«بَقيّةُ اللّهِ خَيرٌ لَكُمْ اِنْ كُنتُم مُؤمِنينَ وَما اَنا عَلَيكُمْ بِحَفيظ»;^{( 1)}

« ذخيره خدا براى شما بهتر است اگر مؤمن باشيد و من نگهبان شما نيستم».

تفسير آيه

اين آيه در ادامه آياتى است كه درباره گفتوگوى شعيب(عليه السلام) با قومش در رابطه با چگونگى معامله و مسائل مادى است. در پايان به آنان گوشزد مى كند كه ثروت فراوانى كه از راه نادرست به دست آيد، مفيد نبوده و هنگام نياز، به كار نمى آيد; بلكه مال حلال براى شما بهتر است. اين در صورتى است كه ايمان داشته باشيد; زيرا اين مال باقى بوده و بركات الهى را براى شما به همراه خواهد داشت. درك اين واقعيت و كسب بركات، وقتى است كه شما به خداوند ايمان داشته باشيد.

تأويل آيه

در روايات متعدد مصداق كامل و تمام «بقية اللّه» حضرت مهدى(عليه السلام)معرفى شده و اين لفظ به آن جناب تأويل گشته است.

صدوق(ره) در روايتى از امام باقر(عليه السلام) نقل مى كند:

«اَلقائُمُ مِنّا منصُورٌ بِالرُّعبِ، مؤيَّدٌ بِالنَّصرِ، تُطوى لَهُ الاَرضُ وَتَظهَرُ لَهُ الكُنُوزُ يَبْلُغُ سُلطانُهُ المَشرِقَ والمَغرِبَ وَيُظهِرُاللّهُ عَزَّوَجَلَّ بِه دينَهُ عَلى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوكَرِهَ المُشرِكُونَ، فَلا يَبقى فِى الاَرضِ خرابٌ اِلا قَدْ عُمِرَ، وَيَنزِلُ روحُ اللّهِ عِيسَى بنُ مَريَم(عليها السلام)فَيُصَلّى خلفَهُ. قالَ قُلتُ: يَابنَ رَسُولِ اللّه مَتى يَخرُجُ قائِمُكُمْ، قالَ: اِذا تَشَبَهَ الرِّجالُ بِالنِساءِ وَالنِساءُ بالرّجالِ، وَأكتَفى الرِجالُ بِالرّجالِ والنِساءُ بِالنِّساءِ وَرَكِبَ ذَواتُ الفُرُوجِ السُّروجَ وَقُبِلَتْ شَهاداتُ الزُورِ وَرُدَّتْ شَهاداتُ العُدُولِ واستَخَفَّ الناسُ بِالدِّماءِ وارتِكابِ الزِنا وَأكلِ الرِّبا واتُّقِىَ الاَشرارُ مَخافَةَ اَلسِنَتِهِم وَخُروجَ السُفِيانى مِنَ الشامِ واليَمانِى مِنَ اليَمنِ وخَسف البِيداء وَقَتلَ غُلام مِن آلِ مُحَمد بينَ الرُّكنِ والمَقامِ اِسمُهُ مُحمدُ بن الحَسَنِ النَفسُ الزَكِيّةُ وجائَتْ صَيحَةٌ مِنَ السَّماءِ بِانَّ الحَقَّ فِيهِ وَفِى شِيعَتِه، فَعِندَ ذلِكَ خُرُوجُ قائِمِنا. فَاِذا خَرَجَ أسنَدَ ظَهرَهُ اِلَى الكَعبَةِ وَاجتَمَعَ اِلَيه ثَلاثُمِأة وَثُلاثَةَ عَشَرَ رَجُلا وَاولُ ما يَنطِقُ بِهِ هَذِه الايَةِ «بَقية اللّه خَيرٌ لَكُمْ اِنْ كُنْتُم مُؤمِنينَ» ثُمَّ يَقُولُ: انَا بَقيَّةُ اللّهِ فِى اَرضِه وَخَليفَتُه وَحُجَّتُه عَلَيكُمْ فَلا يسلمُ عَلَيهِ مُسلِمٌ اِلا قال: اَلسَلامُ عَلَيكَ يا بَقيَّة اللّه فِى أرضِه…»;( 2)

