ريا

     ريا زاويه اى از شرک و نفاق است . رياکار اگر بداند که مردم از برنامه اش آگاه شده و او را مدح مى کنند ، به اجراى عمل برمى خيزد ، و گرنه زحمت انجام هيچ عبادتى را به خود نمى دهد . با اين حساب ، مسئله اجراى نماز به وسيله رياکار بسته به توجه مردم است ، اگر بداند مردم از نمازش آگاه مى شوند مى خواند ، و گرنه از قيام به اين عبادت بزرگ خوددارى مى کند .

     ريا در حقيقت شعبه اى از شرک و بت پرستى است . خداوند بزرگ در سوره ماعون به نمازخوانان رياکار حمله کرده و نماز آنان را به هيچ انگاشته است .

     روايات باب ريا نيز زياد و فوق العاده است ، پويندگان مى توانند به کتابهاى بحارالانوار ، محجّه البيضاء ، وسائل الشيعه ، کافى ، تحف العقول ، خصال و جامع السعادات مراجعه کنند .

     ريا باطل کننده عمل است و عملِ با ريا در روز قيامت اجر و مزدى ندارد .

     در شرح مصباح ملا عبدالرزاق گيلانى در باب ريا داستان مختصر ولى جالبى بدين مضمون نقل شده است :

* غريبى شبى در مسجدى نزول کرد ، سگى پش از او در گوشه مسجد خفته بود . چون ساعتى از شب گذشت سگ بر خود بجنبيد ، آن غريب پنداشت که شخصى از اهل محله است . به اميد آنکه بامداد اهل آن محله را از حال خود خبر کند و او را در ميان ايشان قبولى و شهرتى باشد بىوضو به نماز ايستاد و تا صبح دست و پا مى زد و نماز بىوضو به جهت ريا مى کرد . چون هوا روشن شد سگ گوشها جنبانيد و از مسجد بيرون رفت . مريد همه شب را به طاعت مشغول بود ، چون بامداد شد بينى پر خاک و دامن و ريش پر باد ، به نظر شيخ آمد تا شيخ اصحاب را خبر دهد. شيخ آن کدورت بى صفا را مشاهده کرد ، گفت :

     امشب به کدام کوره مبتلا شده اى که تو را از جهود خيبر بتر مى بينم ؟!

سیمای نماز/ استاد حسین انصاریان