دحو الارض به معنای بیرون آمدن خشکی از زیر آب است و اولین نقطه ای که از زیر آب خارج شده، کعبه است و این معنای خاص و لطیفی است ولی آنچه در روایات آمده و قابل استفاده است بحث فضیلت و ممتاز بودن این روز می باشد.

شناخت معارف عمیق اسلامی و معانی لطیف عرفانی از ارزاق خاص الهی است که نصیب هر انسانی نمی شود و به قدر ظرف وجودی و فهم شهودی به درک این معانی واصل می شود، درک معنای دحو الارض و حقیقت آن از اموری است که در کتب اهل عرفان و معرفت و در تفاسیر و کتب اهل هیئت و نجوم مورد بررسی و مناقشات فراوانی بوده است، آنچه می خوانید متن گفتگو با آیت الله میرزا محمد حسین احمدی فقیه یزدی از شاگردان علامه طباطبایی و علامه شعرانی است که تقدیم می گردد.

* اعمال روز دحو الارض

مرحوم میر داماد(ره) در رساله اربعه در بیان اعمال روز دحو الارض آورده اند:

از افضل اعمال مستحبه که در روز دحو الارض مورد تاکید می باشد زیارت امام رضا علیه السلام است، دعایی مخصوص و نماز مخصوص در روز دحو الارض رسیده است، این روز، روز عبادت خاص است « عَلِیُّ بْنُ مُوسَی بْنِ طَاوُسٍ فِی کِتَابِ الْإِقْبَالِ قَالَ رَأَیْتُ فِی کُتُبِ الشِّیعَةِ الْقُمِّیِّینَ قَالَ رُوِیَ أَنَّهُ یُصَلَّی فِی الْیَوْمِ الْخَامِسِ وَ الْعِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ رَکْعَتَانِ عِنْدَ الضُّحَی بِالْحَمْدِ مَرَّةً وَ الشَّمْسِ وَ ضُحَیهَا خَمْسَ مَرَّاتٍ وَ یَقُولُ بَعْدَ التَّسْلِیمِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ تَدْعُو وَ تَقُولُ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ؛ وسائل الشیعة ج : 8 ص : 182»

در کتب قمیین این طور آمده است که در این روز، دو رکعت نماز نزدیک بالا آمدن آفتاب و چاشت خوانده شود در هر رکعت بعد از حمد 25 مرتبه سوره “و الشمس” را بخواند و بعد از نماز، لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم را بگوید و این اعمال، معرف روز «دحو الارض» است و بعد از آن هم دعا کند، که انشاء الله دعای او مستجاب است و اینطور تعلیم شده است که بگوید: « یا مُقیلَ العَثرات اَقلنی عَثرتی» ای کسی که اقاله می کنی لغزش ها را لغزش های مرا اقاله کن و از آن درگذر، ای کسی که اجابت دعا می کنی دعای مرا اجابت کن و ای خدایی که به همه احوال و حالات توجه داری، صدای مرا هم مورد توجه قرار ده و آنچه بدی کرده ام و آنچه وجود مرا به آن تحقق داده است و به آن جهت کشانده است از آن در گذر.

ادامه »

عذاب فراگیر

فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنَا عَلَيهِ حَاصِبًا وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّيحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنَا وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيظْلِمَهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يظْلِمُونَ^{(العنکبوت/40)}

ما هر یک از آنان را به گناهانشان گرفتیم، بر بعضی از آنها طوفانی از سنگریزه فرستادیم، و بعضی از آنان را صیحه آسمانی فروگرفت، و بعضی دیگر را در زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق کردیم; خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، ولی آنها خودشان بر خود ستم می‏کردند!

