یکی از فرا گیرترین و عمومی ترین امتحانات الهی که زمینه ی آن با فرستادن پیامبران و امتداد شریعت آنان در طول زمان مهیا شده و همواره بستر آن جاری است، امتحان بزرگ ولایت بوده است .

سختی این آزمون آنجا روشن می شود که می بینیم عده ای از اصحاب نزدیک پیامبرکه وجود مقدس حضرت رسول ^{صلي الله عليه و آله و سلم} را درک کرده، با پیامبر نشسته و برخاسته اند، ازمحضر ایشان و سخنان گران سنگش فیض برده اند، نتوانستند بر هوای نفس خویش غلبه کنند و آنچنان در سیاهترین روز تاریخ، حق ولایت را غصب نموده و بشریت را از وجود حکومت الهی برای همیشه محروم کرده اند^{(لعنة الله علی القوم الظالمین)}.

و این امتحان همچون تمام تاریخ ، لحظه به لحظه تکرار شد تا با آنکه سرافکندی دسته ای از درندگان انسان نما در این آزمون، خون سلاله ی زهرای اطهر ^{سلام الله علیها} را به زمین ریخت.

این خون ، جوشنده و جاری همچنان در رگهای زمین و زمان جاریست و وجود بخش پیکر ایستادگی و شهامت و ایثار و جانفشانی در راه خداوند است.

خونی که بر پیشانی آسمان نیز جریان یافت و سفاکی بشر را تماماً معنا بخشید .

در این صحنه عجیب می بینیم که عده ای سر بلند تر ازهمه ی تاریخ، آزمون ولایت را پشت سر نهاده اند.

چه کسانی به اندازه ی زینب و عباس ^{علیهما السلام} می توانند اینچنین حق ولی زمان خود را بشناسند وآن را به تمامی ادا کنند؟

آیا عشق اینها به حسین ^{علیه السلام} فقط عشق خواهر و برادری است؟

یا اینکه پای عشقی پاک تر و مقدس تر از این عشق های خاکی در میان است؟

آنسوی میدان می بینیم که عده ای، سرشکسته ترین مردودان و مزدوران تاریخ ، ولایت را مظلومانه سرمی برند وآن را به سیم و زر می فروشند!

راستی که ولایت عجیب نردبانی به سوی خداست!

لحظه ای اگر غفلت کنیم از اوج بلندای آن به پست ترین حضیض حیوانیت سقوط خواهیم کرد. پس بیدار باشیم و وظيفه شناس و حق ولی زمان خود را آنگونه که شايسته است ادا نماييم،ان شاءالله.

طلبه رقیه رحیمی

 

لبیک یا حسین علیه السلام:

در پس کوچه های غربت هنوز به گوش شکایت می رسد،

صدای کسی،- «هل من ناصر ینصرنی؟»- انگار آواز بی کسی حسین علیه السلام عالم گیر است و داغ دخترکهای تشنه، ناله ی دلگیر شبهای مردمیست که هنوز نخفته اند … .

صدای پای قافله ی عشق که به نزدیکی کرببلا که می رسد، بهانه ی بغض، حلقه بر حنجره اشک می زند و بوی خون، درندگان را به سوی قتلگاه می کشاند!

او که درعرفات عاشقانه خوانده بود «… و بلوغ فارغ حبائل عنقی و ما اشتمل علیه تا مور صدری و حمایل حبل و تینی و …» و بر دلبر خود، لبیک گویان تا صحرای نینوا دلبری… وقت، وقت دل آشوبی است.

صدای دلهره ازنفس های زمان شنیده می شود.

کاش خورشید بمیرد و زمان بایستد، شاید غم عاشقان فرو نشیند!

خیالم لرزان و حالم رو به پریشانی است.

تازیانه زمان، خاطر خسته ام را می کوبد،

حسین، تنهاست …

نفس گل رو به پایان است، تا محرم چند صباحی حسین مهمان است … .

مُحرِم سیاه پوش مُحَرَم می شوم تا به طواف سرخی حسین فریاد کنم، لبیک یا حسین …

لبیک یا حسین … .

