ساعت ها و روزها و ماه ها همچنان بدون کوچکترین وقفه ای می گذرد،زمان همچون رود در گذر است و با ارزش ترین سرمایه ما یعنی نعمت “عمر” در حال کاستن و افول.حکایت همان پیرمرد یخ فروش را تداعی می کند که اندکی خوابید و چون برخاست ،سرمایه خویش از کف داده بود و اندوه و حسرت چاره ساز نبود.

امید است این غفلت ها به بیداری تبدیل شوند و زرق و برقهای دنیوی،ما را چنان شیفته خود نکند که چونان پیرمرد یخ فروش، پس از خوابی عمیق ، آنگاه برخیزیم که عمر عزیز از کف داده باشیم.

اکنون نیز که لحظات طلایی ماه رجب گذشته است و ایام پربرکت شعبان و اعیاد مبارک شعبانیه از راه رسیده است،حواسمان باشد که بارش رحمت های بی دریغ الهی را در این ایام و ماه های ارزشمند از دست ندهیم و ظرف وجودمان را فراتر از همیشه آماده دریافت عنایات الهی کنیم.

دل ها را آماده کنیم تا در روز میلاد بزرگ ترین منجی بشر _ حضرت صاحب العصر و الزمان – تعجیل در ظهورش را از درگاه منان الهی بخواهیم تا ظهور حیات بخش او،التیامی باشد بر دل های دردمند شیعیان منتظر مظلومی که جای جای دنیا از ظلم و تزویر و استبداد گردنکشان زمانه به ستوه آمده اند.
مخلصانه و عاشقانه و عاجزانه نجوا کنیم:یا بن الحسن….!

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

در این هیاهوهای ظالمانه و مستکبرانه و اکنون که هر نقطه از خاک زمین با خون دوستداران علی رنگین شده است و نیاز به وجود نازنیت بیشتر از هر زمانی احساس می شود،بیا و مرهم دلهای خسته عاشقانت باش؛همانهایی که جور یزیدی صفتان کنونی،آنها را به ستوه آورده است و اگر نبود امید روشن به ظهور روشنی بخشت، میل به زندگی هر آینه از درون آنها رخت بربسته بود.و اگر بارقه ای از امید در دل های ماست همان امید به وصال توست که روزی از راه برسی و نظم حقیقی را دنیا حاکم کنی…

یا صاحب الزمان….
اندوه به خون غلتیدن کودکان بی گناه یمن ،قلبمان را به درد آورده است…

تو نیستی تا خونخواران را همچون حیدر کرّار ،از صحنه روزگار محو کنی و ما با بیچارگی فقط کارمان تماشای این همه جور و ستم شده است و از دستمان کاری بر نمی آید…

اکنون که سعودی های یزیدی صفت ،تاریخ را تکرار کرده اند و وقاحت و بی شرمی را کاملا تعریف کرده اند،مردانه قول می دهیم که گر بیایی در رکاب مقتدرانه ات عاشوراییان مخلصی باشیم…

السلام علیک یا صاحب الزمان…
یا حجه الله فی ارضه…
یا بن الحسن العسکری…
عجَّل الله فرجَک….

_{رقیه رحیمی طلبه دانش آموخته}

گاهنامه ظهور شماره 27 خرداد94

جهت دانلود برروی تصویر کلیک نمایید.

حجم 8.3 MB

نسخه pdf

حاج حسن خلج

مژده مژده تابنده شد مهپاره ی ام البنین

حاج محمد رضا طاهری

بی دست کربلا دست منو بگیر (جدید سال 91)
باز امشب اختران (جدید سال 91)
مرشدم گفت که امروز طرب باید داشت (جدید سال 91)
یه شب قشنگ و دیدنی تو راهه (جدید سال 91)
وقتی دلم طوفانی موج نگاته
دل من یه عمره که به دام مهرت اسیره
یه ساقی یه ساغر که وادی عشقش جنون
عبد الله ابالفضل
دل تو را جویم یا ابو فاضل

حاج سید مهدی میرداماد

شب مستیمه امشب شب خیلی خاصه (جدید سال 93)
بنفسی انت ای سر تا قدم ایثار (جدید سال 93)
روزی شعر من امشب دو برابر شده است (جدید سال 92)
همه دستا فدا دست ابا الفضل (جدید سال 92)
مرشدم گفت که امروز طرب باید داشت (جدید سال 91)
خبر اومد یه پهلوون اومد (جدید سال 91)

حاج محمود کریمی
از شرم تو ای مهجبین (جدید سال 93)
تا نفس هست تا سلامی هست (جدید سال 93)
دنیای من به تو وابستگی داره (جدید سال 93)
خدا جلوه دارد به پیشانی تو (جدید سال 93)
یا سیدی مولا قمر بنی هاشم (سال 92)

...

حاج سعید حدادیان

 افتخار علی حضرت عباس (جدید سال 88)
 شب شب جود و کرمه (جدید سال 88)
ای اهل ولا اهل ولا یار خوش آمد علم دار خوش آمد (جدید سال 89)
 نشنیدید که غنداغه آن ماه جبین (جدید سال 89)
 مژده ای حزب خدا یار خدا آمد
 اسمت که میاد درای آسمونات بازه

حاج محمود کریمی
ای خماران در میخانه ی (سال 91)
بال ملائک باز شده (سال 91)
دریای عشق همدم ساحل نمیشود (سال 91)
شب شب مستیمونه (سال 91)
قدم بزن که دلهامون به زیر پاهای تو (سال 91)
بین شک کرده گان اگر انداخت چهره در چهره ی قمر انداخت (سال 91)
یا حسین با حسین (سال 91)
رفتی و رفت پشت و پناه کبوترات (سال 91)
ساقی ساقی کوثر تویی ، دلبر و سرور و محشر تویی (سال 90)
جمعان جمع ، که تا نقش خیالی بزنیم (شعر خوانی سال 90)
الا یا ایهاالساقی جوابی خواهش من را (سال 90)
هرکی بارونی بشه دریا میشه (سال 90)

سید مجید بنی فاطمه

شب مستیمه امشب شب خیلی خاصه (جدید ساگه همگی هرچی که دارن بیارن (جدید،سال 85)
عشق تکرار آدم و حواست (جدید،سال 85)
همه میخانه به صف - سال87

حاج روح الله بهمنی

از آسمونا دوباره بارون رحمت میباره
اومده تک سوار حیدر، شیر عرب یل دلاور

حاج حسین سیب سرخی

آخر قصه عالم، اول قصه دنیاست
ابوفاضل، مددی یا ابوالفضل

برای دانلود کردن مدیحه ها، روی آیکون کلیک راست نموده و گزینه …Save Target As را انتخاب نمایید.

با تشکر - AVINY.COM

مولودی شب میلاد امام حسین علیه السلام 1393 با مداحی حاج محمود کریمی

سرود (ای عشق شور انگیز)  [10:22]
ترکیب بند در وصف امام حسین (ع)  [8:49]
غزل در وصف امام حسین (ع) (چشم تو گشت و از همه ما را خطاب کرد  [17:58]
 سرود (پیچیده تو بهشت صدای یا حسین)  [8:28]
 سرود (حرومه عاشقی به جز برا حسین) [8:13]
 سرود (تموم دین من، خدا حرم حسین) [5:30]
مناجات  [3:57]

...

