حضرت على عليه السلام می فرمایند:

اِعلَم أنّ كلَّ شي‏ءٍ تُصيبُهُ مِن الدنيا فوقَ قُوتِكَ

فإنّما أنتَ فيهِ خازنٌ لِغيرِكَ

 بدان كه هر چه از دنيا بيش از كفايت فراهم مى كنى،

آن را براى غير خود ذخيره مى نمايى.

 الخصال: 16 / 58؛ توسعه اقتصادي بر پايه قرآن و حديث: ج2، ص1052

یکی از قیام‏های ‏خونین مردم ایران به رهبری مراجع تقلید، که نقطه عطفی درتاریخ قیام‏های اسلامی دارد، قیام مسجد گوهرشاد است. نقش علما به ویژه شیخ محمد تقی بهلول در این قیام بسیار برجسته بوده است. او در مسجد گوهرشاد طی سخنرانیهای پرشور و التهابی به کشف حجاب حمله کرد و این حرکت را تهاجمی علیه دیانت و ارزشهای معنوی دانست.

مفهوم شناسی حجاب و عفاف

 عفت (عفاف)، حالتی نفسانی (درونی) است که از چیرگی شهوت بر افراد جلوگیری می کند. راغب اصفهانی می نویسد: «العفّة حصول حالة للنفس تمنعها عن غلبة الشهوة.»

 این واژه در قرآن کریم به معنای عفت و خودنگهداری آمده است: «وَ أَن یَسْتَعْفِفْنَ خَیرٌ لَّهُنَّ» و یا «الذین لا یجدون نکاحا …»،

 خودنگهداری هم در مورد نُمودهای شهوانی است مانند آنچه در آیات مذکور آمده، هم در مورد مال حرام یا شبهه ناک مانند: «وَ مَن کانَ غنیّا فَلْیَسْتَعْفِفْ؛ آن کس که توانگر است از خوردن مال یتیمی که تحت سرپرستی اوست خودداری ورزد.»

 حجاب، در لغت به معنای «المنع من الوصول، ممانعت از رسیدن به چیزی» است.

 گفته شده که حُجْب و حجاب هر دو مصدر و به معنای پنهان کردن و منع از داخل شدن است. آیه شریفه «وَ مِن بَیْننِا وَ بَیْنِکَ حِجابٌ» شاهد بر این مدعا است. اگر چه در ادبیات عرب و زبان دین (آیات و روایات) برای بحث پوشش زنان از واژه «ستر» استفاده شده و کمتر به حجاب اشاره شده اما در کتب لغت به واژگان «امرأة محجوبة» به معنای زنی که خود را با نوعی پوشش پوشانده است، برمی خوریم. در مجموع می توان گفت حجاب ثمره عفاف درونی است که تظاهر و نُمود بیرونی یافته است و به نوع پوشش در ظهور اجتماعی افراد و در رویارویی با نامحرم گفته می شود.

 هرم عفاف از حیا تا حجاب

 واژه «حجاب»

 جنبه های فردی و اجتماعی حجاب

 حیا بدون حجاب؟!

 حجاب و عفاف

 حجاب تنها پوشش نیست؛ رفتار هم هست!

 چیستی، چرایی و پاسخ شبهات پیرامون حجاب

...

حجاب و عفاف در ادیان الهی

 پژوهش ها نشان می دهد که زنان ایران از زمان مادها که نخستین ساکنان این دیار بودند، حجابی کامل شامل: پیراهن بلندِ چین دار، شلوار، چادر و شنلی بلند بر روی لباس ها داشته اند. این حجاب در دوران سلسله های مختلف پارس ها نیز معمول بوده است. بنابراین در زمان بعثت زرتشت و قبل و بعد از آن، زنان ایرانی از حجابی کامل برخوردار بوده اند.

 رواج حجاب در بین زنان قوم یهود، مطلبی نیست که کسی بتواند آن را انکار کند. تاریخ پژوهان، نه تنها از مرسوم بودن حجاب در بین زنان یهود سخن گفته اند، بلکه به افراطها و سخت گیری های بی شمار آن نیز تصریح کرده اند: «گرچه پوشش در بین عرب، مرسوم نبود و اسلام آن را به وجود آورد، ولی در ملل غیر عرب، به شدیدترین شکل، رواج داشت. در بین یهود و مللی که از فکر یهود پیروی می کردند، حجاب به مراتب شدیدتر از آن چه اسلام می خواست، وجود داشت. در بین این ملت ها وجه و کفین (صورت و کف دست ها) هم پوشیده می شد. حتی در بعضی از ملت ها سخن از پوشیدن زن و چهره زن نبود، بلکه سخن از قایم کردن زن بود و این فکر را به صورت یک عادت سفت و سخت درآورده بودند.»

 در مسیحیت، همانند دین زرتشت و یهود، حجاب زنان امری واجب به شمار می آمده است. مسیحیت نه تنها احکام شریعت یهود در مورد حجاب زنان را تغییر نداده و قوانین شدید آن را استمرار بخشیده است، بلکه در برخی موارد، قدم را فراتر نهاده و با تأکید بیشتری وجوب حجاب را مطرح ساخته است؛زیرا در شریعت یهود، تشکیل خانواده و ازدواج، امری مقدّس محسوب می شد و حتی در کتاب «تاریخ تمدن» آمده است که: ازدواج در سن بیست سالگی اجباری بود؛ اما از دیدگاه مسیحیت که تجرّد، مقدس شمرده شده است، جای هیچ شبهه ای باقی نخواهد ماند که برای از بین رفتن تحریک و تهییج، این مکتب، زنان را به رعایت پوشش کامل و دوری از آرایش و تزیین، به صورت شدیدتری فراخوانده است.

 حجاب در ادیان الهی(1) (2)

 پوشش زن در ادیان الهی

 مروری بر مسأله حجاب در ادیان و اسلام

حجاب و عفاف در اسلام

 واجب بودن حجاب برای زنان از ضروریات دین مبین اسلام است. واجب بودن حجاب از نظر قرآن، گفتار پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) نیز به حکم عقل و اجماع رأی فقها و علمای اسلام امری ثابت است. در قرآن، حدود چهار آیه به واجب بودن حجاب دلالت دارد. اما در مورد حفظ عفت و پاسداری از حریم آن، بیش از ده آیه در قرآن وجود دارد.

 چهار آیه ای که بر وجوب حجاب برای زنان دلالت دارد عبارتند از آیه: 30 سوره نور، 59، 33 و 23 سوره احزاب،

 «وَ قُلْ لِلْمُؤمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ اَبْصارِهِنَّ و یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زِیْنَتَهُنَّ إِلا ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلی جُیُوبِهِنَّ وَ لاَ یُبْدینَ زِینَتَهُنَّ إِلاّ لِبُعُولَتِهِنَّ …؛ ای پیامبر! به زنان باایمان بگو چشم های خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند، و دامان خویش را حفظ کنند، و زینت خود را ـ جز آن مقدار که نمایان است ـ آشکار نسازند، و (اطراف) روسری های خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشیده شود) و زینت خود را آشکار نسازند مگر برای شوهران شان و سایر افراد محرم شان …». در این آیه به پنج موضوع اشاره شده است:

 1ـ زنان باید دیدگان خود را از نگاه به نامحرم فرو خوابانند.

 2ـ زنان باید دامن خود را از هر نوع عامل بی عفتی حفظ نمایند.

 3ـ زنان باید زینت خود را جز آن مقدار که به طور قهری طبیعی است، پنهان سازند.

 4ـ زنان باید روسری های خود را بر گردن و سینه بیفکنند.

 نکاتی در باب حجاب

 ضرورت حجاب در اسلام

 احکام حجاب و پوشش اسلامی

 معیارهای پوشش اسلامی کدام اند؟

 سیری در آیات حجاب

 حجاب مصونیت است نه محدودیّت

 همگونی «جلباب» قرآنی و چادر مشکی

فلسفه و آثار حجاب و عفاف

 یکی از فواید و آثار مهم حجاب در بُعد فردی، ایجاد آرامش روانی بین افراد جامعه است که یکی از عوامل ایجاد آن عدم تهییج و تحریک جنسی است؛ در مقابل، فقدان حجاب و آزادی معاشرت‎های بی‎بندوبار میان زن و مرد، هیجان‎ها و التهاب‎های جنسی را فزونی می‎بخشد و تقاضای رابطه نامشروع را به صورت عطش روحی و یک خواست اشباع نشدنی درمی‎آورد. غریزه ی جنسی، غریزه‎ای نیرومند، عمیق و دریا صفت است که هرچه بیش تر اطاعت شود بیش تر سرکش می‎گردد؛ هم چون آتشی که هرچه هیزم آن زیادتر شود شعله‎ورتر می‎گردد. بهترین شاهد بر این مطلب این است که در جهان غرب که با رواج بی‎حیایی و برهنگی، اطاعت از غریزه ی جنسی بیش تر شده است، هجوم مردم به مسئله ی رابطه نامشروع نیز زیادتر شده و تیراژ مجلات و کتب غیر اخلاقی بالاتر رفته است.

 یکی از فواید مهم حجاب در بُعد اجتماعی، حفظ و استیفای نیروی کار در سطح جامعه است. در مقابل، بی‎حجابی و بدحجابی باعث کشاندن لذت‎های جنسی از محیط و کادر خانواده به اجتماع، و در نتیجه، تضعیف نیروی کار افراد جامعه می‎گردد. بدون تردید، مردی که در خیابان، بازار، اداره، کارخانه و … همواره با قیافه‎های محرّک و مهیج زنان بدحجاب و آرایش کرده مواجه باشد، تمرکز نیروی کار او کاهش می‎یابد. برخلاف نظام‎ها و کشورهای غربی، که میدان کار و فعالیت‎های اجتماعی را با لذت‎جویی‎های جنسی درهم می‎آمیزند، اسلام می‎خواهد با رعایت حجاب و پوشش، محیط اجتماع از این‎گونه لذت‎ها پاک شده، و لذت‎های جنسی، فقط در کادر خانواده و با ازدواج مشروع انجام شود

 مفهوم ، فلسفه و فوايد حجاب

 فلسفه پوشش از نظر اسلام چیست؟

 بررسی آثار فردی و اجتماعی حجاب

 حجاب و امنیّت اجتماعی

 نقش حجاب در حفظ نشاط جنسی

 حجاب عاملی در جهت سلامت فردی و اجتماعی

 حجاب و نقش آن در سلامت روان(1) (2) (3) (4)

 حجاب و عفاف، مروری دوباره(1) (2)

تاریخچه حجاب در ایران

با استناد به مدارک به دست آمده از دوره هخامنشیان، مانند تندیس ها، سکه ها، نقوش فرش، پارچه و نقش برجسته هایی که تعدادی از آن ها به خارج از ایران منتقل شده اند، و یا نوشته های برخی از تاریخ نگاران، می توان چنین برداشت کرد که پوشاک زنان ایرانی عبارت از لباس های بلند تا قوزک پا و گاهی فراخ، پیراهن های ساده تا پایین ساق پا به صورت ساده یا ریشه دار، و با آستین های بلند یا کوتاه بوده است.