1- تمام كیفرها به قیامت واگذار نشده است. (برخى اقوام در همین دنیا به كیفر گرفتار شده‏اند.) «فكلاًّ اخذنا …»
2- از مهلت دادن خدا مغرور نشویم كه عاقبت گناه، كیفر است. «فكلاًّ اخذنا بذنبه»
3- قهر الهى، عادلانه است. «و ما كان اللَّه لیظلمهم»
4- سرنوشت هر كس در گرو اعمال خود اوست. «كانوا أنفسهم یظلمون»
5 - تكبّر در برابر حقّ، ظلم به خویشتن است. «كانوا أنفسهم یظلمون»

روایت شده که امیرالمؤمنین علی علیه السلام به «براء بن عازب» فرمود: هنگامی که می‌خواهی خدا را به اسم اعظمش بخوانی، به دستور العمل زیر عمل کن:

از آغاز سوره حدید تا شش آیه را بخوان:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

«سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى‏ عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ ما یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ ما یَخْرُجُ مِنْها وَ ما یَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما یَعْرُجُ فِیها وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهارِ وَ یُولِجُ النَّهارَ فِی اللَّیْلِ وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»

و سپس چهار آیه آخر سوره حشر را بخوان:

« لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ»

بعد دو دستت را بلند کن و بگو:« یَا مَنْ هُوَ هکَذا، أسئَلُکَ بِحَقِّ هذِهِ الْأسْمَاءِ أنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أنّ تَفْعَلَ بی کَذا و کذا»

[و به جای کذا و کذا] آنچه را می‌خواهی بگو، سوگند به خداوندی که معبودی جز او نیست به حاجتت خواهی رسید إن شاء الله.

منبع: تفسیر نمونه، ج ۲۳، ص ۳۱۱

قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يصْنَعُونَ * وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيوبِهِنَّ وَلَا يبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا يضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيعْلَمَ مَا يخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(النور30/31)

به مردان با ايمان بگو ديده فرو نهند و پاکدامني ورزند که اين براي آنان پاکيزه‏تر است زيرا خدا به آنچه مي‏کنند آگاه است * و به زنان با ايمان بگو ديدگان خود را [از هر نامحرمي] فرو بندند و پاکدامني ورزند و زيورهاي خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعا از آن پيداست و بايد روسري خود را بر سينه خويش [فرو] اندازند و زيورهايشان را جز براي شوهرانشان يا پدرانشان يا پدران شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان يا پسران خواهرانشان يا زنان [همکيش] خود يا کنيزانشان يا خدمتکاران مرد که [از زن] بي‏نيازند يا بچه های که بر عورتهاي زنان وقوف حاصل نکرده ‏اند آشکار نکنند و پاهاي خود را [به گونه‏اي به زمين] نکوبند تا آنچه از زينتشان نهفته مي‏دارند معلوم گردد اي مؤمنان همگي [از مرد و زن] به درگاه خدا توبه کنيد اميد که رستگار شويد

نکته ها

كلمه «یغضّوا» از ریشه «غضّ» به معناى كاستن و پایین آوردن است. چنانكه لقمان به فرزندش مى‏فرماید:

«و اغضض من صوتك» یعنى صدایت را پایین بیاور و با صداى بلند صحبت نكن.

در اینجا نیز مراد از «غضّ بصر» بستن چشم نیست، بلكه پایین آوردن نگاه است، به گونه‏اى كه انسان نامحرم را ببینند.

مراد از «فروج» عورتین است كه باید آن را از نگاه دیگران پوشاند. البتّه مراد از حفظ فروج در دیگر آیات قرآن، حفظ از زناست، ولى در این آیه، بر اساس روایات، حفظ از نگاه است.