قائم ما يارى شده به رعب و ترس است (ترس از او در دل دشمنان قرار مى گيرد) و به نصرت و پيروزى مدد گرفته. زمين براى او درنورديده شود و گنج ها براى او ظاهر مى شود و سلطنت و حكومتش شرق و غرب عالم را فرا گيرد و خداى متعال به واسطه او دينش را بر همه اديان چيره گرداند; گرچه مشركان را ناخوش آيد و در زمين ويرانه اى نماند، جز آنكه آباد گردد و روح اللّه عيسى بن مريم فرود آيد و پشت سر او نماز گزارد. راوى گويد:

گفتم: اى پسر رسول خدا! قائم شما كى خروج مى كند؟

فرمود: آن گاه كه مردان خود را شبيه به زنان كنند و زنان، خود را مشابه مردان نمايند و مردان به مردان بسنده كنند و زنان به زنان، و زنان بر زين ها سوار شوند و شهادت هاى دروغ پذيرفته شود و شهادت هاى عادلان مردود گردد و مردم خون ريزى و ارتكاب زنا و رباخوارى را سبك شمارند و از اشرار به خاطر زبان شان پرهيز شود و سفيانى از شام خروج كند و يمانى از يمن، و در بيداء خسفى واقع شود و جوانى از آل محمد(صلى الله عليه وآله) ـ كه نامش محمد بن حسن، نفس زكيه است ـ بين ركن و مقام كشته شود و صيحه اى از آسمان بيايد و بگويد: حق با او و شيعيان او است. در اين هنگام است كه قائم ما خروج مى كند و چون ظهور كند به خانه كعبه تكيه زند و 313 مرد به دور او اجتماع كنند و نخستين سخن او اين آيه از قرآن است:

بَقيَةُ اللّه خَيرٌ لَكُم اِنْ كُنتُم مُؤمِنين.

...

سپس مى گويد:

«منم بقية اللّه در زمين و منم خليفه خداوند و حجت او بر شما»

و هر درود فرستنده اى، به او چنين سلام گويد:

«السلامُ عليكَ يا بَقيةَ اللّه فِى أرضِه».

امام باقر(عليه السلام) ضمن بيان برخى از ويژگى هاى دوران ظهور و بعضى از علايم ظهور، به محل قيام حضرت مهدى(عليه السلام) (مكه) اشاره دارد و چگونگى سلام دادن اصحاب و مردم را به آن حضرت بازگو مى كند. در اين زمان خود امام مهدى(عليه السلام)ابتدا به معرفى جايگاه خويش مى پردازد. كلينى(ره) در روايتى نقل مى كند:

«عمر بن زاهر عن ابى عبداللّه(عليه السلام)قالَ: سَألَهُ رَجُلٌ عَنْ القائِمِ يُسلَمْ عَلَيهِ بِاِمْرَةِ المؤمِنينَ قال: لا ذاكَ اِسمٌ سَمَّىَ اللّهُ بِه اَميرَالمُؤمِنينَ(عليه السلام) لَمْ يُسَمُّ به اَحَدٌ قَبْلَهُ وَلايَتَسَمّى بِهِ بَعدَهُ اِلاّ كافِرٌ. قُلتُ: جُعِلْتُ فِداكَ كَيْفَ يُسْلَمُ عَلَيه، قالَ: يَقُولُونَ: السَلامُ علَيكَ يا بَقِيَةَ اللّهِ. ثُمَّ قَرَأ: «بَقيَةُ اللّهِ خَيرٌ لَكُم اِن كُنتُم مُؤمِنينَ»;(3)

شخصى از امام صادق(عليه السلام)پرسيد: آيا به قائم به (لفظ) اميرالمؤمنين سلام گفته مى شود؟ حضرت فرمود: نه اين اسمى است كه خدا به اين اسم امام على(عليه السلام) را ناميده است. كسى قبل از او به اين ناميده نشد و بعد از او نيز ناميده نمى شود، مگر كافر.

گفتم: فداى شما بشوم! چگونه بر او سلام گفته مى شود؟ حضرت فرمود: مى گويند: «السَلامُ عَلَيكَ يا بَقِيَةَ اللّهِ». سپس حضرت اين آيه را خواند: (بَقيَةُ اللّه خيرٌ لَكُمْ اِن كُنتُم مُؤمِنين).

