وقتی امیرالمومنین علیه السلام با معاویه درگیر است، انسان اگر در صف امیرالمومنین علیه السلام نباشد، جرم است. هر کار دیگری بکند حتی اگر قرآن بخواند جرم است.

چطور شد که حاکمیت در جامعه اسلامی بدست ارباب نفاق افتاد.

آیا این کار بیرون از اراده ی مردم اتفاق افتاد یا نه؟

آیا با همکاری و هم یاری مردم اتفاق افتاد یا در اثر بی تفاوتی مردم؟که بی تفاوتی در این امر هم بزرگترین جرم است. این کافی نیست که کسی بگوید: من با معاویه و امیرالمومنین علیه السلام کاری ندارم؟

وقتی امیرالمومنین علیه السلام با معاویه درگیر است، انسان اگر در صف امیرالمومنین علیه السلام نباشد، جرم است. هر کار دیگری بکند حتی اگر قرآن بخواند جرم است.

ابوموسی اشعری از جمله کسانی است که قصد ترور رسول الله صلی اله علیه و آله را در عقبه و گردنه داشتند. به جنگ صفین نیامد و مشغول قرآن خواندن شد. مرحوم محدث قمی در کتاب «سفینه البحار» نقل می کنند:

«ابوموسی اشعری وضو می گرفت، حضرت علی علیه السلام به او گفتند: چرا اینطور وضو می گیری و اسراف می کنی؟

ابوموسی برگشت، گفت: شما اینطور خون مردم را می ریزید اسراف نیست؛ من آب وضو می ریزم، اسراف است؟!

حضرت علیه السلام فرمودند: چرا در جنگ شرکت نکردی؟

گفت: زمانی که می خواستم بیایم، ندایی شنیدم که گفت: هر دو طرف اهل جهنم هستند.

حضرت علیه السلام فرمودند: می دانی چه کسی آن ندا را داد؟

گفت: نه.

حضرت علیه السلام فرمودند: ابلیس بود.»

این ها اگر چه قیافه مقدس هم به خوشان بگیرند مویّد ابلیس هستند. اگر کسی در موقعی که امیرالمومنین علیه السلام با معاویه درگیر است قرآن بخواند، این قرآن خواندن او هم ممکن است از هر گناهی بدتر باشد.

قرآن خواندن توجیه تنها گذاشتن حضرت علیه السلام است. این کار خود را مقدس نشان دادن و تخطئه کردن حضرت امیر علیه السلام است. لذا وقتی ماجرای حکمیت اتفاق افتاد خوارج، ابوموسی اشعری را انتخاب کردند.

گفتند: این آدم صالح است، نه مالک اشتر و نه ابن عباس.

انجام گناه هیچ توجیهی ندارد. بقول بزرگواری که می فرمود:

غیر از معصوم علیه السلام هیچ کس در آستان خدا ارزش ندارد؛ چون گناه کرده است. کسی که گناه کند ولو یکبار، ارزش وجودی ندارد. انسان نباید گناه بکند، گناه آدم را از اعتبار ساقط می کند.

عبادت، تسلیم بودن به ولایت الهی است. این مهمترین امتحانی است که خداوند از هر فرد و از هر جامعه ای می گیرد. این سخن روح خطبه ی قاصعه امیرالمومنین علیه السلام است که از طولانی ترین خطبه های حضرت است.

حضرت علیه السلام همین هشدار را در آن خطبه می دهند و در ذیل خطبه، خودشان را معرفی و به مقام و موقعیت خودشان اشاره می کنند. در صدر خطبه هم مردم را توجه می دهند که مردم خدای متعال شما را با من امتحان می کند.

پژوهه تبلیغ - حجه الاسلام و المسلمین میرباقری