مولودی شب میلاد امام حسین علیه السلام 1392 با مداحی حاج محمود کریمی

سرود [حاج محمود کریمی] [جشن میلاد انوار کربلا] [13:52]
 مدیحه سرایی [حاج محمود کریمی] [جشن میلاد انوار کربلا] [15:26]
 سرود [حاج محمود کریمی] [جشن میلاد انوار کربلا] [14:08]
مدیحه سرایی [سیدمهدی میرداماد] [جشن میلاد انوار کربلا] [10:51]
سرود [حاج محمود کریمی و سیدمهدی میرداماد] [جشن میلاد انوار کربلا] [14:05]
شور [حاج محمود کریمی و سیدمهدی میرداماد] [جشن میلاد انوار کربلا] [10:36]

مولودی شب میلاد امام حسین علیه السلام 1391 با مداحی حاج محمود کریمی

مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش اول [حاج محمود کریمی] [10:25]
مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش دوم [حاج محمود کریمی] [7:56]
مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش سوم [حاج سید مجید بنی فاطمه] [4:33]
مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش چهارم [حاج سید مجید بنی فاطمه] [10:07]
مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش پنجم [حاج حسین سازور] [6:11]
مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش ششم [حاج حسین سازور] [4:09]
مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش هفتم [حاج حسین سازور] [10:20]
مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش هشتم [حاج حسین سازور] [4:19]
مراسم شب میلاد امام حسین(ع) - بخش نهم [حاج حسین سازور] [1:57]

مولودی شب میلاد امام حسین علیه السلام 1390 با مداحی حاج محمود کریمی

تو لیلی و من به عشقت مجنون (سرود) [حاج محمود کریمی]  [9:28]
ابرم و بارش بی پروایم (شعرخوانی) [حاج محمود کریمی] [9:34]
حسین جانم (سرود) [حاج محمود کریمی و حاج حسین سازور] [13:14]
به فدای تو تو که اومدی (سرود) [حاج محمود کریمی] [10:43]

[حاج سیدمجید بنی فاطمه]  [4:17]
پشت سر دعای زینب و رباب (شور) [حاج محمود کریمی و امیرعباس ناهیدی] [3:48]

شعبان ماه بسيار شريفى است و منسوب به حضرت سيد انبياء صلى الله عليه و آله می‌باشد، آن حضرت اين ماه را روزه می گرفتند و به ماه رمضان‏ وصل مى ‏كردند.

اعمال روز اول
روزه اش فضیلت بسیار دارد و از حضرت صادق علیه السلام روایت است که هر که روزه بگیرد روز اوّل شعبان را واجب شود براى او بهشت البته و سید بن طاوس ثواب بسیارى نقل کرده از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله براى کسى که سه روز اوّل این ماه را روزه دارد و در شبهاى آنها دو رکعت نماز کند در هر رکعت حمد یک مرتبه و توحید یازده مرتبه

اعمال مشترك ماه شعبان

هر روز هفتاد مرتبه بگویيد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ

هر روز هفتاد مرتبه بگویيد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ‏

بهترین ذکر در ماه شعبان

درروايات آمده است كه بهترين دعاها و ذكرها در اين ماه استغفار است و هر كه در هر روز از اين ماه هفتاد مرتبه استغفار كند مثل آن است كه هفتاد هزار مرتبه در ماههاى ديگر استغفار کرده است.

صدقه دادن

صدقه دادن در این ماه مورد تاکید منابع دینی است هرکه در این ماه صدقه دهد اگرچه به نصف دانه خرمايى باشد حق تعالى بدن او را بر آتش جهنم حرام گرداند. از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه: از آن جناب از فضيلت روزه رجب سوال کردند .حضرت فرمود :چرا از روزه شعبان غافليد؟ راوى عرض كرد: يا ابن رسول الله كسى كه يك روز از شعبان را روزه بدارد چه ثوابی دارد؟ حضرت فرمود: به خدا قسم بهشت ثواب او است .عرض كرد يا ابن رسول الله بهترين اعمال در اين ماه چيست؟حضرت فرمود: تصدق و استغفار، هر كه تصدق كند در ماه شعبان حق تعالى آن صدقه را تربيت كند همچنان كه يكى از شما بچه شترش را تربيت مى‏كند تا آنكه در روز قيامت به صاحبش می رسد در حالتى كه به قدر كوه احد شده باشد.

در تمام اين ماه هزار بار بگويید:

لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ* وَ لَا نَعْبُدُ إِلَّا إِيَّاهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ‏

كه ثواب بسيار دارد و عبادت هزار سال در نامه عملش بنويسند.

...

صلوات مخصوص هنگام زوال ماه شعبان‏

در هر روز از شعبان هنگام زوال و نیز در شب نيمه آن اين صلوات که از حضرت امام زين العابدين عليه السلام نقل شده را بخوانید:اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ أَهْلِ بَيْتِ الْوَحْيِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْفُلْكِ الْجَارِيَةِ فِي اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ يَأْمَنُ مَنْ رَكِبَهَا وَ يَغْرَقُ مَنْ تَرَكَهَا الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ وَ اللَّازِمُ لَهُمْ لَاحِقٌ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْكَهْفِ الْحَصِينِ وَ غِيَاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَكِينِ وَ مَلْجَإِ الْهَارِبِينَ وَ عِصْمَةِ الْمُعْتَصِمِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً كَثِيرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضًى وَ لِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَدَاءً وَ قَضَاءً بِحَوْلٍ مِنْكَ وَ قُوَّةٍ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الْأَبْرَارِ الْأَخْيَارِ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ حُقُوقَهُمْ وَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَ وِلَايَتَهُمْ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اعْمُرْ قَلْبِي بِطَاعَتِكَ وَ لَا تُخْزِنِي بِمَعْصِيَتِكَ وَ ارْزُقْنِي مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ بِمَا وَسَّعْتَ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ نَشَرْتَ عَلَيَّ مِنْ عَدْلِكَ وَ أَحْيَيْتَنِي تَحْتَ ظِلِّكَ وَ هَذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِكَ شَعْبَانُ الَّذِي حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ الَّذِي كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ [سَلَّمَ‏] يَدْأَبُ فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ فِي لَيَالِيهِ وَ أَيَّامِهِ بُخُوعاً لَكَ فِي إِكْرَامِهِ وَ إِعْظَامِهِ إِلَى مَحَلِّ حِمَامِهِ اللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَى الِاسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ وَ نَيْلِ الشَّفَاعَةِ لَدَيْهِ اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْهُ لِي شَفِيعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِيقاً إِلَيْكَ مَهْيَعاً وَ اجْعَلْنِي لَهُ مُتَّبِعاً حَتَّى أَلْقَاكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَنِّي رَاضِياً وَ عَنْ ذُنُوبِي غَاضِياً قَدْ أَوْجَبْتَ لِي مِنْكَ الرَّحْمَةَ وَ الرِّضْوَانَ وَ أَنْزَلْتَنِي دَارَ الْقَرَارِ وَ مَحَلَّ الْأَخْيَارِ

