بسم‌الله الرحمن الرحیم

 حضرت زینب در مسیر کوفه و شام

نسبت به قبل بس که تو تغییر کرده‌ای
بالای نیزه دیده به تو دوختم حسین
یک روح در دو تن همه‌اش نقل ما دوتاست
تو در تنور رفتی و من سوختم حسین

من زینبم که طاقت کوچک‌ترین خراش
بر روی مصحف بدنت را نداشتم
با دیدنت به نیزه کنار آمدم ولی
دیگر توقع زدنت را نداشتم

جانا ز روی نیزه‌ی اعدا نگاه کن
مانند تو عزیز دلم دل‌شکسته‌ام
گر تو سرت به سنگ حرامی شکسته‌ای
من هم سرم به چوبه‌ی محمل شکسته‌ام

بر روی نیزه آمده‌ای پا به پای من
گاهی عقب می‌افتی و گاهی جلوتری
دشمن خیال کرده که من بی‌کسم حسین
بر روی نیزه هم تو مرا سایه‌ی سری

می‌خواستم ببوسمت اما دلم شکست
وقتی که دیدمت پُرِ خاکستر تنور
مبهوت مانده‌ام من و اما سه‌ساله‌ات
لحظه به لحظه بوسه به تو می‌دهد زدور

گر چه جریحه‌دار شد اینجا غرور من
اما به خاطر تو خودم را نباختم
در کوفه بیشتر دل من سوخت چون که من
یک در میان اهالی آن را شناختم

▶️مهدی مقیمی

اشعار مدح و مراثی روز هشتم محرم الحرام در رثای حضرت علی اکبر علیه السلام

واقعه عاشورا در رثای شهدای 72گانه آن همواره جایگاه ویژه ای در دیوان شاعران فارسی زبان داشته و در این میان شاعران کشورمان جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده‌اند.در اینجا مجموعه اشعاری را می‌خوانیم که به مناسبت فرارسیدن هشتمین روز ماه محرم و شهادت حضرت علی اکبر(ع)سروده شده‌اند.

ادامه »

اى تیغ همیشه بى خبر مى آیى

یك روز به شكل میخ در مى آیى

امروز تو شمشیرى و فردا قطعا

درقالب یك تیر سه پر مى آیى

***

یك مرتبه كم شتاب باشى خوب است

با قاعده با حساب باشى خوب است

فكر دل فاطمه نبودى اما

فكر جگر رباب باشى خوب است

***

اى تیغ همین قَدَر نمى فهمى نه

فرق پدر و پسر نمى فهمى نه

آن روز چه قدر گریه كردم گفتم

زن آمده پشت در،نمى فهمى نه؟

***

ماندم كه چرا تو با غضب مى رفتى

این گونه سوى شاه عرب مى رفتى

آن روز كه میخ بودى اما اى كاش

از پشت در خانه عقب مى رفتى

علی زمانیان

ادامه »

حسن لطفی و محمد سهرابی دو تن از شاعران آیینی کشورمان هستند که اشعاری را در رثای دو طفل بانوی کربلا سروده‌اند.

  حسن لطفی از شاعران آیینی کشورمان محسوب می‌شود. این شاعر اثری درباره طفلان حضرت زینب (سلام الله علیها) دارد:


عالم علی و نور جهانتاب زینب است 
مثل علی و مثل نبی ناب زینب است
 
از جلوه‌های فاطمه سیراب زینب است 
تشنه حسین تشنه حسن آب زینب است

یعنی که پنج تَن دل یک قاب زینب است 
 
این کیست این عقیله آقای کربلاست 
این کیست این که غیرت فردای کربلاست

این کیست این رایتُ جمیلای کربلاست 
این کیست حضرت زهرای کربلاست 

عصمت کم است صاحب الالقاب زینب است 

ادامه »

نیست کوچک او بزرگ عالم است
کی سه ساله ؟ پیر بازار غم است

وای اگر می ماند ، اگر قد میکشید
دلبر عالم در این عمر کم است

مُحرم حج حسین بن علیست
در حریم کبریایی مَحرم است

کسب فیض از دامن عباس کرد
پس یقین مانند او صاحب دم است

در مسیر جذب عشاق حسین
بر سر دوش رقیه پرچم است

روز محشر دستگیر ما همه است
دست او در دستهای فاطمه است


سیدحسین میرعمادی

اشعار آئینی ویژه شب چهارم محرم

ای برادر بگو چکارکنم

ناله از بی کسی خود نزنی

می شود تاکه زنده ام اینقدر

حرف دل واپسی نزنی

..

من نمردم که ایستاده ای و

مثل ابر بهاری می باری

همه رفتند با اجازه ی تو

تو نگفتی که خواهری داری

..

بعد پنجاه سال خواهر تو

آمده حرف آبرو بزند

به امید اجازه دادن تو

آمده زینبت که رو بزند

..

بچه ها بین خیمه منتظرند

و به دست خودم کفن شده اند

خون شیر است در رگ آن ها

هر دوتا هدیه های من شده اند

..

نا امیدم نکن برادر جان

چادر مادرم که یادت هست

قسمش را که رد نخواهی کرد

آتش و معجرم که یادت هست

..

مادرم پشت در که یادت هست

هیزم و کوچه ها که یادت هست

به روی چادرش برادر جان

وای من رد پا که یادت هست

..