 لباس های زنان ایرانی در دوره اشکانی عبارت از پیراهنی بلند تا به روی زمین، گشاد، پُرچین، آستین دار یا بدون آستین و یقه راست بوده است. همچنین پیراهنی دیگر داشته اند که روی اولی می پوشیدند و قد آن نسبت به اولی کوتاه و ضمناً یقه باز بوده است. روی این دو پیراهن، چادری سر می کرده اند.

 با مقایسه چندین نقش سنگی آناهیتا و نقوش دیگر با هم، به نظر می رسد که بانوان ساسانی، پیراهن بلند بسیار پرچین و گشاد می پوشیده اند و آن را با نواری در زیر سینه ها، مانند بانوان اشکانی، جمع کرده، می بستند. زنان عهد ساسانی گاهی چادرِ گشاد پرچین به سر می کردند که تا به وسط ساق پا می رسیده است.

بحث پوشاک زنان ایرانی را در ارتباط با تمدن و فرهنگ اسلامی، باید از دوران سامانیان آغاز کرد. چون سامانیان خود را از نسل ساسانیان می دانستند، باید اذعان کرد که پوشش ایرانیان در این دوران(از اوایل دوره اسلامی تا عصر مغول) همان پوشش دوره ساسانی است و زنان بالطبع از پوشش های سنتی چادر و روبندهای ابریشمی برای حجاب و پوشش خود استفاده می کردند، آن هم در رنگ های مختلف زرد، آبی و سیاه.

 حجاب زن ایرانی در گذر تاریخ

تراژدی استعمار در کشف حجاب

 بی حجابی چگونه وارد ایران شد؟

 سابقه مبارزه با حجاب در ایران

 سابقه مبارزه با حجاب تا دوران پهلوی اول

 زمینه ها و عوامل فرهنگی سیاسی و تاریخی گسترش بدحجابی در تاریخ معاصر ایران

 حجاب دیروز، حجاب امروز

کشف حجاب رضاخانی

 مقدمات کشف حجاب به طور عملی از زمانی آغاز شد که خانواده ی رضاخان به حالت رفع پوشش در نوروز سال 1306 ش در حرم مطهر حضرت فاطمه ی معصومه(ع) حضور یافتند که با مخالفت جدّی آیت ; الله شیخ محمدتقی بافقی روبه رو گردیدند. برخی اقدامات دیگر نیز مؤید این واقعیت بود ولی بعد از سفر ترکیه، شاه با اشاره به پیش رفت سریع ترکیه بعد از رفع حجاب زن ها و آزادی ; آنان، اطرافیان را به این مسئله تشویق می نمود. در اوایل خرداد 1314. ش یک روز هیئت دولت را احضار کرد و گفت ما باید در صورت و سنت غربی شویم، باید برای رفع حجاب زنان اقدام نمود؛ و چون برای عموم مردم اجرای این طرح مشکلاتی به وجود می آورد شما وزرا و معاونین باید پیش قدم شوید و هفته ای یک شب با خانم های خود در «کلوپ ایران» اجتماع کنید. او به وزیر فرهنگ وقت (علی اصغر حکمت) دستور داد در مدارس زنانه، معلمان و دختران باید بدون حجاب باشند و اگر زن یا دختری از این برنامه امتناع کرد، او را در مدارس راه ندهند.

 از اوایل سال 1314. ش برخی زنان بدون داشتن حجاب در معابر حرکت می کردند. رعایت حجاب توسط زنان کاملاً ممنوع گردید، کسبه از فروش اجناس به زنان با حجاب منع شدند و زنانی که می خواستند این اصل شرعی و قرآنی را رعایت کنند اجازه نداشتند سوار وسایل نقلیه ی عمومی گردند

 بی‎حجابی

 حجاب در حصار

 تجدد و کشف حجاب

 حجاب همیشه زنده است

 آیا «کشف حجاب» از خدمات مهم رضاخان بود!

 استعمار و استبداد، و هجوم به فرهنگ عفاف و حجاب

 درنگی در پیدایش زمینه های قیام گوهرشاد

قیام مسجد گوهرشاد

 رضاشاه به خوبی می دانست که برای عملی ساختن نقشه شومش، ابتدا باید شهرهای مذهبی را دگرگون سازد. پس فرمان رضاخان از تهران به مشهد رسید: «از این پس، درشکه­چی ها و پسوران مشهد باید کلاه شاپو (کلاه تمام فرنگی) بر سر بگذارند».

 اجرای این برنامه از ابتدای خرداد 1314 به همراه شایعه های مربوط به کشف حجاب، در مشهد آشوبی به پا کرد و نخستین فریاد اعتراض را آیت الله حاج آقا حسین قمی سر داد. ایشان پس از مشورت با تعدادی از شخصیت ها و روحانیان، تصمیم گرفت برای جلوگیری از کشف حجاب و استفاده از کلاه شاپو در 9 تیر 1314 به تهران سفر کند، ولی رضاشاه با بی شرمی تمام محل اقامت ایشان را در شهر ری محاصره کرد. خبر به شیخ محمدتقی بهلول رسید. بهلول به سرعت خود را به مشهد رساند. در حرم، مأموران شهربانی مانع او شدند و قصد دست گیری وی را داشتند که با دخالت خادمان و زائران حرم، وی دست گیر نشد، ولی در صحن کهنه زندانی شد. خبر در شهر پیچید و کم کم صحن ها از دوستداران بهلول پر شد. همهمه مبهمی فضای صحن را پر کرده بود، ولی کسی برای آزادی بهلول قدم پیش نمی گذاشت. ناگهان فریادی همهمه مردم را به سکوت تبدیل کرد . این صدای اعتراض نواب احتشام، یکی از خادمان حرم بود. او کلاه شاپو را از سر برداشت و فریاد زد: ای مردم! چهار هزار نفر هستید و از چهار پلیس می ترسید؟! حمله کنید و شیخ را آزاد کنید! نابود باد کسی که این کلاه بی غیرتی را به سر ما گذاشت. لعنت بر این کلاه!

 مردم با فریاد یاحسین به حجره بهلول حمله ور شدند و وی را بر سر دست، هلهله کنان و تکبیرگویان در مسجد گوهرشاد بر منبر صاحب الزمان(عج) نشاندند.

 بهلول از بالای منبر جمعیت را از نظر گذراند و با لحنی حماسی فریاد برآورد: مردم! خواسته من و شما آزادی آیت الله قمی از زندان تهران است! دولت باید به این خواسته ما تن در دهد!

 عفاف، حریم عاشقی

 آنهمه استبداد، آنهمه بدعهدی

 قیام خونین گوهرشاد در ماجرای کشف حجاب

 روایت مظلوم کشان حجاب در مسجد گوهرشاد

 استعمار و استبداد، و هجوم به فرهنگ عفاف و حجاب

 قیام گوهرشاد حماسه ای در دفاع از حجاب/به مناسبت 21 تیر سالروز قیام گوهرشاد (سال 1314)

حافظان غیرت دینی در عصر اختناق رضاخانی

 حاج آقا حسین در اوج وحشت و اختناق رضاخانی، علم مبارزه را بر دوش گرفت و درزمانی که نفسها در سینه ها حبس شده بود، علیه برنامه «کشف حجاب» و دیگر کارهای خلاف حکومت شورید و شوری حسینی در میان مسلمانان ایران به پا نمود.

 او وقتی در برابر تهاجم فرهنگی غرب که به دست رضاخان قلدر در کشور عملی می شد،احساس تکلیف کرد.

 بی درنگ حرکتی تاریخی و کم نظیر را آغاز کرد و به آنان که در این راه ایجادشبهه و تردید داشتند، فرمود: «من قصد اقدام دارم. چنانچه برای جلوگیری از کشف حجاب، ده هزار نفر که یکی از آنها من باشم کشته شود، جایز است.» علما و مجتهدین مشهد همچون حاج آقا حسین قمی، سید یونس اردبیلی و میرزا محمد آقازاده، جلسات متعددی برگزار کرده، موضوعاتی از قبیل توطئه حجاب زدایی و موضوع اجباری شدن کلاه بین المللی و برپایی جشن و مجالسی همچون جشن مدرسه شاپور شیراز و جشن میدان جلالیه را مورد بحث و بررسی قرار دادند. در یکی از نشست ها که در منزل حاج آقاحسین قمی برگزار گردید، ایشان به شدت متاثر شده، گریست و گفت: «امروز اسلام فدایی می خواهد بر مردم است که قیام کنند.»

 در نهایت جلسه ای درمنزل آیت الله سید یونس اردبیلی برگزار شد و تصمیم گرفتند که حاج آقا حسین قمی دراعتراض به رضاخان به تهران رفته و با او صحبت کند.

 ایشان در آخرین جلسه درس خود فرمود: «به عقیده من اگر پیشرفت این جلوگیری ازخلاف مذهب منوط به کشته شدن ده هزار نفر که راس آنها حاج آقا حسین قمی است باشد،ارزش دارد.»