سلام بر محرم سلام بر شهر خون سلام بر آرزوی بر باد رفته سلام بر اشک سلام بر داغ سلام بر گلوی بریده سلام بر قلب زخم دیده سلام بر زینب سلام الله عليها سلام بر حسین علیه السلام

“اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و مقدّرات از یاری و نصرت تو در روز عاشورا باز داشت،

هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه می‌کنم و به جای قطرات اشک بر تو خون می‌گریم".

فرازی از زیارت ناحیه مقدسه

چرا باید خاطره ی حادثه ای را که 1360 سال پیش اتفاق افتاده است، زنده کرد و مراسمی به یاد آن خاطره برگزار کرد؟

این رویداد جریانی تاریخی بوده است که زمان آن گذشته است؛ تلخ یا شیرین، هرچه بوده است آثار آن تمام شده است.

چرا باید بعد از گذشت نزدیک به چهارده قرن یاد آن جریان و آن حادثه را زنده نگه داریم و مراسمی برای آن برپا داریم؟

پاسخ این سوال، چندان مشکل نیست. برای اینکه به سادگی می توان به هر نوجوانی تفهیم کرد که حوادث گذشته هر جامعه می تواند در سرنوشت و آینده آن جامعه آثار عظیمی داشته باشد.

تجدید آن خاطره ها در واقع  نوعی بازنگری و بازسازی آن حادثه است، تا مردم از آن جریان استفاده کنند اگر حادثه مفیدی بوده است و در جای خود منشأ آثار و برکاتی به شمار می رفته است، بازنگری و بازسازی آن نیز می تواند مراتبی از آن برکات را داشته باشد. علاوه بر این در همه جوامع انسانی مرسوم است     که به نوعی، از حوادث گذشته خود یاد می کنند آنها را بزرگ شمرده و به آنها احترام میگذارند. خواه مربوط به  اشخاصی باشد که در پیشرفت جامعه ی خود موثربوده اند، نظیر دانشمندان و مخترعان و خواه مربوط به کسانی باشد که از جنبه ی سیاسی و اجتماعی، در رهایی ملت خود نقش موثری داشته اند و قهرمان ملی بوده اند.

همه عقلای عالم برای این گونه شخصیت ها آیین های بزرگداشتی را منظور می کنند.

این کار براساس یکی از مقدس ترین خواسته های فطری است که خدا در نهاد همه ی انسان ها قرار داده است و از آن به «حس حق شناسی» تعبیر می کنیم.

لذا این خواسته ی فطری همه ی انسان ها است که در برابر کسانی که به آنها خدمت کرده اند حق شناسی و شکرگزاری کنند، آنان را به خاطر داشته باشند و به ایشان احترام بگذارند. علاوه بر این، یاد آن خاطره ها، در صورتی که در سعادت جامعه تأثیری داشته، می تواند عامل موثر دیگری را در زمان بیان خاطره ها بیافریند. در این صورت، گویا خود آن حادثه تجدید می شود.

از آن جا که معتقدیم حادثه ی عاشورا حادثه ی عظیمی در تاریخ اسلام بوده است، و نقش تعیین کننده ای در سعادت مسلمان ها و روشن شدن راه هدایت مردم داشته است، این حادثه در نظر ما بسیار ارزشمند است. لذا بزرگداشت و بازسازی این حادثه و به خاطر آوردن آن، موجب می گردد تا بتوانیم از برکات آن در جامعه ی امروز نیز استفاده کنیم. این جواب را به طورکلی می توان در مقابل سوال نوجوان ها ارائه داد و آنان را قانع کرد که زنده نگه داشتن یاد بعضی از خاطره ها و بازسازی برخی از حوادث که در گذشته  اتفاق افتاده است، کار عاقلانه ای است، و ممکن است منافع و مصالحی را برای جامعه تأمین کند. همان طور که اصل آن حادثه تأثیر مفیدی در جامعه آن روز داشته، تجدید خاطره و بازسازی آن نیز می تواند آثاری متناسب با خود داشته باشد.

در پاسخ به سوال اول که «چرا باید یاد عاشورا را زنده نگه بداریم؟» به همین اندازه بسنده میکنیم.

