«السلام علی ربیع الانام و نضره الایام»
 

یابن الحسن!

در خزان عمرم و در سینه پروردم بهار

«السلام علی ربیع الانام و نضره الایام»

یابن الحسن!

بهارهایی که ز عمرم گذشت وبی توگذشت،

نبود غیر خزان‌ها گرَم بهار تویی

ای بهار جانها و خوشی روزگاران!

هفته‌ها را به شوق رسیدن به آدینه‌ی موعود به سر می‌بریم

و غروب هر آدینه بغض‌های غریبانه‌ی نیامدنت را فرو میخوریم.

کاش آتش سوزان فراقت به گلستان وصالی می‌رسید؛

کاش اشک‌های ندبه‌هایمان سنگ فرش کوچه‌های وصالت می‌شد.

سرور ما! مولای ما! آقای ما! همه چیز و همه کس ما!

کویر خشکیده‌ی قلب‌هایمان را عشق تو باران است؛ 

و ظلم‌های پیدا و ناپیدای جهانمان را نام تو پایان است.

«اللهم ارنی الطلعه الرشیده»
 

یابن الحسن مهدی جان!

هربار روایتی می‌شنویم یا می‌خوانیم

که سائلی در حضور امامش پرسش‌هایش را می‌پرسد و می‌گوید:

«جُعلت فداک»! قلبمان در سینه آب می‌شود و اشکمان از دیده جاری؛

که ای کاش روزی؛ شبی، ساعتی؛ لحظه‌ای به نوبت هم شده،

نوبت به ما هم برسد که در حضورت بگوییم «جعلت فداک»

و بشنویم نوای گرم وصدای روح بخش و دلنوازت را

و ببینیم آن«طلعت رشیده» را «اللهم ارنی الطلعه الرشیده»

«یا بن النبی المصطفی یا بن علی المرتضی یا بن فاطمه الکبری»
 

امام زمان ^{عجل‌الله‌تعالی‌فرجه}

یابن الحسن مهدی جان!

با چه نام بخوانمت تا پاسخ بشنوم؟

شاید باید بگویم «یابن النبی المصطفی» یا بگویم:

«یا بن علی المرتضی» 

یا بگویم «یا بن خدیجه الغراء»!

نه !نه!

باید با نامی بخوانمت

که بهانه‌ی خلقت و افتخار یک یک شما معصومین ^{علیهم‌السلام} است،

باید بگویم «یا بن فاطمه الکبری»!

بگویم و تکرار کنم: ای پسر فاطمه، پسر فاطمه

ای پسر فاطمه، نور خدا

سبزترین باغ بهار خدا

باتو دل از غصه جدا می‌شود

صاف‌تر از آیینه‌ها می‌شود

حضرت علی علیه‌السلام فرمودند:

به جهت وسعت رزق این دعا را بخوانید:

«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ الْحَلَالِ الطَّيِّبِ رِزْقاً وَاسِعاً حَلَالًا طَيِّباً بَلَاغاً لِلدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ صَبّاً صَبّاً هَنِيئاً مَرِيئاً مِنْ‏ غَيْرِ كَدٍّ وَ لَا مَنٍّ مِنْ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ إِلَّا سَعَةً مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ فَإِنَّكَ قُلْتَ‏ وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ‏ فَمِنْ فَضْلِكَ أَسْأَلُ وَ مِنْ عَطِيَّتِكَ أَسْأَلُ وَ مِنْ يَدِكَ الْمَلِي‏ءِ أَسْأَلُ.»[۱]

هر کس به خواندن این دعا مداومت کند، اسباب رزق برای او آسان می‌شود:

«اللَّهُمَّ يَا سَبَبَ مَنْ لَا سَبَبَ لَهُ يَا سَبَبَ كُلِّ ذِي سَبَبٍ يَا مُسَبِّبَ‏ الْأَسْبَابِ‏ مِنْ‏ غَيْرِ سَبَبٍ‏ صَلِ‏ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَغْنِنِي بِحَلَالِكَ عَنْ حَرَامِكَ [وَ بِطَاعَتِكَ عَنْ مَعْصِيَتِكَ‏] وَ بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ.»[۲]