مناجات شعبانيه‏

اين مناجات را حضرت امير المؤمنين و ائمه عليهم السلام است كه در ماه شعبان مى‏ خواندند:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُسْتَكِيناً لَكَ مُتَضَرِّعاً إِلَيْكَ رَاجِياً لِمَا لَدَيْكَ ثَوَابِي وَ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَ تَخْبُرُ حَاجَتِي وَ تَعْرِفُ ضَمِيرِي‏ وَ لَا يَخْفَى عَلَيْكَ أَمْرُ مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَايَ وَ مَا أُرِيدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِي وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِي وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِي وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِيرُكَ عَلَيَّ يَا سَيِّدِي فِيمَا يَكُونُ مِنِّي إِلَى آخِرِ عُمْرِي مِنْ سَرِيرَتِي وَ عَلَانِيَتِي وَ بِيَدِكَ لَا بِيَدِ غَيْرِكَ زِيَادَتِي وَ نَقْصِي وَ نَفْعِي وَ ضَرِّي إِلَهِي إِنْ حَرَمْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْزُقُنِي وَ إِنْ خَذَلْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُنِي إِلَهِي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ وَ حُلُولِ سَخَطِكَ إِلَهِي إِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِكَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَيَّ بِفَضْلِ سَعَتِكَ إِلَهِي كَأَنِّي بِنَفْسِي وَاقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ فَقُلْتَ [فَفَعَلْتَ‏] مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنِي بِعَفْوِكَ إِلَهِي إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَى مِنْكَ بِذَلِكَ وَ إِنْ كَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِي وَ لَمْ يُدْنِنِي [يَدْنُ‏] مِنْكَ عَمَلِي فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَيْكَ وَسِيلَتِي إِلَهِي قَدْ جُرْتُ عَلَى نَفْسِي فِي النَّظَرِ لَهَا فَلَهَا الْوَيْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَهَا إِلَهِي لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَيَّ أَيَّامَ حَيَاتِي فَلَا تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّي فِي مَمَاتِي إِلَهِي كَيْفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِكَ لِي بَعْدَ مَمَاتِي وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِي [تُولِنِي‏] إِلَّا الْجَمِيلَ فِي حَيَاتِي إِلَهِي تَوَلَّ مِنْ أَمْرِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ عُدْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ عَلَى مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ إِلَهِي قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوباً فِي الدُّنْيَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَى سَتْرِهَا عَلَيَّ مِنْكَ فِي الْأُخْرَى [إِلَهِي قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَيَ‏] إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ فَلَا تَفْضَحْنِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ إِلَهِي جُودُكَ بَسَطَ أَمَلِي وَ عَفْوُكَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِي إِلَهِي فَسُرَّنِي بِلِقَائِكَ يَوْمَ تَقْضِي فِيهِ بَيْنَ عِبَادِكَ إِلَهِي اعْتِذَارِي إِلَيْكَ اعْتِذَارُ مَنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرِي يَا أَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَيْهِ الْمُسِيئُونَ إِلَهِي لَا تَرُدَّ حَاجَتِي وَ لَا تُخَيِّبْ طَمَعِي وَ لَا تَقْطَعْ مِنْكَ رَجَائِي وَ أَمَلِي إِلَهِي لَوْ أَرَدْتَ هَوَانِي لَمْ تَهْدِنِي وَ لَوْ أَرَدْتَ فَضِيحَتِي لَمْ تُعَافِنِي إِلَهِي مَا أَظُنُّكَ تَرُدُّنِي فِي حَاجَةٍ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمُرِي فِي طَلَبِهَا مِنْكَ إِلَهِي فَلَكَ الْحَمْدُ أَبَداً أَبَداً دَائِماً سَرْمَداً يَزِيدُ وَ لَا يَبِيدُ كَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى إِلَهِي إِنْ أَخَذْتَنِي بِجُرْمِي أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ وَ إِنْ أَخَذْتَنِي بِذُنُوبِي أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ‏ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِي النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّي أُحِبُّكَ إِلَهِي إِنْ كَانَ صَغُرَ فِي جَنْبِ طَاعَتِكَ عَمَلِي فَقَدْ كَبُرَ فِي جَنْبِ رَجَائِكَ أَمَلِي إِلَهِي كَيْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِكَ بِالْخَيْبَةِ مَحْرُوماً وَ قَدْ كَانَ حُسْنُ ظَنِّي بِجُودِكَ أَنْ تَقْلِبَنِي بِالنَّجَاةِ مَرْحُوماً إِلَهِي وَ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمُرِي فِي شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ وَ أَبْلَيْتُ شَبَابِي فِي سَكْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْكَ إِلَهِي فَلَمْ أَسْتَيْقِظْ أَيَّامَ اغْتِرَارِي بِكَ وَ رُكُونِي إِلَى سَبِيلِ سَخَطِكَ إِلَهِي وَ أَنَا عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ قَائِمٌ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَوَسِّلٌ بِكَرَمِكَ إِلَيْكَ إِلَهِي أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّلُ إِلَيْكَ مِمَّا كُنْتُ أُوَاجِهُكَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْيَائِي مِنْ نَظَرِكَ وَ أَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِكَرَمِكَ إِلَهِي لَمْ يَكُنْ لِي حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلَّا فِي وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِي لِمَحَبَّتِكَ وَ كَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَكُونَ كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ بِإِدْخَالِي فِي كَرَمِكَ وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِي مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ إِلَهِي انْظُرْ إِلَيَّ نَظَرَ مَنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِكَ فَأَطَاعَكَ يَا قَرِيباً لَا يَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ يَا جَوَاداً لَا يَبْخَلُ عَمَّنْ رَجَا ثَوَابَهُ إِلَهِي هَبْ لِي قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِسَاناً يُرْفَعُ إِلَيْكَ صِدْقُهُ وَ نَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ إِلَهِي إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُولٍ وَ مَنْ لَاذَ بِكَ غَيْرُ مَخْذُولٍ وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوكٍ [مَمْلُولٍ‏] إِلَهِي إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِكَ لَمُسْتَنِيرٌ وَ إِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ لَمُسْتَجِيرٌ وَ قَدْ لُذْتُ بِكَ يَا إِلَهِي فَلَا تُخَيِّبْ ظَنِّي مِنْ رَحْمَتِكَ وَ لَا تَحْجُبْنِي عَنْ رَأْفَتِكَ إِلَهِي أَقِمْنِي فِي أَهْلِ وَلَايَتِكَ مُقَامَ مَنْ رَجَا الزِّيَادَةَ مِنْ مَحَبَّتِكَ إِلَهِي وَ أَلْهِمْنِي وَلَهاً بِذِكْرِكَ إِلَى ذِكْرِكَ وَ هِمَّتِي فِي رَوْحِ نَجَاحِ أَسْمَائِكَ وَ مَحَلِّ قُدْسِكَ إِلَهِي بِكَ عَلَيْكَ إِلَّا أَلْحَقْتَنِي بِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِكَ وَ الْمَثْوَى الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِكَ فَإِنِّي لَا أَقْدِرُ لِنَفْسِي دَفْعاً وَ لَا أَمْلِكُ لَهَا نَفْعاً إِلَهِي أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنِيبُ [الْمَعِيبُ‏] فَلَا تَجْعَلْنِي مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ إِلَهِي وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ لَاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلَالِكَ فَنَاجَيْتَهُ سِرّاً وَ عَمِلَ لَكَ جَهْراً إِلَهِي لَمْ أُسَلِّطْ عَلَى حُسْنِ ظَنِّي قُنُوطَ الْإِيَاسِ وَ لَا انْقَطَعَ رَجَائِي مِنْ جَمِيلِ كَرَمِكَ إِلَهِي إِنْ كَانَتِ الْخَطَايَا قَدْ أَسْقَطَتْنِي لَدَيْكَ فَاصْفَحْ عَنِّي بِحُسْنِ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ إِلَهِي إِنْ حَطَّتْنِي الذُّنُوبُ مِنْ مَكَارِمِ لُطْفِكَ فَقَدْ نَبَّهَنِي الْيَقِينُ إِلَى كَرَمِ عَطْفِكَ إِلَهِي إِنْ أَنَامَتْنِي الْغَفْلَةُ عَنِ الِاسْتِعْدَادِ لِلِقَائِكَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِي الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِ آلَائِكَ إِلَهِي إِنْ دَعَانِي إِلَى النَّارِ عَظِيمُ عِقَابِكَ فَقَدْ دَعَانِي إِلَى الْجَنَّةِ جَزِيلُ ثَوَابِكَ إِلَهِي فَلَكَ أَسْأَلُ وَ إِلَيْكَ أَبْتَهِلُ وَ أَرْغَبُ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنْ يُدِيمُ ذِكْرَكَ وَ لَا يَنْقُضُ عَهْدَكَ وَ لَا يَغْفُلُ عَنْ شُكْرِكَ وَ لَا يَسْتَخِفُّ بِأَمْرِكَ إِلَهِي وَ أَلْحِقْنِي بِنُورِ عِزِّكَ الْأَبْهَجِ فَأَكُونَ لَكَ عَارِفاً وَ عَنْ سِوَاكَ مُنْحَرِفاً وَ مِنْكَ خَائِفاً مُرَاقِباً يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ* وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً

اين مناجات از مناجاتهاى جليل القدر ائمة عليهم السلام است و شامل مضامين عاليه است و در هر وقت كه حضور قلبى باشد خواندن آن مناسب است.‏

میلاد امام حسین علیه السلام

روز سوم ماه شعبان روز مباركى است و مولاى ما امام حسين عليه السلام در این روز متولد شد .

دعای روز سوم :

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلَالِهِ وَ وِلَادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ لَمَّا يَطَأْ [يُطَأْ] لَابَتَيْهَا قَتِيلِ الْعَبْرَةِ وَ سَيِّدِ الْأُسْرَةِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ يَوْمَ الْكَرَّةِ الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ وَ الْفَوْزَ مَعَهُ فِي أَوْبَتِهِ وَ الْأَوْصِيَاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قَائِمِهِمْ وَ غَيْبَتِهِ حَتَّى يُدْرِكُوا الْأَوْتَارَ وَ يَثْأَرُوا الثَّارَ وَ يُرْضُوا الْجَبَّارَ وَ يَكُونُوا خَيْرَ أَنْصَارٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَعَ اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ اللَّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَيْكَ أَتَوَسَّلُ وَ أَسْأَلُ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسِي‏ءٍ إِلَى نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِي يَوْمِهِ وَ أَمْسِهِ يَسْأَلُكَ الْعِصْمَةَ إِلَى مَحَلِّ رَمْسِهِ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ وَ بَوِّئْنَا مَعَهُ دَارَ الْكَرَامَةِ وَ مَحَلَّ الْإِقَامَةِ اللَّهُمَّ وَ كَمَا أَكْرَمْتَنَا بِمَعْرِفَتِهِ فَأَكْرِمْنَا بِزُلْفَتِهِ وَ ارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُ وَ سَابِقَتَهُ وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ وَ يُكْثِرُ الصَّلَاةَ عَلَيْهِ عِنْدَ ذِكْرِهِ وَ عَلَى جَمِيعِ أَوْصِيَائِهِ وَ أَهْلِ أَصْفِيَائِهِ الْمَمْدُودِينَ مِنْكَ بِالْعَدَدِ الِاثْنَيْ عَشَرَ النُّجُومِ الزُّهَرِ وَ الْحُجَجِ عَلَى جَمِيعِ الْبَشَرِ اللَّهُمَّ وَ هَبْ لَنَا فِي هَذَا الْيَوْمِ خَيْرَ مَوْهِبَةٍ وَ أَنْجِحْ لَنَا فِيهِ كُلَّ طَلِبَةٍ كَمَا وَهَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ وَ عَاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عَائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ ‏بعد از این دعا میخوانی دعای زیر را که آن حضرت در روز عاشورا خواندند:

اللَّهُمَّ أَنْتَ مُتَعَالِي الْمَكَانِ عَظِيمُ الْجَبَرُوتِ شَدِيدُ الْمِحَالِ غَنِيٌّ عَنِ الْخَلَائِقِ عَرِيضُ الْكِبْرِيَاءِ قَادِرٌ عَلَى مَا تَشَاءُ قَرِيبُ الرَّحْمَةِ صَادِقُ الْوَعْدِ سَابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُ الْبَلَاءِ قَرِيبٌ إِذَا دُعِيتَ مُحِيطٌ بِمَا خَلَقْتَ قَابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تَابَ إِلَيْكَ قَادِرٌ عَلَى مَا أَرَدْتَ وَ مُدْرِكٌ مَا طَلَبْتَ وَ شَكُورٌ إِذَا شُكِرْتَ وَ ذَكُورٌ إِذَا ذُكِرْتَ أَدْعُوكَ مُحْتَاجاً وَ أَرْغَبُ إِلَيْكَ فَقِيراً وَ أَفْزَعُ إِلَيْكَ خَائِفاً وَ أَبْكِي إِلَيْكَ‏ مَكْرُوباً وَ أَسْتَعِينُ بِكَ ضَعِيفاً وَ أَتَوَكَّلُ عَلَيْكَ كَافِياً احْكُمْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ قَوْمِنَا [بِالْحَقِ‏] فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ خَدَعُونَا وَ خَذَلُونَا وَ غَدَرُوا بِنَا وَ قَتَلُونَا وَ نَحْنُ عِتْرَةُ نَبِيِّكَ وَ وَلَدُ [وُلْدُ] حَبِيبِكَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الَّذِي اصْطَفَيْتَهُ بِالرِّسَالَةِ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْيِكَ فَاجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا فَرَجاً وَ مَخْرَجاً بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين‏.

منبع:گزارش خبرنگار قرآن و عترت باشگاه خبرنگاران

حوزه دیروز از زمان خود جلوتر بود

مقام معظم رهبری در مقایسه بنیه علمی حوزه دیروز با حوزه امروز، حوزه دیروز را در مواجهه با شبهات و چالش‌های زمان خود روزآمدتر و حتی جلوتر از زمان خود می‌دانند. به اعتقاد ایشان اشكالی كه حوزه دیروز ما نداشت و امروز دارد این است كه حوزه دیروز از دنیای زمان خود عقب تر نبود، بلكه جلوتر هم بود.