 حافظان غیرت دینی در عصر پهلوی

 سیری در زندگی و مبارزات آیة الله شیخ محمد تقی بافقی (قدس سره)

 آیة الله العظمی حاج حسین طباطبایی قمی

 مرحوم حجة الاسلام محمدتقی بهلول

 شیخ عباسعلی محقّق واعظ خراسانی

حجاب و عفاف در کلام علما و بزرگان

 من تلخی این کشف حجابی که اینها کردند و اسمشان را بعدا آزاد زنان و آزادمردان، پسر رضاخان گذاشت من تلخی اش باز در ذائقه ام هست . شما نمی دانید چه کردند با این زن های محترمه و چه کردند با همه قشرها. الزام می کردند هم تجار را، هم کسبه جزء را، هم روحانیت را، هر جا زورشان می رسید به این که مجلس بگیرید و زن هاتان را بیاورید در مجلس، بیاورید در مجلس عمومی، آن وقت اگر اینها تخلف می کردند، کتک دنبالش بود، حرف دنبالش بود، همه چیزها و حرف ها بود و اینها می خواستند زن را وسیله قرار بدهند از برای این که سرگرمی حاصل شود برای جوان ها و در کارهای اساسی اصلا وارد نشود . طریق های مختلفی اینها داشتند برای اینکه این جوان های ما را، این دانشگاهی های ما را، همه این قشرها را نگذارند به فکر خودشان بیفتند و به فکر مملکتشان بیفتند . از آن طرف همین مساله کشف حجاب با آن فضاحتی که اینها کردند و با آن رفتاری که با زن های محترمه کردند و با آن رفتاری که با روحانیون کردند در این مسائل که حتی به مرحوم آقای کاشانی آمدند تکلیف کردند که شما باید وارد بشوید در این مجلس.( امام خمینی(ره) 19/ 6/ 59)

 امام خمینی ثابت و استوار از آغاز تا پایان توطئه کشف حجاب

 جایگاه حجاب و نقش زنان مسلمان در کلام رهبر انقلاب

 حفظ حجاب، مقدمه ای بر حفظ عفاف

 آیت الله مکارم شیرازی: بد حجابی دهن کجی به اسلام و نظام اسلامیست

 کرامت و شرافتی که بانوان مسلمان به آن افتخار می کنند رکن اصیل حجاب است

 فاصله جامعه اسلامی با شخصیت والای حضرت فاطمه(س)

راهکارهای ترویج فرهنگ حجاب و عفاف

 خانواده ها خصوصاً مادران که ارتباط و مسئولیت بیشتری در تربیت دختران دارند:

 اولاً: از حجاب کامل مثل چادر در مواجهه با نامحرم استفاده کنند، تا از این طریق فرزندان دختر نیز از همان کودکی با حجاب اسلامی آشنا شوند و از همان کودکی به آن عادت کنند. امروزه همه کارشناسان مسایل تربیتی به نقش فراوان و شگرف تمرین و عادت در تربیت فرزندان اذعان دارند.

 ثانیاً: ابعاد مختلف مربوط به حجاب را برای فرزندان خویش تبیین کرده آنان را در جهت رعایت پوشش کامل اسلامی تشویق و ترغیب کنند.

 ثالثاً: ترتیبی اتّخاذ کنند تا دخترانشان با کسانی دوست شده و ارتباط برقرار کنند که مقید به حفظ ظواهر شرعی در عین آراستگی ظاهری هستند.

 مراکز آموزشی مانند آموزش و پرورش، در دوره های مختلف تحصیلی (ابتدایی، راهنمایی، متوسطه) در قالب کتاب های درسی، به طور سلسله وار مباحث مختلف حجاب را به شکل ترتیب دوره های تحصیلی برای دانش آموزان دختر مطرح کنند تا از همان سنین خردسالی دختران جامعه نسبت به فلسفه حجاب، آثار مثبت حجاب و آثار منفی بدحجابی، آگاه شده و اعتقاد عمیق و راسخ پیدا کنند.

 در مراکز آموزش عالی و دانشگاه ها که مقدار آگاهی افراد نسبت به این مسایل بیشتر است، در مورد شبهاتی که دختران و پسران دانشجو و اساتید، پیرامون اهمیت و ضرورت حجاب، آثار آن، کیفیت حجاب کامل و برتر اسلامی دارند، می توان جلسات پرسش و پاسخ و سخنرانی برگزار کرد.

 مراکز فرهنگی و رسانه های جمعی مثل مطبوعات، با نگارش آثار و مقالات علمی و استدلالی به تبیین مسائل مهم و اساسی حجاب بپردازند و از درج مقالات و آثاری که به نوعی در تضعیف حجاب کامل اسلامی بانوان خدشه کرده و اثر منفی دارد اجتناب کنند.

 صدا و سیما به عنوان گسترده ترین وسیله ارتباط جمعی نقش مهمی در تبیین مسائل مختلف مربوط به حجاب دارد. ضمن آنکه رعایت پوشش اسلامی خانم ها در فیلم ها نقش خاصی در ارائه الگوی صحیح حجاب به مخاطبین و خصوصاً نسل جوان دارد.

 چگونه دختری محجبه داشته باشیم؟

 آسیب های بدحجابی و راه های رویارویی با آن

 نگاه مرکز حجاب ریحانه النبی به ترویج حجاب برتر کاربردی است

 چادر یک روش مبارزه با غرب زدگی است

نهادهای دولتی و حجاب و عفاف

 انقلاب اسلامی ایران، انقلاب ارزش هاست و برای صیانت از ارزش ها نیز باید از همه ابزارها استفاده کرد. در این میان ابزارهای فرهنگی نقش مهم و تأثیرگذاری دارند. غرب برای مبارزه با انقلاب اسلامی به شیوه های مختلفی روی آورده که نفوذ فرهنگی یکی از این شیوه ها بود. غرب همواره کوشیده است با استفاده از ابزارهای فرهنگی همچون سینما، تلویزیون، مطبوعات و … با ارزش های اسلامی به مبارزه بپردازد. بد حجابی و فساد از مظاهر فرهنگی ضد اخلاقی غرب در جامعه اسلامی است که با توجه به خطرات آن در جامعه اسلامی پژوهش زیادی را می طلبد. بی هویتی زنان و نسخ ارزش ها از جمله پیامدهای شوم این مظهر فرهنگی ضد اخلاقی است. از این رو شایسته است که دولت اسلامی را ه کارهای مناسب را برای مقابله و مبارزه با این پیامدهای شوم دنبال کند.

 نظام اسلامی، توسعه و ترویج حجاب؛بایدها و نبایدها(1) (2)

 به رسمیت شناختن هویت فردی وحقوق انسانی زن

 راه کار نهادینه سازی، گسترش و حفظ باورهای دینی

 به دنبال یک معنا در قالب یک واحد درمسئله حجاب

 حجاب، حق زنان، حد مردان

 چادر بالاپوش ما نیست، اعتقاد دینی ماست

 در برخی نهادها علیه حجاب فعالیت می‌کنند

 باید دوباره حجاب را تعریف کنیم

قوانین حجاب و عفاف

 شورای عالی انقلاب فرهنگی در جلسه 566 مورخ 4/ 5/ 84 در چارچوب اصول و مبانی روش های اجرایی گسترش فرهنگ عفاف (مصوبه جلسه 413 مورخ 14/ 11/ 76) راهبردهای گسترش فرهنگ عفاف را به شرح ذیل تصویب نمود:

 1ـ توسعه فرهنگ کنکاش و تفکر در مفاهیم دینی توسط جوانان به منظور پذیرش درونی و قلبی و عمل به آنها؛

 2ـ تبیین دایمی جایگاه والا و پر اعتبار زن در اسلام و مقایسه آن با سایر مکاتب به منظور احساس برتری شخصیت زن مسلمان نسبت به زنان سایر مکاتب و پرهیز از روی آوردن به جاذبه ها و شخصیت های کاذب؛

 3ـ تقویت بنیه اعتقادی، اخلاقی و اصول و مبانی تربیت برای والدین، خصوصا مادران نسبت به امر عفاف و حجاب و ایجاد حساسیت در آنها نسبت به آسیب های ناشی از عدم رعایت آن برای خود، خانواده و فرزندان؛

 4ـ اتخاذ تدابیر مناسب جهت جذب، تربیت و به کارگیری نیروی انسانی شایسته نظیر مدیران، معلمان و اساتید معتقد و عامل به رعایت حجاب و عفاف در کلیه مراکز اداری و آموزشی؛

 5ـ تبیین آموزه های دینی در خصوص ضرورت رعایت اصول حیا و عفت متناسب با قابلیت ها و ویژگی های زنان و مردان و ایجاد تعادل در روابط اجتماعی آنها؛

 6ـ احیا و ترویج سنت حسنه امر به معروف و نهی از منکر؛

 7ـ ارتقای سطح آگاهی جوانان در خصوص ارتباطات صحیح انسانی و اخلاقی بین آنها و حفظ حدود عفاف و حجاب در جامعه و خانواده؛…

 مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در موضوع حجاب و عفاف

 مبانی فقهی و حقوقی مسئولیت دولت در زمینه فراهم آوردن شرایط مطلوب حجاب و پاک دامنی در جامعه

 بررسی مفاد فقهی و حقوقی جرم بی حجابی

حجاب و عفاف در رسانه

 امروزه در میان عواملی که جوامع انسانی را به تغییر ارزش ها و فرهنگ ها می کشاند، رسانه ها مهم ترین و تأثیرگذارترین عامل هستند. در این میان، رسانه های ارتباط جمعی، به وی‍‍‍‍ژه رسانه های تصویری مانند سینما و تلویزیون به سبب تأثیر بیشتر تصاویر روی مخاطبان از اهمیت خاصی برخوردار هستند. تلویزیون به دلیل حجم بالای تماشاگران و راه یابی آسان آن به دورترین و محروم ترین مناطق و تنوع برنامه ها، بیشتر مورد تأکید قرار می گیرد؛ زیرا اثرپذیری افکار عمومی از پیام های مستقیم و غیر مستقیم آن در مقایسه با سایر وسایل ارتباط جمعی، مانند رادیو و روزنامه ها بیشتر است؛ بنابراین به جرأت می توان اذعان کرد که وسایل ارتباط جمعی به ویژه رسانه های دیداری و شنیداری در ترویج و نهادینه ساختن فرهنگ حجاب و یا تضعیف آن نقش انکار ناپذیری در جامعه دارند.

 حجاب و رسانه

 حجاب در رسانه ملی، چالش ها و بایسته ها

 فرهنگ پوشش در رسانه ی ملّی را پاس بداریم

 سینما و حجاب (1) (2)

شبهات حجاب و پاسخها

 مخالفان پدیده حجاب پرسش هایی مطرح می نمایند؛ همچون مسائل ذیل:

 با توجه به اینکه نیمی از جمعیت جامعه را زنان تشکیل می دهند، آیا حجاب سبب انزوای این گروه بزرگ و سبب عقب افتادگی این گروه فعّال و در نهایت، تبدیل آنان به نیرویی سربار و مصرف کننده در جامعه نمی شود؟

 در پاسخ به این پرسش، باید گفت: حجاب و پوشش هیچ گاه زن را در جامعه منزوی نمی سازد؛ زیرا حضور امروزین او در جایگاه های گوناگون، نادرستی این سخن را به اثبات می رساند.

 حجاب طبع حریص مردان را بیشتر تحریک می کند و حرص آنان را شعله ورتر می سازد. آیا این شیوه کارآمد است؟

 پاسخ: انسان به چیزی حرص می ورزد که هم از آن منع و هم به سوی آن تحریک شود، اما حجاب و پوشش زن در جامعه چنین نیست، بلکه حجاب از نگاه اسلام، تنها به منزله پوششی است که زن را در برابر تیرهای سهمگین نگاه مرد، که زهر گناه را با خود به همراه دارند، حفظ می کند و به او مصونیت می بخشد.

