بر بام تنهايي نشستم تا بيايي

با گريه‌ها دل را شكستم تا بيايي

درهاي اين دل را براي سال‌ها سال

بر هر كه جز محبوب بستم تا بيايي

آري ميان آسمان خاطراتم

تنهاي تنها با تو هستم تا بيايي

با يك دل پرخون و دستان تمنا

چون لاله‌اي ساغر به دستم تا بيايي

شرط گسستن بود حرف آخرينست

زنجيرهايم را گسستم تا بيايي

در انتظارت اي سيه چشم سيه خال

از هر سياهي بود رستم تا بيايي

وقتي كه ساقي جمعه را روز تو، ناميد

با باده‌هاي جمعه مستم تا بيايي

من در بلنداي غم تنهايي خويش

بر بام تنهايي نشستم تا بيايي

پدیدآونده: سيد محمد هادي حسيني

یکی از آخرین و مهمترین وظایفِ منتظران “آمادگی جهت برخورداری از امام معصوم و مقتدر ” می‌باشد، امامِ مقتدری که دیگر مظلوم نیست.امام مقتدر امامی است که منفعل نبوده و به دلیل اقتداری که ناشی از بصیرت و قوت ایمان شیعیان او است، اجازه نمی‌دهد هیچ امری به او تحمیل شود.

حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در اولین شب سخنرانی خود در “مدرسه علمیه صدر ” واقع در محدوده بازار تهران، با موضوع “آخرین وظائف منتظران ظهور “، یکی از آخرین و مهمترین وظایفِ منتظران را “آمادگی برای برخورداری از امام معصوم و مقتدر ” دانست.این استاد حوزه و دانشگاه که در جمع طلاب مدارس علمیه تهران سخن می‌گفت، با اشاره به اینکه بشر در طول تاریخ، با موضوع مظلومیتِ اولیاءالله خوگرفته است و به ‌همین دلیل مواجهه با امام مقتدر و تغییر این ذهنیت برای بشر کمی دشوار است، گفت: “امام مقتدر، امامی است که منفعل نبوده و به دلیل اقتداری که ناشی از بصیرت و قوت ایمان شیعیان او است، اجازه نمی‌دهد هیچ امری به او تحمیل شود. “

در ادامه گزیده‌ای از مطالب بیان شده در اولین شب این مراسم را می‌خوانید:

خداوند حیات بشر را عرصه امتحانات و ابتلائاتی قرار داده است تا معلوم شود چه کسانی بهتر از دیگران عمل می‌کنند و بیشتر از نعمات الهی بهره برداری می‌کنند. به این ترتیب زندگی ما تبدیل به فضای مسابقه‌ای خواهد شد که باید آن فضا را درک کرده و جدّی بگیریم. این مسابقه گاهی تبدیل به یک جنگ تمام عیار می شود که در آن، با کوچکترین غفلتی ممکن است انسان به هلاکت و نابودی کشانده شود.

ما همیشه در بستر امتحانات الهی قرار داریم و این امتحانات گاهی بسیار حیاتی بوده وگاهی به اوج جدیّت و اهمیّت می‌رسند. امتحانات آخرالزمان که ائمه هدی ما را از آنها ترسانده‌اند، جدّی‌ترینِ امتحانات و فتنه‌ها هستند و به همین دلیل برای اینکه از این امتحانات سربلند بیرون آئیم لازم است به اوج آمادگی رسیده و ایمان خود را قبل از ظهور حضرت تکمیل کنیم. امام صادق علیه السلام فرموده‌اند: “ایمان خود را قبل از ظهور تکمیل کنید چون در لحظات ظهور ایمانها به سختی مورد امتحان و ابتلاء قرار می‌گیرند. “^{(کافی / 1/ 370 / 6 ؛ کمال‌الدین / 1/ 18)}

سخت بودن امتحانات آخرالزمان امری طبیعی و معقول است و همانطور که در آخرین لحظات عمر یک انسان، ابلیس بیشترین تدبیر و اصرار و فشار خود را در جهت گمراهی فرد، به‌کار می‌گیرد؛ شیطان در آخرالزمان بیشترین تلاش خود را برای سقوط افراد انجام می‌دهد. شیطان با مقدمه‌سازی و تدبیر کار می‌کند و برای انجام نقشه‌های خود طرح‌ریزی می‌کند و لذا ما باید تدبیر خود را برای پیشگیری از سقوط، افزایش دهیم و ایمان‌مان را کامل‌تر کنیم.