 محصول علمی حوزه دیروز بیشتر بود

 ایشان فرآورده‌های علمی علمای گذشته را برای مردم زمان خود حتی از حیث كمی نیز، بیشتر از امروز برآورد می‌كنند و مثال‌هایی در این زمینه ذكر می‌كنند:

«شما نگاه كنید علمای ما چقدر محصول علمی و فقهی و كلامی برای مردم زمان خود داشتند. همان عده كمی كه در گذشته بودند، كارهای بزرگی انجام دادند. اگر در نیشابور یا بلخ یا هرات یا طوس – كه اقصی نقاط دنیای اسلام نسبت به بغداد آن روز بود – چند نفر شیعه زندگی می‌كردند و سوال فقهی یا كلامی داشتند، شیخ مفید آنان را از بغداد هدایت و راهنمایی می‌كرد؛ یعنی شیخ مفید از زمان خودش عقب تر نبود.یا در زمان شیخ طوسی اگر دشمن مكتب اهل بیت علیهم السلام می‌گفت:"لامصنف لكم؛ شما كتاب و تصنیف ندارید"، شیخ طوسی خودش به تنهایی وارد میدان می‌شد و بزرگترین كتاب رجالی را تلخیص می‌كرد و اختصاصا یك تصنیف یا كتاب رجالی دیگر می‌نوشت؛ یعنی بدون معطلی رجال كشی را تلخیص كرد و كتاب رجال و فهرست خود را هم نگاشت.»

...

 پیش دستی علمای گذشته در پاسخ به شبهات

 رهبر انقلاب در شرح روزآمدی و پیش دستی علمای گذشته در پاسخ به شبهات زمان خود می‌فرمایند:

 «هنوز اشكال كسی كه می‌گفت فقه ندارید از خانه‌اش بیرون نرفته بود كه ناگهان یك كتاب عظیم پر فروغ پر تحقیق – به حسب تحقیق آن روز – مبسوط عرضه می‌گردید. اگر محمد بن زكریای رازی چهار كلمه الحادی بر زبانش جاری می‌شد، فورا سید مرتضای رازی در رد او كتاب می‌نوشت و نمی‌گذاشت حرف او بی‌جواب بماند.اگر فلان نویسنده معاند اهل بیت، كتابی می‌نوشت و حقایق و اعمال شیعه را مسخره می‌كرد، بلافاصله عبدالجلیل راضی قزوینی حقش را كف دستش می‌گذاشت و كتاب النّقض را می‌نوشت.  بنابراین هر كسی كه در زمینه‌های فقهی و كلامی، به خصوص به شیعه چیزی می‌گفت، شیعه با قدرت و قوت به زبان علمی به او جواب می‌داد و سخن تلخ رقیب و حریف و معاند، راه به جایی نمی‌برد.»

ماجرای تألیف كتاب تحفه اثنی عشریه و پاسخ شایسته علمای شیعه

 حضرت آیت الله خامنه‌ای (مد ظله العالی) با اشاره به ماجرای تألیف كتاب تحفه اثنی عشریه و ردیه‌هایی كه از سوی علما بر آن نگاشته شد، خاطرنشان می‌كنند كه تا همین اواخر هم وضعیت این گونه بوده است:

 «در هند یك نفر پیدا شد (عبدالعزیز دهلوی) و كتاب تحفه اثنی عشریه را كه بر ضد و ذم شیعه و به ظاهر در مدح اهل بیت علیهم السلام بود، نوشت. سید حامد حسین، كتاب عبقات الانوار با آن عظمت را در جوابش نوشت و آن طور كه به نظرم می‌رسد، شاید حدود ده ردّ بر كتاب تحفه اثنی عشریه نوشته شده است. من فهرستی را نگاه می‌كردم كه متعلق به كتب علمای هندی شیعه بود كه البته بزرگان و اعلام درجه یك هم در میان آنان بودند. به نظرم ده ردّ شاید هم بیشتر علیه این كتاب نوشتند.بنابراین حوزه‌های علمیه از زمان خودشان عقب نبودند. یك نفر پیدا می‌شد حرفی را در یك كتاب خطی می‌زد و یك نسخه می‌نوشت و دیگری پخش می‌كرد و دیگری می‌خواند و چهار نفر در طول زمان از آن مطلع می‌شدند، عالم شیعه هم بر می‌داشت همین كار را عینا جواب می‌داد و گاهی تندتر و سریعتر و بهتر از او اقدام می‌كرد و عقب نمی‌ماند.»

توجه به نقد مستدل آرای فقهی اهل سنت در كتاب‌های علمای شیعه تا زمان شهید اول

 ایشان با اشاره به كتب فقهی گذشته، بیان می‌كنند كه چطور علمای شیعه تا زمان شهید اول در این كتاب‌ها آرای فقهی علمای اهل سنت را با ادله متعدد رد می‌كردند:

«تا زمان شهید اول كتب فقهی ما مثل كتب علامه و فخر المحققین غالبا متضمن آرای فقهای اهل سنت هم بوده است ولی بعد از آن زمان، كتب شیعه غالبا، دیگر آرای اهل سنت را ذكر نمی‌كنند. وقتی شما نگاه می‌كنید، می‌بینید كه در آن كتاب‌ها، رأی فقهای اهل سنت، با ادله متعدد جواب گفته شده است. فقط كتاب خلاف را نگاه كنید كه شیخ طوسی در آنجا فقط به اجماع تمسك كرده است. غالبا استدلال‌های محكم كتب علامه و دیگران و نیز كتاب خود شیخ مبسوط است.»

مثال اسب و اتومبیل

 مقام معظم رهبری بارها هشدار داده‌اند كه حوزه امروز، از زمان خود عقب افتاده است. ایشان در بیاناتشان این معضل را با ذكر مثالی اینگونه تبیین می‌كنند:

«امروز حوزه علمیه از زمان خودش خیلی عقب است. حساب یك ذره و دو ذره نیست. مثل این است كه دو نفر سوار بر اسب، در وادی‌ای همراه یكدیگر بروند و یكی اسبش از دیگری تندروتر باشد و آنكه اسبش كندروتر است، بعدا به اتومبیل دست پیدا كند. طبیعی است آنكه اسبش تندروتر است، به گرد او هم نمی‌رسد. الان وضعیت اینگونه است. در حال حاضر امواج فقه و فلسفه و كلام و حقوق دنیا را فرا گرفته است. ما وقتی به خودمان نگاه می‌كنیم می‌بینیم با زمان خیلی فاصله داریم.»

كم كاری در زمینه تألیف كتب اخلاقی و علم حقوق

 ایشان با استناد به نقل قول یكی از علما كه به سفر فرنگ رفته بود، این عقب افتادگی حوزه امروز از زمان را حتی به حوزه اخلاق نیز تسری می‌دهند و چنین می‌فرمایند:

 «حتی در اخلاق هم اینگونه است. یكی از اعلام حوزه – ادام الله بقائه – كه الان در اینجا تشریف دارند، چند سال قبل از این، سفری به انگلستان كرده بودند و در آنجا كتابخانه‌ای را دیده بودند. به من فرمودند:

“یك طبقه از این كتابخانه، كتاب‌های اخلاقی بود كه فرنگی‌ها در چند سال اخیر نوشته‌اند»!