 حجاب تاریخ مصرف

 حجاب، پرسش ها و پاسخ ها

 تبیینی بر مسئله حجاب

 جوابیه مقاله ضالّه طالبین رفع حجاب

الزام حکومتی حجاب

 حتما بارها با این سوالات و شبهات روبرو شده اید که آیا زمان پیغمبر حجاب اجباری بود؟و آیا گیر ما یک تار مو است؟

 اول اینکه، احکام اسلام تابع مصالح و مفاسدند، وقتی در اسلام حکمی مطرح میشود مصلحتی دارد. ولو اینکه ما آن مصلحت را ندانیم از آنجا که خداوند حکیم کار عبث نمی کند و سخن او سدید و با دلیل است باید سخن او را پذیرفت.

 دوم اینکه، در احکام اجتماعی و معاملات این حکمت روشنتر بیان میشود. برای جلوگیری از آسیب های اجتماعی دستوراتی بیان شده که البته این فرامین برای سخت کردن وضع زندگی ما و ایجاد مانع بر سر راه ما نیست. مثلا در معاملات اقتصادی بیان شده که غش در معامله، ربا و…حرام است. عدم رعایت هر یک از این احکام باعث خراب شدن وضع اقتصادی می شود. رعایت احکام اجتماعی هم برای اصلاح وضع اجتماع لازم است.

در نتیجه، حجاب یک حکم اجتماعی است چون وجوب آب در جایی مطرح می شود که عده ای جمع باشند و اگر نه یک زن یا مرد تنها که حجاب لازم ندارد. پس طبق دو نکته بالا اولا مصلحتی در وجوب امر حجاب قرار دارد و ثانیا چون یک حکم اجتماعی است مصلحتی بارز در آن وجود دارد که اگر رعایت نشود مفسده ای به همراه خواهد داشت.

 درباره حجاب و پوشش چه کسانی اشتباه می کنند؟

 حجاب؛ امر ایمانی یا اجباری؟

 بررسی الزام حکومتی حجاب 

 مبانی کلی فقهی حجاب و مسئولیت دولت اسلامی

 ارزیابی عقلانیت اسلامی از طریق ارزیابی حجاب قانونی (1) (2)

حجاب اسلامی و حضور مؤثر زن در اجتماع

 شرایط عمومی حضور زنان در جامعه، از جمله مواردی است که رعایت آن در محیط های کاری الزامی است. از جمله این شرایط عمومی، رعایت حجاب است. دین اسلام بر این باور است که حجاب، نه تنها نیروی کار زن را فلج نمی کند، بلکه موجب تقویت نیروی کار اجتماع نیز می شود.

 از دیگر آسیب های محیط کاری، اختلاط و رعایت نکردن حریم هاست که باعث شکستن حصار عفاف و پاکدامنی می شود. شهید مطهری می گوید: «سنت جاری مسلمین از زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله همین بوده ـ نه حبس و نه اختلاط ـ زنان از شرکت در مجالس نهی نمی شدند، ولی همواره اصل حریم رعایت می شده است. زنان امروز باید در کنار وظایف اجتماعی، خودشان را موظف به رعایت وظایف دینی نیز نموده و عفت عمومی را حفظ کنند و با توجه به آن عفت عمومی، مشغول انجام کارهای اجتماعی و سیاسی شوند.

 پویایی نقش حجاب در جامعه اسلامی

 نظریه ها و راهبردها در حجاب و فعالیت های اجتماعی زنان

 عفاف و حضور اجتماعی دختران

حجاب اسلامی، نماد اسلام در سرزمین غرب

 حکومت های غربی و کشورهای داعیه دار آزادی و حقوق بشر، با تصویب قوانین و مقررات منع حجاب، زنان مسلمان محجبه را تحت فشار قرار داده و از حداقل حقوق شهروندی هم چون حق آموزش، اشتغال، دفاع و احقاق حق در دادگاه ها و حق استفاده از امکانات عمومی شهری نظیر وسایل حمل ونقل عمومی، درمانگاه ها، پارک ها، کتابخانه ها و… محروم می کنند؛ به طوری که زن مسلمان مجبور شود یکی از دو رویکرد «پایبندی به اعتقادات و ارزش های اسلامی خود» و یا «حضور به شکل بی حجاب در جامعه و انجام فعالیت های اجتماعی» را انتخاب کند!

 بدیهی است که این همه فشار علیه حجاب اسلامی ، تنها تهاجم به یک حکم یا یک نماد اسلامی و یا حمله به یک فرد مسلمان نیست؛ بلکه نشان هراس از فرهنگ اسلامی است که در نمادی به عنوان حجاب، خود را نشان داده است.

 بنابراین، اسلام ستیزی و اسلام هراسی و مظاهر آن؛ یعنی مقابله با حجاب اسلامی، ریشه در مخالفت با اسلام و فرهنگ اسلامی دارد و به نظر می رسد که هر روز در حال گسترش است.

 روسری اسلامی ، نشانه مذهبی

«حجاب» کابوس تمدن لائیک ها

 نسیم کمال در برهوت برهنگی

 زنان و حجاب

با حافظان حریم حجاب و عفاف

 هنگامی که تصمیم گرفتم اسلام خود را ابراز کنم، هرگز فکر نکرده بودم که آیا خواهم توانست روزی پنج نوبت نماز بخوانم یا این که آیا قادر خواهم بود حجاب خود را حفظ کنم؟ شاید از این می ترسیدم که اگر جدی به این موضوع فکر کنم، به نتیجه منفی برسم و این کار، می توانست تصمیمم را مبنی بر مسلمان شدن، تحت تأثیر قرار دهد. تا زمانی که مسجد جامع پاریس را ندیده بودم، هیچ کاری با اسلام نداشتم و با نمازگزاران و حجاب، هیچ آشنایی نداشتم. در واقع، هر دوی آنها برایم غیرقابل تصور بودند؛ اما شوق مسلمان شدن، چنان در من قوی بود که نگران چیزهایی که در آن سوی این تغییر در انتظارم بودند، نبودم.

 پس از گوش دادن به یک سخنرانی در مسجد پاریس، محاسن رعایت حجاب بر من روشن شد؛ تا حدی که حتی پس از خروج از مسجد هم روسری را از روی سرم برنداشتم. آن سخنرانی، مرا غرق در نوعی رضایت روحی کرد که هرگز قبلاً نمی شناختم؛ آن چنان که اصلاً نمی خواستم روسری را از سرم بردارم. در آن وقت، به دلیل سرمای هوا، پوشش حجابم، توجه زیادی را به خود جلب نکرد؛ ولی خودم به شدت احساس می کردم که با دیگران تفاوت دارم؛ احساس طهارت و امنیت می کردم. احساس می کردم که در محضر خداوند هستم.

 طعم شیرین حجاب

 پرچمی که «مروه شربینی» بلند کرد

 من خدا را از نو کشف کردم!گفت وگو با خانم امید مریچ، جامعه شناس ترک

 حجاب، هویت مذهبی من است

در سایه سار قلم

فریاد سرخ شرافت و حمیت، بال در بال کبوترانِ سپیدِ آستان رضا علیه السلام ، پر می گشاید، تا آسمانِ روشنِ گوهرشاد.

 انگار شور حسینی، در قلب های مردمان می جوشد و چارقدها و چادرها، به حرمتِ معصومانه یاس، به جنگِ چنگال های پلید شیطان می روند!

 دیگر در دل ها هراسی از صفیر گلوله ها و سایه ای از اضطراب مرگ نیست.

 گام ها از مرزِ هبوط و زمینی ماندن می گذرند و پا در حریم امنِ آسمان می گذارند.

 ساقه دست ها، به غنچه اعتراض، شکوفا می شوند، تا یکرنگی و همدلی قلب ها را اظهار کنند؛ تا حجاب، نشانِ همیشگی حیا و پاکدامنی زن ایرانی بماند و فرهنگ دینی و ملی، در بازار منفعت طلبی اربابان خارجی، به تاراج نرود.

قیام خونین مسجد گوهرشاد، علیه کشف حجاب

 گوهرشاد، مظهر ظهر عاشورا

 نخستین سنگر

 سنگفرش خونین

 نمایه ی معنا

کتابشناسی حجاب و عفاف

1ـ آنچه باید یک دوشیزه بداند (بخشی راجع به مسأله حجاب) نوشته حسن مصطفوی، چاپ تهران، نوبت دوم، 130 صفحه، کتابفروشی مصطفوی.

2ـ آیا حجاب ضرورت دارد؟ بررسی مسأله پوشیدگی از دیدگاه روانشناسی، نوشته دکتر شهریار روحانی، چاپ تهران، اشراقیه.

3ـ آیه جلباب، محمدتقی صدیقین، قم، چاپ حکمت، 111 صفحه.

4ـ آیه حجاب، سیدمحمود طالقانی، تهران، ناس، 1358، 24 صفحه.

5ـ اثبات وجوب حجاب، شیخ عباس علی واعظ «داعی الاسلام» چند نوبت چاپ شده، تهران 1364 قمری، 1227 شمسی، 1347 قمری، 26 صفحه رقعی فارسی.

کتابشناسی حجاب(1) (2)

کتابستان حجاب

با هم بخوانیم

کتاب حجاب

حجاب چرا؟

آفتاب حجاب

حجاب و عفاف

نظام اسلامی و مسأله حجاب (مجموعه مقالات و گفتگوها)

معرفی، نقد کتاب «فراسوی حجاب»

منبع: حوزه

فرقه ضاله وهابی بر اساس تفکر غلط با کمک آل سعود بسیاری از آثار دینی را تخریب و به هتک حرمت قبور ائمه بقیع و دیگر اماکن پرداختند. در طول تاریخ جنایات زیادی کرده و امروزه نیز همان تفکر را دنبال میکند؛ در حالی که این عقیده بر خلاف کتاب و سنت است.

 آشنایی با قبرستان بقیع

یکی از پر خاطره ترین مکانهای مدینه، بقیع است ; جایی که نخست آن را بقیع الغرقد می نامیدند. «غرقد» نوعی درخت بوده که در گذشته، در محل این قبرستان و یا در کنار آن قرار داشته و محتملا به تدریج با گسترش قبرستان، آن درختها (که به نظر برخی توتستان بوده) از میان رفته است. بقیع پیش از اسلام، گورستان مردم یثرب بوده و پس از اسلام نیز به عنوان مهمترین گورستان مدینه شناخته شده است. این گورستان با وسعت نسبتا زیاد خود، در طول قرون مختلف اسلامی مدفن صحابه، تابعین و مهمتر از همه، چهار تن از امامان (علیهم السلام) بوده و از این رو محل زیارت تمامی زائران مدینه منوره است. بقیع در ناحیه شرقی مسجد النبی و تقریبا در فاصله دویست متری آن قرار دارد. این قبرستان تا یکصد سال پیش خارج از حصار قرار داشت، اما اکنون تقریبا در میان شهر مدینه واقع شده و با چهار خیابان محاصره گردیده است ; ستین، عبد العزیز، ابی ذر، باب العوالی.