ادامه »

1 محمد بن مروان از حضرت باقر علیه السلام روايت کند که فرمود:

هرکس قل هو الله احد را يک بار بخواند بر او مبارک باشد (و برکت باو داده شود) و هرکس دو بار بخواند خودش و خاندانش برکت يابند، و هرکس سه بار بخواند خودش و خاندانش و همسايگانش برکت يابند، و هرکس دوازده بار بخواند خداوند برايش دوازده قصر در بهشت بنا کند و نگهبانان بهشت گويند: برويم قصرهاى فلان برادرمان را تماشا کنيم ، و هرکس صدبار بخواند گناهان بيست و پنج سال او بجز خونها و مالها (که بناحق ريخته و يا خورده است ) امرزيده شود، هرکس چهار صد بار بخواند مزد چهارصد شهيد دارد که همه انها اسبش را در راه خداى پى کرده و خونش ريخته شده است ، و هرکس در يکشبانه روز هزار بار انرا بخواند نميرد تا جايگاه خويش در بهشت ببيند يا باو نشان داده شود.

2 حضرت صادق علیه السلام فرمود: چون خداى عزوجل باين ايات (که در اخر حديث بيايد) فرمان داد که بزمين فرود ايند، انها بعرش در اويختند و گفتند:

پروردگارا بکجا ما را فرو مى فرستى؟

بسوى خطا کاران و گنه کاران؟

پس خداى عزوجل بانها فرمود:

فرود شويد که بعزت و جلال خودم سوگند که هيچ کس از آل محمد (عليهم السلام ) و شيعيان آنها شما را در هر روز دنبال نماز واجبش نخواند جز اينکه بنظر مخصوصى در هر روز هفتاد بار باو نظر کنم و در هر نظر هفتاد حاجت او را بر اورم ، و او را بانچه گناه دارد بپذيرم و ان ايات عبارت است از ام الکتاب (يعنى سوره مبارکه حمد) و آیه : «شهد الله نه لا اله الا هو و الملائکة و اولوالعلم » ^{(سوره عمران آیه 18)} و اية الکرسى ، و آیه ملک (قل اللهم ما لک الملک …. آیه 26 از سوره ال عمران ).

3 جابر گويد: شنيدم حضرت باقر علیه السلام مى فرمود: هرکس همه سوره ها مسبحات (يعنى سوره هايى که اول ان سبح يا يسبح است ) پيش از انکه بخوابد انها را بخواند، نميرد تا حضرت قائم عليه السلام را درک کند و اگر بميرد در جوار نبى اکرم ^{صلی الله علیه و آله} خواهد بود.

شرح :
مسبحات که اول انها سبح يا يسبح است هفت سوره است : سوره اسرى ، سوره حديد، سوره حشر، سوره صف ، سوره جمعه ، سوره تغابن ، سوره اعلى .

ادامه »

سَنُرِيهِمْ آياتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يتَبَينَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيءٍ شَهِيدٌ^{(فصلت/53)}

به زودي نشانه ‏هاي خود را در افقها[ي گوناگون] و در دلهايشان بديشان خواهيم نمود تا برايشان روشن گردد که او خود حق است آيا کافي نيست که پروردگارت خود شاهد هر چيزي است.

ابوبصیر از امام صادق علیه السلام درباره این آیه پرسید.

امام فرمود: « خداوند هنگام ظهور حضرت مهدی به انها نشان می‌دهد که چقدر از هویت انسانی خود فاصله گرفته و مسخ شده اند. منظور از آیات در آفاق هم این است که هنگام ظهور قائم تغییرات زیادی در اوضاع کواکب و آسمان‌ها رخ خواهد داد و خدا قدرت خود را به آنها خواهد نمود.»