 ایشان با انتقاد شدید از كم كاری حوزه امروز، در زمینه تألیف كتب اخلاقی، نسبت به كارهای مطالعاتی گسترده‌ای كه غربی‌ها در این زمینه انجام داده‌اند، پرسشهایی صریح را مقابل حوزویان قرار می‌دهند:

«در این چند سال حوزه علمیه قم، چند كتاب اخلاق بیرون داده است؟ یك هزارم آن، یك ده هزارم آن و به گمانم هنوز هم كمتر از این مقدار  باشد.این تازه اخلاق است و می‌دانید غرب با اخلاق سر آشتی ندارد. البته كتب اخلاقی آنها بیشتر، فلسفه اخلاق و رد اخلاق و بیان اخلاق غیر معنوی و اخلاق مادی است. ما بعد از معراج السعادة و جامع السعادة در حوزه‌هایمان چه كتابی نوشته‌ایم؟ البته بعدها در چند سال اخیر، چند كتاب اخلاق نوشته شده است؛ چیزی كه بشود به عنوان یك كتاب علمی ارائه كرد.عین همین قضیه در حقوق هم مشاهده می‌شود. شما ببینید چقدر در باب حقوق مدنی، حقوق جزا و انواع و اقسام مباحث حقوقی، تحقیقات گوناگون شده است.این كار، هم در غرب و هم در دنیای اسلام غیر شیعه صورت گرفته است. ما در این زمینه‌ها انصافا باید بگوییم خیلی عقبیم. حال، این رشته تخصصی ماست و بیشتر تخصص حوزه‌ها تقریبا فقه است.»

به حاشیه رفتن دروس كلام و عقاید در حوزه

حوزه‌های شیعی از دیرباز، نه تنها معارف و عقاید را جزو مسئولیت های خویش می‌دانستند؛ بلكه با شبهات زمان خویش راه ارتباط می‌جستند، از آن به سرعت اطلاع می‌یافتند و در صدد نقد و دفاع بر می‌آمدند . متكلمان حوزوی شیعی عقب تر از زمان خود نبودند؛ بلكه همپای شبهات عصر حركت كردند و در برابر هر تهاجم ، دفاعی متقن و سریع را عرضه داشتند . نگاشته های كلامی بزرگوارانی چون شیخ مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی، عبدالجلیل رازی و …، نمونه صدق این دعوی است.اما متأسفانه این شیوه ادامه نیافت و به ویژه در سده اخیر، معارف و عقاید و كلام، نقش محوری خود را در حوزه‌ها از دست دادند و چونان تفسیر و حدیث در حاشیه‌ی تحصیلی – درسی قرار گرفتند. این جابجایی موجب شد كه فراورده‌های حوزه‌های دینی – كه عمدتا فقها یا فقه پژوهان بودند – چندان دستی در معارف و عقاید دینی نداشته باشند و نهایت آنكه در سطح كشف المراد، مطالبی را خوانده و یا شنیده باشند.مقام معظم رهبری در این زمینه می‌فرمایند:

«ببینید دیگران چقدر در زمینه فلسفه و كلام و كلام جدید و فلسفه دین و مباحث دین شناسی و سایر زمینه‌ها، مطلب نوشته‌اند و چقدر كار كرده‌اند؟ ممكن است همه اینها غلط باشد اما بالاخره یك متاع فكری و موج فكری است كه بخشی از فضای ذهن جامعه را اشغال خواهد كرد. شما در حال حاضر كجائید؟ چطور می‌خواهید با اینها مقابله كنید؟ كجاست آن عبدالجلیل رازی قزوینی كه النّقض مناسب این زمان را هم بنویسد؟ و نه یك كتاب، بلكه ده هزار كتاب در این زمینه‌ها نوشته بود.»

عدم بهره مندی حوزه از امكانات سخت افزاری دنیای امروز

 حضرت آیت الله خامنه‌ای (مد ظله العالی) دنیای امروز را دنیای امواج و كامپیوتر می‌دانند و بخشی از عقب افتادگی حوزه از زمان را مربوط به عدم بهره‌مندی از این ظرفیت‌های جدید می‌دانند و معتقدند:

«امروز دنیا، دنیای امواج است. با امواج و كامپیوتر، همه مفاهیم از این طرف به آن طرف دنیا منتقل می‌شود. الان دورترین كتابخانه‌های دنیا می‌توانند در ظرف مدت پنج دقیقه، مطالب كتابی را كه در كتابخانه كنگره آمریكاست، روی صفحه كاغذ خود چاپ كنند.اینگونه، مطالب منتقل می‌شود. ما از این دنیا عقبیم، چرا این را منكر شویم. این یك عیب قطعی است كه حوزه امروز ما آن را دارد.»

 منبع: سایت تبیان

امیر مؤمنان علی (علیه السلام) فرمودند:
خداوند تبارک و تعالی به سوی زمین نگریست، پس ما را برگزید و برای ما شیعیانی برگزید که ما را یاری می کنند، آنها از خوشحالی ما خوشحال و به خاطر اندوه ما اندوهگین می شوند و مال و جانشان را در راه ما نثار می نمایند، آنان از ما هستند و سرانجام نیز با ما خواهند بود. (1)
یاری اهل بیت و نصرت امام عصر (علیه السلام) توفیقی نیست که برای هر کسی فراهم گردد. در هر نظامی یاران و خدمتگزاران و کارگزاران از ناحیه خود نظام انتخاب می شوند. نظام الهی نیز از این قاعده برکنار نیست. یاران خدا و یاوران پیامبر خدا و اهل بیت علیهم السلام همگی توسط خداوند متعال انتخاب شده و به واسطه رسول گرامی و اهل بیت (علیهم السلام) پذیرفته می گردند.
خوشا به حال کسی که خداوند از ابتدا او را برای یاری ولی خود انتخاب کرده است؛ آن امامی که جدش امام صادق (علیه السلام) سالها پیش از تولد او آرزومند یاری و خدمتگزاری اش می باشد و زمزمه می کند:
لَو أدرَکتُهُ لَخَدَمتُهُ اَیامَ حَیاتی (2)

اگر او را درک می کردم حتماً تمام عمر را صرف خدمتگزاری اش می کردم.

در آنجا که جد بزرگوار او، آن امام عزیز، چنین آرزو می کند، ما را توان صحبتی نیست به جز حسرت و آرزو، بیم و امید

اگر خداوند پیش از این عده ای را برای یاری اهل بیت انتخاب کرده، پس هم او می تواند این کار را تکرار کند، عده ای دیگر را نیز برای این امر برگزیند و به آنها توشه و توان، و نیت پاک در این راه عنایت فرماید. اگر ما و شما تا دیروز توفیق یاری امام زمان (علیه السلام) را نداشته ایم یا توفیقمان در این راه اندک و ناچیز بوده است، بیایید تا از خدا بخواهیم که او در کار ما تجدید نظر فرماید و ما را نیز برای خدمت در آن آستان برگزیند:
اللهمّ انّی اَسئلُکَ اَن …. تَجعَلَنی مِمَّن تَنتَصِر بِهِ لِدینِکَ وَ لا تَستَبدِل بی غَیری (3)
پروردگارا! از تو می خواهم که … مرا از کسانی قرار دهی که دینت را به او یاری می کنی و به جای من دیگری را نگذاری.

