امام صادق عليه السلام :

من افطر يوما من شهر رمضان خرج روح الايمان منه

هر كس يك روز ماه رمضان را (بدون عذر) بخورد،روح ايمان از او جدا مى شود

من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 118 ، ح 1892

انسان تا می تواند در این ماه باید به عبادت بپردازد و وجودش را به نور عبادت روشن کند.
ماه میهمانی خداوند متعال فرا می رسد و در این ماه مبارک همه مؤمنین تلاش دارند که برای دنیا و آخرت خود توشه ای مناسب بردارند.

یکی از سوال های متداول در ماه رمضان چگونگی بهره مند شدن از این ماه است.

پایگاه خبری مرجعیت شیعه در گفتگو با حضرت آیت الله شبیری زنجانی به چگونگی بهره مند شدن بهتر از این ماه، پرداخته است.

ایشان، در کنار قرآن و یادگیری احکام شرعی، از صله رحم و کمک به فقرا به عنوان دو عبادت مورد توجه شارع مقدس در ماه مبارک رمضان نام بردند.

این گفتگو را در ذیل بخوانید:

سؤال: به نظر حضرت عالی چگونه می توانیم از فرصت ماه مبارک رمضان استفاده کنیم؟

همانگونه که از قرآن و روایات ما برمی آید این ماه از افضل ماه ها است و انسان باید تلاش کند تا از این فرصت به بهترین نحو استفاده کند. عبادت در این ماه برابر با چندین سال عبادت در ماه های دیگر است چنانکه نقل شده قرائت هر آیه قرآن ثواب ختم قرآن را دارد. انسان تا می تواند در این ماه باید به عبادت بپردازد و وجودش را به نور عبادت روشن کند.

ادامه »

اولی الامر به ائمه اطهار علیه السلام و جانشینان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) تفسیر شده است و در زمان غیببت امام زمان(عج) به ولی فقیه جامع الشرایط اطلاق می‌شود.

حجت الاسلام و المسلمین محمد محمدی ری‌شهری، تولیت آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام، در برنامه «انس با قرآن» شبکه پنج صدا و سیما، به برخی از فرازهای کاربردی جزء پنجم قرآن کریم اشاره کرد و گفت: در بخش دوم سوره نساء، مسائل اجتماعی، سیاسی، اخلاقی و اعتقادی مختلفی همچون خانواده، تجارت، نیکی به نزدیکان، بخل، انفاق،‌ نماز خوف، تحریف کتب آسمانی، امانتداری، جهاد و توطئه منافقان علیه جامعه اسلامی مطرح شده است.

وی آیه اولی الامر را دستورالعملی سیاسی برای مسلمانان خواند و اظهار داشت: اولی الامر به ائمه اطهار علیه السلام و جانشینان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) تفسیر شده است و در زمان غیببت امام زمان(عج) به ولی فقیه جامع الشرایط اطلاق می‌شود.

تولیت آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام ابراز داشت: برای حفظ وحدت در جامعه اسلامی طبق آیات و روایات، اطاعت از رهبر معظم انقلاب همردیف اطاعت از خدا و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) است چنان که در آیه 59 سوره نساء، طبق آیه «أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ »(النساء/59)«اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الأمر منکم» به این آیه اشاره شده است.

ادامه »

 یکی از مفاهیم زشتی که دیده می شود این است که انسان دو دوره زندگی داشته است، دوره ای قبل از مدرنیته و تجدد و دوره ای پس از آن است؛ این افراد می گویند انسان ها قبل از دوران مدرنیته به دنبال تکلیف و دانستن خوب و بد بوده و پس از آن تغییر رویه داده و حقوق گرا شدند.
  آیت الله محمدتقی مصباح یزدی رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در سلسله دروس اخلاق ماه مبارک رمضان با موضوع شرح دعای 45 صحیفه سجادیه با عنوان دعای وداع رمضان که در دفتر رهبر معظم انقلاب در قم برگزار شد، گفت:

تعبیرات در دعاها بر اساس فهم انسان ها است.

وی افزود: بسیاری از تعبیرات استفاده شده در دعاها و قرآن برای تسهیل در فهم انسان ها است، در این مسیر گاهی از الفاظ متشابه استفاده می شود که آن ها را باید به وسیله محکمات و قرائت عقلی تفسیر کرد؛ به عنوان مثال در قرآن بیان شده است که خداوند و ملائکه آمدند این تعبیر به معنای آمدن جسمی نیست بلکه به معنای ظهور است.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این که خداوند در برابر نعمت های خود مزد نمی خواهد، اظهار داشت:

در ابتدای دعای 45 صحیفه آمده است که خداوند رغبتی برای مزد و جزا ندارد و هرچه به هرکس ببخشد پشیمان نمی شود.