بقية اللّه كيست؟

با توجه به لغت و كاربرد آن (به خصوص در آيه شريفه)، مى توان گفت كه «بقية اللّه»; يعنى، هر شىء مفيد و نافعى كه از طرف خدا (به عنوان موهبت) براى آدمى ذخيره مى شود و مايه خير و سعادت و فلاح او مى گردد. چون حضرت مهدى(عليه السلام) آخرين پيشوا و بزرگ ترين رهبر انقلابى است، پس يكى از روشن ترين مصاديق «بقية اللّه» مى باشد و از همه به اين لقب شايسته تر است. به ويژه كه او تنها باقى مانده از سلسله پيامبران و امامان است و خداوند به واسطه او به مؤمنان عزت مى دهد و دشمنان را خوار و ذليل مى كند: «اَيْنَ مُعزُّ الاولِياءِ وَمُذِلّ الاَعداءِ» و بناهاى شرك و نفاق را منهدم مى كند: «اَينَ هادِمُ اَبنِيَةِ الشِّركِ وَالنِّفاقِ» و دين را احيا مى كند: «اَينَ مُحيِى مَعالِم الدِّينِ وَاَهلِه».(4)

چند نكته

1. انسان در برخورد با پيشوايان بايد سعى كند از چهارچوب دين و دستورات ائمه(عليهم السلام) خارج نشود و آنچه كه آنان مى گويند، انجام دهد. امام صادق(عليه السلام) در اين روايت به پرسشگر يادآور مى شود كه حتى براى سلام نيز نبايد فقط به فكر و عقل خود بسنده كرد; بلكه بايد مقررات دينى را رعايت نمود. اگر خداوند بر اساس مصالحى نام و يا وصفى را به شخصى اختصاص داده، بايد حريم آن حفظ شود.

2. هر چيزى كه رنگ الهى پيدا كند، براى انسان خير و رستگارى به همراه دارد. جامعه نيز ـ كه شأنى از شئون زندگى انسانى است ـ علاوه بر قانون، نياز به مجرى و حاكم دارد. يك پيشواى، الهى، قطعاً سعادت آدمى را نيز در آن جامعه، به ارمغان مى آورد.

=================

1. هود(11)، آيه 86.

2. كمال الدين و تمام النعمة، ج 1، ب 32، ح 16. اين روايت در كتاب هاى متعددى ذكر شده است; ر.ك: معجم احاديث الامام المهدى(عليه السلام)، ج 5، ص 176.

3. كافى، ج 1، ح 2، ص 411. اين روايت در كتاب هاى متعددى ذكر شده است; ر.ك: معجم احاديث امام مهدى(عليه السلام)، ج 5، ص 176.

4. سيد بن طاوس، الاقبال، ص 297.

«وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يرِثُهَا عِبَادِي الصَّالِحُونَ»^{(الأنبياء/105)}

و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد.

همه مفسران بر اين باورند كه خداوند متعال در اين باره به كتاب هاى انبيا اشاره دارد و مى فرمايد:

در كتاب هاى پيامبران نوشته ايم كه زمين را بندگان صالح به ارث مى برند. البته در اين اختلاف شده كه: آيا خداوند در همه كتاب هاى پيامبران به اين آيه اشاره كرده است يا در بعضى از آنها؟ گروهى مى گويند: مراد از «زبور» همان كتاب حضرت داود(عليه السلام) است و مراد از «ذكر» تورات حضرت موسى(عليه السلام). برخى ديگر مراد از «ذكر» را قرآن كريم مى دانند (البته با توجه به اينكه در خود قرآن، كلمه ذكر براى قرآن آمده است). در اين صورت مراد از كلمه «بعد» در آيه، بعد بودن از جهت رتبه است، نه زمان.

كلمه «ارض» وقتى به صورت مطلق و بدون قرينه مى آيد، همه كره زمين را در بر مى گيرد و مراد از «وراثتِ زمين» اين است كه سلطه بر منافع و استفاده از آنها از ديگران، به بندگان صالح منتقل شده و بركات زندگى نصيب ايشان و مختصّ آنان خواهد شد.

...

«وراثت زمين» طبق آيه شريفه به انسان هايى خواهد رسيد كه داراى دو صفت بسيار مهم باشند:

1. «عبد خدا» بوده و هيچ استقلالى براى خود قائل نيستند. همه وجودشان را براى خدا قرار داده اند و مُهر عبوديت بر پيشانى شان مى درخشد. اينان به مرز ايمان و توحيد واقعى رسيده اند و همه چيز را در شعاع وجود او و براى او و به سوى او مى بينند.

2. «صالح» و شايسته بوده و لياقت بهره بردارى را دارا هستند.