پس قسم می دهم اجازه بده

بچه هایم به پات سر بدهند

بچه هایم کمند می شد کاش

خواهرانت برات سر بدهند

..

گفته ام با نبردشان من را

پیش چشم تو روسپید کنند

مثل لیلا و نجمه زینب را

بروند مادر شهید کنند

…

دوست دارم که پای غربت تو

زیر شمشیردست وپا بزنند

مویشان را کسی به پنجه گرفت

جای مادر تو را صدا بزنند

…

ای برادر نگاه خواهم کرد

که خدایی شیره خواره شوند

با سر داس و نیزه وشمشیر

لحظه ای که پاره پاره شوند

…

این همه نیزه آمده اما

بدترین نیزه نیزه کوفه است

دلم از کوفه زخم ها دارد

کوفه عهد و وفاش معروف است

مسعود اصلانی

ادامه »

  غلامعلی حداد عادل که در ادبیات بیشتر به عنوان رئیس بنیاد سعدی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی شناخته می‌شود، در سال 95 برای نخستین بار مجموعه شعر خود را با عنوان «هنوز هم» منتشر کرد. از جمله شعرهای این کتاب می توان به شعر وی درباره امام حسین (علیه السلام) اشاره کرد.

وی در شعر خود با عنوان «در عزای اشرف اولاد آدم» می‌گوید:

در عزای اشرف اولاد آدم زار می‌گریم
بر شهید کربلا می گریم و بسیار می گریم

یاد می‌آرم لب عطشان گل‌های پریشان را
همچو ابر نوبهاری بر گل و گلزار می‌گریم

اشک می‌بارم به یاد قامت مردی که می‌افتد
جویباری بی‌قرارم پای سروی زار می‌گریم

در غم چشمان خون افشان و دستان جدا از تن
دست بر سر می زنم با دیده خونبار می گریم

قصه شام غریبان را چو شب ها یاد می آرم
همچو شمعی در دل شب با تن تب دار می گریم

در وداع تلخ و درد آلود زینب با حسین خود
با دل خونین چو یاری در وداع یار می گریم

گر ببینم نیش خواری خون چکان در دامن صحرا
با خیال پای طفلی مانده از رفتار می گریم

کاروانی در اسارت می رود با کوله بار غم
من چو طفلی بر سر هر کوچه و بازار می گریم

درد بی درمان غم بی گریه آرامی نمی گیرد
چاره بیچارگان اشک است و من ناچار می گریم

حاج محمود کریمی از مداحان کشورمان شعری را درباره حضرت رقیه ( سلام الله علیها ) خوانده است در این شعر می خوانیم:

ما که بودیم اهل پرده نشین
عالمی چون رکاب و ما چو نگین
ما که بودیم انفطار سما
ما که بودیم افتخار زمین
در کمال وقار و حریت
با اسارت شدیم خاک نشین
ای به افلاک رفته از سر نی
ای به خاک اوفتاده از سر زین
بار دیگر بتاب ای مهتاب
 از سر نیزه حال عمه ببین
بعد تو ای تمام دلخوشی ام
خنده هایم همان و گریه همین
گوشوارم فتاد با سیلی
گوش ها هم سبک شد هم سنگین
گله ای دارد این گل بی تاب
من که آب و گلم با توست عجین
با سر خود هر کجا رفتی
هدف سنگ آن و نیزه این
بارش سنگ در محل یهود  
خورد بر لعل و گونه ها و جبین
امشبی را بیا به منزل ما
قدمت روی چشم ای شه دین
بزم ما خاکی است خاکی باشد
روی دامان خاکی ام بنشین

ادامه »

مهدی رحیمی از شاعران آیینی کشورمان، تا کنون بیش از 10 مجموعه را با عناوینی چون «ارواح در ترخیص»، «انار پا به ماه»، «بین الغزلین» و «پاییزهای بی‌چمدان» منتشر کرده است.

وی بنیانگذار قالب شعری جدید «غزال» است. از جمله شعر های وی می توان به اثرش درباره «حضرت رقیه (سلام الله علیها)» اشاره کرد:

گوش کن تا دردهایم را بگویم بیشتر
گیسوان غرق خونت را … ببویم بیشتر

در بیابان بودم و ترسیده بودم بارها
هر قدر از پشت سر، از روبرویم بیشتر

هر قدر از دست تازیانه‌اش کردم فرار
آن سیاهی باز می‌آمد، به سویم بیشتر

هر چه کمتر گریه کردم، هرچه کمتر گم شدم
هی تبسم کرد و زد سیلی به رویم بیشتر

من به خود گفتم می‌آید؛ بچه ها گفتند نه
ریخت از عباس آنجا آبرویم بیشتر

از همان عصری که دیدم خیمه ها آتش گرفت
با همه قهرم و لیکن، با عمویم بیشتر

بعد از آن روزی که من از قافله جا مانده ام
عمه دقت می‌کند هر شب به مویم بیشتر

از همان روز است که قطره به قطره جای آب
لخته لخته می چکد خون از وضویم بیشتر

عمه می داند ولیکن من نمی دانم چرا
درد دارد زخم گوشم از گلویم بیشتر
 
او گلی گم کرده دارد من پدر گم کرده ام
من تو را از عمه جان باید بجویم بیشتر

 باشگاه خبرنگاران جوان