وی ادامه داد: در برخی از موارد انسان از بخشش خود پشیمان می شود، این پشیمانی گاهی به این دلیل است که خود انسان به آن چیز بخشیده شده احتیاج دارد که این معنا برای خداوند متعال محال است، گاهی نیز انسان برای کار خیر دیگری چیزی را می بخشد سپس خلاف آن ثابت می شود اما خداوند همه را شناخته و بر اساس حکمت عطا می کند.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری با بیان این که اگر همه کارها بر اساس حکمت باشد دیگر پشیمانی پدید نمی آید، ابراز داشت: کارهای خداوند بر اساس حکمت است، خداوند انسان را خلق کرده و به او دستوراتی داده است که اگر کار خوبی انجام دهد خداوند مزد و پاداش می دهد اما این پاداش در حد کار انسان نبوده و بسیار بیشتر از آن است.

ادامه »

تقرب را باید چشید،

          باید مزه کرد

          و فرصت ماه مبارک رمضان،

فرصتی برای تقرب است.

زندگی متقربانه یک زندگی دیگری است. انسان بعد از اینکه مقرب شد یک‌طور دیگری زندگی می‌کند و زندگی متفاوتی خواهد داشت.

تقرب یک فضای مخصوص و یک حسّ ویژه ایجاد می‌کند، بالاخره انسانی که مقرب است با کسی که مقرب نیست فرق می‌کند! شما که نزدیک قبور مطهر ائمۀ هدی(علیهم السلام) می‌شوی، حسّت فرق می‌کند؛ حالا اگر نزدیک خدا بشوی چه می‌شود؟!

حجت الاسلام پناهیان در آخرین جلسه هفتگی سخنرانی خود در هیئت شهدای گمنام قبل از ماه مبارک رمضان، به موضوع «آمادگی برای ماه مبارک رمضان» پرداخت. در ادامه فرازهایی از این سخنرانی را می‌خوانید:

اگر از فرصت ماه مبارک رمضان استفاده نکنیم، شاید نام ما جزء متکبرین نوشته شود

• در میان ماه‌های سال، فرصتی که در این فرصت بیش از هر زمان دیگری می‌توانیم به خدا نزدیک بشویم، ماه مبارک رمضان است. اگر از این فرصت استفاده نکنیم خدا حق دارد در اوقات دیگر هم ما را از مقرب‌ شدن محروم کند. اگر از فرصت ماه مبارک رمضان خوب استفاده نکنیم شاید نام ما جزء متکبرین و مستکبرین نوشته شود؛ کمااینکه فرمود:

«إِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی‏ سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرین»^{(غافر/60)}

ادامه »

حضرت امام خامنه ای (حفظه الله) که از سال ۴۳ درس های تفسیر قرآنش را در مشهد شروع کرده بود، یکی از توصیه های همیشگی اش به مردم توجه به قرآن و تلاوت آن بود.

به گزارش جهان، اواخر دهه ی چهل که هنوز نوار کاست رایج نبود، آیت الله خامنه ای به زحمت رادیویی تهیه می کرد تا از رادیو صوت العرب قرائت های مصطفی اسماعیل را بشنود. آن سال ها به خاطر سختگیری ها و تلاش گسترده ی رژیم شاه برای رواج فساد در جامعه، در بین مردم توجه چندانی به قرآن وجود نداشت و فعالیت های قرآنی بسیار کمرنگ بود:

«گاهی کسانی پیدا می شدند و یک کارهای قرآنی می کردند؛ اما خیلی در سطح پایین بود. یادم است که همین آقای شیخ ابوالعینین به مشهد آمد، من تازه از زندان آزاد شده بودم. ایشان در ایوان مقصوره ی مسجد گوهرشاد قرآن تلاوت می کرد. شاید صد نفر آدم نشسته بودند و همین طور مجلس را تماشا می کردند و نمی فهمیدند که قرآن چیست؛ چون رهگذر بودند و دیده بودند که این جا مجلسی است، همان جا هم نشسته بودند.»[1]

ادامه »

از جمله معارف الهی و تعالیم اسلامی دعا می باشد که در عرف عارفان به آن تضرع و انابه و در فارسی به آن «راز و نیاز و توبه» گفته می شود که در اسلام از مهم ترین امور به شمار می رود، و از سیرت انبیای و اوصیا و اولیاء بر شمرده شده است، برای اهل عرفان لذیذترین لذت ها به شمار می آید، چرا که: سخن گفتن دل داده است با دل دار، هم چنان که قرآن و قرائت آن، سخن گفتن معشوق است با دل داده اش. پس دعا قرآنی است که فرا فرستاده می شود در مقابل قرآن که کتابی است فرو فرستاده شده. امام حسین علیه السلام در دعای عرفه فرموده است:

«یا مَن اذاق احبائه حلاوة المؤانسة؛^[1]

ای آن که شیرینی همدمی را به دوست دارانش چشانده است.»