برخى بر اين باورند كه تفسير آيه، مربوط به حضرت مهدى(عليه السلام) است و حتى اگر در روايتى، به آن حضرت اشاره نشده بود، باز هم آيه حكومت او را مطرح مى كند; زيرا:

1. قيام جهانى حضرت مهدى(عليه السلام) يكى از امور مسلّم در معارف اسلامى است.

2. بيان خداوند در آيه، به صورت وعده است; يعنى، وعده داده كه زمين در اختيار بندگان صالح قرار مى گيرد. «كَتَبَ» در اصطلاح از امرى حتمى و قطعى حكايت دارد. در مفردات راغب، آمده است: از حكم امضا شده واز اثبات، به كتابت تعبير مى شود شىء ابتدا به ذهن مى آيد و مورد خواست انسان قرار مى گيرد، سپس به گفت و گو مى گذارد و پس از تصويب و پذيرفتن، براى عملى شدن ثبت و مكتوب مى شود.

3. كلمه «ارض» در آيه، سراسر كره زمين را شامل مى شود و اين فقط در زمان ظهور امام زمان(عج) تحقّق خواهد يافت.

4. «ارث بردن»، يعنى اينكه وارث در نحوه استفاده از مال و همه منافع آن، اختيار كامل داشته باشد و چنين استفاده اى از منافع زمين، تنها در زمان ظهور براى «بندگان صالح» فراهم است.

البته، عده اى ديگر اين برداشت را نمى پذيرند; بلكه معتقدند: آيه عام است و در هر زمان امكان دارد عده اى از «بندگان صالح» خدا زمين را به «ارث» ببرند; هر چند محدوده اى معين و كوچك از زمين را در اختيار داشته باشند و با برقرارى حكومت دينى، بتوانند از منافع شان بهره ببرند. با اين همه، حكومت امام زمان(عليه السلام) مصداق كامل و تمام اين آيه شريفه است. امام باقر(عليه السلام) مى فرمايد:

«و قوله (وَلَقَدْ كَتَبنا فِى الزَّبُورِ مِنْ بَعدِ الذِّكر)قال: اَلكُتُبُ كُلُّها ذِكر، (وَاَنَّ الاَرضَ يَرِثُها عِبادِى الصالِحُونَ) قالَ: اَلْقائِمُ(عليه السلام)وَاَصحابُه»;_{(مجمع البيان، ج 4، ذيل آيه)}

مراد از كلمه «ذكر» در «وَلَقَد كَتَبنا…» همه كتاب هاى ]پيامبران [است. و مراد از «اَنّ الاَرضَ…» قائم(عليه السلام) و ياران او مى باشد.

از روايت بالا استفاده مى شود كه اين وعده الهى در همه كتاب هاى آسمانى بيان شده است.

با نگاهى كوتاه به زندگى و آرمان هاى انسان ها از آغاز تاكنون، به روشنى در مى يابيم كه يكى از بزرگ ترين آرزوها و خواسته هاى همه پيامبران و اوليا و انسان هاى طالب حق و آزاد انديش، بر پايى جامعه توحيدى و حكومتى بر پايه فرمان هاى آسمانى و عدالت گستر الهى است تا در پناه آن با دستيابى عادلانه و صحيح بر منافع و منابع موجود، انسان ها به سعادت ممكن و بالندگى و رشد روزافزون و كسب درجات كمال در خور شأن خويش برسند. روشن است كه اين اميد و آرزو زمانى محقق مى گردد كه حاكمى عادل، كاردان و توانا، در رأس آن قرار گيرد و خود را موظّف به انجام فرمان هاى الهى بداند.

اينك ما در عصرى به سر مى بريم كه تنها و تنها اين اميد، از آخرين خورشيد هدايت و امامت انتظار مى رود; او كه نامش در كلام پيامبر(صلى الله عليه وآله) و معصومين(عليهم السلام) و به حدّ «تواتر» و يقين بيان شده و جاى ترديد در اين زمينه وجود ندارد.

« يرِيدُونَ لِيطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ * هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ»^{(الصف8/9)}

«مى خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند و حال آنكه خدا ـ گرچه كافران را ناخوش افتد ـ نور خود را كامل خواهد گردانيد. او است كسى كه فرستاده خود را با هدايت و آيين درست روانه كرد تا آن را بر هر چه دين است غالب گرداند; هر چند مشركان را ناخوش آيد».