ابوبصیر معنای «حتی یتبین لهم انه الحق» را پرسید؟

امام فرمود:« حق، قیام قائم از جانب خداست و خدا به مردم نشان خواهد داد که وقوع آن حتمی و ناگزیر است.»^{(بحارالانوار، ج51،‌ ص 62، حدیث63)}

تفسیر المیزان - خلاصه

(سنریهم ایاتنا فی الافاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق اولم یکف بربک انه علی کل شی ء شهید): (بزودی آیات خود را هم در آفاق و هم در نفوسشان به آنها نشان خواهیم داد تا آشکار شود که قرآن حق است ، آیا این شهادت برای پروردگار تو کافی نیست که او ناظر و گواه بر هر چیز است ؟)(آفاق ) به معنای نواحی و (شهید) به معنای شاهد یا مشهود است .مراد از آیات آفاقی و بیرونی ، حوادثی است که قرآن خبر داده که بزودی واقع می شود مانند: وعده نصرت و غلبه کلی دین و انتقام از مشرکین قریش و قتل آنان درجنگ بدر و غیر آن . که همه آنها همانطور که قرآن خبر داده بود محقق شد. و آیات انفسی دلایل درونی در وجود انسان است که به حقانیت قرآن شهادت می دهد. البته احتمال هم دارد ضمیر (انه ) به خدای متعال بازگردد که دراین صورت هم آیات ونشانه های آفاقی و بیرونی و هم آیات انفسی و درونی به حقانیت او گواهی می دهند.مخصوصا که در ادامه می فرماید: آیا برای روشن شدن حق همین امر کفایت نمی کندکه پروردگار تو مشهود بر همه چیز است ؟ چون هیچ موجودی نیست جز آنکه محتاج به خدا و وابسته به اوست و خدا قائم برآن و قاهر و مافوق آن است ، پس خداوند برای هر چیزی در ذاتش مشهود و معلوم است ، هر چند که بعضی ازانسانهای ظلوم و جهول او را نشناسند یا نادیده بگیرند.

ادامه »

دانلود با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :

دانلود با کیفیت خیلی خوب، 720P , قالب: mp4, حجم: 72 MB

دانلود با کیفیت , قالب: flv, حجم: 55 MB

دانلود با کیفیت متوسط، 480P, قالب: mp4, حجم: 35 MB

دانلود با کیفیت کم، 360P, قالب: mp4, حجم: 22 MB

دانلود با کیفیت خیلی کم، 240P, قالب: flv, حجم: 13 MB

«فَإِذا جاءَتِ‏ الصَّاخَّةُ. یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ» عبس: 33 و 34.

صاخّة بنقل صحاح قاموس، اقرب، فریادى است كه از شدت گوش را كر می كند.

آن از اسماء قیامت است یعنى:

چون فریاد شدید گوش خراش آید آنروز شخص از برادرش می گریزد …

این همان است كه در آیات دیگر با صیحه تعبیر آمده‏:

«إِنْ كانَتْ إِلَّا صَیْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرُونَ» یس: 53.

«يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ» ق: 42. ^{(قاموس قرآن، ج‏4، ص: 111)}

اللهم نعوذ بك من عذابك و هوانك

قرآن نغمه که به خط عبدالوهاب نغمه بروجردی کتابت شده، در میان انبوه نسخ خطی نفیس و نادر در کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود.

قرآن «نغمه» توسط میرزا عبدالوهاب نغمه بروجردی، شاعر و خوشنویس قرن سیزدهم قمری حدود 150 سال پیش در قطع رقعی کتابت شده و تذهیب آن بر اساس مکتب شیراز انجام شده است.

قرآن «نغمه»، قرآن مجید با ترجمه فارسی و به خط نسخ و نستعلیق است که در 359 برگ تحریر شده است و هر برگ این نسخه قرآن 24 سطر کامل دارد و مجدول و مذهّب است. همچنين شش صفحه‌‏ اول این قرآن به طور كامل مرصع، ممتاز و تمام اوراق آن تا آخر مذهّب ممتاز است.

این قرآن دارای جلد هنری لاکی روغنی است که کار لطفعلی شیرازی است و اسلیمی‌های ارزشمندی روی جلد آن به کار رفته است و این اوج هنر کتاب‌آرایی ایرانی را به رخ می‌کشد.

