اشکالی ندارد انسان در ابتدای راه باشد

و از دینداری و اخلاق کاملی برخوردار نباشد

ولی نباید دین را حداقلی بداند و تحریف کند.

دین و اخلاق حداقلی نجات بخش نیست

و مهمترین فایده‌اش برای زورگویان عالم و مستکبران است.

چون حاضرند مردم را با حداقل اخلاق و دیانت سرگرم و آرام کنند،

تا خود به غارت وگسترش ظلم بپردازند

و کسی جلودارشان نباشد.

استاد پناهیان

برای پی‏بردن به فرد مناسب به عنوان همسر راه‏های گوناگونی وجود دارد که برخی از آنها مورد تأیید و تأکید قرآن است و برخی دیگر را ممنوع می‏داند که به طور کلی عبارتند از:

1. تحقیق و مشورت‏

    بهترین راه برای شناخت همسر آینده تحقیق از حالات روحی شخص مورد نظر و زیر نظر گرفتن او و خانواده و دوستان نزدیک وی است تا در صورت وجود شرایط، ازدواجی آگاهانه صورت گیرد و این تحقیق باید مکرر باشد تا یقین نسبی فراهم شود؛ زیرا در منظر قرآن کریم هر مسئله‏ ای که از اهمیت بیشتری برخوردار باشد، شناخت آن نیز به تحقیق و مطالعه بیشتر نیاز دارد. همانگونه که درباره شناخت مخلوقات، بر روی تکرار تحقیقات تأکید می‏ کند و می‏فرماید:

الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ *ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَينِ ينْقَلِبْ إِلَيكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ^{(الملک3/4)}
همان که هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد در آفرينش آن [خداي] بخشايشگر هيچ گونه اختلاف [و تفاوتي] نمي‏بيني بازبنگر آيا خلل [و نقصاني] مي‏بيني *باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سويت بازگردد

ازدواج نیز از امور مهم است از این رو پیش از تحقق آن لازم است دختر و پسر همدیگر را با تحقیقات پی در پی زیر نظر بگیرند تا جایی که از حال یکدیگر با خبر شوند و آگاهانه تشکیل زندگی دهند و پس از آن با افراد خداترس و باتقوا و آگاه در این‏باره مشورت کنند** المیزان، ترجمه موسوی همدانی، ج‏16، ص‏428.

ادامه »

 عدم برخورد دولت با بدحجابی نخستین رکن ترویج مسأله بی‌حجابی

حجت‌الاسلام ناصر رفیعی، مفسر قرآن کریم، عصر روز دوشنبه در محل شبستان امام خمینی(ره) حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) با بیان این‌که عفاف و پاک‌دامنی نکات مهم و کلیدی مبتلابه در جامعه امروزی در آیات 30 و 31 سوره نور است، اظهار کرد:

چشم‌چرانی مردان و زنان و حجاب که بخش اعظمی از آن مربوط به بانوان است از مؤکدات این آیات است.

وی افزود: در زمان رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) جوانی در مدینه بانویی را به انگیزه شهوت‌رانی تعقیب می‌کرد تا چهره و زیور او را ببیند در حین تعقیب بود که سرش به دیواری خرد و خون از صورتش جاری شد و آن بانو متوجه این داستان شد و قصه را برای رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) نقل کرد و پیش ایشان شکایت این جوان را برد.

حجت‌الاسلام رفیعی با اشاره به این‌که آیه 30 سوره نور چنین می‌فرماید «قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِک أَزْکی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یصْنَعُونَ»، عنوان کرد:

شروع گناهان جنسی از ناحیه چشم است و روایت است که هیچ‌چیزی به‌اندازه حفظ کردن چشم موجب جلوگیری از سقوط در گناه نمی‌شود.

وی ادامه داد: در این آیه خداوند متعال می‌فرماید:

«به مؤمنان بگو چشم‌های خود را از نگاه به نامحرمان فروگیرند، و فروج خود را حفظ کنند، این برای آن‌ها پاکیزه‌تر است، خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» چنانکه که در روایت آمده است نگاه کردن بر نامحرم و اسرار ورزیدن به آن تیری از تیرهای شیطان است که مسموم است و موجب ندامت طولانی بنده خواهد شد.