ابو بصير مى گويد: از امام صادق(عليه السلام) درباره آيه «هُوَ الَّذِى اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الحَقِّ لِيُظهِرَهُ عَلَى الدِّين كُلِّه وَ لَو كَرهَ الْمُشْرِكُونَ» پرسيدم، فرموند:

«وَ اللّهِ! ما نَزَلَ تَأويلُها بَعْد، و لايَنْزِلُ تَأويلُها حَتّى يَخْرُجَ القائِمُ(عليه السلام) فَاذا خَرَجَ القائِمُ(عليه السلام)لَمْ يَبْقِ كافِرٌ باللّهِ العظيمِ وَ لامُشْرِكٌ بالامام الاّ كَرِهَ خُروجَه حَتّى ان لو كانَ كافِرٌ اَو مُشْركٌ فِى بَطْنِ صَخْرَة لَقالَتْ: يا مُؤمِنُ فِى بَطنى كافِرٌ فَاكْسِرْنى وَ اقْتُلْهُ»^{(كمال الدين و تمام النعمة، ج 2، باب 58، ح 7.)}

قسم به خدا!

هنوز تأويل آن نيامده و تأويل آن نمى آيد تا اينكه قائم^{(عليه السلام)} خروج كند.

پس هنگامى كه قائم خروج كرد;

كافرى به خدا و مشركى به امام باقى نمى ماند;

مگر اينكه خروج او راكراهت دارد

و حتى اگر كافر يا مشركى در دل سنگى پنهان شده باشد،

آن سنگ مى گويد:

اى مؤمن! درون من كافرى هست; مرا بشكن و او را بكش.

...

خداوندِ آگاه به سرّ و نهان بشر، براى اين روز تدبيرى انديشيده و برنامه ريزى كرده است و آن تدبير چيرگى دين اسلام و آموزه هاى گران سنگ آن بر همه اديان به دست رادمردى الهى است تا بشر با او از گرداب تباهى، فقر، تبعيض و فساد رهايى يابد.انشاءالله

از اميرالمؤمنين(عليه السلام) درباره آيه (… هُوَ الذى اَرْسَلَ…) نقل شده است:

«…لايَبقَى قَريةٌ اِلاّ وَ نُودِىَ فِيها بِشَهادَةِ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَ اَنّ مُحَمَّداً رَسُول اللّهِ(صلى الله عليه وآله)بُكرَةً وَ عَشياً»;(6)

باقى نمى ماند قريه اى مگر اينكه در آنجا صبح و شب شهادت به توحيد و رسالت پيامبر داده مى شود.

از اين رو اگر اين نويد قرآنى به دست آخرين وصى پيامبر(صلى الله عليه وآله) واقع شود، مانند اين است كه گويا خود پيامبر اين حقيقت را عملى ساخته است.

شيخ صدوق(ره) در روايتى از امام حسين(عليه السلام) نقل مى كند:

«مِنّا اثناعشر مَهدياً اَوَّلُهم اَميرُالُمؤمِنين عَلى بن اَبى طالِب وَ آخِرُهُمْ التاسِعُ مِنْ وُلْدِى، وَ هُوَ الامامُ القائِمُ بِالْحِقِّ، يَحيى اللّهُ بِه الاَرض بَعْدَ مَوتِها، وَ يُظْهِرُ به ديِنَ الحَقِ عَلى الديِنِ كُلِه وَ لَو كَرِهَ الْمُشرِكُون. لَهُ غَيبَةٌ يَرتَدُّ فِيها اَقوامٌ وَ يَثْبُتُ فِيها عَلى الدِّين آخرُون، فَيُؤذَونَ و يُقال لَهُمْ: مَتّى هَذا الْوَعْدُ اِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ اَما اِنّ الصابِرَ فِى غَيْبَتِهِ عَلى الأذى و التَّكذيِب بِمَنْزِلَةِ المُجاهِدِ بِالسَيْفِ بَيْنَ يَدَىْ رَسولِ اللّه(صلى الله عليه وآله)»;^{(كمال الدين و تمام النعمة، ج 1، باب 30، ح 3.)}