دست خداوند باز است، خواست او نافذ است و اراده او تخلف ناپذیر. اگر او بخواهد، می تواند از ما نیز یاورانی سخت کوش، دلسوز و مؤثر برای امام غریبمان بسازد، که اگر به یاری او موفق شویم جایمان در بهشت، در کنار او و با او خواهد بود.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند:
خدای عز و جل به هیچ یک از دوستان خود که جان خویش را در اطاعت و خیرخواهی برای امامش به زحمت اندازد، نظر نمی افکند مگر اینکه او را در رفیق اعلی (یعنی جایگاه پیامبران و صدیقین و شهدا و صالحان که در بهشت قرین یکدیگرند) در کنار ما جای دهد. (4)

مولا جان! با نظر رحمت خود بر ما نگاهی کن(5) تا باشیم و بمانیم از منتظرانی که با همین توان اندک یاریت می کنند؛ تا باشیم و شمرده شویم از یاران انتظار…

• (1). ترجمه مکیال المکارم، ج2، ص242، به نقل از خصال/ شیخ صدوق، ج2، ص 635
• (2). بحارالانوار، ج 51، ص148، ح23
• (3). مفاتیح الجنان: از دعاهای ماه مبارک رمضان؛ همچنین موارد بسیار دیگر.
• (4). اصول کافی، ج1، ص403، باب ما أمر النبی (ص)، ح1
• (5). وَ انظُر اِلینا نَظرة رَحیمة؛ فرازی از دعای ندبه

موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت ( علیهم السلام)

زندگی پر ماجرای ایوب و مقام صبرش

سخن از ایوب است او که الگوی صبر و استقامت می باشد، تا به مسلمانان آنروز و امروز و فردا درس مقاومت در برابر مشکلات و ناراحتیهای زندگی دهد، و به پایمردی دعوت کند، و عاقبت محمود این صبر را روشن سازد.

ایوب پیامبری است که پیامبر بزرگ ما موظف گردید سرگذشت او را به یاد آورد، و برای مسلمانان بازگو کند تا از مشکلات طاقت فرسا نهراسند، از لطف و رحمت خدا هرگز مأیوس نشوند.¹

قرآن در این زمینه می فرماید:«  وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِي الشَّيطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ»^(ص/41)

«بنده ی ما ایوب را به یاد آور هنگامی که پروردگارش را خواند و گفت: پروردگارا شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است.»²

از این کلام الهی اولاً مقام والای ایوب در پیشگاه خدا به عنوان «بنده ی ما» به خوبی استفاده می شود، ثانیاً اشاره سربسته ای است به گرفتاریهای شدید و طاقت فرسا و درد و رنج فراوان ایوب.

شرح این ماجرا در قرآن نیامده، ولی در کتب معروف حدیث ماجرا به این صورت نقل شده است:

چرا ایوب گرفتار شد؟

کسی از امام صادق علیه السلام سؤال کرد: بلائی که دامنگیر ایوب شد برای چه بود؟ (شاید فکر می کرد کار خلافی از او سرزده بود که خداوند او را مبتلا ساخت.)

امام علیه السلام در پاسخ او فرمود:

«ایوب به خاطر کفران نعمت گرفتار آن مصائب عظیم نشد، بلکه به عکس به خاطر شکر نعمت بود، زیرا شیطان به پیشگاه خدا عرضه داشت که اگر ایوب را شاکر می بینی به خاطر نعمت فراوانی است که به او داده ای، مسلماً اگر این نعمتها از او گرفته شود او هرگز بنده ی شکر گزاری نخواهد بود!

خداوند برای اینکه اخلاص ایوب را بر همگان روشن سازد، و او را الگوئی برای جهانیان قرار دهد که به هنگام «نعمت» و «رنج» هر دو شاکر و صابر باشند به شیطان اجازه داد که دنیای او مسلّط گردد شیطان از خدا خواست اموال سرشار ایوب، زراعت و گوسفندانش و همچنین فرزندان او از میان بروند، و آفات و بلاها در مدت کوتاهی آنها را از میان برد، ولی نه تنها از مقام شکر ایوب کاسته نشد بلکه افزوده گشت!

او از خدا خواست که این بار، بر بدن ایوب مسلط گردد، و آنچنان بیمار شود که از شدت درد و رنجوری به خود بپیچد و اسیر و زندانی بستر گردد.

این نیز از مقام شکر او چیزی نکاست.

...

ولی جریانی پیش آمد که قلب ایوب را شکست و روح او را سخت جریحه دار ساخت، و آن اینکه جمعی از راهبان بنی اسرائیل به دیدنش آمدند و گفتند، تو چه گناهی کرده ای که به این عذاب دردناک گرفتار شده ای؟!

ایوب در پاسخ گفت: به پروردگارم سوگند که خلافی در کار نبوده، همیشه در طاعت الهی کوشا بوده ام، و هر لقمه غذائی خوردم یتیم و بینوایی بر سر سفره ی من حاضر بوده. درست است که ایوب از این شماتت دوستان بیش از هر مصیبت دیگری ناراحت شد، ولی باز رشته ی صبر را از کف نداد، و آب زلال شکر را به کفران آلوده نساخت، تنها رو به درگاه خدا آورد و جمله های بالا را بیان نمود، و چون از عهده امتحانات الهی به خوبی برآمده بود خداوند درهای رحمتش را بار دیگر به روی این بنده ی صابر و شکیبا گشود، و نعمت های از دست رفته را یکی پس از دیگری و حتی بیش از آن را به او ارزانی داشت، تا همگان سرانجام نیکِ صبر و شکیبایی و شکر را دریابند».

به هر حال، می گویند: ناراحتی و رنج  و بیماری او هفت سال و به روایتی هیجده سال طول کشید و کار بجایی رسید که حتی نزدیکترین یاران و اصحابش او را ترک گفتند، تنها و این خود شاهدی است بر وفاداری بعضی از همسران!

بدترین غم، شماتت دشمنان

اما در میان تمام ناراحتی ها و رنجها آنچه بیشتر روح ایوب را آزار می داد مسأله شماتت دشمنان بود، لذا در حدیثی می خوانیم: بعد از آنکه ایوب سلامت خود را باز یافت و درهای رحمت الهی به روی او گشوده شد از او سؤال کردند بدترین درد و رنج تو چه بود؟

گفت: شماتت دشمنان!

سرانجام ایوب از بوته داغ این آزمایش الهی سالم به در آمد، و فرمان رحمت خدا از اینجا آغاز شد که به او دستور داد «پای خود را بر زمین بکوب، چشمه آبی می جوشد که هم خنک است برای شستشوی تنت، و هم گواراست برای نوشیدن»³

همان خداوندی که چشمه زمزم را در آن بیابان خشک و سوزان از زیر پاشنه پای اسماعیل شیرخوار بیرون آورد، و همان خداوندی که هر حرکت و هر سکونی، هر نعمت و هر موهبتی، از ناحیه اوست، این فرمان را نیز در مورد ایوب صادر کرد، چشمه آب جوشیدن گرفت چشمه ای خنک و گوارا و شفا بخش از بیماریهای «برون»و «درون».