ادامه »

از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام پرسیدند:

کدام عمل محبوبتر است نزد خدا؟

حضرت فرمود: انتظار فرج.

و از حضرت امام زین ‏العابدین علیه السلام منقول است که فرمود: غیبت امام دوازدهم ممتد خواهد شد و اهل زمان غیبت او که قائل باشند به امامت او، و انتظار ظهور آن حضرت کشند، بهترین اهل هر زمان خواهند بود، زیرا که حق تعالی از عقل و فهم و معرفت آن قدر به ایشان عطا فرموده است که غیبت نزد ایشان به منزله مشاهده گردیده است؛ و خدای عزوجل ایشان را در آن زمان به منزله جماعتی گردانیده که جهاد کنند در پیش روی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به شمشیر؛ ایشانند مخلصان به حق و شیعیان مایند به راستی و دعوت کنندگانند خلق را به سوی دین خدا در پنهان و آشکار. و فرمود که انتظار فرج کشیدن از بزرگترین فرجها است.

و ایضاً از آن حضرت منقول است که هر که ثابت بماند بر ولایت ما در غیبت قائم ما، عطا کند به او حق تعالی ثواب هزار شهید از شهیدان بدر و احد. و به سندهای معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر که انتظار ظهور قائم کشد و بمیرد، به منزله کسی است که در زیر خیمه حضرت قائم با آن حضرت باشد، بلکه مثل کسی است که در پیش روی او شمشیر زند و جهاد کند، بلکه به منزله کسی است که در خدمت حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم شهید شده باشد. و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که بر مردم زمانی خواهد آمد که غایب شود از ایشان امام ایشان. پس خوشا به حال آن‏ها که ثابت بمانند به امر ما در آن زمان.

جابر جعفی نیز از امام باقر علیه السلام نقل نموده كه فرمود: «زمانی بر مردم خواهد آمد كه در آن زمان، امامشان غایب خواهد شد؛ پس خوشا به حال كسانی كه بر امر ما ثابت باشند؛ همانا كم‌ترین پاداش ایشان، آن است كه خداوند خطاب به آنان می‌فرماید: بندگان من! به سرّ من ایمان آوردید و غیبت حجت مرا تصدیق نمودید؛ پس به بهترین پاداش از سوی من بر شما بشارت باد! بندگان من شمایید از شما می‌پذیرم و شما را عفو می‌نمایم و به وسیله شما، رحمت و باران را بر بندگانم نازل می‌كنم و برای شما است كه از بندگان بلا و عذاب را دور می‌كنم…»1

1.كمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، ج1، ص330، ح15.

روزگاري بر دنيا سپري شده که ديباچه زندگي دنيايي به شمار مي‏آيد و زماني نيز خواهد گذشت که پايان اين کتاب خواهد بود. برگه‏ هاي پاياني کتاب زندگي انسان در زمين «آخِرُالزّمان» خوانده مي‏شود. «آخِرُالزّمان» اصطلاحي ‏است که در فرهنگ اغلب اديان بزرگ به‏ چشم مي‏خورد و در اديان ابراهيمي، از برجستگي و اهميت ويژه‏ اي برخوردار است. اين اصطلاح معمولاً به روزگار پاياني دنيا و رويدادهايي ‏گفته مي‏شودکه ممکن است در اين بخش از زندگي دنيوي به وقوع پيوندد. اديان بزرگ در باره آن پيشگويي‏هايي کرده‏ اند؛ براي مثال در «انجيل» آمده است: «… و اين را بدان که اوقات صعب در زمان آخر خواهد رسيد، زيرا که خواهند بود مردم خود دوست و زرپرست و مغرور و متکبّر و کفرگو و نافرمان والدين و حق‏ ناشناس و بي‏دين، و بي الفت و بي وفا و خبث کننده و بي‏ پرهيز و بي‏ حلم و با خوبان بي‏ اعتنا، و خائن و کم حوصله و عبوس کننده و عيش را بر خدا ترجيح مي‏دهند». (1).

