مرواريد و بالهایشان از ياقوت است و به انواع صوتها نغمه سرائى مىكنند.
?چون روز غدير مى‏ شود، تمام اهالی آسمان به آن قصر مى ‏آيند و تسبیح و تقديس و تهليل الهى مى كنند.
?پس آن مرغان به پرواز مى ‏آيند و در آن آب فرو مى ‏روند و بر آن خاک مشك و عنبر میغلطند.
?هنگامی که فرشتگان جمع شدند، آن مرغها پرواز مى‏ كنند و بالهاى خود را بر ايشان مى ‏افشانند و در اين روز نثار (هدایای) حضرت فاطمه زهرا صلوات اللَّه عليها را به یکدیگر هديّه مى‏ دهند.
?پس هنگامی که آخر روز غدیر مى ‏شود، ندا مى ‏رسد به جاهای خود برگرديد كه به احترام حضرت محمّد و حضرت امير المؤمنين عليهما السّلام، شما را تا سال آینده، چنین روزی، از خطا و لغزش ايمن ساختند.
?پس در هرجا كه باشى سعى كن روز غدير نزد حضرت امير المؤمنين (علیه السلام) حاضر شوى زيرا كه خدای متعال برای هر مرد و زن مؤمن و مسلمان، گناهان شصت سال را می¬آمرزد و چندین برابر آنچه در ماه رمضان و شب قدر و شب عید فطر از جهنم آزاد کرده، در عید غدیر آزاد میکند.
?یک درهم كه در اين روز برای برادران شیعه خودت هزینه کنی، معادل هزار درهم است. پس در این روز بر برادران مؤمنت تفضل کن (اعطا کن) و مؤمنین را شاد گردان.
?اگر مردم حقیقت این روز را درک میکردند، ملائکه در هر روز ده مرتبه با آنها مصافحه میکردند (دست میدادند). اگر نمیترسیدم صحبت طولانی شود، از فضیلت این روز و فضیلت کسی که این روز را بشناسد، آنقدر میگفتم که قابل شمارش و حساب نباشد.

? بحارالانوار جلد ۹۴ صفحه ۱۱۸
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

?امیرالمؤمنین عليه السلام:

?أكبَرُ العَيبِ أن تَعيبَ غَيرَكَ بِما هُوَ فيكَ

?بزرگ ترين عيب آن است

    كه بر ديگرى عيبى بگيرى كه در تو نيز هست.

?غررالحکم ؛ 3167

العلماء باقون مابقي الدهر…

?اى كميل!

ثروت اندوزان مرده اند ، هر چند به ظاهر زنده اند ،

اما علماء تا زماني كه دنيا باقي است ، زنده‌اند.

كالبدهاي آنان از بين رفته ،

اما آثارشان در قلب‌ها باقي مانده است.

«يا كميل! مات خزان المال و هم احياء و العلماء باقون مابقي الدهر اعيانهم مفقودة و آثارهم في القلوب موجودة »

?نهج البلاغه،حکمت ۱۴۷

ادامه »

کاری که ما باید انجام دهیم

تا در زمره منتظرین واقعی باشیم

این است که بدانیم مطالبه امام از ما چیست

و دوم اینکه وظیفه ما نسبت به امام چیست؟

متن زیر جلسه پنجاه و نهم از سلسله مباحث مهدویت است که توسط حجت الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی ایراد شده است.

آخرین بحثی در حکمت‌های غیبت بیان شد این بود که اجتماع بشر آماده محقق کردن هدف و رسالت امام عصر نیست. هدف و رسالت امام عصر، استقرار عدالت در سطح جهان است و این یک آمادگی لازم دارد و بشر این آمادگی را ندارد. بشر اکنون دنبال آزمون و خطاست. بشر باید به این نتیجه برسد که برای رسیدن به اهداف عالیه یک نیروی آسمانی لازم است و با اتکا به نیرو‌های بشری این کار امکان پذیر نیست.

در این زمینه توقیعی از امام عصر (عج) هست که امام می‌فرماید:

«لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا یحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ»

یعنی اگر شیعیان ما که خداوند توفیق طاعتشان دهد، در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آن چه از کردار آنان به ما می‌رسد و ما توقع انجام این کار‌ها را از آنان نداریم؛ لذا امام اشاره می‌کنند که حتی متدینین هم آماده نیستند چه برسد به جامعه بشری.

ادامه »

آتش گرفت هرکه مِی از این سَبو کشید
دیوانه شد هر آنکه ننوشید و بو کشید
مدحِ تو را نمی شود آسان سرود و گفت
باید که دست یکسره از آبرو کشید
آئینه ای گرفته خدا در مقابلش
فرمود یا علی و تو را مو به مو کشید
خود را که دید عینِ خودش را ظهور داد
یک یا علی و یکصدوده بار هو کشید
ما را رها نمیکند آن قوسِ اَبروان
باید که تیغِ اَبروی تو بر گلو کشید

ای شاه بیتِ عشق وزیزی مبارکت
بسم اله ای امیر امیری مبارکت

ما باختیم پیش تو دارو ندار باز
ما را نوشته‌اند از اول قُمار باز
دستِ حسن حسین و اباالفضل تیغِ توست
این خانواده اند همه ذوالفقار باز
وقتی که چرخ میزند این تیغ رحم کن
خورشید را که در نرود از مدار باز
پیداست از حرارتِ لا سیف گفتنش
جبریل دیده است کمی تار و مار باز
چشم تو است جامع الاضدادِ اهلبیت
وقت سلام رحمت و وقت شکار باز

تا پیش چشم فاطمه حیدر بلند شد
روحی لک الفدایِ پیمبر بلند شد

نقش تو بود و تیشه ی پیکر تراش ها
یاد تو بود در سَرِ مرمر تراش ها
از در شروع شد و همه ی قلعه را شکست
دستِ تو بود و حیرتِ خیبر تراش ها
حجاج در طواف تو حلاج می شوند
قربانیان خانه ی تو سر تراش ها
مولا تویی به بیعتِ بیعت شکن چکار
مولا تویی به رغم…سه سرور تراش ها
بر چشم ابرویت چقدر خوش نشسته است
انگار داده اند به خنجر  تراش ها

از هرچه دیده ام حرمت آشناتر است
ایوان طلای شاه نجف دلرباتر است

از ابرِ خشک لطفِ تو باران در آوَرَد
چشمت چقدر جان دهد و جان در آوَرَد
تو آمدی به جلوه که پروردگار هم
خود را چنین به قامتِ انسان در آوَرَد
دست تو کافی است به خرمای تازه ای
از بت پرست حضرتِ سلمان در آوَرَد
ما با علی علی همه ی عمر زنده ایم
ما را به رقص ذکرِ علی جان در آوَرَد
عباس مثل کیست که اصلا نیاز نیست
تیغ از غلاف در دل میدان در آوَرَد

رحمت به مادرم که به ما گفت یاعلی
یا مظهرالعجائب و یا مرتضا علی

ما را بهار ساخته ای زَمهَریر نه
ما را بهشت کرده ای اما کویر نه
ما کعبه را بدونِ علی سنگ دیده ایم
این کعبه است قبله،ولی بی امیر نه
روزِ تولد و همه ی عیدهایمان
شاید زِ یادمان رَوَد اما غدیر نه
وقتی گدا رسید و به این خانه حلقه زد
برگشت از سرایِ تو اما فقیر نه
از آب هم مضایقه کردند در منا‌
سیراب دیو و دَد همه…طفلِ صغیر نه

این خانواده بیش و کمش فرق میکند
*اصلا حسین جنس غمش فرق می کند*

حسن لطفی