بعضی معتقدند این چشمه دارای یکنوع آب معدنی بوده که هم برای نوشیدن گوارا بوده، و هم اثرات شفا بخش از نظر بیماریها داشته، هر چه بود لطف و رحمت الهی بود، درباره ی پیامبری صابر و شکیبا.

نخستین و مهمترین نعمت الهی که عافیت و بهبودی و سلامت بود به ایوب بازگشت، نوبت بازگشت مواهب و نعمتهای دیگر رسید، و در این زمینه قرآن می گوید: «ما خانواده اش را به او بخشیدیم و همانند آنها را بر آنان افزودیم تا رحمتی از سوی ما باشد، و هم تذکری برای صاحبان فکر و اندیشه».⁴

در اینکه چگونه خاندان او به او بازگشتند؟ مشهور این است که آنها مرده بودند خداوند بار دیگر آنها را به زندگی و حیات بازگرداند.

ولی بعضی گفته اند آنها بر اثر بیماری ممتد ایوب، از گرد او پراکنده شده بودند، هنگامی که ایوب سلامت و نشاط خود را بازیافت بار دیگر گرد او جمع شدند.

این احتمال نیز داده شده است که همه یا عده ای از آنها نیز گرفتار انواع بیماریها شده بودند، رحمت الهی شامل حال آنها نیز شد، و همگی سلامت خود را باز یافتند، و همچون پروانگانی گرد شمع وجود پدر جمع گشتند.

خداوند کانون خانوادگی او را گرمتر از گذشته ساخت و فرزندان بیشتری به او مرحمت فرمود.

گرچه در مورد اموال ایوب در قرآن سخنی به میان نیامده است، ولی قرائن حال نشان می دهد که خداوند آنها را نیز به صورت کاملتر به او باز گرداند.

سوگند ایوب

تنها مشکلی که برای ایوب مانده بود سوگندی بود که در مورد همسرش خورده بود و آن اینکه تخلفی از او دید و در حال بیماری سوگند یاد کرد که هر گاه قدرت پیدا کند یکصد ضربه یا کمتر بر او بزند، اما بعد از بهبودی می خواست به پاس وفاداریها و خدماتش او را ببخشد، ولی مسأله سوگند و نام خدا در میان بود.

خداوند این مشکل را نیز برای او حل کرد و چنانکه قرآن می گوید:

فرمود«بسته ای از ساقه های گندم( یا مانند آن) را برگیر، و به او بزن و سوگند خود را مشکن!» ⁵

در اینکه تخلف همسر ایوب که طبق روایتی نامش «لیا» دختر یعقوب بود، چه بوده است؟ گفتگو است. از ابن عباس مفسر معروف نقل شده که شیطان(یا شیطان صفتی) به صورت طبیعی بر همسرش ظاهر شد و گفت من شوهر تو را معالجه می کنم تنها به این شرط که وقتی بهبودی یافت به من بگوید تنها عامل بهبودیش من بوده ام، و هیچ مزد دیگری نمی خواهم!

همسرش که از ادامه ی بیماری شوهر سخت ناراحت بود پذیرفت و این پیشنهاد را به ایوب کرد، ایوب که متوجه دام شیطان بود سخت بر آشفت و سوگند یاد کرد همسرش را تنبیه کند.

بعضی دیگر گفته اند ایوب او را دنبال انجام کاری فرستاد، و او دیر کرد، او که از بیماری رنج می برد سخت ناراحت شد و چنان سوگندی یاد کرد.

ولی به هر حال اگر او را یک نظر مستحق چنین کیفری بوده، از نظر وفاداریش در طول خدمت و پرستاری استحقاق چنان عفوی را نیز داشته است.

درست است که زدن یکدسته ساقه ی گندم مصداق واقعی سوگند او نبوده است، ولی برای حفظ احترام نام خدا و عدم اشاعه ی قانون شکنی او این کار را انجام داد، و این تنها در موردی است که طرف مستحق عفو باشد. و انسان می خواهد در عین عفو، حفظ ظاهر قانون را نیز بکند، وگرنه در مواردی که استحقاق عفو نباشد هرگز چنین کاری مجاز نیست.

و در ادامه داستان ایّوب قرآن می فرماید:«ما او را صابر و شکیبا یافتیم، چه بنده ی خوبی بود ایوب که بسیار بازگشت کننده به سوی ما بود».⁶

نا گفته پیداست که دعای او به درگاه خدا، و تقاضای دفع وسوسه های شیطان، و رنج روایتی هیجده سال با درد و بیماری، منافات با مقام صبروشکیبایی ندارد، آن هم بعد از هفت سال یا به روایتی هیجده سال با درد و بیماری و فقر و نداری ساختن و تحمل کردن و شاکر بودن.

قابل توجه اینکه در این جمله، حضرت ایوب به سه وصف مهم توصیف شده است که در هر کسی باشد انسان کاملی است:

1. مقام عبودیت
2. صبر و شکیبایی و استقامت
3. بازگشت پی در پی به سوی خدا

«ایوب» در قرآن و تورات

چهره ی پاک این پیامبر بزرگ را که مظهر صبر و شکیبایی است، تا آن پایه که صبر ایوب در میان همه ضرب المثل است، در قرآن مجید دیدیم، که چگونه خداوند در آغاز و پایان این داستان بهترین تجلیل را از او به عمل می آورد.

ولی متأسفانه سرگذشت این پیامبر بزرگ نیز از دستبرد جاهلان و یا دشمنان دانا مصون نمانده، و خرافاتی بر آن بیماری بدنش کرم برداشت، و آنقدر متعفن و بد بو شد که اهل قریه او را از آبادی بیرون کردند!

بدون شک چنین روایتی مجعول است هر چند در لابلای کتب حدیث ذکر شده باشد. زیرا رسالت پیامبران ایجاب می کند که مردم در هر زمان بتوانند با میل و رغبت با آنها تماس گیرند، و آنچه موجب تنفر و بیزاری مردم و فاصله گرفتن افراد از آنها می شود، خواه بیماری های تنفرآمیز باشد و یا عیوب جسمانی، و یا خشونت اخلاقی، در آنها نخواهد بود، چرا که با فلسفه ی رسالت آنها تضاد دارد.

ولی در تورات کتاب مفصلی درباره ی «ایوب» دیده می شود که قبل از «مز امیر داود» قرار دارد، این کتاب مشتمل بر 42 فصل است، و در هر فصل بحث های مشروحی وجود دارد، در بعضی از این فصول مطالب زننده ای به چشم می خورد، از جمله اینکه در فصل سوم می گوید: ایوب زبان به شکایت باز کرد و شکوه بسیار نمود، در حالی که قرآن او را به مقام صبر و شکیبائی ستوده است.

 بر خلاف تورات کنونی که او را در زمره ی پیامبران نشمرده بلکه متمکن و نیکوکاری دارای اموال و فرزندان بسیار می داند.

1. سوره «ص» آیه 41
2. سوره «ص» آیه 42
3. سوره«ص» آیه 43
4. سوره «ص» آیه 44
5. سوره «ص» آیه 44

 قصه های قرآن/ آیة الله ناصر مکارم شیرازی