قرآن مجيد در آيات فراوان به دوران «آخِرُالزّمان» اشاره کرده (2) و در معارف ارزشمند اسلامي، اين اصطلاح در دو معناي کلي به کار رفته است:

یکم. مدت زماني طولاني که با ولادت پيامبر اسلام‏ صلي الله عليه وآله آغاز و با شروع رستاخيز بزرگ پايان مي ‏يابد. از اين رو آن پيامبر الهي را پيامبر آخِرُالزّمان نيز ناميده ‏اند. (3).

دوم. مدت زماني که با ولادت واپسين جانشين پيامبر اسلام‏ صلي الله عليه وآله حضرت مهدي‏ عليه السلام مقارن شده و زمان غيبت و ظهور را در برگفته، با شروع قيامت به انجام مي‏رسد.

روايات معصومين‏ عليهم السلام نشان مي‏دهد:

يکم. با سپري شدن اين دوران، بساط زندگي دنيوي برچيده و مرحله ‏اي جديد در نظام آفرينش آغاز مي‏شود.

دوم. آخِرُالزّمان خود به دو مرحله کاملاً متفاوت تقسيم مي‏شود: دوران نخست که در آن انسان به مراحل پاياني انحطاط اخلاقي مي‏رسد. فساد اخلاقي و ستم همه جوامع بشري را فرا مي‏گيرد و واپسين اميدهاي بشري به نااميدي مي‏گرايد. دوران بعد، عصر تحقّق وعده‏هاي الهي به پيامبران و اولياي خدا است وبا قيام مصلح جهاني ‏آغاز مي‏شود.

کليات عقايد مربوط به «آخِرُالزّمان» تقريباً از سوي همه فرقه ‏هاي بزرگ اسلامي پذيرفته شده است؛ ولي در خصوص وابستگي اين تحولات به ظهور مهدي موعودعليه السلام و نيز هويت او اختلاف نظر وجود دارد.

شيعيان دوازده امامي، حضرت مهدي‏ عليه السلام و حکومت جهاني او را حسن ختام حيات بشر در کره زمين و او را همان موعود امت‏ها مي‏دانند. در نظر آنان، با ظهور حضرت مهدي ‏عليه السلام، برخي از ائمه و نيکان و صالحان و نيز بدان و تبهکاران تحت عنوان «رجعت» به دنيا باز مي‏گردند وزندگي دنيايي ‏پايان مي‏يابد.

ادامه »

روایات زیادی در خصوص حوادث آخرالزمان و عصر ظهور وجود دارد که در آن به ذکر وقایع و بیان مشخّصات شخصیّت‌های عصر ظهور پرداخته شده است. بخشی از این روایات مربوط به علائم آسمانی و زمینی و بلایا و حوادث ناخوشایندی است که در دوره‌ای قبل از ظهور رخ می‌دهد؛ نظیر جنگ و بیماری‌های اپیدمی و طاعون و دسته‌ای از این روایات به بیان اوضاع اجتماعی و سیاسی کشورهای مختلف اشاره دارد و دسته‌ای نیز شخصیّت‌های دوران قبل از ظهور و تا زمان ظهور را تبیین می‌کند. برخی از این اشخاص و خروج آنها جزو علائم حتمی هستند که در مدّتی اندک قبل از ظهور خروج کرده و در عرصة خاورمیانه پدیدار شده و مقدّمات ظهور را رقم می‌زنند؛ نظیر سفیانی، یمانی و نفس زکیّه. دسته‌ای دیگر از این شخصیّت‌ها هر چند از آنها نام برده شده، ولی جزو علائم حتمی در روایات آورده نشده‌اند و به اعتقاد برخی محقّقان، روایات مربوط به آنها دارای سندهای ضعیف می‌باشند.

ادامه »

…امام علی علیه السلام چهل ویژگی 313 یار امام مهدی(عج) را برشمرده اند که پنج صفت را شرح کردیم. اینک پنج صفت بعدی را خواهیم خواند.