بقیع در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز زیارتگاه بوده و آن حضرت برخی شبها خانه را ترک کرده و تنها به بقیع می رفته و در آنجا به راز و نیاز با خدا می پرداخته است. برخی دختران آن حضرت و نیز برخی از یاران نزدیکش در بقیع مدفونند ; کسانی چون عثمان بن مظعون که از صحابی مورد علاقه رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.

قبرستان بقیع تا قبل از تسلط آل سعود، قبه های متعددی داشت که بر روی قبور خاصی ساخته شده بود. اما اکنون به صورت فضای باز و ساده ای در آمده است و قبرها جز نشانی ساده، به صورت سنگی که بالای سر آنها گذاشته شده، چیزی ندارد. با وجود این، تعلق خاطر مسلمانان به مدفون شدگان بقیع باعث گردیده است تا قبر عده ای از بزرگان مدفون، مشخص باقی بماند ; گرچه به مرور زمان، قبور صدها بلکه هزاران تن از صحابه و تابعین به دست فراموشی سپرده شده و قبر آنان نا مشخص مانده است.

قبرستان بقیع

بقیع در گذر تاریخ(1) (2)

...

مزار ائمه معصومین علیهم السلام در بقیع

حرم ائمه بقیع که در کتب تاریخ بعنوان «مشهد» و «حرم» اهل بیت معروف گردیده، در سمت غربی و منتهی الیه بقیع واقع شده است که در این حرم مطهر قبر چهارتن از ائمه اهل بیت؛ امام مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق ـ علیهم السلام ـ در کنار هم و بفاصله 3ـ2 متری این قبرها، قبر عباس عموی گرامی رسول خدا ـ ص ـ قرار گرفته و در کنار آن نیز قبر دیگری است متعلق به فاطمه بنت اسد و بـه احتـمال ضعیـف متعـلق بـه فاطمه دختر رسول خدا ـ ص ـ که قبل از ویرانی ساختمان این حرم مطهر، همه این قبور ششگانه در زیر یک گنبد و دارای ضریح و صندوق زیبا بودند.

تاریخ حرم ائمه بقیع(1) (2) (3)

ورودیه بقعه ائمه در بقیع

نمی از یم/ پاس داشت مقام ائمه بقیع

سایر مزارهای بقیع

بقیع، قبرستان قدیمی مدینه است که بهترین عزیزان پیامبر صلی الله علیه و آله و سربازان فداکار اسلام، در آنجا مدفونند؛ اینک به نام برخی از آنها اشاره می کنیم:

1 مرقد چهار امام معصوم از ائمه شیعه علیه السلام : امام مجتبی علیه السلام ، امام سجاد علیه السلام ، امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام

2(بنابه نقلی) قبرپنهان فاطمه زهرا( سلام الله علیها

3قبور فرزندان پیامبر صلی الله علیه و آله مانند ابراهیم، زینب، ام کلثوم و رقیّه.

4قبور همسران آن حضرت.

5قبر فاطمه بنت اسد مادر علی بن ابی طالب علیه السلام

6قبر عباس عموی پیغمبر صلی الله علیه و آله

7قبر صفیّه و عاتکه، عمه های پیامبر صلی الله علیه و آله

8قبرحلیمه سعدیه، مادر رضاعی آن حضرت.

9قبر عقیل برادر علی علیه السلام ، و عبداللّه بن جعفر، همسر زینب کبری( سلام الله علیها

10قبر سعد بن معاذ، و ابوسعید خدری.

11 قبر اسماعیل فرزند امام صادق علیه السلام

12 قبر امّ البنین مادر حضرت ابی الفضل علیه السلام

13 قبر عثمان بن مظعون، و سفیان بن الحارث بن عبدالمطلب.

14 قبر جمعی از شهدای اُحُد و شهدای واقعه حرّه که محل آنها معلوم و مشخص است.

15 قبور برخی از فرزندان ائمه و بستگان پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و برخی از صحابه بزرگوار آن حضرت.

16 قبور گروهی از راویان حدیث، و عده ای از علما، شهدا و قرّاء و مبلغین بزرگ اسلام.

و سرانجام بسیاری از شخصیتهای برجسته و افراد والامقام که از صدر اسلام تاکنون، در این سرزمین مقدس آرمیده اند و قبورشان مجهول است.

مـــزار بقیع

مدفون شدگان در بقیع

نقش و تاریخ زنان در بقیع

قبه بنات الرسول

حرم همسران و دختران رسول خدا ـ ص ـ

حرم جناب ابراهیم فرزند رسول خدا-ص-

قبر فاطمه زهرا یا فاطمه بنت اسد سلام الله علیهما

بقعه اسماعیل فرزند امام صادق ـ علیه السلام ـ

بقعه حلیمه سعدیه وصفیّه عمه رسول خدا ـ ص

بیت الاحزان

پیش از این در نزدیکی بقیع و در محدوده ای که در نزدیکی قبور ائمه (علیهم السلام) بوده، محلی با عنوان «بیت الاحزان» شناخته شده و در متون تاریخی قرون آغازین اسلامی، از آن یاد شده است. آنجا به عنوان محل گریه آن حضرت پس از رحلت پدرش بوده است. طبق برخی نقلهای دیگر، در کنار بقیع، در همین حدود، خانه محقری برای آن حضرت ذکر شده که بعدها به عنوان «بیت الاحزان» یا «قبة الحزن» شهرت داشته و زمانی نیز به عنوان «مسجد فاطمه» از آن یاد می شده است. این محل در شمال قبر عباس بن عبد المطلب و قبور ائمه (علیهم السلام) قرار داشته و بعدها ضمیمه بقیع شده است. در مدینه جای دیگری به عنوان بیت الاحزان مطرح نبوده است.

مسجد فاطمه ( سلام الله علیها

نهضت اشک

بیت الاحزان یک حقیقت فراموش ناشدنی

پیدایش فرقه ضاله وهابیت

وهابیها که در دو قرن اخیر به رهبری “محمدبن عبدالوهاب بن سلیمان” سرزمین حجاز را تحت نفوذ افکار خود قرار داده اند، در معتقدات تند خود که بیشتر در زمینه توحید است، نه تنها از مخالفان سر سخت شیعه اند بلکه با غالب مسلمانان اهل تسنن نیز شدیدا مخالفند.

“محمد بن عبدالوهاب” در حقیقت مجری افکار و اعتقادات ابن تیمیه - احمدبن عبدالحلیم دمشقی متوفی 728 ه. ق- که تقریبا چهار قرن قبل از او می زیسته، بود.

محمد بن عبدالوهاب در خلال سالهای 1160 تا 1206 ه.ق با همکاری زمامداران محلی و برانگیختن آتش تعصبهای خشن در میان اقوام بیابانگرد و بدوی حجاز توانست به نام دفاع از توحید و مبارزه با شرک، مخالفان خود را عقب بزند و بر دستگاه حکومت و رهبری سیاسی بطور مستقیم و غیر مستقیم تسلط یابد. در این راه خونهای زیادی از مسلمانان حجاز و غیر حجاز ریخته شد. کشمکشهای پیروان محمدبن عبدالوهاب محدود به محیط حجاز نبود; بلکه در سال 1216 (ده سال پس از مرگ محمدبن عبدالوهاب) پیروان او از طریق بیابانهای حجاز با یک حمله غافلگیرانه به کربلا وارد شدند و با استفاده از تعطیل بودن شهر به مناسبت روز عید غدیر و مسافرت بسیاری از اهالی به نجف برای مراسم غدیر، به تخریب حرم مطهر امام حسین «علیه السلام» و سایر اماکن مقدس شیعه در کربلا پرداختند و در ضمن تمام درهای گرانقیمت و تابلوها و هدایای نفیس و وسایل تزیینی را با خود بردند. آنان حدود پنجاه نفر را در نزدیکی ضریح مطهر و پانصد نفر را در صحن و تعداد زیادی را در شهر کشتند.

وهابیت و تاریخچه پیدایش آن

شناخت معرفتی وهابیت

محمد بن عبد الوهاب و حرکت وهابیت

بیوگرافی «ابن تیمیه»

ابن تیمیه در آئینه اندیشه متفکران

فرقه ضاله وهابیت را بیشتر بشناسیم

نقدی برا اندیشه وهابیت در تخریب قبور/به انگیزه هشتم شوال سالروز تخریب بقیع

وهابیون و تخریب بقیع

پس از تسلّط سعودیان بر حجاز، با توجه به پیوند فکری و مذهبی آنان با محمدبن عبدالوهاب، در هر شهر و منطقهای که وارد میشدند، آثار و ابنیه ساخته شده بر روی قبور بزرگان صدر اسلام را خراب و ویران میکردند.

وهابیان، بار نخست در سال 1221هـ.ق. بخشی از بناهای قبرستان بقیع را ویران نموده و سپس با تکمیل سلطه خود بر حجاز در شوال سال 1344هـ.ق. کلیه این بناها و گنبدها و آثار را ویران و اموال و اشیای گرانقیمت موجود در این اماکن را به تاراج بردند و نه تنها در مدینه، بلکه در هرجا گنبد و بارگاه و زیارتگاهی بود، به ویرانی آن اقدام کردند.

مرحوم سید محسن امین، ابعاد ویرانیهای وهابیان در حجاز را اینگونه وصف میکند:

وقتی وهابیان وارد طائف شدند، گنبد مدفن ابن عباس را خراب کردند، چنانکه یکبار دیگر این کار را کرده بودند. آنان هنگامی که وارد مکه شدند، گنبدهای قبر عبدالمطّلب، ابوطالب و خدیجه امّ المؤمنین(علیها السلام) را ویران نمودند و زادگاه پیامبر(صلی الله علیه وآله) و فاطمه زهرا(علیها السلام) را با خاک یکسان کردند و آنگاه که وارد جده شدند، گنبد و قبر حوّا را خراب کردند و به طور کلّی، تمام مقابر و مزارات را در مکه، جده، طائف و نواحی آنها ویران نمودند و زمانی هم که مدینه منوره را محاصره کردند، به ویران کردن مسجد و مزار حمزه پرداختند. پس از تسلّط وهابیان بر مدینه منوره، قاضی القضات وهابیان، شیخ عبدالله بن بلیهد، در رمضان 1344هـ.ق. از مکه به جانب مدینه حرکت کرد و اعلامیه ای صادر نمود و ضمن آن، جواز ویران کردن گنبدها و زیارتگاهها را از مردم سؤال کرده بود. بسیاری از مردم از ترس به آن پاسخ نداده و برخی نیز لزوم ویران کردن را خواستار شده بودند!

