بعد از وفات حضرت هود علیه‌السلام،نسل پیروان او نیز به سرای باقی شتافت و نسل‏های جدیدی پا به جهان گذاشتند و اندک‏ اندک رشد کردند.
به تدریج، نیرنگ، شرک و کفر در آنان کارگر افتاد و شیطان توانست آنان را بفریبد.
فرمان‏های شیطان را به خوبی اجرا کردند و سرسپرده او شدند، قبیله «ثمود» از همین نسل‏های جدید بنیان نهاده شد.

قوم ثمود ابتدا در جنوب شبه جزیره عربستان می زیستند.بعد به تدریج تا شمال مدینه کوچ کردند. آنها در خانه هایی سنگی که در دل کوه کنده می شد، زندگی می کردند و عمر طولانی داشتند. آنها پس از آنکه به حضرت صالح خیانت کردند، با عذاب الهی نابود شدند.

آثار باستانی از قوم ثمود در 300کیلومتری شهر مدینه

واژه ثمود در لغت
واژه «ثمود» از واژگان فصیح عربی و برگرفته از ریشه «ثمد» است. «ثمد» هر چیز اندک را گویند. [۱]

واژه ثمود را برخی عربی به معنای آب اندک [۲] [۳] و برخی واژه‌ای غیرعربی [۴] دانسته‌اند.

صفحات: 1· 2· 3