…و لایشتموا مسلماً، و لایهجموا منزلاً، ولایضربوا احداً الّا بالحق، ولایرکبوا الخیل الهمالیج، و لایتمنطقوا بالذهب، ولایلبسوا الخز و لایلبسوالحریر…

آن ها نبایستی به مسلمانی فحش بدهند، به خانه ای حمله و هجوم نکنند، کسی را به ناحق نزنند، سوار استرهای لاغر و ضعیف و ناتوان نشوند، خود را با طلاجات زینت نکنند، لباس خَز و ابریشم نپوشند…

_{الملاحم، نوشتة سیدبن طاووس، باب 79}

یکی از ویژگی های یاران امام آن است که به مسلمانی فحش نمی دهند، اگر چه از نظر فقهی، بعضی از فحش ها احکام سنگینی همچون شلاق در پی دارد، اما براساس اصل قرآنی «قولو للناس حسنا؛ با مردم نیکو صحبت کنید»، هیچ مسلمانی نبایستی نسبت به حتی غیرمسلمان حرف ناشایستی به کار ببرد.

در قرآن کریم خداوند دستور داده است که به خدایان کافران توهین نکنید تا آن ها نیز به خدای شما بی ادبی نکنند. امام صادق علیه السلام به علت آنکه دوست قدیمی ایشان به یکی از غلامان خود در محضر امام فحش داد، حضرت تا آخر عمر خود با او قطع رابطه کردند. بنابراین فحش دادن در اسلام تبعات سنگین معنوی و مادی و اجتماعی زیادی را به دنبال دارد. سرآغاز بسیاری از این دعواهای کوچه و بازار فحش دادن است.

به این داستان، به واسطه برکت های خاص معنوی اش توجه فرمایید: عارف بزرگ حضرت آیت الله بهاءالدینی(ره) می فرمایند: در کودکی خود در حاشیه شهر قم رفته بودم، یکی از عرفای بزرگ آن زمان را در آن اطراف دیدم. به جهت آنکه این عارف حکیم خیلی کم حرف می زد، در بین مردم به «سید سکوت» مشهور بود. او دارای مکاشفات خاصی بود و به مقامات بلند عرفانی رسیده بود. آیت الله بهاءالدینی می گوید: راز موفقیت او را پرسیدم و به او عرض کردم، شما چگونه به این مقامات رسیدید؟

ایشان در پاسخ با دست به دهانشان اشاره می نمایند و می فرمایند: در این آتش خانه را بستم. جالب اینکه ایشان دهان آدمی را به آتش خانه، یعنی محل آتش به پا کردن، تشبیه نموده اند.

ادامه »

امام زمان/آقای من!

مولای غریب و تنهای من! مضطر فاطمه علیها السلام!

اسیر آل محمد علیهم السلام! پدر مهربان اهل عالم!

می خواهم غربتت را حکایت کنم؛ غربتی که دوازده قرن است ریشه دوانیده، غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته؛ غربتی که حتی برای برخی محبانت غریب و ناشناخته است؛ غربتی که اجداد طاهرینت پیش از تولد تو بر آن گریسته اند .

متحیرم کدامین مصرع ازاین مثنوی “هفتاد من کاغذ"را بازخوانی کنم؟

کدام سطر، کدام صفحه و کدام فصل از مجلدات این کتاب قطور را باز نویسم؟

من از تصویر این غربت وغم ناتوان ام.

از کجا آغازکنم؟ از خود بگویم یا ازدیگران؟ از نسل های گذشته بگویم یا از نسل امروز؟ ازدوستان شکوه کنم یا از دشمنان؟ از عوام گلایه کنم یا از خواص؟

از آنانی بگویم که خاطر شریف تو را می آزارند؟ از آنها که دستان پدرانه و مهربانت را خون ریز معرفی می کنند؟ از آنها که چنان برق شمشیرت را به رخ می کشند که حتی دوستانت را ازظهورت می ترسانند؟ از آنها که تو را به دوردست ها تبعید می کنند؟ از آنان که تو را دست نیافتنی جلوه می هند؟ از آنها که به نام تو مردم را به دکه های خویش فرا می خوانند؟ از آنها که همواره بر طبل نومیدی می کوبند و زمان ظهورت را دور می پندارند؟ از آنها که تو را آن گونه که خود می پسندند… و نه آن گونه که هستی و می خواهی- نشان می دهند؟ آنها که غیبتت را به منزله ی “نبودنت” تلقی می کنند؟

مولای من… گویا همه چیز، دست به دست هم داده است تا شما در غربت بمانید! لشکریان ابلیس هم شب و روز در کارند. نمی دانم چه کسانی واقعا تو را و ظهور تو را می خواهند؟ خدا می داند و تو! اما این را می دانم که پس از گذشت دوازده قرن از شروع غیبتت، هنوز پیروز این میدان، ابلیس و لشکریان انس و جن اویند که در کشاکش غیبت و ظهور، شب ظلمانی غیبت را تا هم اکنون امتداد داده اند.

