زمانی که تنگی در رزق بر حضرت رسول ^{صلی الله علیه و آله} فرود می‌آمد خانواده خود را به نماز امر می‌کرد و می‌فرمود: دوستی فرشتگان و افزایش در روزی از آنِ نمازگزار است.

انسان از آن جهت که صاحب فکر و اندیشه است، می‌خواهد در مورد بسیاری از مطالب پرس‌وجو کرده، چرایی و چگونگی مطالب را دریابد. از جمله مسائلی که فکر انسان را به خود معطوف داشته، مسائل مربوط به «رزق و روزی» انسان و دیگر موجودات است به طوری که همواره در پی آن است تا روزی‌ِ بیشتری به دست آورد.

انسان سؤالات فراوانی را در این مورد در ذهن خود می‌یابد تا آنجا که اگر بگوییم بعضی از سؤالات به صورت روزانه در بین مردم جریان دارد، سخن به گزاف نگفته‌ایم.

سؤالاتی از این قبیل:

- عوامل مؤثر در افزایش روزی چیست؟ اسباب و علل کاهش روزی کدام است؟

- فلسفه وسعت رزق یک گروه و اندک بودن رزق گروهی دیگر چیست؟

- نقش تلاش و سعی انسان برای به دست آوردن روزی و ارتباط آن با تقدیر روزی چگونه است؟

- آیا دعا در افزایش روزی مؤثر است؟

- تا چه اندازه رزق حلال و حرام در سرنوشت انسان مؤثر است؟

ادامه »

عَنْ جابِرٍ الْجُعْفِی عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَنْ آبائِه قالَ: جاءَ رَجُلٌ إِلَی النَّبِی صلی الله علیه و آله فَقالَ: یا رَسُولَ اللَّهِ! أَکلُّ مَنْ قالَ: «لا إلهَ إلّااللَّهُ» مُؤْمِنٌ؟ قالَ صلی الله علیه و آله: إنَّ عَداوَتَنا تُلْحِقُ بِالْیهُودِ وَ النَّصاری؛ إنَّکمْ لاتَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتّی تُحِبُّونِی؛ وَ کذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ یحِبُّنِی وَ یبْغِضُ هذا (یعْنِی عَلِیاً صلی الله علیه و آله).[1]

از جابر جعفی از امام باقر علیه السلام از پدرانش صلوات اللَّه علیهم روایت شده است که مردی خدمت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله رسید و عرض کرد: یا رسول اللَّه!

آیا هر کس” لا اله الا اللَّه” بگوید مؤمن بشمار می رود؟

حضرت ^{صلی الله علیه و آله} فرمودند:

دشمنی ما شخص را به یهود و نصاری ملحق می کند؛ آنان وارد بهشت نمی شوند تا مرا دوست بدارند و دروغ می گوید کسی که می گوید مرا دوست دارد، در حالی بغض این را در دل دارد. و مراد حضرت رسول ^{صلی الله علیه و آله}، علی ^{علیه السلام} بود.

پی نوشت:

[1] مجلسی، بحارالأنوار، ج 27، ص 75، ح 2، عن أمالي الصّدوق.

قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله: ثَمانِیةٌ اِنْ اُهینُوا فَلا یَلُومُوا اِلاّ اَنْفُسَهُمْ:

1.اَلذّاهِبُ اِلی مائِدَةٍ لَمْ یُدْعَ اِلَیْها،

2.وَ الْمُتأمِّرُ عَلی رَبِّ الْبَیْتِ،

3.وَ طالِبُ الْخَیْرِ مِنْ اَعْدائِهِ،

4.وَ طالِبُ الْفَضْلِ مِنَ اللِّئامِ،

5.وَ الدّاخِلُ بَیْنَ اَثْنِیْنِ فی سرٍّ لَمْ یُدْخِلاهُ فیهِ،

6.وَ الْمُسْتَخِفُّ بِالسُّلطانِ،

7.وَ الجالِسُ فی مَجْلِسٍ لَیْسَ لَهُ بِاَهْلٍ

8.وَ الْمُقْبِلُ بِالْحَدیثِ عَلی مَنْ لایَسْمَعُ مِنْهُ._{[شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، جلد2، ص355.]}

رسول خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمود:

هشـت نفرند که اگر مورد اهـانت قرار گرفتند فقط خودشان را سرزنش کنند نه دیگران.