چرا باید به یاد وقایع عاشورا عزاداری کرد؟

تا این جا فهمیدیم که باید در جامعه عواملی را ایجاد کرد تا احساسات و عواطف دینی مردم را تحریک کند و آنها را برانگیزد تا کاری مشابه کار سید الشهداء^{علیه السلام} انجام دهنده راه او را ادامه دهند و نسبت به این امر مهم علاقه پیدا کنند.

اما موضوع دیگری که در این جا مطرح میشود این است که یگانه راه برانگیختن احساسات و عواطف عزاداری و گریه نیست.

عواطف انسان ممکن است با مراسم جشن و سرور هم تحریک شود. می دانیم که در ولادت های مبارک در میلاد خود سیدالشهداء عليه السلام وقتی مراسم جشن برگزار می شود مدح ها خوانده می شود و مردم از طریق آن ها شور و نشاطی می یابند.

سوال سوم این است:

چرا برای تحریک احساسات از مراسم شاد استفاده نمی کنید؟

چرا باید گریه کرد؟

چرا باید به خود زد؟

چرا باید زنجیر بزنیم؟

بیاییم به جای این کارها جشن بگیریم. نقل و نبات پخش کنیم، شیرینی بدهیم، مدح و سرود بخوانیم تا احساسات مردم تحریک شود.

جواب این است که احساسات و عواطف انواع مختلفی دارد. تحریک هر نوع احساسات و عواطف، باید با حادثه ی مربوط متناسب باشد. حادثه ای که بزرگترین نقش را در تاریخ اسلام ایفا کرد حادثه شهادت ابی عبدالله علیه السلام بود. او بود که مسیر تاریخ اسلام را عوض کرد. او بود که درسی برای حرکت، برای نهضت، برای مقاومت و برای استقامت تا روز قیامت به انسان ها داد.

برای آنکه آن خاطره تجدید شود، فقط مجلس جشن و شادی کافی نیست. باید کاری متناسب با آن حادثه انجام داد. یعنی باید کاری کرد که حزن مردم برانگیخته شود، اشک از دیده ها جاری شود، شور و عشق در دلها پدید آید. و در این حادثه چیزی که می تواند چنین نقشی را بیافریند، همین مراسم عزاداری و گریستن و گریاندن دیگران است. در حالی که خندیدن و شادی کردن هیچ وقت نمی تواند این نقش را ایفا کند. خندیدن هیچ وقت آدم را شهادت طلب نمی کند. هیچ وقت انسان را به شلمچه نمی کشاند. هیچ وقت نمی توانست سختی ها و مصیبت های هشت سال جنگ را بر این مردم هموار    کند.

این قبیل مسائل عشق دیگری می خواهد که از سوز و اشک و شور پدید می آید. راه آن هم همین عزاداری ها است.

منبع: کتاب آذرخشی دیگر از آسمان کربلا/مجموعه سخنرانیهای استاد محمدتقی مصباح یزدی

گرد آوري:طلبه حديث مرادي

درباره نرم افزار
اين نرم افزار که در مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات حوزه علمیه قم تهیه شده است شامل حدود 200 پرسش و پاسخ در 13 موضوع بوده و در موضوع چهاردهم آن با پاسخ به دهها پرسش، به احکام عزاداری پرداخته شده است. مجموعه ي حاضر پس از بازبینی صدها پرسش و پاسخ به محور واقعه محرم انتخاب شده و بعد از اصلاح براي استفاده در نرم افزار آماده شده است.

