ادامه »

مروری بر روایات نشان می دهد میان امام مهدی(عج) با حضرت سیدالشهداء علیه السلام در هدف، آرمان، کیفیت قیام و … شباهت هایی وجود دارد که دانستن آنها می تواند به ما در تشخیص حق از باطل کمک کند.  
 

اگرچه عاشورای حسینی به ظاهر با شهادت امام حسین ^{علیه السلام} و یاران شان به پایان رسید اما اهداف این قیام در کربلای سال 61 هجری محصور نشد بلکه در طول قرن ها بیداری ها و نهضت های ظلم ستیزانه را راهبری کرده و می کند.

بنابر تصریح روایات این اهداف با ظهور و در دولت کریمه امام مهدی(عج) تحقق تام و تمام می یابد.

باید توجه داشت امام حسین علیه السلام با هدف زنده ساختن احکام قرآن و سنّت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و از بین بردن بدعت هایی که در نتیجه حاکمیت بنی امیّه در دین ایجاد شده بود، قیام کردند و در طول مسیر مدینه تا کربلا ضمن اشاره به انگیزه قیام شان فرمودند: «من به منظور ایجاد اصلاح در امّت جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله قیام کرده ام، می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و به همان سیره و شیوه مرسوم جدّم پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و پدرم علی بن ابی طالب علیه السلام عمل می کنم.(1)

ادامه »

امام زمان(عج) در فرازی از زیارت ناحیه مقدسه می فرمایند: «سلام بر عباس فرزند امیرمومنان که جان خویش را در راه برادرش داد از دیروزش برای فردایش توشه برگرفت، در راه برادر جانبازی کرد و خود را فدایش کرد، از او حفاظت و خود را سپر بلایش کرد، …».  
 
امام مهدی(عج) به عموی شان حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام محبت و عُلقه ای خاص دارند و این عُلقه را در مواضع مختلف بیان کرده اند چنان که نقل است از ایشان که هر جا روضه عمو جان شان حضرت عباس علیه السلام برپا باشد، حضرت حجت(عج) نیز حضور خواهند یافت.

گوشه ای از بیانات امام مهدی(عج) درباره قمر منیر بنی هاشم علیه السلام و نیز دلایل دلبستگی ایشان به باب الحوائج حضرت عباس علیه السلام را مرور کرده ایم:

امام زمان حضرت مهدی(عج) خطاب به ابومنصور بن عبدالمنعم بن نعمان بغدادی، زیارتنامه ای را برای شهیدان کربلا نوشتند که به «زیارت ناحیه مقدسه» ویژه زیارت شهیدان کربلا مشهور است.

در فرازی از این زیارت نامه درباره حضرت عباس علیه السلام چنین آمده است:

«السلام علی العباس بن امیرالمومنین المواسی أخاه بِنَفسِهِ، الا’خذ لِغَدِهِ مِن أمسهِ الفادی له، الواقی. السّاعی الیه بمائه، المَقطُوعة یداه، لَعَنَ الله قاتلیه یزیدبن وقاد و حکیم بن الطفیل الطائی»_{(مصباح الزائر شیخ مفید، ص148*اقبال الأعمال سیدبن طاووس، ص47*بحارالانوار، ج45، ص64 و ج101 ص269).}

«سلام بر عباس فرزند امیرمومنان که جان خویش را در راه برادرش داد از دیروزش برای فردایش توشه برگرفت، در راه برادر جانبازی کرد و خود را فدایش کرد، از او حفاظت و خود را سپر بلایش کرد، برای او آب آورد، دست هایش قطع شد. خداوند قاتلانش یزیدبن وقاد و حکیم بن طفیل طائی را لعنت کند.»

دلائل دلبستگی امام مهدی(عج) به حضرت عباس سلام‌الله‌ علیه

1- معرفت و بصیرت حضرت عباس؛ امام صادق علیه‌السلام در باره این خصوصیت حضرت عباس علیه السلام فرموده‌اند: «عموی ما عباس علیه السلام بصیرتی دقیق و ایمانی محکم داشت و در کنار حضرت ابی عبدالله علیه السلام با دشمنان خدا نبرد کرد و امتحان خوبی پس داد و به مقام شهادت نایل گشت.»

ادامه »

حاج منصور ارضی:

مناجات با امام زمان (عج)

گلچین عزاداری سال های گذشته با نوای مداحان مشهور

خداوند در آیه 14 سوره مبارکه عنکبوت می فرماید:

«وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ»(1)

«و به راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم. پس در میان آنان هزار سال، به استثنای پنجاه سال درنگ کرد (ولی جز اندکی از مردم به سخن او گوش ندادند) پس طوفان (قهر خداوند) آنان را در حالی که ستمگر بودند فرا گرفت».

نکته ها:

1.قرآن، با بیان عمر طولانی انسان های گذشته، آن را امری ممکن و شدنی خوانده است.(ألفَ سَنَة).

2.تنها پیامبری که مدت رسالت اش در قرآن بیان شده، حضرت نوح علیه السلام است. البته نهصد و پنجاه سال مدت رسالت آن حضرت تا زمان طوفان است، اما مدت پیامبری ایشان پس از طوفان و سال های عمرش بیان نشده است.

3.عمر طولانی دادن به بشر، برای خداوند محال نیست؛ همان گونه که او حضرت مهدی(عج) را قرن ها زنده نگاه داشته تا حکومت عدل جهانی را برپا کند. گرچه جسم تمام مردم پس از کهولت سن، فرسوده می شود، ولی آن حضرت(عج) به گفته بزرگان دین، همچنان در چهره، انسان چهل ساله ثابت است و این جای تعجب نیست.

در صورت همه ما، موی ابرو و مژه ده ها سال ثابت است، در صورتی که موی سر و صورت همواره در حال تغییر و تحول است، با آنکه آب و غذا و هوا و محل هر دو مو، یکی است. آری! خداوند می تواند انسانی را ثابت و دیگران را متغیر قرار دهد.

ادامه »

این استغفاری است که حضرت در هر سحر، بعد از نماز صبح آن را می‌خواندند و شامل 70 بند میباشد.

ادامه »

امام حسین علیه السلام:

مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِیَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما یَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما یَحذَرُ.

آن که در کاری که نافرمانی خداست بکوشد امیدش را از دست می‌دهد و نگرانی‌ها به او رو می‌آورد.

امام على علیه السلام:

 اَما اِنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ الْحَقِّ وَ الْباطِلِ اِلاّ اَرْبَعُ اَصابِـعَ - فَسُئِلَ عَنْ مَعْنى قَولِهِ هذا، فَجَمَعَ اَصابِعَهُ وَ وَضَعَها بَیْنَ اُذُنِهِ وَ عَیْنِهِ - ثُمَّ قالَ: اَ لْباطِلُ اَنْ تَقولَ: سَمِعْتُ وَ الْحَقُّ اَنْ تَقولَ: رَأَیْتُ.

هان! میان حق و باطل جز چهار انگشت فاصله نیست. از آن حضرت درباره معناى این فرمایش سؤال شد. امام انگشتان خود را به هم چسباند و آن‌ها را میان گوش و چشم خود گذاشت و آن گاه فرمودند:

باطل این است که بگویى: شنیدم

و حق آن است که بگویى: دیدم.

_{نهج البلاغه (صبحی صالح) ص. ۱۹۸}