ادامه »

يکي از نشانه‏ هاي ظهور، خروج مردي به نام شعيب بن صالح در سمرقند و يا نيشابور است. شيخ طوسي ‏رحمه الله خروج او را به نقل از امام سجاد ^{عليه السلام} اين گونه بيان کرده است:

«خروج شعيب بن صالح پس از عوف سلمي و قبل از خروج سفياني است».^[1]

« ثُمَّ يَکُونُ خُرُوجُ شُعَيبَ بْنَ صالِحٍ مِنْ سَمَرْقَنْد ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفياني…»

راوندي نيز از امام سجاد ^{عليه السلام} نقل کرده است:

«پس خروج شعيب صالح از سمرقند است».^[2]

شيخ صدوق‏ رحمه الله خروج او را از نيشابور ذکر کرده است.^[3]

از برخي روايات ديگر استفاده مي‏ شود:

او پرچم‏دار حضرت مهدي‏ عليه السلام و به عنوان پيش قراول آن حضرت انجام وظيفه مي‏ کند.^[4]

ادامه »

بیش از ده هزار روایت از پیغمبر اکرم و از ائمّۀ طاهرین سلام الله علیهم، راجع به موضوع مهم مهدویّت صادر شده است. از آیات قرآن کریم نیز استفاده می شود که روزی به دست شیعیان و به رهبری امام زمان ارواحنا فداه، پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته می شود و عدالت اسلام، سرتاسر جهان را در بر می گیرد.

در آن زمان، قوانین اسلام صد در صد در جهان پیاده می شود و وقتی چنین شد، یک زندگی بهشتی برای مردم دنیا ایجاد می گردد. زندگی منهای فقر، زندگی منهای بیماری و درد، زندگی منهای غم و غصّه و اضطراب خاطر و نگرانی و زندگی منهای اختلاف و خلاصه یک زندگی صد در صد آرام که همۀ انسان ها آن را بپسندند. در چنین محیطی، همگان شاد و با نشاط و در رفاه هستند و امکانات مورد نیاز زندگی مانند خوراک، پوشاک، مسکن و ازدواج برای همه فراهم است.

انقلاب حضرت مهدی ارواحنافداه، یک انقلاب جهانی و سراسری است و حکومت ایشان، بهشت موعود در دنیاست. انقلاب و حرکت جهانی حضرت ولی عصر ارواحنافداه، امری مسلّم در ادیان سابق بوده و پیغمبر اکرم و ائمّۀ طاهرین صلوات الله علیهم نیز مقیّد بودند که در هر فرصتی، وقوع این انقلاب و حرکت جهانی را گوشزد کنند.

بیش از ده هزار روایت از پیغمبر اکرم و از ائمّۀ طاهرین سلام الله علیهم، راجع به موضوع مهم مهدویّت صادر شده است. از آیات قرآن کریم نیز استفاده می شود که روزی به دست شیعیان و به رهبری امام زمان ارواحنا فداه، پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته می شود و عدالت اسلام، سرتاسر جهان را در بر می گیرد. در آن زمان، قوانین اسلام صد در صد در جهان پیاده می شود و وقتی چنین شد، یک زندگی بهشتی برای مردم دنیا ایجاد می گردد. زندگی منهای فقر، زندگی منهای بیماری و درد، زندگی منهای غم و غصّه و اضطراب خاطر و نگرانی و زندگی منهای اختلاف و خلاصه یک زندگی صد در صد آرام که همۀ انسان ها آن را بپسندند. در چنین محیطی، همگان شاد و با نشاط و در رفاه هستند و امکانات مورد نیاز زندگی مانند خوراک، پوشاک، مسکن و ازدواج برای همه فراهم است.

ادامه »