ویژگی های علمی:
1. پاسخ هاي تخصصي: مرکز مطالعات و پاسخگويي به شبهات با حضور محققان و کارشناسان توانمند و تشکيل گروه هاي علمي - تخصصي سعي مي کند، پاسخي جامع و متقن به سؤالات و شبهات پرسشگران ارائه کند.
2. اتقان پاسخ ها: پس از ارجاع سؤال به کارشناس، وي پاسخ مناسب را تهيه مي کند. اين پاسخ، پس از نظارت مدير گروه و تأييد او، براي بازبيني به ناظر گروه سپرده مي شود. در نهايت، معاون پژوهش، قبل از ارسال پاسخ براي پرسشگر، آن را کنترل مي کند. وجود سه مرحله نظارت، سبب مي شود امکان هرگونه خطا يا اشتباه در پاسخ دهي به حداقل ممکن برسد. در خصوص پاسخ هاي نرم افزار، نظارت چهارم هم اعمال مي شود تا پاسخ ها از کيفيت برتري بهره مند شوند.
3. تفصيل پاسخ ها: پاسخ هاي ارائه شده، با ميانگين 3 صفحه، از گستره ي مطلوبي برخوردار بوده، سعي محققان بر اين است که پاسخ هايشان، تمام جوانب سؤال را پوشش دهد؛ به نحوي که ابهامي براي پرسشگر باقي نماند.
4. معرفي منابع: در پايان هر پاسخ، منابعي مرتبط با سؤال، براي استفاده ي پرسشگر معرفي شده است.
5. مستند بودن پاسخ ها: پاسخ تهيه شده، از منابع دست اول و معتبر است که تماماً به صورت مستند ارائه شده است.

قابلیت های نرم افزار:
1- حجم کم.
2- گرافیک زیبا.
3- عدم نیاز به نصب.
4- حذف صفحات متوالی.
5- دسته بندی سوالات.
6- نمايش پاورقي مربوط به پاسخ ها.
7- معرفي منابع بيشتر براي هر پاسخ.
8- نمايش پاسخ مربوط به هر سؤال با ساختاري مناسب.
جهت نمایش صحیح، حداقل Internet Explorer 7 مورد نیاز است.

دریافت فایل

دریافت فایل نسخه اندروید

منبع:http://www.andisheqom.com

خدایا…

بنده گنهکارت امسال هم از کنار جویبارهای زلال طهارت به سادگی گذشت و اکنون جز حسرت چیزی برای او نمانده است…

لحظات ناب ماه شعبان گذشت اما هیچ توشه ای از این لحظات برنگرفت…

روزها و شبهای رجب پشت سر هم آمدند و رفتند ولی او همچنان غرق در دنیا و بی توجه به این فرصت ها،در پی برآوردن حاجات دنیایی اش بود…

رمضان عزیز با شبهای روشن قدرش گذشت اما این بنده تو از خواب گران غفلت بیدار نشد که نشد…

عرفه و قربان هم گذشت …اما…افسوس که فقط بار گناهش سنگین تر شد..

این روزها احساس می کند توان پرگشودن از این دنیای دون و خاکی را ندارد…

این روزها دلتنگی تمام وجودش را مالامال کرده است…

اما در این همه ناامیدی بارقه های رحمت تو ،نور تازه ای به روحش می بخشاید،به مهر تو دلخوش است و به آغوش بازی که هیچ گاه از گناهکارترین مخلوقات هم دریغ نمی شود…

پروردگارا…

این روزها که به برکت سرخی خون ابا عبدالله الحسین و عزیزان و یارن پاکش،درهای آسمانت بار دیگر به سوی بندگان روسیاهت گشوده می شود،از تو می خواهم ای عظیم الرجاء که به من توفیق درک این لحظات سرشار از معنویت را عطا فرمایی!

از تو می خواهم که حجاب غفلت و بی خبری را از چهره روحم بزدایی…

ای خدا…

در این شبها و روزها مقدس تمام وجودم را ذوب کن تا اشک شوم و از دیده بچکم…

ای خدا…

مرا در این شبها…

به محرم…

به کربلا…

به عاشورا….

به حسین برسان!

 

رقیه رحیمی

همیشه باید مصیبت اهل‏بیت(ع) خوانده شود اصلاً نمک منبر مصیبت است.

منبری که مصیبت نداشته باشد مثل آشی است که نمک نداشته باشد.

*************

درس اخلاق حضرت آیت اللَّه العظمی مظاهری«مدظله العالی»

موضوع: توصیه به مبلغین در ماه محرم

جلسه: سیزدهم      تاریخ:26/ 2/ 1375

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم بسم اللَّه الرحمن الرحیم رب اشرح‏لی صدری و یسّرلی امری و احلل عقدة من لسانی یفقهوا قولی.

بحث ما گرچه در کلمه مقدس خلوص و اخلاص بود ولی باشد ان‏شاءاللَّه برای چهارشنبه بعد از عاشورا.