1ـ کسی که به مهمانی و سفره ای رود که دعوت نشده است.

2ـ مهمانی که به صاحب خانه دستور دهد.

3ـ کسی که از دشمنانش خیر و نیکی بطلبد.

4ـ کسی که از فرومایگان انتظار فضل و نیکی داشته باشد.

5ـ کسی که در یک کار سرّی میان دو نفر وارد شود که او را وارد آن راز نکرده اند.

6ـ کسی که حکومت را سبک بشمارد.

7ـ کسی که جایی نشیند که شایسته آنجا نیست.

8ـ کسی که سخن خود را به کسی بگوید که از او حرف شنوی ندارد.

_{منبع:پايگاه حوزه}

اميرمؤمنان(عليه السلام) فرمود:

خَيْرُ النّاسِ قُضاةُ الْحَقِّ(1)

بهترين مردم كسانى هستند كه به حق داورى كنند.

شرح كوتاه

داورى عادلانه در مسائل حقوقى و اجتماعى و اخلاقى تنها از كسى ميسر است كه منافع خود و ديگران را با يك چشم ببيند و حب و بغض هاى شخصى مانع از عدالت و دادگرى او نشود.

و اين كار تنها از كسانى ساخته است كه نور ايمان و فضائل انسانى و عواطف مردمى آنچنان وجود آنها را روشن ساخته باشد كه امواج نيرومند خودخواهى و سودجويى و حبّ ذات نتواند عقربه فكر و وجدان آنان را منحرف سازد، و چنين كسانى شايسته عنوان «بهترين مردم»اند.

1. از كتاب اسلام در قلب اجتماع.

^{یکصدو پنجاه درس زندگی/آیت الله مکارم شیرازی}

 قالَ الإمام الجواد علیه السلام:

ثَلاثُ خِصال تَجْتَلِبُ بِهِنَّ الْمَحَبَّهُ:

الاْنْصافُ فِی الْمُعاشَرَهِ، وَ الْمُواساهُ فِی الشِّدِّهِ، وَ الاْنْطِواعُ وَ الرُّجُوعُ إلی قَلْب سَلیم.

_{«كشف الغمّه، ج 2، ص 349»}

امام جواد - علیه السلام - فرمود:

سه خصلت جلب محبّت می كند:

انصاف در معاشرت با مردم،

همدردی در مشكلات آن ها،

همراه و همدم شدن با معنویات.

ایمان را در بین خودتان،

در بین مجموعه تان

و در بین زن و بچه تان،

خانواده هایتان تقویت کنید.

من می خواهم به همۀ شما برادران و جوانان و مردان و زنان عزیز،

هشدار بدهم که مراقب خانواده هایتان باشید.

(بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ 13/7/1383)

در کتاب إرشاد القلوب إلى الصواب حدیثی از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که گناهی را برابر با کشتن ده هزار فرشته می‌دانند.

قَالَ النَّبِيُّ صلی الله علیه وآله:

مَنْ آذَى مُؤْمِناً وَ لَوْ بِشَطْرِ كَلِمَةٍ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَكْتُوباً بَيْنَ عَيْنَيْهِ آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ وَ كَانَ كَمَنْ هَدَمَ الْكَعْبَةَ وَ الْبَيْتَ الْمُقَدَّسَ وَ قَتَلَ عَشَرَةَ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ.

نبى اكرم صلّى اللَّه عليه و آله فرموده:

اگر كسى مؤمنى را آزار دهد گر چه به واسطۀ يك جمله کوتا، روز قيامت در حالی محشور مى ‏شود كه در پيشانى او نوشته شده است «نااميد از رحمت خداست» و مانند كسى است كه «كعبه و بيت المقدس» را ویران كرده و ده هزار فرشته را كُشته است.

منبع : إرشاد القلوب إلى الصواب، ج‏1، ص: 77-76

حضرت امام جواد علیه السلام :

مَن زارَ قَبرَ عَمَّتِى بِقُمّ فَلَهُ الجَنَّة؛ _{ميزان الحكمة، ح 8180}

پاداش كسى كه قبر عمه ‏ام (فاطمه معصومه) را در قم زيارت كند بهشت است.