ادامه »

وقتی امیرالمومنین علیه السلام با معاویه درگیر است، انسان اگر در صف امیرالمومنین علیه السلام نباشد، جرم است. هر کار دیگری بکند حتی اگر قرآن بخواند جرم است.

چطور شد که حاکمیت در جامعه اسلامی بدست ارباب نفاق افتاد.

آیا این کار بیرون از اراده ی مردم اتفاق افتاد یا نه؟

آیا با همکاری و هم یاری مردم اتفاق افتاد یا در اثر بی تفاوتی مردم؟که بی تفاوتی در این امر هم بزرگترین جرم است. این کافی نیست که کسی بگوید: من با معاویه و امیرالمومنین علیه السلام کاری ندارم؟

وقتی امیرالمومنین علیه السلام با معاویه درگیر است، انسان اگر در صف امیرالمومنین علیه السلام نباشد، جرم است. هر کار دیگری بکند حتی اگر قرآن بخواند جرم است.

ابوموسی اشعری از جمله کسانی است که قصد ترور رسول الله صلی اله علیه و آله را در عقبه و گردنه داشتند. به جنگ صفین نیامد و مشغول قرآن خواندن شد. مرحوم محدث قمی در کتاب «سفینه البحار» نقل می کنند:

«ابوموسی اشعری وضو می گرفت، حضرت علی علیه السلام به او گفتند: چرا اینطور وضو می گیری و اسراف می کنی؟

ابوموسی برگشت، گفت: شما اینطور خون مردم را می ریزید اسراف نیست؛ من آب وضو می ریزم، اسراف است؟!

حضرت علیه السلام فرمودند: چرا در جنگ شرکت نکردی؟

گفت: زمانی که می خواستم بیایم، ندایی شنیدم که گفت: هر دو طرف اهل جهنم هستند.

حضرت علیه السلام فرمودند: می دانی چه کسی آن ندا را داد؟

گفت: نه.

حضرت علیه السلام فرمودند: ابلیس بود.»

ادامه »

امدادهای الهی 

بدون شک یکی از نگرانیهای افراد مجرد در اقدام به ازدواج و تشکیل خانواده، ترس از فقر و مخارج سنگین عائله مندی است که چگونه می تواند به تنهایی در مقابل این بار سنگین قد علم کند و آن را به دوش بکشد.

ولی باید این مطلب مهم را یادآور شد که مسلما امدادهای الهی و نیروهای معنوی به کمک افرادی می آید که برای انجام وظیفه انسانی و حفظ پاکی خود اقدام به ازدواج می کنند.

و لذا هر فرد با ایمان می تواند به این وعده الهی دلگرم باشد که خداوند روزی او و خانواده اش را از مکانی که گمانش را نمی دهد، می رساند:

«یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ»

«او را از جایی که گمان ندارد، روزی می دهد.»

همچنان که در حدیث از پیامبر گرامی اسلام ^{صلی الله علیه و آله} نقل شده:

«مَنْ تَرَکَ التَّزْوِیجَ مَخَافَةَ الْعَیْلَةِ فَقَدْ أَسَاءَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ «إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ»؛

«کسی که ازدواج را از ترس فقر و مخارج عائله مندی ترک کند، گمان بد به خدا برده است؛ چرا که خداوند متعال می فرماید: اگر آنها فقیر باشند، خداوند آنها را از فضل خود بی نیاز می سازد.»

ادامه »

اشبه اباک یا حسن

و اخلع عن الحق الرسن

و اعبد الها ذاالمننن و لا توال ذالاحن

آنچه در پیش رو دارید، تحلیل و تفسیر دو بیت از اشعار ادیبانه ای است که حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} آنگاه که با فرزند ارشدش حضرت حسن مجتبی ^{علیه السلام} نجوای مادرانه داشت و به تربیت روحی و پرورش فکری و اخلاقی او می پرداخت; سروده است. این دو بیت که هر مصراع و بند بند آن حاوی چند نکته آموزنده و پیام سازنده در باب تربیت و پرورش کودکان و نونهالان است، با ترجمه ای گویا و تفسیری نه چندان عمیق و پردامنه، به خوانندگان عزیز تقدیم می گردد بدان امید که مورد توجه همه اولیاء و مربیان - به ویژه پدران و مادران - که در راه تربیت و پرورش کودکان و نونهالان انقلاب اسلامی ایران گام برمی دارند، قرار گرفته و از آن بهره جویند.