بحث امروزمان راجع به دهه محرّم است که دهه مبارکی است و ما طلبه‏ ها در دهه محرم می‏توانیم کار بکنیم و باید به این دهه محرم اهمیت زیاد بدهیم چنانچه اهمیت دادیم الحمدللَّه و همانطور که موج در کربلا، ظلم را ریشه‏ کن کرد و اسلام را تا اینجا آورد، آن ادامه موج را روحانیت ایجاد می‏کند مخصوصاً در دهه محرم لذا در دهه محرم ما خیلی می‏توانیم کار بکنیم. امّا یک تذکراتی باید داده شود و در ذهن ما باشد.

تذکر اوّل اینکه ما اگر بخواهیم حرفهایمان تأثیر داشته باشد و بخواهیم آن موج را ادامه بدهیم و راستی آن یک ساعتی که وقت مردم را می‏گیریم به همان اندازه به مردم استفاده بدهیم. مثلاً اگر هزار نفر پای منبر ما باشند و ما یکساعت صحبت کنیم هزار ساعت وقت جامعه را گرفته‏ ایم و ما باید جوابگوی این باشیم. هزار ساعت وقت جامعه را گرفتن، در مقابلش باید به اندازه هزار ساعت برای مردم نتیجه داشته باشد. لذا این منبرهای ما مطالعه می‏خواهد. مثلاً کسی سال گذشته ده تا منبر داشته نوشته و حالا دو مرتبه همین ده تا منبر را برود و سال دیگر هم همین طور و سینه‏ اش تکرار مکرراتی باشد، منبرهایش تکرار مکرراتی باشد خوب معلوم است علاوه بر اینکه توهین برای خودش است، حرف را دیگر نمی‏ خرند، حرف خوبش را هم دیگر نمی‏ خرند و علاوه بر اینها توهین به روحانیت هم هست. باید ما مطالعه کنیم. برداشتِ از کلمات دیگران خوب است امّا شرط دارد. بعضی اوقات یک حرفهایی یک بزرگی می‏زند در یک جای خاصی، در یک مکان خاصی، حالا آن حرف از یک طلبه مبتدی بخواهد گفته شود، در یک دهی گفته شود؛ خوب این خیلی وقت‏ها خلاف فصاحت و بلاغت می‏ شود.

در میان ما طلبه‏ های قم مشهور بود اینکه یکی از منبری‏های مهمّ قم بعضی اوقات اشاره می‏کرده به قبر حضرت معصومه(س) و می‏گفته معصومه مکرّمه شاهد باش. می‏گویند یک طلبه رفت در یک دهی و وسط منبر گفت معصومه مکرمه شاهد باش و برایش دردسر ایجاد شد.!!

حالا بعضی اوقات می‏بینیم این چنین می‏شود. یعنی یک جمله‏ ای از یک بزرگی است که مختص به اوست نه یک طلبه مبتدی، این جمله مختص به یک جلسه اهل علم است نه به یک مجلسی که تعدادی زن یا مرد عوام در آن هست جمله مربوط به یک مکان خاص و در یک زمان خاصّی است و زیاد شده که می‏ بینیم نمی‏تواند مراعات این خصوصیات را بکند حرف را نقل می‏ کند و بجای اینکه نتیجه بگیرد ضرر دارد.

لذا اگر بخواهید حرف را از دیگران نقل کنید باید فصاحت و بلاغتش را مراعات کنید باید مواظب باشید یک دفعه حضرت معصومه شاهد باش نشود. ولی بهتر از همه این‏ها این است که برای منبر رفتن باید مطالعه داشته باشیم. یکی از بزرگان به من می‏گفتند برای یک منبر رفتن حداقل چهار ساعت مطالعه دارند. در حالی که یک منبری فوق ‏العاده مشهوری بود می‏توانست قطعاً بدون مطالعه یک ماه منبر برود امّا این جمله ‏ای که من عرض کردم اگر همه‏ تان توجّه داشته باشید که اگر هزار نفر پای منبر باشند شما می‏ خواهید هزار ساعت وقت اجتماع را بگیرید و در این شرایط چه می‏خواهید بگوئید و اتفاقاً روایت داریم و روایت تکان دهنده هم هست: العبد لایزول قدماه یوم القیامة حتی یُسئل عن عمره فیما افناه و عَن شبابه فیما ابلاه.