السلام علیک یا فاطمه معصومه اشفعی لنا فی الجنه

قرآن کریم:

ای پیامبر! به بندگانم بگو، ای بندگانی که بر نفس خود، ستم روا داشته اید! از رحمت خدا ناامید نباشید. او همه گناهان را می بخشد و بسیار آمرزنده و مهربان است.^{سوره زمر، آیه 53}

ای ابراهیم! هرگز نومید مباش. ابراهیم علیه السلام گفت: آری، هرگز به غیر از مردم گمراه، کسی از لطف خدا نومید نیست.^{سوره حجر، آیه 56}

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله):

امید، رحمت خدا برای امت من است. اگر امید نبود، مادری فرزند خویش را شیر نمی داد و کسی درختی نمی کاشت._{نهج الفصاحة، ص 936}

به آنچه امیدی به آن نداری امیدوارتر باش تا آنچه به آن امیدواری. همانا برادرم موسی بن عمران به سوی آتش رفت، اما خداوند با او سخن گفت._{کنزالعمال، ص 5904}

هرکه بخواهد کاری را با نافرمانی خدا انجام دهد، امیدش به انجام نمی رسد و همان چیزی که از آن بیم دارد، زودتر به او می رسد._{نهج الفصاحة، ص 2852}

ادامه »

«بزودي با شبهه‌ای مواجه مي شويد که علم و امام براي اينکه شما را از شبهه خارج کند، نداريد و سرگردان مي‌شويد و از این شبهه كسی نجات پیدا نمی‌كند، مگر كسی كه به وسیله دعای غریق خدا را بخواند»

امام صادق علیه السلام مردم آخرالزمان را به چه دعایی توصیه کردند؟

حجت الاسلام فوادیان گفت: یکی از موضوعاتی که در روایات امام صادق علیه السلام به زیبایی بیان شده است، دعاهای آن حضرت درباره امام زمان(عج) است.

به گزارش وارث؛ امام جعفر صادق علیه السلام در هفدهم ربیع الأول سال 83 هجری قمری در مدینه به دنیا آمد، عمر بابرکت امام صادق علیه السلام، 65 سال بوده است و مدت امامت آن حضرت، 34 سال بود که در این دوران، موضوعات مختلف اسلامی را بیان کرده است و امروز، شیعه که به مذهب جعفری معروف است، مرهون تلاش‌های این امام همام است.

یکی از موضوعاتی که امام جعفر صادق علیه السلام در عمر پربرکت خویش به آن پرداخته است، موضوع مهدویت و ظهور است، به طوری که روایات و احادیث زیادی از آن حضرت در رابطه با مهدویت و علائم ظهور وجود دارد، بر همین اساس، گفتگویی از حجت الاسلام و المسلمین محمد رضا فوادیان کارشناس مباحث مهدویت را در ادامه می خوانید:

ترویج روایات مهدویت در دروان زندگی امام صادق علیه السلام

استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: در دوران زندگانی امام صادق علیه السلام، روایات مهدویت در میان شیعیان وجود داشت و مردم درباره ظهور امام عصر (عج) و مهدویت گفتگو می‌کردند.

حجت الاسلام و المسلمین فوادیان اظهار داشت: «ثامر هاشم حبیب» نویسنده کتاب «غیبة الامام المهدی عند الامام الصادق علیهما السلام» است که روایات امام جعفر صادق علیه السلام را درباره امام زمان (عج) بیان کرده است و این کتاب با عنوان «غیبت امام مهدی علیه السلام از دیدگاه امام جعفرصادق علیه السلام» به فارسی ترجمه شده است.

نویسنده کتاب «از حسین تا مهدی (عج)» افزود: امام جعفر صادق علیه السلام به پاسخ به پرسش منصور صيقل و حارث بن مغيره درباره ظهور امام عصر (عج) می‌فرماید که امام مهدی (عج) زمانی ظهور می‌کند که شیعیان غربال و آزمایش شوند، همچنین فردی از امام صادق علیه السلام درباره روش حکومت امام زمان (عج) سوال می‌کند و این روایات نشان می‌دهد که در محضر آن امام بزرگوار، پرسش‌ها و گفتگوهایی در خصوص مهدویت و ظهور صورت می‌گرفته است.

ادامه »