از ما دوازده نفر مهدى است (لقب مهدى براى همه ائمه ذكر شده است) كه نخستين آنان امام على(عليه السلام) و آخرين ايشان نهمين نفر از فرزندان من است. او امامى است كه به حق قيام مى كند. خداوند به واسطه او زمين را زنده مى كند بعد از مرگش و به واسطه او پيروز مى كند دين حق را بر همه اديان; هر چند كه مشركان كراهت داشته باشند. براى او غيبتى است كه گروهى در آن دوره غيبت مرتد شده و از دين خارج مى شوند و گروه ديگر بر دين ثابت و استوار مى مانند و به آنان گفته مى شود: «اگر راست مى گوييد (و مهدى بر حق است[ پس كى اين وعده تحقق مى يابد». پس به راستى كه صابران در زمان غيبت او بر آزارها و تكذيب ها، مانند مجاهدانى هستند كه در برابر رسول خدا(صلى الله عليه وآله) شمشير مى زدند ]و از دين دفاع مى كنند).

احمدبن اسحاق ـ از علما و بزرگان شيعه و يكى از اصحاب با وفاى امام يازدهم ـ مى‏گويد:

خدمت امام حسن عسكرى ^{عليه‏السلام} شرفياب شدم و مى‏ خواستم از جانشين پس از وى پرسش كنم. ولى قبل از آنكه حرفى بزنم، امام آغاز سخن كرد و فرمود:

«يا احمد بن اسحاق! ان اللّه تبارك و تعالى لم يخل الارض منذ خلق آدم عليه‏السلام و لايخليها الى ان تقوم الساعة من حجة اللّه على خلقه، به يدفع البلاء عن اهل الارض و به ينزل الغيث و به يخرج بركات الارض»؛

«اى احمدبن اسحاق!

خداى تعالى از زمانى كه آدم را خلق كرد زمين را خالى از حجت نگذاشت

و تا روز قيامت نيز خالى از حجت نمى‏ گذارد،

به واسطه او بلا را از اهل زمين دفع مى‏ كند

و به خاطر او باران نازل مى‏ كند

و بركات زمين را خارج مى‏ سازد».

صدوق(ره) از شخصى به نام ابونصر طريف نقل مى‏ كند:

بر صاحب الزمان ^{عليه‏السلام} وارد شدم.

حضرت فرمود: آيا مرا مى‏شناسى؟

عرض كردم: آرى.

فرمود: من كيستم؟

گفتم: شما آقاى من و فرزند آقاى من هستيد.

فرمود: از اين نپرسيدم.

گفتم: فداى شما شوم برايم بيان كنيد.

فرموند:«انا خاتم الاوصياء، و بى يدفع اللّه عزوجل البلاء عن اهلى و شيعتى»؛

من آخرينِ اوصيا هستم

و خدا به واسطه من بلا را از اهلم و شيعيانم دفع مى‏ كند.

حضرت امام صادق(عليه السلام) فرمود:

لا تُرَاءِ بِعَمَلِكَ مَنْ لا يُحْيِى وَلا يُمِيْتُ وَلا يُغْنى عَنْكَ شَيْئاً⁽¹⁾

ترجمه

كارهاى نيك خود را به خاطر خودنمايى و نشان دادن به مردمى كه نه زندگى به دست آنهاست و نه مرگ و نه قدرت دارند مشكلى را براى تو بگشايند، انجام مده!

شرح كوتاه

مردمى كه به تظاهر و رياكارى عادت مى كنند، همه مظاهر زندگى آنها تو خالى و بى مغز مى شود: از تمدن، به ظواهر بى روح و از زندگى، به خيالات و اوهام و از سعادت و خوشبختى، تنها به نام و از دين و مذهب، فقط به يك سلسله تشريفات قناعت مى كنند و مسلّماً بهره مردمى كه ظاهر سازند، جز «ظواهر» نيست! به همين دليل اسلام شديداً از اين صفت زشت انتقاد مى كند و مى گويد سرنوشت تو به دست اين مردم نيست خودنمايى چرا!

1. بحار الانوار، جلد 72، صفحه 300.

^{برگرفته از یکصدو پنجاه درس زندگی/ آیت الله مکارم شیرازی}

1- نرم افزار کتابخانه جامع حج در تلفن همراه شما

 ادعیه و زیارات مدینه منوره و مکه مکرمه، آداب سفر حج، برکات سرزمین وحی، پندارها و پاسخ ها، حج در قرآن، الحوارات و داستان ها و حکایات حج از جمله عناوینی است که در نرم افزار کتابخوان حج برای زائران بیت الله الحرام گردآوری شده است.