یعنی یک بازپرسی قبل از حساب و کتاب در روز قیامت هست. که این بازپرسی خیلی مهم است و می‏دانید بازپرسی دخالت زیادی در محاکمه دارد. در روز قیامت هم این بازپرسی دخالت زیادی در حساب و کتاب دارد. قدم از قدم برنمی‏دارد وقتی وارد صف محشر می‏شود بلافاصله یک بازپرسی می‏شود: عمرت را در چه راهی فنا کردی؟ جوانی‏ات را در چه راهی کهنه کردی؟ خوب این با القاء خصوصیت ما طلبه‏ ها، مسلّم به اولویت است و دیگران را هم شامل می‏شود، عمر خودمان را می‏ گیرد عمر دیگران را هم می‏گیرد.

صفحات: 1· 2

آیت ا… شيخ جعفر شوشتری(ره) در کتاب ارزشمند خود، خصایص الحسینی ویژگیهای مجالس حضرت سيد الشهدا امام حسین عليه السلام را با توجه به احادیث و روایات این گونه بیان می کند:
1. جایگاه درود فرستادن خدا بر برپادارندگان و سوگواران آن مجلس است.
2. جایگاه گرد هم آیی فرشتگان تقرب یافته است.
3. جایگاه دست یافتن به دعای پیامبر و جانشینش حضرت علی و حضرت زهرا و امام حسین صلوات ا… علیهم اجمعین میباشد.
4. جایگاه مورد توجه و رحمت آمیز امام حسین است.
5. جایگاه بیان سخنان و گفتارهای آن حضرت در میان سوگواران گرد هم آمده است.
6. جایگاهی که امام صادق بدان عشق می ورزد.
7. جایگاهی که در فرازمندی بسان عرفه است.
8. جایگاهی که در پاکی بسان مشعر الحرام است.
9. جایگاهی که در قداست بسان حطیم (فاصله میان حجرالاسود و در کعبه است).
10. جایگاهی که در عظمت و پاکی بسان جایگاه طواف خانه خداست.
11. جایگاهی که در معنویت بسان حرم امام حسین علیه السلام است.
12. جایگاهی که فرو نشاننده آتش های شعله ور دوزخ است.
13. جایگاهی که سرچشمه آب حیات در سرای بهشت است.
14. مجلسی که به مجالسی پیوند می خورد که آغازش پیش از آفرینش و پایانش روز رستاخیز است.

آری مجلسی که به نام امام حسین علیه السلام برگزار می شود دارای این ویژگی ها می باشد. بیاییم قدر و منزلت این گونه مجالس را بهتر بدانیم و با معرفت و محبت نسبت به امام حسین (ع) در هرچه بهتر برگزار کردن این مجالس کوشا باشیم.

گردآوري :طلبه ليلا جوادي

از امام رضا(عليه السلام)، چنين نقل شده است:

«وقتي محرم فرا مي‌رسيد، پدرم خندان ديده نمي‌شد، حزن و اندوه تا پايان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصيبت و گريه ايشان بود.»(3)

همچنين حضرت امام رضا(عليه السلام) درباره‌ عاشورا مي‌فرمايد:

«كسي كه عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه‌اش باشد، خداوند قيامت را روز شادماني و سرور او قرار خواهد داد.»(4)

اعمال شب اول ماه محرم

1ـ نماز: اين شب چند نماز دارد كه يكي از آنها به شرح ذيل است:

دو ركعت، كه در هر ركعت بعد از حمد يازده مرتبه سوره‌ توحيد خوانده شود.