امام صادق علیه‌السلام فرمودند؛ جهت وسعت رزق این دعا را بخوانید:

«يَا اللَّهُ‏ يَا اللَّهُ‏ يَا اللَّهُ‏ أَسْأَلُكَ‏ بِحَقِ‏ مَنْ‏ حَقُّهُ‏ عَلَيْكَ‏ عَظِيمٌ‏- أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِيَ الْعَمَلَ بِمَا عَلَّمْتَنِي مِنْ مَعْرِفَةِ حَقِّكَ وَ أَنْ تَبْسُطَ عَلَيَّ مَا حَظَرْتَ مِنْ رِزْقِك‏‏»[۳]

امام صادق علیه‌السلام فرمودند؛ برای وسعت رزق، این دعا را بخوانید:

«اللَّهُمَّ أَوْسِعْ عَلَيَّ فِي رِزْقِي وَ امْدُدْ لِي فِي عُمُرِي وَ اجْعَلْ‏ لِي‏ مِمَّنْ‏ يَنْتَصِرُ بِهِ‏ لِدِينِكَ‏ وَ لَا تَسْتَبْدِلْ‏ بِي‏ غَيْرِي‏.»[۴]

وَ قَالَ ( عليه السلام ) :
 

كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ

وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ

وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ

وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ .
 

و درود خدا بر او، فرمود:
 

بسا احسان پياپى خدا، گناهكار را گرفتار كند

و پرده پوشى خدا او را مغرور سازد،

و با ستايش مردم فريب خورد،

و خدا هيچ كس را همانند مهلت دادن، مورد آزمايش قرار نداد.

حکمت 260
 

انـسـان بـه خاطر نسبت ها و روابطی که با همنوعان خود دارد، با آنها نشست و برخاست می کند و شایسته است که شیوه هایی مناسب با شأن و مقامشان برگزیند.

از آنـجـا کـه ایـن روش ها را نمی توان به تعداد معیّنی برشمرد از شهید ثانی (ره) یکی از فقهای بزرگ شیعه چنین نقل شده است:

تعظیم مؤمن تا آنجا که عرف زمان می پسندد جایز است.

مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی هر شب که برای شب زنده داری از خواب بیدار می شد، ضمن اجرای آداب و دستورات برخاستن از خواب از قبیل سجده و دعا، مدتی در بسترش گریه می کرد، سپس بیرون می آمد به اطراف آسمان نگاه می کرد و آیات «إن فی خلق السموات و الأرض …» را می خواند و سر به دیوار می گذاشت و مدتی گریه می کرد؛ سپس برای وضو گرفتن آماده می شد و در کنار حوض می نشست و گریه می کرد.

از هنگام بیدار شدن تا برگشتن به محل نماز چند جا می نشست و بلند می شد و گریه می کرد؛ وقتی که وضو می گرفت و به مصلایش می رسید و سرگرم شب زنده داری می شد، حالش خیلی منقلب می شد.

او در نمازها مخصوصا در دعای قنوت گریه های طولانی داشت تا آنجا که بعضی ایشان را جزء بکائین و گریه کنندگان عصر به شمار آورده اند.

​منبع: حوزه نیوز

قالَ اَبوعَبْدِاللّهِ عليه السلام:

اِنَّ اللّهَ فَرَضَ عَلَيْكُمُ الصَّلَواتِ الْخَمْسِ فِى اَفْضَلِ السّاعاتِ، فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعاءِ فى اَدْبارِ الصَّلَواتِ.  

خداوند نمازهاى پنجگانه را در بهترين ساعتها بر شما واجب كرد. بنابراين پس از نمازها (كه در بهترين وقتها انجام مى گيرد) دعا كنيد.

خصال ج1 ص278