این نرم افزار اندروید دارای 25 کتاب مهم در حوزه اسرار، معارف و احکام حج است که البته با اتصال به کتابخانه آنلاین قابلیت دانلود بیش از 1000 کتاب مرتبط با نسخه های PDF، ePUB و GHM را داراست.
از دیگر امکانات نرم افزار کتابخوان حج می توان به موارد زیر اشاره کرد:

جستجو در همه كتاب‌ها و يك كتاب خاص
تغيير رنگ متون و اعراب‌گذاري‌ها
امكان پشتيبان‌گيري از كتاب‌ها توسط كاربر
مشاهده فهرست و علامات پژوهشي كتاب
امكانات پژوهشي متنوع (از جمله رنگي كردن، حاشيه‌نويسي، نشانه‌گذاري)
پيمايش در متن كتاب و همچنين قرار دادن سركتاب در بخش دلخواه از متن

رمز فایل : www.yjc.ir

...

2- راهنمای تصویری اعمال و مناسک حج

در این اینفوگرافی اعمال و مناسک واجب حج تمتع را به صورت اجمالی مرور می کنیم.
در این راهنمای تصویری همه مناسک عمره تمتع و حج از جمله احرام در میقات ها، طواف، نماز طواف، سعی بین صفا و مروه، وقوف در عرفات، وقوف در مشعرالحرام، رمی جمره، قربانی بیتوته در منی و دیگر اعمال های واجب بطور خلاصه بیان شده است.

برای دیدن اینفوگرافی مناسک حج در سایز اصلی و با کیفیت بالا، فایل زیر را با رمز www.yjc.ir دانلود کنید

3- نرم افزار “زیارت نامه زائر” ویژه حجاج بیت الله الحرام

 حجاج با دانلود این نرم افزار همه ادعیه و زیارت نامه های موردنیاز خود در سفر به سرزمین وحی را همراه خود خواهند داشت.
این نرم افزار با هدف دسترسی آسان و راحت زائران به ادعیه و زیارت نامه های مکه مکرمه و مدینه منوره در طول سفر به سرزمین وحی طراحی شده و مشتمل بر سه بخش زیارت نامه ،سخن عشق و نگارخانه حج قدیم است.
متن و صوت زیارت نامه های مورد استفاده حجاج در حرم نبوی، قبرستان بقیع، قبرستان ابوطالب و مزار شهدای احد، مرثیه سرایی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و ائمه اطهار و نمایش تصاویر قدیمی و جدید حرمین شریفین از جمله امکانات نرم افزار زیارت به شمار می روند.

رمز فایل :www.yjc.ir

4- نرم افزار “مناسک حج آیت الله مکارم شیرازی”
احکام و اعمال حج مطابق با استفتائات آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی در این نرم افزار اندروید به صورت مشروح توضیح داده شده اند.

احکام حجة الاسلام، حج مستحبی، حج نیابتی، حج نذری، حج بذلی، اقسام حج، حج تمتع، میقاتهای احرام و اعمال عمره تمتع از جمله موضوعات مطرح شده در فهرست این نرم افزار هستند که بر روی موبایل و تبلت های دارای سیستم عامل اندروید اجرا می شود.

رمز فایل : www.yjc.ir

5- کتاب (فایل PDF) مناسک حج آیت الله سیستانی

بر هر مکلفی که دارای شرایط و تمکن مالی باشد حج واجب بوده و انکار آن در عین شهود گناهی بزرگ محسوب می شود. بنابر آیه قران مجید بر هر مسلمان عاقل و بالغ رفتن به حج واجب می باشد و رویگردانان از این فریضه از متضرران عالم آخرت می باشند. در این کتاب به شرح تفصیلی شرایط وجوب حج و مناسک و اعمال مخصوص آن پرداخته می شود که لازم است هر مسلمان قبل از تشرف به حج آن را بخواند .این کتاب به همت آیت الله سیستانی تهیه شده و به همراه ملحقات آن ارائه می شود. 

با تشکر از سایت های:

باشگاه خبرنکاران جوان

یاس دانلود

به مناسبت سالروز پرکشیدن شهید بابایی

شبیه تمام دوست داشتنی های مقدس، تمام جان های رهیده از تن و گسسته از خاک، شبیه تمام ارواح متصل به افلاک، یک سر دلت همیشه در آسمان بود.