در فضيلت اين نماز چنين آمده است:

«خواندن اين نماز و روزه داشتن روزش موجب امنيّت است و كسي كه اين عمل را انجام دهد، گويا تمام سال بر كار نيك مداومت داشته است.»(5)

2ـ احياي اين شب.(6)

3ـ نيايش و دعا.(7)

روز اول محرم

اول محرم هر سال اولين روز سال قمري است. از امام محمدباقر(عليه السلام) روايت شده است: «آن كس كه اين روز را روزه بدارد، خداوند دعايش را اجابت مي‌كند، همانگونه كه دعاي زكريا(عليه السلام) را اجابت كرد.»(8)

دو ركعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعاي زير قرائت گردد:

«اللّهم انت الاله القديم و هذه سنةٌ جديدةٌ فاسئلك فيها العصمة من الشيطان و القوَّة علي هذه النّفس الامّارة بالسُّوء»(9)؛

بارالها! تو خداي قديم و جاوداني و اين سال، سال نو است، از تو مي‌خواهم كه مرا در اين سال از شيطان حفظ كني و بر نفس اماره (راهنمايي كننده) به بدي پيروز سازي.

روز دوم محرم

در چنين روزي كاروان امام حسين(عليه السلام) در سال 61 ه‍ .ق وارد سرزمين كربلا شد و با ممانعت لشكر حرّ مجبور به توقّف در آنجا گرديد.(10)

روز سوم محرم

از پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) نقل شده است:

«هر كس در اين روز روزه بگيرد، خداوند دعايش را اجابت كند.»(11)

در آن روز سپاه عمر بن سعد وارد كربلا شد.

روز چهارم محرم

بي‌نتيجه بودن مذاكره حضرت سيدالشهداء(عليه السلام)، با عمر بن سعد براي وادار كردن لشكر وي به ترك جنگ و دعوت او و لشكرش جهت ملحق شدن به سپاه اسلام.

روز هفتم محرم

روزه گرفتن مستحب است.

روز نهم محرم

تاسوعاي حسيني، روز محاصره‌ امام حسين(عليه السلام) و اصحابش در سرزمين كربلا توسط سپاه شمر.(12)

اعمال شب عاشورا

1ـ چند نماز براي اين شب در روايات آمده است كه يكي از آنها چنين است:

چهار ركعت نماز كه در هر ركعت بعد از سوره‌ حمد، 50 بار سوره‌ توحيد خوانده مي‌شود. پس از پايان نماز، 70 بار «سبحان الله والحمدالله و لا اله الاّ الله و الله اكبر ولا حول ولا قوة الاّ بالله العليّ العظيم» خوانده شود.(13)

2ـ احياي اين شب كنار قبر امام حسين(عليه السلام).(14)

3ـ دعا و نيايش. (15)

صفحات: 1· 2

باز هم کاروان در راه است.

صدای زنگ کاروان می آید.

گوش کن، نزدیک … نزدیک … نزدیک تر … دارد می رسد:

کاروانی که قرن هاست در راه است، کاروانی که همیشه در حال رسیدن است، کاروانی که در حال رساندن است. می رسد و می رساند و می گذرد و هرگز از رفتن بازنمی ایستد.

زندگی معنا می خواهد، هدف می خواهد. روحی باید به آن دمیده شود تا از جسمیت و مادیت هدف رها شود تا اوج بگیرد، بالا برود و به تکامل برسد. معناها در پیچ و خم روزمرگی های مدام،در کوچه پس کوچه های نیازهای زمین و زیر غبار فراموشی، هر روز کمرنگ و کمرنگ تر می شوند. آن قدر که محو می شوند؛ گویی که هرگز از ابتدا نبوده اند. و انسان های اسیر خاک در گردش مدام این گردونه سراسر درد و رنج، سردرگم و پریشان احوال و گیج و گنگ دور خود می چرخند و می گردند و راه به جایی نمی برند. کوله بار کاروانیان سرشار و لبریز است. از تمام آنچه که ما در عصر دود و سنگ و آهن نیازمند آن هستیم. عشق متاع گمشده قرن ماست. ایثاروگذشت واژه هایی هستندکه دیگر در دایره المعارف زندگی انسان های ماشینی پیدا نمی شود. صبر وسلام و توکل زیر چرخ دنده های آهنی این عصر جا مانده است. اما این کاروان هرچه خوبی و صفا است، هرچه مهر و نیکی است، همه را یک جا با خود می آورد.

نگاه کن، خوب نگاه کن، با چشم دل ببین!