این نسخه نفیس و نادر که از نایاب‌ترین آثار در دنیا به لحاظ زیبایی خط، جلد، آراستگی درون، تذهیب و … به شمار می‌رود، به شماره 912 در مخزن اداره‌کل کتاب‌های خطی و نادر کتابخانه ملی ایران ثبت و نگه‌داری می‌شود.

میرزا عبدالوهاب نغمه بروجردی کاتب قرآن نغمه كه خط نسخ و نستعلیق را به خوبی می‌نوشته است، برادرزاده ملا لطفعلی خاکی بروجردی است.

منبع:روزهای بروجرد

آیه ای از آیات شریفه قرآن و روایتی از امام صادق علیه السلام ذیل آیه هست. آیه در سوره فاطر است که می فرماید:

«وَ هُمْ یصْطَرِخُونَ فیها رَبَّنا أَخْرِجْنا نَعْمَلْ صالِحاً غَیرَ الَّذی کنَّا نَعْمَلُ أَ وَ لَمْ نُعَمِّرْکمْ ما یتَذَکرُ فیهِ مَنْ تَذَکرَ»^{[فاطر/37]}

این نقل سخنان گروهی از جهنّمی ها است که در جهنم فریاد می کنند ای پروردگار، ما را از این جهنم بیرون بیاور! چرا؟

تا کرداری غیر از آنچه که کردیم انجام دهیم؛ تا کردار شایسته و صالح انجام دهیم.

«أَخْرِجْنا نَعْمَلْ صالِحاً غَیرَ الَّذی کنَّا نَعْمَلُ»:

یعنی خدایا، ما را از جهنّم نجات بده تا کارِ خوب کنیم.

به آنها خطاب می شود:

آیا ما به شما آن قدر عمر ندادیم که در آن پند بگیرید که هر کس می خواست پند بگیرد، می گرفت؟

سؤال این است که منظور از این عمری که در آیه آمده کدام مقطع زمانی است؟

ذیل آیه روایتی از امام صادق علیه السلام است که فرمود:

«تَوْبِیخٌ لِابْنِ ثَمَانَ عَشْرَةَ سَنَةً»_{[مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج 70، ص388، باب 141.]}

این آیه خطاب به هجده ساله ها است. یعنی خطاب خدای متعال در این آیه، توبیخِ هجده ساله­ هایی است که به جهنّم رفته اند؛ مُراد، هفتاد ساله و هشتاد ساله ها نیست؛ چهل سال به بالا نیست؛ منظور، هجده ساله ها است! هجده ساله هایی که روش رفتاری غلط گرفتند و سراغ معصیت رفتند و جهنّمی شدند.

امّا چرا خدا هجده ساله های جهنّمی را این طور توبیخ می کند؟ جهت این است که انسان از نظر رشد روحی به این مقطع که رسید، دیگر عذری ندارد و می تواند کاملاً تمییز بدهد؛ در این سن، دریافت و فهم بهترین دریافت و بالاترین فهم است. خوب، بگو ببینم چه کسی تو را جهنّمی کرد؟

این روش رفتاریِ غلط را از چه کسی یاد گرفتی؟

تو که نونهال بودی و در مقطعی بودی که می شد تو را به هر سو کشاند؛ پس تحت سرپرستی چه کسی قرار گرفتی؟

این اعوجاج از کجا پدید آمد؟

این مطلب به این مربوط است که حضرت فرمودند از نظر عمر حسّاس ترین مقطع زمانی، این مقطع است. ای جوان ها! حواستان را جمع کنید.

وقتی به این مقطع برسی دیگر خوب می توانی زشت را از زیبا تشخیص دهی.

تو دیگر انسانی و می فهمی!

دیگر در بُعد اعتقادی ات هم خوب می توانی بفهمی.

امّا بگو ببینم چه کسی تو را خراب کرد؟ د

ر محیط آموزشی، به تو رفتار غلط دادند، تو هم تأثیر گرفتی و جهنّمی شدی.

منبع: پايگاه حوزه