البته هدف او از این اعلامیه و سؤال، نظرخواهی واقعی نبود، بلکه می خواست در میان مردم آمادگی ایجاد کند، چون وهابیان در هیچیک از اعمال خود و در ویران کردن گنبدها و ضریحها، حتی گنبد مرقد حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) منتظر نظر مردم نبودند و این اعمال، پایه مذهب آنان است. شاهد سخن آنکه، آنان پس از نشر این اعلامیه و سؤال و جواب، همه گنبدها و زیارتگاهها را در مدینه و اطراف آن ویران کردند و حتی گنبد مضاجع ائمه اهلبیت(علیهم السلام) را در بقیع، که قبر عباس عموی پیامبر(صلی الله علیه وآله) نیز در کنار آنها بود، خراب نمودند و دیوارها و صندوقها و ضریحهایی که روی قبرهای شریف قرار داشت، همه را از بین بردند، در حالی که برای آن، هزار ریال مجیدی هزینه کرده بودند. آنها در این زیارتگاهها، جز تلّی سنگ و خاک، به عنوان علامت باقی نگذاشتند.

تاریخ وهابیت

تخریب بقیع به روایت اسناد(1) (2)

مروری بر بزرگ ترین جنایت فرهنگی قرن بیستم

فاجعه بقیع، داغی فراموش نشدنی

پشت دیوار بقیع

هتک حرمت بقیع در کلام بزرگان

…تلخى ديگرى كه وجود دارد، اين است كه در ميان مجموعه ‏ى مسلمانان و امت اسلامى كسانى پيدا شوند كه با افكار پليد و متحجر و عقب‏ مانده و خرافى خود، تجليل از بزرگان و برجستگان و چهره‏ هاى نورانى صدر اسلام را شرك بدانند، كفر بدانند؛ واقعاً اين مصيبتى است. اينها همان كسانى هستند كه گذشتگانشان قبور ائمه (عليهم ‏السّلام) را در بقيع ويران كردند. آن روز كه در دنياى اسلام، از شبه‏ قاره‏ ى هند گرفته تا آفريقا، عليه اينها قيام كردند، اگر اينها جرأت مى‏ كردند، قبر مطهر پيغمبر را هم ويران مى‏ كردند، با خاك يكسان مى‏ كردند. ببينيد چه فكر باطلى، چه روحيه‏ ى پليدى، چه انسانهاى بدانديشى، احترام به بزرگان را اينجورى بخواهند نقض كنند و هتك كنند و اين را جزو وظائف دينى بشمرند! در آن وقتى كه اينها بقيع را ويران كردند، اين را بدانيد؛ سرتاسر دنياى اسلام عليه اينها اعتراض كرد. عرض كردم؛ از شرق جغرافياى اسلام- از هند- تا غرب جغرافياى اسلام، عليه اينها بسيج شدند.

اينها به عنوان اينكه اين كارها پرستش است، اين اقدامهاى خبيث را مى‏ كنند! رفتن سر قبر يك انسانى و طلب رحمت كردن براى او از خداى متعال، و طلب رحمت كردن براى خود در آن فضاى معنوى و روحانى، شرك است؟ شرك اين است كه انسان بشود ابزار دست سياست‏هاى اينتليجنس انگليس و سى. آى. اى آمريكا و با اين اعمال، دل مسلمانان را غمدار كند، آزرده كند. اينها اطاعت و عبوديت و خاكسارى در مقابل طواغيت زنده را شرك نمى‏ دانند، احترام به بزرگان را شرك مى‏ دانند! خود اين، يك مصيبتى است. جريان تكفيرىِ خبيث كه امروز در دنياى اسلام به بركت برخى از منابع مادى، متأسفانه پول و امكانات هم در اختيار دارند، يكى از مصائب اسلام است. (بيانات مقام معظم رهبری 16/ 02/ 1392)

تخریب بقیع گواهی بر دشمنی وهابیت با رسول اکرم صلی الله علیه و آله

مفتیان سعودی حق ندارند برای میراث اسلامی تصمیم بگیرند

8شوال؛ زخم جانکاه وهابیت بر پیکر اسلام

روز هشتم شوال به عنوان روز بقیع اعلام شود

وظیفه طلاب در مقابله با انحرافات تاریخی

استفاده از ظرفیت های تبلیغی برای نکوداشت هشتم شوال

غربت بقیع در شعر

جلوه جنت به چشم خاکیان دارد بقیع

یا صفای خلوت افلاکیان دارد بقیع

گر حصار کعبه را جبریل دربانی کند

صد چو موسی و مسیحا پاسبان دارد بقیع

گر چه با شمع و چراغ این آستان بیگانه است

الفتی با مهر و ماه آسمان دارد بقیع

گرچه محصولش بظاهر یک نیستان ناله است

یک چمن گل نیز در آغوش جان دارد بقیع

گرچه می تابد بر او خورشید سوزان حجاز

از پر و بال ملائک سایبان دارد بقیع

بقعه بقیع

گلستان بقیع

عطر نسيم بقيع

رشحاتی از قلم

امروز، آثار کینه و جهالت وهابیان نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت، از در و دیوار مدینه و وادی بقیع، هویداست.

رنجنامه نانوشته محبّین اهل بیت، بر خاک و سنگ این مزارها، گویاتر از هر زمان است.

اینجا اشک است که سخن می گوید و «حال»، گویاتر از «قال» است.

چشمان اشکبار، ترجمان دلهای داغدار و بی قرار است.

وقتی گام در تربت بقیع می گذاری و نگاهت به قبورِ ساده امامان می افتد، دیگر لازم نیست کسی مرثیه بخواند. بقیع، خودش مرثیه مجسّم است.

ساعتهایی که درِ بقیع به روی زائران گشوده می شود، گویا درِ بهشت است که به روی زائران عاشق باز می شود.

دلهای سوخته شان را بر می دارند و با شتاب، خود را به حضور امام مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلام می رسانند و زیارتنامه را با باران اشک می شویند و سلامها را با چشمهای بارانی شان بدرقه می کنند.

بقیــع

دلم هوای تو را دارد … بگو چه چاره کنم

تخریب بقاع متبرکه ی بقیع در مدینه توسط وهابیان

نجوا با بقیع

شبی با بقیع

مظلوم ترین نگاه تاریخ

غربت بقیع

ساعتی در بقیع

بقیع، ترجمان دل های داغدار

پریشانی عشق و آیینه گردانی عطش

معرفی کتاب

تدوین مرکز تحقیقات حج، بقیع، تهران، نشر مشعر، 1381.

جمعی از مؤلفان، بقیع خاموشِ پرفریاد، قم، انتشارات حسنین، 1385.

حسینی شیرازی، سید محمد، بقیع، اصفهان، نشر بینش آزادگان، 1381.

خاطرات مستر همفر (جاسوس انگلیس در کشورهای اسلامی)، ترجمه: علی کاظمی، قم، نشر اخلاق، 1380.

عطائی اصفهانی، علی، پرتوی از زندگانی شش معصوم مدینه منوره، قم، بخش فرهنگی دفتر آیت الله فاضل لنکرانی(ره).

قاضی عسکر، سید علی، تخریب و بازسازی بقیع به روایت اسناد، قم، نشر مشعر.

میرخلف زاده، احمد و میرخلف زاده، قاسم، داستان هایی از ائمه بقیع(علیهم السلام)، قم، نشر مهدی یار، 1378.

نجمی، محمدصادق، تاریخ حرم ائمه بقیع (علیهم السلام) و آثار دیگر در مدینه منوره، تهران، نشر مشعر، 1382.

هاجری، یوسف، بقیع (سرگذشت اسف بار ویرانی آثار اسلامی حجاز…)، مترجم: محمد رضایی، تهران، نشر بقیع، 1371.( مجله اشارات، شماره 113)

سالروز ویرانی قبور ائمه بقیع به دست وهابیون (8 شوال)

نگاهی به چند کتاب

این زندگی میگذرد؛ لذات و سختی‌هایش همه به طرفةالعینی میگذرد. شما در دوره‌ی جوانی، این حرف را درست نمیفهمید. انسان در دوران جوانی خیال میکند دنیا ثابت است، ساکن است، همیشه همین جور است؛ به سن ما که رسیدید، یک نگاه میکنید، می‌بینید دنیا عجب سریع میگذرد؛ چشم به هم میزنید، گذشته. خب، آن طرف: «و انّ الدّار الأخرة لهی الحیوان»؛(۱) زندگی و حیات، آنجاست. «ذلک الّذی یبشّر الله عباده»(۲) - که امروز در آیات کریمه میخواندند - بشارتهای الهی آنجاست. هم برای آنجا، هم برای حفظ عزت کشور و پیشرفت کشور، وضع حجاب را، وضع عفاف را، وضع تقیدات و پایبندی را خانمها باید مراقبت کنند؛ این وظیفه است. خودنمائی و جلوه‌فروشی، یک لحظه است و آثار سوء آن برای کشور، برای جامعه، برای اخلاق، حتّی برای سیاست، آثار مخرب و ماندگار است؛ در حالی که ملاحظه‌ی عفاف، ملاحظه‌ی حدود شرعی در رفتار و حرکات بانوان، اگر چنانچه سختی‌ای داشته باشد، سختیِ کوتاهی است، اما آثارش، آثار عمیق و ماندگاری است. خود خانمها خیلی باید مراقبت کنند مسئله‌ی حجاب را، مسئله‌ی عفاف را؛ وظیفه‌ی آنهاست، افتخار آنهاست، شخصیت آنهاست.

حجاب مایه‌ی تشخص و آزادی زن است؛ برخلاف تبلیغات ابلهانه و ظاهربینانه‌ی مادیگرایان، مایه‌ی اسارت زن نیست. زن با برداشتن حجابهای خود، با عریان کردن آن چیزی که خدای متعال و طبیعت پنهان بودن آن را از او خواسته، خودش را کوچک میکند، خودش را سبک میکند، خودش را کم‌ارزش میکند. حجاب وقار است، متانت است، ارزشگذاری زن است، سنگین شدن کفه‌ی آبرو و احترام اوست؛ این را باید خیلی قدر دانست و از اسلام باید به خاطر مسئله‌ی حجاب تشکر کرد؛ این جزو نعمتهای الهی است.

^{۱۳۹۱/۰۲/۲۳بیانات در دیدار جمعی از مداحان سراسر کشور}

قرآن
۱ ) سوره مبارکه العنكبوت آیه ۶۴
وَما هٰذِهِ الحَياةُ الدُّنيا إِلّا لَهوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِيَ الحَيَوانُ ۚ لَو كانوا يَعلَمونَ
ترجمه:
این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست؛ و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر می‌دانستند!
۲ ) سوره مبارکه الشورى آیه ۲۳
ذٰلِكَ الَّذي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذينَ آمَنوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ ۗ قُل لا أَسأَلُكُم عَلَيهِ أَجرًا إِلَّا المَوَدَّةَ فِي القُربىٰ ۗ وَمَن يَقتَرِف حَسَنَةً نَزِد لَهُ فيها حُسنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ شَكورٌ
ترجمه:
این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند به آن نوید می‌دهد! بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [= اهل بیتم‌]؛ و هر کس کار نیکی انجام دهد، بر نیکی‌اش می‌افزاییم؛ چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.