مثل بارانی که زمین را به ابرها می دوزد… پیکر خسته ات هرکجا که باشد، چشم های قلبت رو به پرواز گشوده می شود

رو به آبی ترین دوردست
سرخ ترین شفق
طلایی ترین طلوع
شاید، چشم های تورا برای ابدیت ساخته اند

سالها بهشت روی دامنت بود
روی دامنت رویید و جوانه زد و برنا شد
بهشتت را به نور چشم و خون دل، شکوهمند و استوار کردی. و آن گاه که عطر ملکوتی اش در یادها پیچید، سخاوتمندانه ارزانی صاحب خانه اش نمودی
…

نقش معصومیت عباس بر سنگ مزارت چه خوش نشسته
سنگ تراش ازل باچه ظرافتی خطوط چهره اش را چیده
انگار حقیقتا، نگارستان رازهای نهفته ی تاریخ بشریست که بر جماد جان گرفته
پاسخ تمام سوال های فلسفی انسان، همین “شهادت” است!

می دانم، هرچه یاس و مریم روی این آرامگاه بپاشم، بازهم شمیم عباست نمی شود
اینجا قدمگاه فرشتگان است
آهسته می گذرم و به احتیاط سخن می گویم:

همین جاست
پسرت!

حریر بال هایش را گسترده که در آغوشت بکشد:
مادر جان…
به وطن خوش آمدی!

 سایت رسمی شهید بابایی

دانلود سخنرانی استاد رائفی پور-معراج شهدا -51دقیقه-حجم8.8مگابایت

 دانلود سخنرانی استاد رائفی پور-معراج شهدا -51دقیقه-حجم29.5مگابایت

اميرمؤمنان على(عليه السلام) مى فرمايد:

تَفَضَّلْ عَلَى مَنْ شِئْتَ تَكُنْ أَمِيَرهُ

وَاسْتَغْنِ عَمِّنْ شِئْتَ تَكُنْ نَظِيْرَهُ

وَافْتَقِرٌ إلى مَنْ شِئْتَ تَكُنْ أَسِيْرَهُ

ترجمه

به هركس مى خواهى نيكى كن تا امير او شوى!

از هركس مى خواهى بى نياز شو تا همانند او شوى!

و به هركس مى خواهى محتاج شو تا اسير او گردى!

شرح كوتاه

در روابط اجتماعى افراد و ملت ها اين قانون با قدرت تمام حكومت مى كند كه حكومت از آنِ دستِ دهنده است، و دستِ گيرنده خواه ناخواه زير دست است، افراد و ملت هاى نيازمند در واقع بردگانى هستند كه فرمان بردگى خود را با ابراز نياز و احتياج به ديگران امضاء كرده اند، مسلمان واقعى كسى است كه بكوشد ارتباط اجتماعى خود را با ديگران براساس كمك متقابل قرار دهد نه يك جانبه، و گرفتن كمك بلاعوض بايد مخصوص افراد معلول و از كار افتاده باشد.

^{برگرفته از یکصدو پنجاه درس زندگی/ آیت الله مکارم شیرازی}

پيغمبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) فرمود:

«شَّرُ الْمَكَاسِبِ كَسْبُ الرِّبا»

امام صادق(صلى الله عليه وآله) فرمود:

إِذَا أَرادَاللهُ بِقَوْم هَلا كاً ظَهَرَ فِيْهِمُ الْرِّبا⁽¹⁾

ترجمه

پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرمود: بدترين كسب ها كسبى است كه آميخته با رباخوارى باشد.

امام صادق(عليه السلام) فرمود: هنگامى كه خداوند بخواهد ملتى را هلاك كند رباخوارى در ميان آنها آشكار مى گردد.

شرح كوتاه

با تمام رونقى كه بازار رباخواران در دنياى امروز دارد، و وابستگى خاصى كه جهان امروز با رباخوارى در اشكال گوناگون پيدا كرده، جاى شك نيست كه رباخوارى نظام مالى و اقتصادى جمعيّت ها را ويران مى سازد و سبب مى شود كه ثروت ها به گونه وحشتناكى در دست افراد و مؤسسات معدودى جمع گردد و اين تقسيم غير عادلانه ثروت ها خود سرچشمه انواع بدبختى هاى اجتماعى و مفاسد اخلاقى است.

1. از كتاب وسايل الشيعه، جلد 12، صفحه 426 و 427.

^{برگرفته از یکصدو پنجاه درس زندگی/ آیت الله مکارم شیرازی}