در آغاز نظر خوانندگان گرامی را به دو نکته شایان توجه جلب می کنیم:

1- بی تردید نخستین آموزه هایی که اولیا و پدران و مادران به کودکان خود می آموزند، در شکل گیری شخصیت و ساختار فکری و فرهنگی آنان نقش تعیین کننده دارد; از این رو آنان باید با دقت و وسواسی بسیار به محتوای آموزه ها توجه کنند و در این مساله حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} درسی بزرگ، به تمامی اولیا و مربیان کودکان آموخت ونیز تعلیم داد که ذهن خالی فرزندان را با چه آموزه ها و دانستنیهایی می توان پر کرد.

2- شعر دو گونه است:

1- شعرهایی که دارای مضامین بلند و محتوای آموزنده و نیز هدفمند و حکیمانه است.

2- اشعاری که تنها از نظر ادبی شایان توجه است و از محتوا و مضامین مفید و سازنده تهی است و بیشتر برای سرگرمی و گذران وقت، سروده می شود. اما اشعاری که حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} آنها را سروده است، از نوع نخست است و بدین ترتیب آن حضرت به همه ما آموخت که برای کودکان خود چه شعری باید سرود و چه ترانه ای گفت.

1- اشبه اباک یا حسن

حسن جان مانند پدرت علی علیه السلام باش

در این مصرع حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} به اساسی ترین و اولویت دارترین نکته در باب تربیت و پرورش کودکان پرداخته است زیرا از سویی تربیت و پرورش، بدون داشتن الگو و سرمشق میسر نیست و از دیگر سوی کودکان و نونهالان هم به طور طبیعی به دنبال یافتن الگو و سرمشق مناسب و شایسته برای خویشند. حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} در آغاز سخن تربیتی خود با فرزندش به همین نکته مهم تربیتی و پرورشی و نیز به نیاز طبیعی کودکان پرداخته و همسر عزیزش حضرت علی ^{علیه السلام} را که بهترین و کاملترین الگو و سرمشق زندگی برای بشریت است، به فرزندش حضرت مجتبی ^{علیه السلام} شناسانده و چنین فرمودند:

فرزندم مانند پدرت علی ^{علیه السلام} باش و از او الگو و سرمشق فرا گیر.

ادامه »

یک عذر تقریبا عمومی و بهانه همگانی برای فرار از زیر بار ازدواج و تشکیل خانواده، مسئله فقر و نداشتن امکانات مالی است و از بزرگ ترین موانع روانی در برابر زناشویی بیم از تأمین نشدن مخارج عائله مندی می باشد؛ در حالی که اسلام اهمیت بسیار زیادی برای ازدواج و تشکیل خانواده قائل شده است؛ همچون روایاتی از پیامبر اکرم ^{صلی الله علیه و آله} که می فرماید:

«ازدواج سنت من است. هر کس از سنت من رویگردان شود، از من نیست.»

و یا اینکه:

«هر که ازدواج کند، نیمی از دین خود را حفظ کرده است. باید در نیمه باقیمانده از خدا پروا کند.»

قرآن و سنت اهل بیت ^{علیهم السلام} به پاسخ این معضل عمومی پرداخته اند و خداوند در قرآن می فرماید:

از فقر و تنگدستی دختران و پسران در سن ازدواج نگران نباشید و در ازدواجشان بکوشید؛ چرا که اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند آنها را از فضل خود بی نیاز می سازد:

«إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ»

و خداوند قادر به چنین کاری هست؛ زیرا خداوند واسع و علیم است:

«وَ اللّهُ واسِعٌ عَلیمٌ».