خانم لطفا حجابت را رعایت کن؛

پاسخ: خب تو نگاه نکن!

خیلی وقت‌ها از همه کس و همه چیز انتقاد می‌کنیم، غافل از اینکه نگاهی به خودمان بیاندازیم و ببینیم محل تلاقی تعریف ما از آزادی و آرامش دیگران کجاست…

دانلود

با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :

کیفیت: خیلی خوب، 720P ,قالب: mp4,حجم: 75 MB

کیفیت: متوسط، 480P,قالب: mp4,حجم: 36 MB

کیفیت: کم، 360P,قالب: mp4,حجم: 23 MB

کیفیت: خیلی کم، 240P,قالب: flv,حجم: 12 MB

iv class="downlink col-lg-6 col-md-6 col-sm-12 col-xs-12">منبع: خبرگزاری فارس

>

...

قابل ذکر است که قرآن عدد خاصی را برای ذکر مشخّص ننموده بلکه می فرماید «وَ اذْکرْ رَبَّک کثیراً» «پروردگارت را ذکر بسیار گو»[8]  و یا «وَ ذَکرَ اللَّهَ کثیراً» «و خدا را فراوان یاد می کنید»[9] و یا «فَإِذا قَضَیتُمُ الصَّلاةَ فَاذْکرُوا اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلی جُنُوبِکمْ» «و چون نماز را به پایان بردید خدا را ایستاده یا نشسته و یا به پهلو خوابیده یاد کنید»[10] و یا «وَ ذَکرُوا اللَّهَ کثیراً» «و خدا را فراوان یاد کردند»[11] و یا «وَ نَذْکرَک کثیراً» «و تو را فراوان یاد کنیم»[12] و یا «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکرُوا اللَّهَ ذِکراً کثیراً» «ای کسانی که ایمان آورده اید، خدا را فراوان یاد کنید»[13]

از این آیات به دست می آید که ذکر خدا محدودیت ندارد، هر چه تعداد می خواهی و می توانی و هر چه بیشتر می توانی ذکر خدا بگو.

پس با توجّه به گفتار فوق می توان نتیجه گرفت که بنده خدای تعالی، هر چه تعداد می تواند یاد خدا کند، که ذکر خدا پایانی ندارد، چنانچه امام صادق(ع) می فرمایند: «ما مِن بِشَیءٍ الّا وَ لَهُ الحَدٌّ ینتهی اِلَیهِ اِلّا الذِّکر فَلَیسَ لَهُ حَدٌّ یَنتَهی اِلَیه» ( چیزی نیست مگر که برای آن حدّی است که بدان پایان می یابد جز ذکر خدا که پایانی ندارد)[14]

امّا با این حال می شود که به خاطر غوطه ور شدن در مادیّات و زندگی دنیوی، خداوند فراموش می شود؛ حتّی در نماز هم که فلسفه تشریع آن یاد خداست، خبری از خدا نیست. هر فردی لازم است که با مراقبه و خودسازی به جایی رسد که در عین اینکه در جامعه زندگی می کند، از خداوند غافل نشود «مردانی که هیچ تجارت و خرید و فروش از یاد خدا و نمازگزاردن و زکات دادن بازشان ندارد، از روزی که دل ها و دیدگان دگرگون می شوند هراسناکند»[15]

اصل اساسی در عدم غفلت از خداوند محبّت است؛ اگر محبّت به خدا و معنویّات تعلّق گیرد، غفلت معنایی ندارد و شخص در کشاکش زندگی هم به یاد خداست:

 هرگز وجود حاضر غایب شنیده ای

من در میان جمع و دلم جای دیگر است

 ولی اگر محبّت به دنیا و امور آن تعلّق گیرد، یاد دنیا، بیشتر صورت خواهد گرفت نه یاد خدا. زیرا که افکار انسان ها گرداگرد محبوب می گردند.

زمان و مکان ذکر

در بعضی از آیات قرآن برای ذکر، زمان و مکان خاصّی قائل شده است مثلاً در آیه شریفه «و اگر خدا بعضی را به وسیله بعضی دیگر دفع نکرده بود، دیرها و کلیساها و کنشت ها و مسجدهایی که نام خدا به فراوانی در آن برده می شود ویران می گردید»[16] دیرها و کلیساها و کنشت ها و مساجد محلّ یاد خداوند متعال معرّفی گردیده است.

و همچنین در آیه «اگر به هنگام حج طالب روزی خدا باشید، مرتکب گناهی نشده اید، و چون از عرفات بازگشتید خدا را در مشعر الحرام یاد کنید، از آن رو که شما را هدایت کرده، در حالی که پیش از آن گمراه بوده اید»[17] یاد خداوند در سرزمین مشعرالحرام مطرح است که از سرزمین های مکّه مکرّمه بوده و برخی از مناسک و عبادات حجّ در آنجا صورت می گیرد.

و یا در آیه «خداوند را در روزهایی چند یاد کنید، و هر که در دو روز شتاب کند، مرتکب گناهی نشده است. هر پرهیزگاری هم که تأخیر کند گناهی نکرده است»[18] خداوند متعال می فرماید ذکر و یاد خدا در روز های معدودی است. و یا آیه (وَ اذْکرِ اسْمَ رَبِّک بُکرَةً وَ أَصیلاً) (و بامدادان و شامگاهان نام پروردگارت را بر زبان بیاور)[19]

برداشت اولیه و عوامانه ای که از این آیات می شود این است که تنها در روزها و مکان های خاصّی یاد خدا جایز است و غیر آن مورد قبول درگاه حقّ قرار نمی گیرد، امّا یقیناً این طور نبوده بلکه برای ذکر تنها این زمان و این مکان نیست و خداوند متعال ذکر را در این مسائل محدود نمی کند زیرا در آیات دیگری در قرآن می فرماید: هر گونه و به هر حالتی می توانی ذکر خدا بگو (الَّذینَ یذْکرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلی جُنُوبِهِمْ)[20] آنان که خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو خفته، یاد می کنند.

و این آیه نشان می دهد که در هر حالتی می توان یاد خدا بود و همچنین است در آیه شریفه «الَّذِینَ هُمْ عَلی صَلَاتهِمْ دَائمُون » «آنها که نمازها را پیوسته بجا می آورند، »[21]  با توجه به این آیه هم می توان نتیجه گرفت که ذکر دائم مدّ نظر قرآن است، چرا که نماز که در آیه بدان اشاره شده از بهترین اذکار است و بسیار بدان سفارش شده است، در این آیه خداوند در مورد مومنان می فرماید ایشان دائم الذّکر است و همین طور است در حدیث شریفی از امیر مومنان(ع) وارد شده که می فرمایند: «المؤمِنُ دائمُ الذِّکر»[22] حتی در روایت دیگری در باب اینکه در هر حالی می توان ذکر خدا گفت. داریم که از امام کاظم(ع) پرسیدند: برای چه مستحب است وقتی انسان اذان را شنید، هر چه را موذّن گفت او نیز بگوید اگر چه در حال ادرار و غائط باشد؟ حضرت فرمود: این کار روزی را زیاد می کند.[23]

پس نتیجه می گیریم که در قرآن نه تنها ذکر را محدود به زمان و مکان خاصی نکرده، بلکه جواز ذکر در همه حالات داده شده و احادیث ائمه اطهار(ع) نیز این گفته را تایید می کند و اینکه در بعضی آیات زمان و مکان خاصی برای ذکر یاد شده برای آن است که ذکر در آن شرایط، تاثیرات بیشتری بر قلب انسان دارد نه اینکه ذکر در غیر آن امکنه و ازمنه جایز نباشد.

یاد خدا، هدف از نماز

آیاتی در قرآن وجود دارند که نشانگر آنست که هدف از نماز یاد خداوند است: به عنوان نمونه:

می فرماید: (وَ اقِمِ الصَّلاةَ لِذِکری) «نماز را برای یاد کردن من بپا کن»[24] و غفلت ضدّ یاد کردن است، پس هر که در نماز خود غافل باشد بپا کننده نماز برای یاد او نیست. و می فرماید:

وَ لا تَکن مِنَ الغافِلینَ  «و از غافلان مباش»[25] و می فرماید: فَوَیلٌ لِلمُصَلِّینَ الَّذینَ هُم عَن صَلاتِهِم ساهُونَ «وای بر آن نمازگزاران، که از نماز خود غافلند»[26]

آنان را با آنکه نمازگزارند بر غفلت از نماز مذمّت می کند، نه برای اینکه نماز را ترک می کنند.

و می فرماید: «لا تَقرَبُوا الصَّلاهْ وَ انتُم سُکاری حَتَّی تَعلَمُوا ما تَقُولُونَ»

«در حال مستی و بیهوشی نزدیک نماز مشوید تا بفهمید چه می گوئید»[27] و گفته اند: مراد بیهوشی از کثرت همّ و غم دنیاست، و گفته اند: از محبّت دنیا، و اگر بر ظاهر آن حمل شود بیدار باش بر مستی دنیاست، زیرا علّت را بیان کرده و فرموده است: تا بدانید چه می گوئید. و چه بسا نمازگزاری که شراب نیاشامیده و حال آنکه در نماز خود نمی داند چه می گوید.[28]

منبع : کیهان , قنبریان علی

پی نوشت ها

[1] المیزان، ج 16، ص 328

[2]  تفسیر نمونه، ج 10، ص215

[3] همان، ج1، ص515-

[4] انفال  2

[5] بقره  200

[6] حدید  16

[7] تفسیر نور، ج1، ص318

[8] آل عمران  41

[9] احزاب  21

[10] نساء  103

[11]شعراء  227

[12] طه  34

[13] احزاب  41

[14] اصول کافی، ج6، ص99

[15] نور  37

[16]  حجّ  40

[17] بقره  198

[18] بقره  203

[19] انسان  25

[20] آل عمران  191

[21] معارج  23

[22] غرر الحکم و درر الکلم، ج1، ص121

[23] اصول کافی، ج6، ص899

[24] طه  14

[25] اعراف  204

[26] ماعون  4-5

[27] نساء  43

[28] جامع السعادات، ج3، ص326 - 328

 

 

 

«حجاب و عفاف»در قاموس بشری، واژه های آشنایی هستند که در گذر زمان از سنت به سوی مدرنیته، فراز و نشیب های زیادی را طی کرده است. در این میان مردان و زنان (به خصوص زنان) در مسیر تند باد حرکت به سوی مدرنیسم، در معرض برهنگی فرهنگی و فرهنگ برهنگی قرار گرفتند تا در توسعه سرمایه داری نقش خویش را ایفا کنند. اما با گذر زمان از هویت و شخصیت و ماهیت خود بیشتر دور شدند، و در یک حرکت جدید با بازگشت دوباره به سوی منیت خویش و توجه به سرشت و طبیعت و احتیاجات حقیقی خودرا، در میان معنویت، هویت خویش را در «عفاف و حجاب» جستجو کردند. نگاهی به مبانی «حجاب و عفاف» که برخاسته از حقایق دین و در افق بالاتر از عالم ماده تدوین و تبیین شده است، در عصر برهنگی، تنها پاسخ مثبت و حقیقی به نیازهای درونی و بازگشت به گرایش های فطری جامعه انسانی است که سلامت، امنیت، معنویت و کمال را در خانواده و اجتماع میسور می سازد؛ و این انتخاب تنها راه رسیدن به کمال و سعادت الهی است، مبانی و ریشه و راه های این حقیقت را می توان از بطن قرآن و روایت های اصیل اسلامی به دست آورد.