و امام سجاد علیه السلام در مناجات محبین، صحیفه (ثانویه) فرموده است:

«الهی! من ذا الذی ذاق حلاوة محبتک فرام منک بدلا؛^[2]

الهی کیست که شیرینی دوستی تو را چشیده باشد و تو را با کس دیگری عوض کرده باشد؟»

ادامه »

امام خامنه ای (حفظه الله):

هرکدام از شما ها یک نسخه ی قرآن در جیب بغلتان داشنه باشید.

اگر در جایی منتظر کاری می ایستید و فراغتی پیدا می کنید،

یک دقیقه،

دو دقیقه،

پنج دقیقه،

نیم ساعت ، قرآن را باز کنید و به تلاوت آن مشغول شوید تا با این کتاب انس پیدا کنید.

_{افسران جنگ نرم}

«لیس منّی من استخفّ بالصّلوة»

رهبرمعظم انقلاب (حفظه الله):

     از ما خواسته شده که در حال نماز دلمان را ببریم به پیشگاه پروردگار؛

از دلمان حرف بزنیم،

با دلمان حرف بزنیم؛ اینها مهم است.

این را در وضع ترویج نماز، در نمازی که خود ما میخوانیم،

نمازی که به دیگران تعلیم میدهیم، این نکته‌ی روح نماز را باید توجه کنیم….

     اهمیت نماز که واقعاً برای ما توصیفش هم شاید ممکن نباشد. امام صادق (علیه‌السّلام) در بیمارىِ رحلت به وصىّ‌شان می فرمایند که:

«لیس منّی من استخفّ بالصّلوة»؛

از ما نیست کسی که نماز را سبک بشمارد. 

استخفاف یعنی سبک شمردن، کم‌اهمیت شمردن. _{^{۱۳۸۷/۰۸/۲۹}}‌

منبع:_{پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی)}

به گزارش بخش خبر سایت دفتر امور تربیت اخلاقی ، آیت الله ضیاءآبادی از علمای اخلاق تهران در یکی از جلسات اخلاقی هفتگی خود در مسجد علی بن الحسین علیه السلام به ایراد سخن پرداخت و گفت:

بنده ای که خدا محبوبش است در برابر مادیات دنیا کور می شود چنین فردی چشم دلش باز است و باطن دنیا را می بیند.

این استاد مبرز اخلاق با بیان اینکه محب حقیقی خداوند امور دنیا را به هیچ می انگارد، خاطرنشان کرد:

انبیا مانند سایر مردم دارای غرایز و نیازهایی هستند اما چون خود را از عالم ملکوت می دانند دل به این دنیا نمی بندند.

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته ام از بدنم

ادامه »

دعا، چشمه سار عشق و عبودیت و ریسمانی است که بنده را به خدا متصل می کند و سایه ساری از محبت را در قلب آدمی برپا می نماید. دعا، اندیشیدن در حکمت آفرینش و آموختن رازهای خلقت است. با دعا رحمت الهی به سوی بندگان چون آبشاری از نور سرازیر می شود و روح و جسم او را در بر می گیرد.

گفت وگویی با حجة الاسلام والمسلمین حسن عرفان در خصوص فلسفه دعا، مفهوم و آثار تجربی آن انجام شده است که متن آن تقدیم می گردد:

* اهمیت دعا

«موریس مترلینگ» از نوابغ غرب می باشد. در مورد هوش زیاد وی گفته اند: وقتی او را به کلاس اول فرستادند، سؤال هایی از معلم پرسیده است که از سخت ترین سؤالات فلسفه غرب می باشد؛ مثلاً از معلم می پرسد: وقتی برف آب می شود سفیدی آن کجا می رود؟ این از دقیق ترین سؤالات فلسفه می باشد و یا می پرسد: وقتی که ما شمع را خاموش می کنیم، شعله شمع کجا می رود؟

موریس مترلینگ شبهه ای درباره نیایش مطرح می کند و می گوید: دعا و نیایش (خواستن از خداوند)، در واقع فضولی کردن در کار خداوند حکیم می باشد. خداوندی که حکیم است نیازهای بندگان را می شناسد و بر اساس نیازها، حاجت های آن ها را ادا می کند. گفتنی است، این شبهه کاملاً و صددرصد برخلاف معارف اسلامی می باشد. در معارف اسلامی و در قرآن کریم آمده است: «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا »؛ فرقان/77 ای پیامبر، بگو اگر دعای شما نباشد، پروردگار من به شما اعتنایی نمی کند.

* فلسفه دعا

فلسفه دعا باید روشن شود تا جواب شبهه موریس مترلینگ و بعضی از عارف نماهایی که نظر موریس مترلینگ را تأیید کرده اند، داده شود.

ادامه »