ادامه »

«مرحوم محدث قمی در مفاتیح الجنان از ایشان نقل می کنند که صدوق می فرماید: در جلسه ای بودیم که علما بودند علمای شیعه در یک جلسه بودند و مذاکره شد. گفتگو شد که شب قدری که اعمالش از هزار ماه بهتر است چه عملی فضیلتش از همه اعمال بهتر است؟

همه گفتند: تعلیم و تعلّم

یعنی شب نوزدهم، بیست و یکم، شب بیست و سوم آن عملی که از همه اعمال فضیلتش بیشتر است این است که انسان یک مسأله ای یاد بگیرد، اگر امشب یک ساعت تفکر کردی، در خود فرورفتی و با خود صحبت کردی، اگر امشب پای منبر نشستی و جمله ای برداشت کردی، این از هر عملی فضیلتش بیشتر است.

لذا بعضی از بزرگان که روی آنها حساب می شود می بینیم کتابشان تاریخ دارد و شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان کتابش تمام شده مثلًا صاحب جواهر(ره) که فقهش، چکش برای مراجع تقلید است فردی که مثل او در اسلام کم نظیر یا بی نظیر است این مرد یک جواهری نوشته که الان در چهل و دو جلد چاپ شده است. در آخر جواهر تاریخ می گذارد می فرماید که از جواهر، از این کتاب فارغ شدم. شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، معلوم می شود پیش صاحب جواهر بهترین اعمال، حتی از قرآن سر گذاشتن، از جوشن کبیر خواندن حتی از دعا و توبه که ثوابش خیلی زیاد است. فقه نوشتن بوده است.

همچنین استاد بزرگوارعلامه طباطبائی(ره) در جلد بیستم(المیزان) این کتاب پرازش، این تفسیر کم نظیر یا بی نظیر را که افتخاری برای شیعه شد، ایشان هم م یفرماید که از این تفسیر فارغ شدم تفسیرم شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان به پایان رسید».

برگرفته از کتاب: تربيت فرزند از نظر اسلام، ص 208-207

 درس اخلاق حضرت آیت الله مجتهدی (ره):

یک عالم ربّانی داریم و یک «آخوندگر». آخوندگر یا روحانی نما کسی است که دنبال پول است، فقط به فکر این است که پول کجاست، ریاست کجاست، نه اهل تدریس است نه اهل منبر و موعظه و نه اهل تألیف و تصنیف و نه اهل تبلیغ و ارشاد، بلکه اگر اراده کند که مثلاً کاری انجام دهد فقط امام جماعت می شود و حتی بعد از اتمام نماز، یک مسأله شرعی و یا حدیث هم نمی گوید.

این گونه افراد، کارگر هستند نه روحانی و باید روز کارگر مانند بقیه کارگرها در راه پیمایی شرکت کنند.

امام جماعت که نشد کار، به آقا می گویی چه کاره ای؟ مبلغ؟ مؤلف؟ مدرس؟ مترجم؟ منبری؟ در جواب می گوید: امام جماعتم. امام جماعت بودن که کار نیست، اگر این طوری است پس بقیه مردم هم که پیش نماز، پس نماز و یا مأموم هستند، آیا می شود به کسی بگویی شغل شما چیست، او بگوید مأموم هستم؟ امام و مأموم که شغل نیستند.

این گونه افراد، آخوندگر هستند بر وزن کارگر، آهنگر، زرگر، ریخته گر، رفوگر و غیره. یعنی آخوندی، برای آنها محل کسب درآمد است. اسلام اینها را نمی خواهد، اسلام عالم و آخوند ربانی می خواهد. کسی را می خواهد که با اَعمال خودش به دین خدا و اسلام و اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) خدمت کند، و اگر در کنار این خدمات، توانست زندگی روزمره خود را هم تأمین کند البته مانعی ندارد. نه این که در این لباس بیاید برای بعضی امور از قبیل کسب درآمد و کسب شهرت و پست و مقام و غیره.
امام باقر [علیه السلام] فرمودند: «لَعَن رسول الله رجُلاً اِحتاجَ الناسُ الیه لِیُفَقِّهَهم فَسألَهُم الرِّشوَة1» :

یعنی حضرت رسول اکرم ^{(صلی الله علیه وآله)} لعنت کرده اند کسی را که مردم در امر دین به او نیاز دارند و او از مردم طلب پول می کند.

ادامه »