...

آیت الله علم الهدی امام جمعه مشهد در همایش ملی قیام گوهرشاد:

 برخی میگویند همانطور که کشف حجاب اجباری رضاخان به نتیجه نرسید، حجاب اجباری هم به جایی نمیرسد درحالیکه ما هم معتقدیم حجاب کاری فرهنگی و اخلاقی است نه اجباری.

اولین همایش ملی «قیام گوهرشاد» با حضور آیت الله علم الهدی امام جمعه مشهد، غلامعلی حدادعادل رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، مهدی چمران رییس شورای شهر تهران، سید صولت مرتضوی شهردار مشهد و جمعی از مسئولان کشوری و اساتید حوزه های علمیه صبح امروز بیست و یکم تیر در تالار شهر مشهد آغاز به کار کرد.

آیت الله سید احمد علم الهدی در ابتدای این مراسم اظهار داشت: حادثه مسجد گوهرشاد در تاریخ سرکوب گری های اخیر ایران و کشورهای خارجی واقعه ای بی نظیر بود که ماموران پهلوی درب های مسجد را بستند و از پشت بام مردم بی دفاع را هدف گلوله قرار دادند.

...

خیلی موقعیتِ خوبی است که انسان در قیامت تا وقتی که فراغت از آن حساب دشوار الهی پیدا می‌کند، نزدکترینِ خلائق به خدای متعال باشد. خیلی جایگاه مهمی است، جا دارد که انسان به دنبال این باشد که این را برای خود تحصیل کند.

مجموعه «عطر ماندگار» شامل قطعات کوتاهی از شرح احادیث اخلاقی با بیان رهبر معظم انقلاب اسلامی در ابتدای درس خارج فقه است. احادیث گنجانده شده در این مجموعه با مضامین اخلاقی و اجتماعی و قابل استفاده برای عموم جامعه است.

منبع احادیثی که در این مجموعه شرح داده می‌شوند کتاب «الشافی فی العقاید و الاخلاق و الاحکام» است.

دریافت فایل

...

رضا شاه و استفاده از فرصت زمستان برای کشف حجاب

  با تامل دقیق در رویکرد رضاخان نسبت به اجرای این سیاست دیکته شده، می توان دریافت یکی از دغدغه‌ها و نگرانی‌ها شخص رضاخان و دستگاه حاکم، مدیریت کردن پیامدهای آن و کنترل واکنش‌های احتمالی از سوی جامعه مذهبی ایران بود. سقوط حکومت امان‌الله‌خان که در افغانستان قانون منع حجاب را اجباری ساخته بود و اعتراضات داخلی که اوج آن قیام مسجد گوهرشاد بود، باعث شد تا رضاخان در اجرای مرحله‌ی نهایی سیاست فرهنگی خود، که همان کشف حجاب اجباری بود به دلیل ترس از واکنش مردم و خارج شدن وضعیت از کنترل، تدابیر خاصی بیندیشد.

فصل سرما شروعی مناسب برای آغاز بی حجابی

  رضا خان  فصل سرما را به عنوان فرصتی مناسب برای آغاز رسمی این سیاست انتخاب کرد، چرا که سرمای زمستان خود مانعی می‌شد در برابر رفتارها و پوشش‌های افراطی و نامطلوب منافی عفت که می‌توانست موجب خشم بیش از حد توده‌ی مردم شود. بنابراین اجبار در پوشیدن لباس‌های بلند مثل پالتو و به سر گذاشتن کلاه روشی برای هدایت این واقعه در مسیر مدنظر دولت بود تا این تلقی شایع نشود که غرض از کشف حجاب، تشویق آن‌ها به رفتارهای منافی عفت است. لذا انتخاب این مقطع زمانی، تدبیری بود از سوی دولت تا کل ماجرا از کنترل خارج نشود و لوث نگردد.

 اگرچه در اسناد به‌جامانده از واقعه‌ی کشف حجاب، به‌طور مستقیم به این موضوع اشاره‌ای نشده است، اما بی‌شک انتخاب یک روز زمستانی برای این واقعه، از پیش اندیشیده و تعیین‌کننده بود. چنان چه محمود جم نخست‌وزیر وقت در خاطرات خود بیان می دارد که مسئله عکس العمل افراد متعصب در برابر این اقدام مهمترین نگرانی او و سایر اعضای دولت بوده است. همچنین پس از ارائه‌ی پیشنهاد چنین روزی در فصل زمستان، رضاخان اظهار می‌دارد: «باید این موضوع در هیئت وزرا مطرح شود و تصویب شود… این مسئله‌ی ساده‌ای نیست، خیلی مهم است و باید حتماً انجام شود. منتها این انقلاب بزرگ باید با فکر و تدبیر صورت بگیرد.» (۱)

 جم در خاطرات خود  اشاره می کند که: «قبل از مراسم ۱۷ دی نیز قرار بود که بانوان بدون چادر و حجاب و حتی روسری در مراسم حاضر شوند، اما به‌واسطه‌ی نگرانی از برانگیخته شدن احساسات مذهبی جامعه، در آخرین روزها تصمیم گرفته شد که بانوان به‌کلی سربرهنه نباشند، بلکه کلاه بر سر بگذارند و به آن شکل در مراسم حضور یابند.»(۲)

 با این تمهیدات و آماده‌ باش قبلی نیروهای امنیتی، در روز ۱۷ دی‌ماه این طرح به اجرا درآمد. پیداست که هیچ‌کدام از این تدابیر کارساز نبود و سیاست کشف حجاب، نه تنها مشروعیتی نزد مردم نیافت، بلکه برعکس، بستر اصلی بحران مشروعیت دیکتاتوری پهلوی اول را رقم زد در نهایت، پس از سقوط پهلوی اول در جریان شهریور۱۳۲۰، قانون کشف حجاب سریعاً فراموش شد.

۱تیر ۹۳ و کشف حجاب دوباره !

  با وجود آن که کشف حجاب مد نظر رضاخان و اربابانش به دلیل اعتقادات ریشه دار مردم ایران هیچ گاه محقق نشد. اما دشمنان در هر فرصتی و با استفاده از ترفندها و ابزارهای مختلف سعی در تحقق آرمان خود یعنی از بین بردن اعتقادات و باورهای عمیق مردم مسلمان ایران دارند و در این سال ها نیز افراد بسیاری را برای این هدف به کارگرفتند. یکی از این عوامل علی نژاد خبرنگار فراری از کشور است که با حمایت دولت انگلیس و آمریکا صفحه ای به راه انداخت و با انتشار عکس بی حجاب خود از زنان ایرانی خواست که آن ها نیز با برداشتن حجاب و فرستادن عکس های خود در جهت حمایت از حقوق به اصطلاح از بین رفته خود برآیند. علی نژاد پس از مدتی روز «اول تیر» را به عنوان روز کشف حجاب زنان ایرانی نامید و از زنان خواست در این روز همگی بدون حجاب در مناظر عمومی شهر رفت و آمد کنند.

انتخاب اول تیر و استفاده از گرمای تابستان

  اما نکته قابل توجه انتخاب این تاریخ است؛ چرا که معمولا با شروع فصل تابستان زنان در همه کشورها به استفاده از لباس های نسبتا نازک تر و خنک تر و با رنگی روشن تر روی می آورند و این مسئله در ایران نیز صادق است. بنابراین علی نژاد نیز با در نظر گرفتن این مسئله این روز را انتخاب کرد که بتواند بیشترین بهره را از اقبال عمومی زنان به لباس های مناسب با فصل تابستان داشته باشد و اگر زنان به طور معمول با شروع این فصل حجاب شل تری داشته باشند از آن به نفع به اصطلاح جنبش خود استفاده کند.

 اما با بررسی عکس های ارسالی از ایران و دیگر کشورها می توان به وضوح دریافت که بیشتر این تصاویر و کف و هوراها برای تشویق این امر از جانب ایرانیان مقیم در دیگر کشورها بوده که معمولاً اعتقادی به حجاب ندارند و عکس های ارسالی از ایران نیز نه در فضای عمومی و شلوغ بلکه در محیط های خلوت گرفته شده است و البته برخی از افراد نیز اعتراض داشتند که از عکس های آن ها سواستفاده شده و خودشان عکس هایشان را منتشر نکرده اند.

 در آخر باید بیان کنیم که با وجود شیطنت مداوم دشمن مبنی بر از بین بردن اعتقادات و به تبع آن حجاب و حیای مردم ایران و با وجود حجابی که شاید این روزها شل تر از گذشته شده، جز معدودی از افراد که تعدادشان نیز قابل توجه نیست، اکثر زنان ایرانی، زنان با حیا و دوستدار دین و اعتقادات خود هستند. شاید دشمن تا به حال توانسته با نفوذ فرهنگی خود عده ای را به شکل خود در آورد، اما قلوب زنان ایرانی که گره به محبت اهل البیت _علیه السلام_ خورده قابل تسخیر نیست و به فرموده ائمه _علیه السلام_ روزی دستگیر آن ها خواهد شد و راه نفوذ قطعی بر دشمن را خواهد بست.

 منبع:

 ۱_فیاض انوش، ابوالحسن و صلاح، مهدی (۱۳۸۵)، هفدهم دی‌ماه ۱۳۱۴ امتداد یا انقطاع نهضت بانوان، فصلنامه‌ی کتاب زنان، سال نهم، شماره‌ی ۳۳٫

 ۲_همان: ۸۶، به نقل از روزنامه‌ی رستاخیز، ۱۶ دی‌ماه ۲۵۳۵