وقتی دست های آسمانی سرو قامت ماه بنی هاشم بر خاک افتاد همان جا، کنار علقمه، کنار شط پرآبی که مهربانوی یاس ها بود، فداکاری جوانه زد. آن گاه آغوش پرمهر سرور و سالار شهیدان به روی گنهکار پشیمانی چون حر گشوده شد، مهر و رحمت و بخشش معنا گرفت. وقتی قنداقه فرشته زرین بال سپیدپوش رباب روی شاخسار دست های پدر بالا رفت و شکوفه کرد و به خون نشست، گذشت و ایثار به بار نشست. وقتی شانه های آسمانی زینب زیر بار مصیبت برادر استوار ماند و خم نشد، صبر و توکل معنا گرفت …

وقتی خون پاک «حسین» زمین تفتیده نینوا را سیراب کرد «عشق» به خالق زیبایی ها، به پروردگار خوبی ها و عشق به همه کائنات و ذرات هستی معنا یافت.

آری کاروان عشق هنوز در راه است. قرن هاست که در راه است.

گوش کن. صدای زنگ آشنایش را می شنوی. صدایت می کند. تو را به همراهی با همه خوبی ها فرا می خواند. می آید که در کوچه پس کوچه های یخ زده عصر دود و آهن دستت را بگیرد و به زندگی مادی ات معنا ببخشد. یادت بیاورد که به جز خور و خواب و غم وآب و نان چیزهای دیگری هم در این گردونه ی خاکی هست، چیزهایی که با آنها می توان به اوج رفت. فقط کافی است که به این کاروان دل بدهی، دل و جان بدهی. برخیز. مبادا که جا بمانی.

گردآوري: طلبه فاطمه بسر برده

کاش این شقایقهای غربت سوز دشت نینوا آیینه های باورمان را از غبار روزمرگی ها پاک نمایند تا نفس فراموشی زده خویش را نهیب زنیم، چون محرم فرا می رسد، شیعیان را غم و اندوه و پریشانی فرا می گیرد اما این غم ،غمی دلنشین و جان فزاست. اندوهی که قرین با آمدن این ماه است.می توان به فرموده ی امامان معصوم اين اندوه جانکاه را نشانه محبت و دوستی آن بزرگواران دانست:

«شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا و عجنوا بنور ولایتنا یصیبهم ما اصابنا»

شیعیان و پیروان ما از فزونی گل آفرینش ما، آفریده شده اند و با نور دوستی و ولایت ما آمیخته شده اند آنچه از (خوشی ها و غم ها) به ما می رسد گویا به آنان رسیده است.

پس شکسته دلی، به هنگام فرا رسیدن ماه محرم نشان از دلبستگی به آن چراغان هدایت و امامان نور و رحمت است.

و با فزونی و کاستی اندوه در دل هر شخص، درجه ایمان او فرق خواهد کرد چون کسی که با فرا رسیدن این ماه، دل شکسته و ماتم زده نشود و یا شادمان گردد و این روزهای غم و اندوه را برای خود فرخنده قرار دهد ایمان ندارد پناه بر خدا از این شادمانی!

آری رسول مهر و رحمت و پیشوایان هدایت و معرفت همگی باب های بهشتند اما باب حسین علیه السلام فراخ تر است ایشان انوار پاکی هستند که همگی کشتی نجاتند اما کشتی حسین علیه السلام در گرداب های پرخروش پرشتاب تر است و لنگر انداختن آن بر ساحل نجات آسانتر است.

آری آنان همگی چراغ فروزان ره یافتگی اند ولی فروغ حسین علیه السلام گسترده تر و برخورداری از فروغش فزون تر است.

پس با همه ی این ویژگی ها که در حسین علیه السلام می بینیم نفس خویش را ندا می دهیم که به سوی درهای فراخ حسین بشتابید به مصداق « ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ»(حجر/46) به سلامت و ایمنی در آنها درآییم.

و شتابان به سوی لنگرگاه کشتی حسین علیه السلام گام نهیم. و نور حسین علیه السلام را بسان سرمه ای بر دیده نشانیم که او نیز بر ما خواهد نگریست.

اگر گامهایمان را همتی دهیم و چشم هایمان را در چشمه فضل و کرامت امام عشق شستشو دهیم، شاید این ایام تلنگری زیبا و ماندگار بر روح و روان ما باشد.

گردآوري: طلبه ليلا جوادي فرد